پاورپوینت کامل دیوان عام و چهل ستون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان عام و چهل ستون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان عام و چهل ستون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان عام و چهل ستون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

مقاله حاضر، به قلم ابا کوخ، عضو هیئت علمی دپارتمان تاریخ هنر دانشگاه وین و محقق ارشد آکادمی علوم اتریش، دربردارنده تحلیلی از تأثیر سنت پادشاهی و معماری ایرانی بر معماری و هنر گورکانیان هند است. او با رجوع به آثار ادبی و تاریخی آن دوره کوشیده است تا شیوه‌ها و وجوه مختلف این تأثیر‌پذیری را نشان دهند

بارگاه‌های شرفیابی شاه جهان

مقاله حاضر، به قلم ابا کوخ، عضو هیئت علمی دپارتمان تاریخ هنر دانشگاه وین و محقق ارشد آکادمی علوم اتریش، دربردارنده تحلیلی از تأثیر سنت پادشاهی و معماری ایرانی بر معماری و هنر گورکانیان هند است. او با رجوع به آثار ادبی و تاریخی آن دوره کوشیده است تا شیوه‌ها و وجوه مختلف این تأثیر‌پذیری را نشان دهند

.

پس از این که شاه جهان، پنجمین فرمانروای سلسله گورکانیان، در هشتم جمادی الثانی ۱۰۳۷(۱۴ فوریه ۱۶۲۸) بر تخت نشست، فرمانی صادر کرد مبنی بر این که باید در همه قصرهای مستحکم پایتخت‌های امپراتوری گورکانیان به‌خصوص در آگره، لاهور، و بنابر بعضی منابع برهان‌پور، برای او بارگاه

‎

های شرفیابی

‎

های عمومی بنا شود.۱ ابتدا این بارگاه‌ها از چوب ساخته شد(شکل ۹.۱)۲ تا جایگزین بارگاه چادری کوچکی شود که تا آن موقع به همین منظور مورد استفاده قرار گرفته بود.۳ قبل از رمضان ۱۰۴۷ق/ ژانویه ۱۶۳۷، بارگاه

‎

های چوبی(ایوان چوبین) به نوبت توسط انواع بزرگ

‎

تر و دائمی

‎

شان، از ماسه سنگ سرخِ سفید شده با پوشش مرمر، جایگزین شد.(شکل۹،۲ و۳).۴ بین سال‌های ۱۰۴۹ق و ۱۰۵۸ق یک بارگاه سنگی مشابه در قصر جدید امپراتور در شاه جهان‌آباد(دهلی) بنا گردید.۵ ( شکل۹. ۴

).

همه این بارگاه‌ها – و این در مورد صورت‌های اولیه چوبی آن‌ها هم صدق می‌کند- توسط مورخین و شعرای شاه جهان تحت عنوان ایوان دولت‌خانه خاص و عام، یا بارگاه شرفیابی‌های عمومی،۶ و ایوان چهل ستون توصیف شده‌اند

.

چهل ستون یا ایوان دولت

‎

خانه خاص و عام، که امروزه دیوان عام نامیده می

‎

شود، نماینده نوع جدیدی از نقشه ساختمان‌های قصر مانند گورکانی‌ها است،۷ زیرا آن طور که منابع آگاه به ما می

‎

گویند، نزد پیشینیان شاه جهان، بیشتر افرادی که در شرفیابی شرکت می‌کردند بایستی بدون محافظت در برابر نور خورشید و باران در مقابل ایوان دیدار امپراتور یا جهارُکه

(jharoka

شکل۹. ۱و۵) در حیاط بازِ(صحن خاص و عام

) (a

در شکل ۹. ۶) محل شرفیابی بایستند. بر طبق اظهارات، امپراتور به خاطر نجیب زادگان خود دستور بنا کردن بارگاه‌ها را داد. به علاوه، بارگاه‌ها حفظ مراتب و آداب یک شرفیابی که جنبه‌های مورد عنایت خاص شاه جهان بود را آسان‌تر می‌کرد. طبق فرمان او، زندگی درباری گورکانیان تابع مراسمی خشک با مرکزیت امپراتور شده بود. برنامه روزانه امپراتور با کوچک ترین جزئیات طرح‌ریزی می‌شد و مجموعه معماری مرتبی هم که مشخصه‌اش یک شکلی و قرینگی بود، با این اعمال رسمی خشک تطبیق داشت. در طی این برنامه روزانه، امپراتور در قصر به صورت آنچه “اولگ گرابر” درباره موقعیتی مشابه یک “شیوه رسمی دوری فزاینده” نامیده است، از یک مکان شرفیابی به دیگری می‌رفت.۸

