پاورپوینت کامل اعمال فضیلت‌نما ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعمال فضیلت‌نما ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعمال فضیلت‌نما ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعمال فضیلت‌نما ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

اخلاق فضیلت گرا توصیه می کند که «به نحوی عمل کن که افراد با فضیلت عمل می کنند» (گرت، ص۱۸). اما افراد بافضیلت چگونه عمل می کنند؟ آیا می توان ظاهر عمل ایشان را ملاک قرار داد؟ به عنوان مثال چگونه می توان اعتماد به نفس را از غرور تشخیص داد؟ در نتیجه آیا راه معقولی برای تشخیص فضائل اخلاقی از غیراخلاقی وجود دارد؟

آیا رذیلت می‌تواند با فضیلت اشتباه گرفته شود؟

اخلاق فضیلت گرا توصیه می کند که «به نحوی عمل کن که افراد با فضیلت عمل می کنند» (گرت، ص۱۸). اما افراد بافضیلت چگونه عمل می کنند؟ آیا می توان ظاهر عمل ایشان را ملاک قرار داد؟ به عنوان مثال چگونه می توان اعتماد به نفس را از غرور تشخیص داد؟ در نتیجه آیا راه معقولی برای تشخیص فضائل اخلاقی از غیراخلاقی وجود دارد؟ (نک: لاودن، اخلاق فضیلت، ص۳۹۳).

این مقاله کوشیده است تا با بررسی اعمال فضیلت نما نشان دهد که همواره عملی که در ظاهر از فضائل به شمار می آید، فضیلت محسوب نمی شود. بر این اساس، رفتارهایی مورد بررسی قرارگرفته اند که در ظاهر شبیه فضایل اخلاقی هستند و معمولا با آنها اشتباه گرفته می شوند، اما در حقیقت فضیلت نیستند. ملامهدی نراقی در جامع السعادات می نویسد: «در برابر هر یک از انواع فضایل، رذیلتی شبیه فضیلت وجود دارد» (ص۶۲). به عنوان مثال ترک آرزو اگر صرفا به دلیل تنبلی و ناامیدی از دست یابی به آن باشد، فضیلت نیست. و یا اگر عدم تمایل به اشتهار (که یکی از فضائل اخلاقی شمرده شده و از آن به «خمول» تعبیر شده است)، ناشی از خجالت و بی دست و پایی فرد باشد، نه تنها فضیلت به شمار نمی آید، بلکه نقصی روحی است که باید در جهت رفع آن کوشید. خواجه نصیر طوسی به این دسته از افعال اشاره کرده است و می نویسد: «افعالی صادر می شود از مردم شبیه به افعال اهل فضائل»، سپس بیان می کند که باید «میان فضیلت و آنچه نه فضیلت بود به معرفتِ حقیقتِ هر فعلی و … میان آنچه مبدأ آن فضیلتی بود و آنچه مبدأ آن حالتی دیگر باشد غیر فضیلت» تمایز و تفکیک نماییم (خواجه نصیر، اخلاق ناصری، ص۱۲۲). دشتکی در این زمینه می نویسد: «قاصر جاهل را رذایل به فضائل مشتبه شود، مثلا سفسطه را حکمت پندارد و تهور را شجاعت و خُمود (سستی و بی حالی) را عفّت» (دشتکی، اخلاق منصوری، ص۱۸۲؛ نیز نک: ص۱۸۵و۱۸۶). در کتاب جامع السعادات ملا مهدی نراقی نیز به برخی از اینگونه اعمال اشاره شده است.۱

اعمال فضیلت نما

بیشتر کتاب های اخلاق به بررسی فعل اخلاقی و ضد آن می پردازند و کمتر به بررسی دسته ای از افعال غیر اخلاقی می پردازند که شبیه به فضائل هستند. از این امور در برخی از کتاب های اخلاق به «افعال شبیه به فضائل» تعبیر شده است (به عنوان نمونه نک: جامع السعادات، ج۱، ص۸۳). چنان که خواجه نصیر در کتاب اخلاق ناصری عنوان این بحث را «در فرق میان فضائل و آنچه شبیه فضائل بود از احوال» قرار داده است (ص۱۲۲). اما در این گونه از آثار نیز تنها در فصلی کوتاه به اعمال فضیلت نما اشاره شده است. در کتاب مقالات شمس آمده است (ص۱۶۸، شماره۱۹۷):

«روزی مصطفی علیه السلام هر یاری را جداگانه می پرسید از طبع او، و میل او؛ که به جنگ مایل است یا به صلح؟ و آن میل به صلح از بددلی است و جان‌دوستی و سلامت‌طلبی، یا از نیکوخواهی و کرم و صبر و بردباری؟».

چنان که در عبارت فوق آمده است، حتی میل به صلح می تواند ناشی از بددلی و جان دوستی باشد و لزوما فضیلت به شمار نیاید. همچنین غزالی در کیمیای سعادت از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است که:

«چون مسلمانان به مصاف بایستند با کفار، فریشتگان نامها نبشتن گیرند که فلان کس جنگ به تعصب می کند، فلان کس به حمیت آن همی کند که گویند که فلان در راه خدای کشته شد» (ص۷۴۴).

بنابراین گرچه در ظاهر ممکن است فردی در جنگ کشته شده باشد، اما لزوما نمی توان وی را شهید به شمار آورد. همچنین عمل راهزنان و سارقان، اگرچه به ظاهر شبیه شجاعت است، اما چون ناشی از حرص و طمع است، فضیلت به شمار نمی آید (نراقی، جامع السعادات، ج۱، ص۸۴). چنان که بخشش برای به دست آوردن مال بیشتر و یا دفع ضرر و یا رسیدن به مقامی خاص و یا کامرانی دنیایی «سخا» به شمار نمی آید (همان، ص۸۶).

