پاورپوینت کامل پادشاه بی‌تاج و تخت ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پادشاه بی‌تاج و تخت ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پادشاه بی‌تاج و تخت ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پادشاه بی‌تاج و تخت ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

لطفعلی خان در تاریخ ما به شجاعت و دلاوری و زیبارویی شهرت دارد، اما چهره و کارنامه‌اش همواره در معرض قضاوت‌هایی توأم با افراط و تفریط بوده است.مورخان دوره قاجار همواره در اشاره به خصایل مثبت وی احتیاط کرده و بر نقاط تیره شخصیت او دست گذاشته‌اند.در مقابل بعضی مورخان و رمان نویسان بخصوص در قرن حاضر از او چهره‌ای افسانه‌ای و فراتر از واقع ساخته‌اند.

به بهانه مرگ لطفعلی‌خان و پایان سلسله زندیه

لطفعلی خان در تاریخ ما به شجاعت و دلاوری و زیبارویی شهرت دارد، اما چهره و کارنامه‌اش همواره در معرض قضاوت‌هایی توأم با افراط و تفریط بوده است.مورخان دوره قاجار همواره در اشاره به خصایل مثبت وی احتیاط کرده و بر نقاط تیره شخصیت او دست گذاشته‌اند.در مقابل بعضی مورخان و رمان نویسان بخصوص در قرن حاضر از او چهره‌ای افسانه‌ای و فراتر از واقع ساخته‌اند.هر چند او هیچگاه پادشاهی بزرگ و مقتدر نبود و در مدت زمانی کوتاه تنها بر بخشی باقیمانده از قلمرو زندیه حکومت داشت، اما دارای مجموعه‌ای از خصایل و شرایطی بود که چه در آن دوران و چه بعدها مورد علاقه و اقبال مردمان بوده است.

شهرت لطفعلی خان

گمان می‌رود که لطفعلی خان در پیش از سلطنت بسیار به خلق و خوی خوش و رفتار نیک شهرت داشته است.خوش چهرگی و زیبایی او نیز با توجه به نقاشی‌ها و تصاویری که ازاو وجود دارد بیشتر به دوران نوجوانی و نورستگی‌اش برمی‌گردد. لطفعلی‌خان که در دوران سلطنت پدر،‌گاه به نیابت ازاو در شیراز حکومت می‌کرد با عموم ملایمت و ملاطفت داشت و مشهور است که مردم تصویری از کریمخان جوان را در او می‌دیدند.زیبارویی و جوانی‌اش به همراه آینده‌ای که برای او به‌عنوان پادشاه بعدی پیش‌بینی می‌شد در محبوبیت او بی‌تأثیر نبود. چنانکه در تاریخ می‌خوانیم این محبوبیت و اقبال عمومی در شروع سلطنتش در نوزده سالگی بسیار مؤثر افتاد و با قتل پدرش عموم ایلات و مردم فارس به حمایت از او برخاستند. مهارت او در سوارکاری ، شمشیرزنی، تیراندازی ، فنون رزمی شخصی و نیز جنگاوری و تسلطش بر امور لشکر‌داری و سپاهیگری در بسیاری از منابع تاریخی مورد اشاره قرار گرفته است.به قول مؤلف ذیل تاریخ نگارستان جنگ دیده و لشکر کشیده بود. شهرت جنگاوری و شجاعتش به فتح لار در زمان پدر، مقاومت و شجاعت در جنگ با آقامحمدخان در سال۱۲۰۳ه.ق، پیروزی‌های پی در پی با وجود نیروی کمتر بر نیروهای حاجی ابراهیم کلانتر و سرداران قاجار در سال۱۲۰۶ه.ق در بوشهر و کازرون و اطراف شیراز و در نهایت شبیخون بر سپاه عظیم قاجار در ابرج برمی‌گردد. وقتی آقامحمدخان در سال۱۲۰۶ه.ق با سی هزار سرباز به سوی فارس حرکت می‌کرد تصور نمی‌شد که لطفعلی خان با سه هزار سوار دست به حمله‌ای ناگهانی بزند و حتی تا آستانه پیروزی پیش برود: «هرچند خرد خرده بین و رأی صحیح متین اقتضا می‌نمود که لطفعلی خان به محض استماع خبر… عزیمت آن دریای لشکر به صوب فارس، از سبیل مجرای آن سیل خونخوار، خود را به گوشه و کنار کشد، لیکن چون طبع غیورش جز به سلطنت روی زمین تن در نمی‌داد، وجود را با فرمانروایی راغب و بدون سلطنت، عدم را طالب و به امر بین‌الامرین خود را رضا نمی‌کرد… به کلی از جان و حیات دست شسته، در سعی و کوشش کوتاهی نمی‌کرد.»(۱)

بعضی منابع ناکامی در این شبیخون را ناشی از بی‌تجربگی و اشتباه لطفعلی خان می‌دانند، اما مورخینی چون سرجان ملکم این حرکت را «تدبیری به قاعده» و او را «مستحق فیروزی» نوشته‌اند. همچنین مقاومت در کرمان در سال۱۲۰۸ه.ق هم نشان از دور بودن او از ملاحظه و ترس دارد. وقایعی چون خروجش از کرمان در میان محاصره قشون پرتعداد قاجار و مقاومت یک تنه‌اش در بم در مقابل مهاجمان پرتعداد با اینکه با جزئیاتی داستان‌وار و اغراق شده همراه هستند، بر شهرت شجاعت او افزوده‌اند. مؤلف تاریخ کرمان در وصف او نوشته است: «در شجاعت و جرأت ثالث بهرام چوبینه و سلطان جلال‌الدین مینکبرنی بود، با شهریار قاجار محاربت‌ها نمود که در قوه بشر نبود.»(۲)

او اسب سیاه مشهور و مخصوصی داشته که به‌قول یکی از مورخان مانند آن دیده و شنیده نشده است.البته در داستان‌ها و رمان‌های تاریخی درباره این اسب نیز همچون سوارش اغراق فراوان کرده‌اند.

