پاورپوینت کامل تفکر به زبان «دیگری» ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفکر به زبان «دیگری» ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفکر به زبان «دیگری» ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفکر به زبان «دیگری» ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

ماری اسمیت جونز آخرین بازمانده بومیان آیاک در منطقه آلاسکا و تنها کسی بود که می توانست به زبان این گروه از سرخپوستان ساکن شمال غرب آمریکا سخن بگوید. وی در سال ۲۰۰۸ درگذشت، تا با مرگ وی یک زبان دیگر هم خاموش شد. با اینکه وی هفت فرزند داشت، اما هیچ کدام قادر به تکلم زبان مادری خود نبودند، چرا که در آلاسکا زبان آنها ممنوع اعلام شده بود و مردم بومی مجبور به یادگیری زبان انگلیسی بودند.

زبان های خاموش

ماری اسمیت جونز آخرین بازمانده بومیان آیاک در منطقه آلاسکا و تنها کسی بود که می توانست به زبان این گروه از سرخپوستان ساکن شمال غرب آمریکا سخن بگوید. وی در سال ۲۰۰۸ درگذشت، تا با مرگ وی یک زبان دیگر هم خاموش شد. با اینکه وی هفت فرزند داشت، اما هیچ کدام قادر به تکلم زبان مادری خود نبودند، چرا که در آلاسکا زبان آنها ممنوع اعلام شده بود و مردم بومی مجبور به یادگیری زبان انگلیسی بودند. یونسکو به همین خاطر سال ۲۰۰۸ را سال جهانی زبانها اعلام کرد و با شعار در کهکشان زبانها، هر زبان ستاره ای است، درخشان و باید با تمام توان تلاش کرد، تا این ستاره های درخشان خاموش نشوند، عزم جدی خود را برای پاسداری از حریم زبانهای در خطر نشان داد، یونسکو پیش بینی می کند، با ادامه روند کنونی بیش از ۴۰ درصد از زبانهای دنیا از بین خواهند رفت

.

یونسکو همه کشورهای عضو خود را به استفاده از زبان مادری در آموزش تشویق می کند و آموزش به زبان مادری را یک حق برای همه کودکان جهان می داند. به باور یونسکو آموزش به زبانی که کودکان آن را به خوبی درک می کنند، حق همه کودکان است تا بتوانند از آموزش با کیفیت برخوردار شوند و از آن لذت ببرند. از سوی دیگر آموزش به زبان مادری می تواند سبب کاهش تبعیض شود و به همه جانبه بودن و جامع بودن آموزش و همچنین توسعه متوازن یاری برساند. ایرینا بووکوا دبیرکل یونسکو در پیامی به مناسبت روز جهانی زبان مادری در سال ۲۰۱۲ می نویسد: “زبان های مادری ما، هویت ما هستند. با نگهداری آنها ما در واقع از خود حفاظت می کنیم

.”

یونسکو و آرمان “آموزش برای همه

“

از نقطه نظر ماتسورا دبیرکل سابق یونسکو، وظایف دولتها بیشتر از ملتهاست و آنها باید برای حفظ و حراست فرهنگ های محلی و تنوع زبانی قوانین خاصی را تصویب و به مرحله اجرا دربیاورند. وی نابودی یک زبان را به معنای نابودی یک قوم یا ملت می داند و خاطرنشان می سازد که یونسکو برنامه بی وقفه ای را جهت حفظ و حراست فرهنگ ها و زبان های مختلف شروع کرده و امیدوار است که به یک سیستم آموزشی چندزبانه براساس و در چهارچوب ترفیع زبان مادری دست یابد و برنامه های این سازمان با مساعدت و همراهی دولت ها در جهت پاسداری از زبان مادری با موفقیت همراه باشد. در عین حال استفاده از زبان مادری در آموزش می تواند، در مبارزه با بی سوادی موثر باشد و هدف و شعار “آموزش برای همه” را در جهت برخورداری از آموزش ابتدایی را تا سال ۲۰۱۵ محقق سازد

.