فعالیت‌های رسمی شاه جهان در نوبت‌های های صبح و بعد از ظهر انجام می‌گرفت.۹ از آنجایی که فرمان مستبدانه امپراتور مستلزم مراسم تایید، از طریق ظاهر شدن در انظار عموم بود، تاکید خاصی بر شرفیابی‌های عمومی او به دو شکل متداول می‌شد. رایج

‎

ترین شکل از آن جهارُکه- درشن

jharoka- I darshan

یا ایوان دیدار، در دیوار بیرونی قصر قرار داشت. در اینجا، امپراتور هر روز با طلوع خورشید ظاهر می‌شد تا از شرط لازم پادشاهی ایران و هند، مبنی بر در دسترس بودن- دست کم به لحاظ بصری- برای همه زیر دستان، تبعیت نماید.۱۰ او از ایوان دیدار به سوی عمومی‌ترین شکل شرفیابی در قصر پیش می‌رفت، که در ایوان خاص و عام در صحن خاص و عام انجام می‌شد

(a

درشکل ۹.۶). ظاهر شدن در ایوان دیدار فقط یک بار در صبح اتفاق می‌افتاد اما ظاهر شدن در ایوان خاص و عام بعد از ظهر هم تکرار می

‎

شد.۱۱شرفیابی عمومی یا بار عام هم جلسه‌ای دولتی و حضور در آن برای همه دفترداران گورکانی مقیم، چه امیر چه منصب‌دار، اجباری بود. نجیب‌زادگان و ملازمانشان باید با موقعیتی بر اساس مرتبه خود در مقابل ایوان خاص و عام بایستند(شکل ۹.۱ و ۵)۱۲ که از همان جا امپراتور اداره امور ساکنان خانه و امپراتوری(که مانند ادامه گسترده‌خانه به آن پرداخته می شد) و سایر امورات دولتی را انجام می داد

.

بارگاه‌های جدید در مقابل دیوار به صورت ایوان بنا می‌شدند و فقط افراد طبقه‌ای خاص یعنی خاصانی که دارای منصبی بالای دویست بودند، به آن دسترسی داشتند. بارگاه‌ها از سه طرف باز بودند و برای اطمینان از محدودیت دسترسی، سه دری که به طور دقیق محافظت می

‎

شدند، با یک نرده نقره

‎

ای۱۳ محصور می‌گشتند. یک فضای اضافی، با فاصله‌ای دور بارگاه با نرده قرمزی محافظت می‌شد و به افرادی اختصاص داده می

‎

شد که دارای منصبی پایین تر از دویست بودند (شکل ۹.۳).۱۴ بقیه منطقه صحن خاص و عام توسط خدمتکاران و افراد بدون مرتبه مورد استفاده قرار می‌گرفت

(a-b

شکل ۹.۶)

.

دیوان عام علاوه بر مرکزی برای انجام امورات امپراتوری گورکانی، صحنه‌ای برای جشن‌های بزرگ دربار،۱۵  به‌خصوص نوروز و جلوس(سالگرد بر تخت نشستن) هم بود.۱۶ محوطه‌ای هم برای مراسمی مانند بزرگداشت امپراتور در روزهای تولد شمسی و قمری‌اش وجود داشت(جشن وزن شمسی و جشن وزن قمری).۱۷ در زمان برگزاری جشن عروسی یکی از شاهزادگان، گاهی در دیوان عام خلوت اعلام می

‎

شد، زیرا در آن مواقع مردان باید دیوان عام را خالی می

‎

کردند تا زنان امپراتوری اجازه داشته باشند که از دیوان عام به عنوان بارگاه نمایش استفاده کنند و در آن جهیزیه و هدایای عروسی مرتب و در یک ملاقات عمومی توسط امپراتور به درباریان نشان داده می‌شد.۱۸

بارگاه در برگزاری جشن‌های مذهبی مانند عید هم مورد استفاده قرار می‌گرفت.۱۹ در آنجا امپراتور در روز میلاد(سالروز تولد پیامبر)، برای عالمان و افراد مومن مهمانی ترتیب می

‎

داد.۲۰ در طی همه روزهای ماه رمضان، در بارگاه به فقیران مستحق با هزینه امپراتوری افطار داده می

‎

شد.۲۱ امپراتور از آن برای پذیرایی از بزرگان و هیئت‌های نمایندگی خارجی هم استفاده می

‎

کرد.(شکل ۹.۱)۲۲ روی هم رفته، دیوان عام، مرکز وقایع دربار و فرمانروایی گورکانیان و محلی بود که قدرت و تجمل گورکان بزرگ در آن به نمایش در می‌آمد

.