لطفعلی خان از دید منابع دوره زندیه

منابع تاریخی معاصر دوره زند با تعریف و تمجید از او نوشته‌اند و شکست‌هایش را عمدتاً بر اثر بداقبالی و تقدیر و خیانت اطرافیان نوشته‌اند. آنها اقدام کلانتر بر ضد لطفعلی خان را ناشی از جاه طلبی و نمک‌نشناسی و دنائت او و دلیل اصلی شکست و سقوط لطفعلی خان می‌دانند. به نوشته مؤلف تاریخ زندیه لطفعلی خان در ایام سلطنت پدرش «در مراسم انصاف و رعیت پروری یگانه و در لوازم عاجز نوازی و مروت فرزانه بود.»

در اوایل دوره سلطنت هم در «کمال رأفت و التفات با عموم اهالی فارس رفتار و آنها نیز از روی نهایت ارادت و اخلاص او را خدمتگزار می‌بودند.»

اما مدتی بعد «ورق حسن سلوک را برگردانیده با قاطبه عمال بلکه عموم ارباب رجوعی که داشت بنای سختگیری و ستیزه را پی‌گذاشت.»

مجمل التواریخ می‌نویسد: «لطفعلی خان با صغر سن به شجاعت و جلادت مشهور بود.»(۳)

تاریخ گیتی گشا او را چنین توصیف می‌کند: «انوار جهانگیری از صورت حالش ظاهر و هویدا و آثار دلاوری ناصیه احوالش آشکار و پیدا بود»‌. و در جایی دیگر در مورد محبوبیتش می‌نویسد: «جوهر ذاتی او کالشمس فی رابعه النهار بود در نظر اولوالابصار هویدا و آشکار و سکان بلاد و امصار را بآن حضرت ارادتی خاص بی‌اختیار بود.»(۴)

لطفعلی خان از نگاه دشمن

اما مورخان دوره قاجار پیروزی‌های او را خفیف و دلاوری‌هایش را کمرنگ نشان داده و بیشتر از غرور و لجاجت و تندی‌اش نوشته‌اند. این منابع مخالفت حاجی ابراهیم و روگردانی بعضی از فارسیان از رکاب لطفعلی خان را ناشی از کج‌تابی و بدرفتاری او با آنها و شکست‌هایش را ناشی از بی‌تدبیری دانسته‌اند.

تاریخ محمدی با یکجانبه نگری و جانبداری معمول تواریخ دیوانی و فرمایشی، در شرح پریشانی اردوی لطفعلی خان در سمیرم چنین نوشته است: «چند نفر از ملازمانش چند تفنگ خالی کرده ساخت شورش و فساد و اظهار مخالفت و عناد نموده در اردویش غلغله و در میان لشکریان ولوله در انداختند. لطفعلی خان… مضطرب گشته تمامت چادر و اسب و قاطر و مهتر و شاطر و کارخانجات و عمله و عساکر را گذاشته با دویست نفر از خواص به دارالعلم شیراز… روی آورد.»

در ادامه پیروزی‌هایش را مسکوت گذاشته و تکاپوهای او را از «سراسیمگی و خانه بدوشی» می‌نویسد و از «شکسته حالی و بی‌سامانی و دربدری او» یاد می‌کند اما با اینکه او را خان جاهل می‌نامد نمی‌تواند شجاعتش را انکار کند و در جایی می‌نویسد «در شجاعت اسمی و در فنون رزم رسمی داشت.»(۵)

مؤلف همچنین تلاش دارد گناه واقعه کرمان و قتل و غارت مردم آن دیار را به عهده لطفعلی خان و حاصل آمدن او به کرمان بداند. منابع بعدی دوره قاجار هرچه از آن زمان فاصله می‌گیریم احتیاط کمتری در نوشتن از لطفعلی خان دارند و به شجاعت و پیروزی‌های او اشاره کرده و کمتر از کنایه‌ها و عبارات تحقیرآمیز استفاده کرده‌اند.

روضه الصفای ناصری از او به‌عنوان جوانی دلیر یاد می‌کند که در «شجاعت و مناعت» نظیر نداشته است اما او را مغرور و بی‌تجربه می‌داند: «فی الواقع لطفعلی خان امیرزاده‌ای جسور و سرداری غیور بود ولیکن به اقتضای عهد شباب و غرور جوانی سرد و گرم گیتی ندیده و شیرین و تلخ روزگار نچشیده کار جهان ستانی و اسباب کامرانی را به محض راندن شمشیر و تاختن بارگیری همی دانست.»(۶)

همچنین شبیخون او به سپاه قاجار در ابرج را به «تاختن جلال‌الدین منکبرنی بر لشکر مغول و چنگیز و بهرام چوبینه بر جیوش خسرو پرویز» تشبیه می‌کند و در دو جا او را همپایه این افراد می‌داند. فارسنامه او را دارای «دل گرگ و زور شیر و چالاکی یوز» و «هژبری دلیر و جوان رستم توان و شیر بیشه دلاوری» نوشته و در عین حال او را دارای غرور دلاوری می‌داند و در شرح شروع سلطنتش می‌نویسد: «با صولت رستم و شوکت نادری وارد شیراز شده با عموم بزرگان طریق مودت پیمود.» (۷)

مؤلف ناسخ التواریخ نیز با اصطلاحات