اکنون، در قرن بیست و یکم، دیگر دو زبانی حالتی استثنائی و غیرمعمول به شمار نمی آید؛ به طوری که یک هنجار غالب در جهان محسوب می شود. بر طبق یک پیمایش تحقیقاتی معتبر ۷۰ درصد جمعیت جهان را دو زبانه ها تشکیل می دهند و با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات و پدیده جهانی سازی و افزایش موج مهاجرت در کل دنیا، دو زبانگی و چند زبانگی، روندی رو به رشد و صعودی را طی می کند. جامعه ایران نیز با دارابودن تنوع زبانی و قومی، جامعه ای یکدست نیست و دو زبانگی در آن روندی غالب است، اگرچه در این زمینه آمار دقیقی در دسترس نیست. برخی از آمارهای تایید نشده حاکی از آن است که ۷۵ درصد از دانش آموزان ما دو زبانه هستند. طبق آمار سال ۱۳۵۵، در ایران یازده گروه یا جامعه زبانی شناسایی شده است بیش از نیمی از جمعیت ایران را افرادی تشکیل می دهند که زبان مادری آنها فارسی نیست، و بسیاری از آنهایی هم که فارسی زبان هستند، از لهجه برخوردارند. ایرانیان دو زبانه بسیاری علاوه بر زبان فارسی به زبان مادری خود مثل ترکی، کردی، عربی، بلوچی و ترکمنی تکلم می کنند.(۱)

در سال ۱۹۵۳، یونسکو گزارشی را در زمینه استفاده از زبان های بومی در آموزش و پرورش منتشر کرد که هنوز هم به عنوان مستندترین سند این سازمان در زمینه مسایل زبانی در آموزش و پرورش مطرح است.(۲) به طور کی از دیدگاه یونسکو آموزش به زبان مادری حداقل در مقاطع ابتدای حق کودکان دوزبانه، که از نظر آخرین تحقیقات علمی برای آموزش آنها ضروری و الزامی است. در ایران هم با توجه به تنوع زبانی و فرهنگی حاکم در این جغرافیا، اصل ۱۵ قانون اساسی ایران بر افاده این حق تاکید می کند و می گوید:” … استفاده از زبان های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.” در کنار این اصل صریح قانون اساسی، در قانون برنامه پنجم توسعه ۹۴-۹۰ (فصل دوم، ماده ۱۹، بند ج) آمده است: “آموزش و پرورش مجاز است در حدود مقرر در اصل پانزدم قانون اساسی، گویش محلی و ادبیات بومی را در مدارس تقویت کند.” و نیز در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش (بیانیه ارزش ها، مورد ۱۶) آمده است: “بر رعایت تنوع های قومی، فرهنگی و منطقه ای (هویت اختصاصی) با محوریت هویت مشترک ایرانی- اسلامی اهتمام بورزد.” علیرغم تاکید مصرح قانون اساسی ایران بر این مسئله، برخی ملاحضات سیاسی و فرهنگی باعث شده است که تنها زبان فارسی به عنوان زبان میانجی در سیستم آموزش ایران تدریس شود و به عنوان زبان رسمی و آموزشی به کار گرفته شود و گروه های اقلیت های زبانی در ایران که کم هم نیستند، از این حق خود محروم بمانند

.

زبان مادری و رویکرد علمی

زبان در واقع ارزشمندترین ابزاری است که انسان در اختیار دارد و از این وسیله مهم برای تفاهم و ارتباط و تبادل اطلاعات استفاده می کند. البته زبان صرفا وسیله ای برای ارتباط و محاوره نیست، بلکه وسیله ای برای سازماندهی و تفسیر و توصیف واقعیت و ابزاری برای تفکر نیز می باشد. با توجه به واقعیت های فوق باید گفت، زبان مهم ترین عنصر در فرایند تعلیم و تربیت است. همچنین زبان بخش مهم و انکارناپذیری از هویت یک گروه و قوم است. فیشمن معتقد است که از دست دادن یک زبان ضرر و خسارت جدی به هویت یک جامعه یا گروه وارد می سازد. به نظر وی تخریب یک زبان به معنای تخریب یک هویت است. فیشمن تصدیق می کند اگرچه ممکن است، فرهنگ و هویت یک قوم مدتهای مدید پس از تضعیف یا اضمحلال زبان زنده بماند، اما چنین فرهنگ و هویتی شکل و محتوای اولیه را نخواهد داشت که دلیل این امر همانا رابطه تنگاتنگ بین زبان و فرهنگ است. به عقیده وی اگرچه در وادی نظر زبان تنها یکی از مولفه های برسازنده هویت محسوب می شود، اما در عمل اغلب چیزی فراتر و بیشتر از اینهاست. او در ادامه می گوید:” نگرش صرفا علمی به ارتباط هویت و زبان ناقص است، چرا که نمی تواند میزان اهمیت یک زبان را از دیدگاه افراد صاحب آن زبان درک کند.” فرگوسن معتقد است که اگر عده ای در مورد زبان خود احساس غرور می کنند و سرنوشت زبانشان برای آنها مهم است، وظیفه اخلاقی سیاستگذاران آموزشی، باید تلاش در جهت حفظ و حمایت از آن زبان باشد. (۳)