به‌رغم این واقعیت که بنای بارگاه‌های جدید به این نحو یکی از قوی‌ترین تظاهرات معماری شاه جهان را به تصویر کشید، تاکنون مورد عنایت اندکی از سوی مورخین معماری قرار گرفته و تحقیقات عمدتاً متکی بر منابع متنی۲۳ یا داده‌های باستان‌شناسی۲۴ هستند. به استثنای گوردون سندرسن که نقشه‌ای از بارگاه لاهور را منتشر و سعی کرد از طریق تحقیق متنی برخی از اشکال آن را شرح دهد،۲۵ مساعی اندکی صورت گرفته تا اطلاعات موجود در منابع ادبی وآثار بصری را با آنچه از خود معماری می‌توان به دست آورد، تکمیل کند.۲۶ دلیلی که مورخین درباری برای بنا کردن دیوان‌های عام آورده اند، یعنی محافظت از خاصان امپراتور در برابر ناملایمات آب و هوایی هم به عنوان ارزش اعتباری در نظر گرفته شده است. من با در نظر گرفتن منابع بیشتر، تلاش خواهم کرد تا معلوم کنم که آیا دلیل دیگری برای ساختن این بارگاه‌ها وجود داشت یا خیر، و اگر چنین بود، چگونه آن را در شکلی که به بارگاه‌ها داده می‌شد ابراز کردند.۲۷

کار مهمی که تاکنون توسط محققانی چون نوربخش،۲۸ محمد اشرف حسین،۲۹ و گوردون سندرسن۳۰ درباره بارگاه‌ها انجام گرفته بر اساس شواهد متنی است. همگی آن‌ها توصیفات بزرگ‌ترین مورخین شاه جهان یعنی عبدالحمید لاهوری و محمد صالح کنبو را ترجمه، و به گزارشات شاهدان عینی معاصر اروپایی استناد کردند. این منابع ادبی به ما از کارکردهای مختلف بارگاه‌ها۳۱ و چیزهایی هم در مورد شکل آن‌ها می‌گویند، اما این چیزی نیست که مورد توجه مورخ معماری مدرن قرار بگیرد؛ به عبارت دیگر این که به چه دلیل یک بارگاه جنگل ستون

(hypostyle)

وارد معماری قصر گورکانیان شد. منابع، جدا از قیاس‌های مدح گونه و شعرهایی که در زمان تکمیل یک بارگاه نوشته می شد، درباره نقشه معماری آن‌ها چیزی برای گفتن ندارند. تعجبی ندارد، زیرا اظهارنظر مستقیم درباره معنای معماری و در واقع کارهای هنری در کل، زمینه خاصی در آثار نویسندگان گورکانیان نیست. کارهای هنری دوره گورکانیان، توسط معاصران به طور مستقیم شرح داده نشد، و معانی آن‌ها امروزه باید به طرق غیرمستقیم مورد جستجو قرار گیرد. تفاسیر معاصر، معمولاَ به شکل مدح‌های ادبیِ کم و بیش راز‌آلود وجود دارند. مشکل بزرگ در اینجا این است که تشخیص دهیم کدام زمینه و موضوع، فقط تعارف ادبی بوده است و کدام ارتباطی واقعی با یک کار هنری دارد

.