از امام سجاد روایت شده است (طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۲۰-۳۲۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۷۱، ص۱۸۴):

«اگر کسی را دیدید که ظاهری نیکو و بخشنده دارد و در حرکات خود فروتن و متواضع است مبادا که فریفته او شوید! چه بسیار انسان هایی که از به دست آوردن دنیا و ارتکاب گناهان به علت ناتوانی جسمانی و یا ترس و بزدلی وامانده اند … و اگر به حرام دست می یافتند از ارتکاب آن دریغ نداشتند … در میان مردم کسانی هستند که به خاطر دنیا از دنیا چشم می پوشند. در نظر ایشان، ریاست دنیوی از نعمت های مباح و حلال آن برتر است و به همین سبب از همه چیز به خاطر آن صرف نظر می کنند».

دسته بندی اعمال فضیلت نما

اعمال فضیلت نما (شبیه به فضائل) را می توان از سه منظر: ظاهر، باطن و آگاهی فرد از انگیزه اصلی عمل، مورد بررسی قرار داد:

یک) بر اساس ظاهر آنها؛ اعمال فضیلت نما به دو طریق ایجابی و سلبی امکان ظهور دارند:

الف) به نحو ایجابی: انجام برخی از اعمال، شبیه به اعمال افراد بافضیلت است. مانند تکبر که می تواند با عزت نفس اشتباه گرفته شود و یا تنبلی که می تواند با توکل اشتباه گرفته شود. چنان که ممکن است که ترک شهوت ناشی از حب مقام باشد. ابن سینا در اشارات می نویسد که گاه به فردی که خواهان ریاست است، اموری چون لذات خوردنی یا جنسی عرضه می شود و وی به واسطه مراعات جاه و مقام خود از آن دست بر می دارد (اشارات، نمط هشتم، وهم و تنبیه، ص۴۱۴). حتی چنین مقامی می تواند خیالی و پس از مرگ وی باشد! چنان که ابن سینا می نویسد که ممکن است فردی برای لذت ستایش، هرچند که بعد از مرگ وی باشد، به تنهایی بر لشکری حمله کند و خود را به خطر اندازد (همان). خواجه نصیر طوسی نیز می نویسد (خواجه نصیر، اخلاق ناصری، ص۱۲۶):

«باشد که با اقصی نهایت صبر برسند و به دست و پای بریدن و چشم کندن و انواع عذاب و نکال و مٌثله و صَلب و قتل رضا دهند، تا اسم و ذکر در میان قومی ابنای جنس و شرکای خویش باقی و شایع گردانند».

ب) به نحو سلبی: ترک برخی از اعمال، شبیه به اعمال افراد بافضیلت است. چنان که ترک کردن شهوت جنسی ممکن است ناشی از پیری و ناتوانی بدنی و یا ناتوانی جنسی (عنین بودن) باشد. بنابراین گاه به دلیل عدم وجود زمینه بروز رذائل، ترک کردن رذیلت به فضیلت تفسیر شده است. ابن سینا بیان می کند که چه بسا فردی که لذتی را نچشیده است نسبت به آن بی میل باشد و یا فردی که دردی را تحمل نکرده است، نسبت به آن پرهیز نکند (اشارات، نمط هشتم، وهم و تنبیه، ص۴۲۲). بنابر این ممکن است فردی که به زهد و پرهیز از گناهی خاص روی آورده است در حقیقت هیچ گاه لذت آن گناه را درک نکرده باشد و از سر جهل، نسبت به آن بی تمایل باشد و یا علت آنکه فردی در جنگ جانبازی می کند آن باشد که از وخامت حال معلولان جنگی بی اطلاع باشد.

دو) بر اساس باطن (نیت) آنها؛ از این منظر اعمال فضیلت نما به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

الف) اعمالی که تعمدا و با نیت تظاهر به فضیلت (ریا و نفاق) انجام می شوند؛ به عنوان مثال خواجه نصیر می نویسد (اخلاق ناصری، ص۱۳۰):

«و هم چنین عملی شبیه به عدالت صادر شود از کسانی که عدالت در ایشان موجود نبود و اظهار اعمالِ عدول کنند، از جهت ریا و سُمعه تا به وسیلت آن مالی یا جاهی یا چیزی مرغوب جذب کنند، یا به جهت غرضی دیگر».

ب) اعمالی که بدون نیت تظاهر به فضیلت انجام می شوند؛ ملامهدی نراقی می نویسد که ترک لذات دنیایی به دلیل ضعف و ناتوانی قوا و ضعیف شدن آلات بدنی و یا به دلیل نفرت ناشی از کثرت ارتکاب آنها و یا به دلیل ترس از بیماری ها و یا عدم درک لذت آنها، فضیلت به شمار نمی آیند (نراقی، جامع السعادات، ج۱، ص۸۳). چنان که ملاحظه می شود این موارد گرچه از روی ریا انجام نشده اند، اما بازهم فضیلت به شمار نمی آیند و تنها ظاهری شبیه فضائل اخلاقی دارند.

سه) براساس آگاهی فرد از انگیزه اصلی؛ در مورد اعمال فضیلت نما دو حالت قابل تصور است:

الف) فرد از انگیزه اصلی عمل فضیلت نمای خویش آگاه است؛ به عنوان مثال ممکن است خود فرد بداند که در حقیقت خجالتی است و نه با تقوا.

ب) فرد از انگیزه اصلی عمل فضیلت نمای خویش آگاه نیست؛ بدین معنا که فرد از انگیزه