مشاهدات نتل و روماین بیانگر این نکته است که تنوع زبانی و زیستی به شکلی تنگاتنگ با هم در ارتباط اند، به نحوی که در نگاه این افراد تنوع زبانی و زیستی در کنار هم گنجینه مشترک تنوع زیستی-زبانی را تشکیل می دهد. این دانشمندان باور دارند که هر دو گونه تنوع با تهدیدات مشابهی مواجهند و می توان با ابزارهای مشابه به نبرد با این تهدیدات پرداخت. در چنین نگرشی، از بین رفتن یک زبان بومی-محلی کوچک به معنی از دست دادن دانشی است که در آن زبان نهفته است. حفظ این دانش از طریق حفظ زبان بسیار ارزشمند است؛ چرا که دانش موجود در هر زبان به مجموع دانش بشری چیزی اضافه می کند و به رفاه انسان از طرق مختلف (مثلا کشف داروهای جدید) کمک می کند. کریستال معتقد است که مرگ یک زبان یعنی از دست رفتن تاریخی که آن زبان با خود دارد، یعنی از دست دادن یک جهان بینی و نگرش خاص به دنیا و … کریستال می گوید که بدون این تاریخ ها و نگرش های گوناگون و متنوع، کمتر می توانیم نگرش خود را صیقل دهیم و غنی بسازیم. به عفیده وی نگرش انسان ها زمانی بازتر و وسیع تر می گردد که با نگرش های متفاوت و گاه متضاد در برخورد و تعامل باشند و این امر مستلزم حفظ و نگهداری زبان هاست. در باور کریستال، حمایت از زبان های در معرض خطر همانقدر برای بشر لازم است که حفظ گونه های در معرض انقراض در دنیای طبیعت! به علاوه، نمی توان ارزش درونی و زیبایی شناختی تنوع زبانی را نادیده گرفت. واین استاک می گوید زبان ها فارغ از کارکرد آنها به خودی خود ارزشمندند، چرا که نمایانگر دستاوردهای منحصربفرد بشری بوده و نحوه نگرش به جهان در زبانها نهفته است.(۴)

آموزش به زبان مادری؛ چشم اندازها و چالش ها

تحقیقات روانشناسان و برنامه ریزان آموزشی نشان می دهد، که آموزش به زبانی غیر از زبان مادری به شخصیت کودکان آسیب های اساسی می رساند و به تدریج باعث می شود که آنها از زبان و هویت خود فاصله بگیرند و قدرت استفاده از ذخیره های فرهنگی خود را نداشته باشند. زبان مادری، زبانی است که کودکان به بهترین وجه ممکن آن را متوجه می شوند، بنابراین موثرترین راه برای آموزش مفاهیم و مهارت ها به کودکان است. جنوا اسپیترمن، استاد دانشگاه میشیگان که یک زبان شناس برجسته و متخصص سیاست های زبانی در دوران پسااستعمار است عقیده دارد: “زبان مادری، تنها زبانی است که انسان ها هویت اجتماعی و روان‌شناختی خود را با آن به دست می‌آورند. این زبان، زبانی است که آنها را ریشه‌های خانوادگی و فرهنگی‌شان متصل می‌کند.” بنابراین کودکان متعلق به یکی از اقلیت های زبانی- در سیستم آموزشی تک زبانه، از ریشه های فرهنگی و هویتی خود جدا می شوند و علیرغم اینکه شاید آن گروه اقلیت به شکل فیزیکی حذف نشود، اما زمانیکه از زبان، فرهنگ و هویت خود فاصله گرفت، دیگر موجودیت ندارد و تبدیل به “دیگری” می شود. (۵)

زبان مادری مهم ترین ابزار برای فراگیری برقراری ارتباط و تفکر است و همچنین از اهمیت بالایی برای کسب هویت و اعتماد به نفس برخوردار است. بسیاری از کودکانی که از تحصیل به زبان مادری بازمی مانند، در برقراری ارتباط با دیگران و فرآیند کسب هویت، دچار مشکل می شوند. برخلاف تصور بسیاری از دست اندرکاران سیستم آموزشی در ایران، که اعتقاد دارند، آموزش زبان مادری باعث ایجاد خلل در یادگیری زبان رسمی می شود، تحقیقات جدید در حوزه سیاست های آموزش زبانی ثابت می کند که آموزش زبان مادری، علاوه بر اینکه باعث تقویت تقویت معلومات دانش آموز در زبان مادری می شود، به یادگیری زبانهای دیگر هم یاری می رساند؛ چرا که با یادگیری ساختار و ترکیب زبان مادری، می توان به الگوهای فکری و دانش پایه ای برای فراگیری زبان های جدید هم بهتر دست یافت