مورخین درباری شاه جهان، با طراحی بارگاه‌ها مانند چهل ستون، سرنخی به دست ما می‌دهند که بدانیم تصویر طرح چطور به ذهن آن‌ها رسید. چهل ستون در شرایط دوره گورکانیان مفهومی جدید است.۳۲ در ایران ‌زمین این عبارت به معنای بارگاه‌هایی با تعداد زیادی، نه لزوماَ چهل عدد، ستون به کار می‌رفت.۳۳ صفویان که همزمان با گورکانیان بر ایران فرمان می‌راندند از آن به این شکل استفاده می‌کردند. صفویان همسایگان دیوار به دیوار گورکانیان بودند و بزرگ‌ترین رقیب آن‌ها محسوب می‌شدند، و به لحاظ سطح هنری هم خود را با آن‌ها مقایسه می‌کردند. به این نحو ایران در محور برنامه پیشروی فرمانروایی گورکانیان قرار داشت. معروف است که جد بزرگ آن‌ها تیمور سعی کرده بود تا موقعیت خود را به عنوان یک سردار لشکر ترک- مغولِ فاتح، در سبک ایرانی- اسلامی حکومت‌داری مستحکم نماید. افراد بعد از او یعنی تیموریان، حتی با شدت بیشتری به سوی فرهنگ فارسی زبانان جهت‌گیری کردند.۳۴ با توجه به جهت‌گیری گورکانیان به سوی ایران ‌زمین، این فکر به وجود می‌آید که ظهور ناگهانی بارگاه‌های گورکانیان، که با اصطلاح فارسی چهل ستون نامیده شده، را به رواق‌های ستون‌دار یا تالارهای کلاه فرنگی پذیرایی صفوی‌ها ربط دهد، زیرا به لحاظ شکلی و کارکردی به هم مربوط هستند. به‌خصوص به این دلیل این ارتباط را احساس می‌کنیم که اولین نوع چهل ستون شاه جهان- همانند تالارهای صفوی- یک سازه چوبی ستون‌دار با سه طرف باز بود که در مقابل یک دیوار سنگی قرار داشت با جایگاهی برای شاه در مرکز.۳۵

اما مشکل این است که تاکنون نه تاریخ و نه خاستگاه تالارهای صفوی با اطمینان تایید نشده است؛ ظاهراَ این طور به نظر می‌رسد که اولین نمونه یک تالار در اصفهان یعنی آینه خانه، که دیگر وجود ندارد، قبل از ۱۶۲۹ یعنی بعد از ساخت اولین چهل ستون شاه جهان ساخته شده است.۳۶ نزدیک‌ترین همتای چهل ستون شاه جهان به لحاظ نام و کارکرد، یعنی پاویون پذیرایی در قصر اصفهان، به شکل کنونی‌اش مربوط به سال ۱۶۴۷ است(شکل۹.۷)۳۷. وضعیت چهل ستون‌های صفوی قدیمی

‎

تر نامعلوم است. کلاه فرنگی‌ای که اکنون چهل ستون نامیده می‌شود و تمام آن چیزی است که از قصر شاه طهماسب در قزوین باقی مانده(۹۵۱- ۹۶۲ق)، دارای محوری سنگی است که با یک بالکن دو طبقه ستون

‎

دار احاطه شده است.۳۸ اما ممکن است که ساختمان- به عنوان تنها باز مانده مجموعه قصر- نام خود را از بارگاهی که امروزه از بین رفته، گرفته باشد.۳۹ چهل ستون قزوین هم احتمالاَ ریشه در نمونه‌های مشابه قدیمی‌تر در قصر شاه طهماسب در تبریز داشت(بازسازی شده در ۹۴۶ق).۴۰ از این گذشته، ما چهل ستون‌ها را از منابع مربوط به دوره تیموریان می‌شناسیم، اما شکل آن‌ها هم نامشخص است. بهترین چهل ستون دوره تیموریان که اسنادی در موردش وجود دارد، توسط الغ بیگ در نیمه اول قرن پانزدهم در سمرقند ساخته شد و دارای دو طبقه ستون سنگی بود.۴۱ اما در میان مکان‌هایی که در اوایل قرن هفدهم به عنوان چهل ستون شناخته شده‌اند، یکی دارای اهمیت تاریخی خاصی است و از همه چهل ستون‌هایی که تاکنون در موردشان بحث شد، قدیمی‌تر است. این بنا باید درخصوص بارگاه‌هایش برای مفهوم مبتنی بر فرمانروایی «تحت تاثیر ایران» درحکومت مغول ها بسیار مهم بوده باشد. این بنا پرسپولیس،۴۲ مرکز رسمی و معرف امپراتوری عظیم هخامنشی است که مراسم شاهان پارسی که بر دنیا فرمان می‌راندند، در بارگاه‌های پرستون آن برگزار می

‎

شد(شکل۹.۸).۴۳ اسکندر بزرگ پرسپولیس را ویران کرده بود، اما برای هر فرمانروایی که می‌خواست خود را در مفهوم پارسی پادشاهیِ مقدس شریک بداند، همچنان مکانی باقی ماند که از لحاظ نمادین بسیار خارق

‎

العاده بود.۴۴ در سرزمین پارس، در مورد ساسانیان هم که به طور اتفاقی از منطقه استخر که پرسپولیس در آن واقع است، آمدند، این موضوع صادق بود.۴۵ این سنت توسط فرمانروایان مسلمان ایرانی که با آل بویه(قرن دهم) شروع شد، هم ادامه پیدا کرد. آن‌ها می

‎

خواستند قلمرو پادشاهی خود را به

‎

خصوص با توجه به خلیفه

‎

های عباسی در بغداد که فرمانروایان معنوی اسلام بودند، برپا کنند.۴۶ پیوند گسست‌ناپذیر میان پرسپولیس با سنت پادشاهی ایرانی- اسلامی از کتیبه

‎

های عربی و فارسی شاهزادگان ایرانی که در طی قرون مختلف از پرسپولیس دیدن کردند، مشهود است.۴۷ کتیبه‏های این بازدیدکنندگان سلطنتی به

‎

خصوص بر روی قصر داریوش حک می

‎

شدند. آن‌ها دارای متن

‎

های مشابهی هستند و در بعضی مواقع حتی قسمت

‎

هایی از متن را از روی یکدیگر کپی کرده

‎

اند، که واضح است این کار به منظور تاکید بر جنبه انسجام در رابطه با آن مکان بوده است. موضوع کتیبه

‎

ها حکایت از گذرا بودن دستاوردهای بشری، به‌خصوص قدرت و سلطنت دنیایی دارد، افکاری که درخور شاهزادگانی محسوب می‌شد که از بناهای تاریخی گذشته دیدن می کردند.۴۸ یک نمونه مربوط به سلطان ابراهیم، فرزند شاهرخ، است که از اقوام گورکانیان و والی بسیار جاه‌طلب تیموریان در فارس بود. او در سال ۸۲۷ق ابیات زیر را بر روی قصر داریوش بر جا گذاشت

:

کـرا دانـی از خسـروان عجــم ز عهد فریدون و ضحاک و جم

که بر تخت ملکش نیامد زوال؟ ز دسـت حوادث نشـد پایمـال

نه بر باد رفتی سحرگـاه و شـام سـریـر سلیمـان علیـه الســلام

به آخر ندیدی که از باد رفـت؟  خنـک آنکه با دانش و باد رفت

الا تــا درخــت کـرم پــروری   که بی‌شـک بر کامرانـی خوری

نوشته ابراهیم سلطان ابن شاهرخ در سال ۸۲۶ق. ۴۹

این ابیات بیانگر آن است که در ایران اسلامی، پرسپولیس نه با پدید آورندگان تاریخی‌اش یعنی هخامنشیان، بلکه با فرمانروایان اسطوره‌ای ایران پیوند داشت؛ به‌خصوص جمشید، آن‌گونه که در اثرحماسی برجسته فردوسی، یعنی شاهنامه، شهرت یافته بودند. در ایران اسلامی پرسپولیس نه تنها به نام چهل ستون یا چهل منار بلکه به نام تخت جمشید هم شناخته می‌شد(و هنوز هم می‌شود). در سنت عربی هم پرسپولیس، تحت نام استخر در آن نزدیکی، به عنوان مکانی برای سلیمان قلمداد شده است که در قرآن و داستان های اسلامی به عنوان پیغمبر- پادشاه و فرمانروای آرمانی اسلام ظهور می‌کند.۵۰ جغرافی‌دانان عرب سده

‎

های میانه از حدود قرن دهم به بعد مانند استخری، مقدسی، یا مسعودی پرسپولیس را تحت عنوان ملعب(زمین بازی) و به‌خصوص، تحت عنوان مسجد سلیمان توصیف کرده‌اند.۵۱ در عرف فارسی رایج، جمشید و سلیمان در یک نفر ادغام می‌شدند.۵۲ به عنوان مثال دوانی، که در سال ۸۱۱ ق درباره پرسپولیس می نویسد، نقل می‌کند که آن تحت عنوان چهل ستون شناخته می

‎

شود و توسط جمشید که روایتش با سلیمان یکی است، پدید آمد.۵۳

هم سنت پادشاهان ایران باستان و هم سلیمان در مفهوم فرمانروایی گورکانیان نقشی اساسی داشت. این که گورکانیان بزرگ دوست داشتند که مانند خسرو ثانی،۵۴ جمشید ثانی، و مانند سلیمان ثانی معرفی شوند، از طریق مدیحه‌های درباری و همچنین از طریق هنرهایی که برای آن‌ها خلق می‌شد، انتقال می

‎

یابد. گورکانیان هم مانند دیگر شاهزادگان مسلمان، به طور خاص علاقه

‎

مند بودند که خود را با سلیمان مقایسه نمایند. موضوع