پاورپوینت کامل زندگی در اشرف مازندران در اواخر قرن یازدهم هجری چگونه سپری می شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی در اشرف مازندران در اواخر قرن یازدهم هجری چگونه سپری می شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی در اشرف مازندران در اواخر قرن یازدهم هجری چگونه سپری می شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی در اشرف مازندران در اواخر قرن یازدهم هجری چگونه سپری می شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

متن حاضر یادداشت های یک مهاجر به شهر اشرف مازندران طی سالهای ۱۰۸۰ هجری تا ۱۱۱۴ است. این شهر را شاه عباس ساخت و به تدریج کسانی از نقاط دیگر برای اقامت به آنجا آمدند. نویسنده این یادداشت ها وقایعی شخصی زندگی خود و برخی از اتفاقات جاری آن منطقه را گزارش کرده که جالب توجه است. این یادداشت ها از یک نسخه خطی نقل می شود.

متن حاضر یادداشت های یک مهاجر به شهر اشرف مازندران طی سالهای ۱۰۸۰ هجری تا ۱۱۱۴ است. این شهر را شاه عباس ساخت و به تدریج کسانی از نقاط دیگر برای اقامت به آنجا آمدند. نویسنده این یادداشت ها وقایعی شخصی زندگی خود و برخی از اتفاقات جاری آن منطقه را گزارش کرده که جالب توجه است. این یادداشت ها از یک نسخه خطی نقل می شود.

مقدمه
نویسنده این یادداشت در نخستین مورد، خودش را محمد، ملقّب به مؤمن یاد کرده اما هیچ عنوان دیگری برای خود نیاورده است. در موارد بعدی هم از خودش با نام «محمد» یاد می کند. نمی‌دانیم از نظر رتبت علمی در چه سطحی بوده است. در میان علمای قرن دوازدهم هجری، چندین محمد مؤمن داریم که آقابزرگ شرح احوال آنها را آورده است (الکواکب المنتثره (طبقات اعلام الشیعه قرن دوازدهم)، صص ۷۴۶ـ ۷۵۲). عجالتاً که اطلاعات آنها با مورد ما تطبیق نداشت.

نویسنده می‌گوید که نخستین بار در اول ماه صفر سال ۱۰۸۰ وارد اشرف مازندران شده است. این آمدن به قصد ماندن بوده و او نمی‌گوید که تا این زمان کجا بوده و چه می‌کرده است. آخرین یادداشت وی در اینجا تاریخ ۱۱۱۴ دارد که به این ترتیب می‌دانیم ۳۴ سال در این شهر باقی مانده است. البته در تاریخ‌های بعد از ۱۱۱۱ که از حمله ترکمانان یاد شده، دیگر از اشرف نام نبرده، اما وقایع به همان ترتیب ذکر شده و اشاره به این که جای دیگری رفته باشد، نشده است.

اطلاعات یاد شده به صورت بند بند و البته همگی به جز سه مورد اخیر، در یک صفحه آمده است. ما برای هر بند، یک شماره گذاشتیم که جمعا ۲۹ مورد می شود. یادداشت ها بسیار ریز و کنار هم نوشته شده است. طبعاً به دلیل خرابی نسخه، اطراف برخی از نوشته ها از بین رفته و موارد اندکی از آن ناخوانا شده است. ترتیب سنوات نشان می دهد که این یادداشت ها را در طول سالیان، همینجا نوشته و سعی کرده است به اختصار مهم‌ترین نکات زندگی خویش را در آن درج کند.

مرکز ثقل این حوادث شهر اشرف مازندران یا همان بهشهر فعلی است. در واقع در این یادداشت‌ها از سه نقطه جغرافیایی یاد شده است: یکی اشرف در مازندران، شهری که شاه عباس در سال ۱۰۲۱ در منطقه ای که به بلوکات پنج هزار معروف است، ساخت. [در باره تأسیس آن شهر که حالا بهشهر نامیده می‌شود، بنگرید: تاریخ عالم آرای عباسی (چاپ ایرج افشار): ج ۲، قسمت ۲، ۸۵۵]. دوم کاشان که دست کم می‌دانیم برادرش که نامش را نیاورده، آنجا بوده و بسا اصلش از همان ولایت بوده است. وی چهار بار به کاشان سفر کرده است. سوم مشهد که نویسنده دست کم دو بار برای زیارت به آنجا رفته است. اما شهری که در آن تا آخر سکونت داشته، همان شهر اشرف در مازندران است، جایی‌ که دسته کم دو بار زمین خریده و خانه ساخته و شرح بنای آن را هم آورده است. به جز اینها از مناطقی چون قراطغان، میاندرود و فرح آباد و استرآباد و قلعه مبارکه آن هم یاد شده است.

ویژگی و تمرکز اصلی این یادداشت‌ها، توجه نویسنده به ثبت و گزارش زندگی شخصی اوست. این روش و رویه، برای آن دوره تاریخی، بسیار جالب و ممتاز است، زیرا نویسندگان آن دوره، تقریباً از زندگی خصوصی خود اطلاعی به دست نمی‌دهند. ما بر اساس این یادداشت‌ها، می‌دانیم که محمد مؤمن، دقیقاً در کدام شهر سکونت داشته، چند بار ازدواج کرده و هر کدام از همسرانش در چه تاریخی فوت کرده‌اند. نیز می‌دانیم که علاوه بر ازدواج دایم، یک بار هم متعه دوازده ساله گرفته است. به علاوه، از دو کنیز وی خبر داریم، و نام آنها را هم می‌دانیم. همین طور تعداد خانه‌هایی که ساخته و حتی چگونگی معماری آن را از داشتن دروازه یا در ورودی، دالان، طویله و حوض می‌دانیم. نیز از سفرهای متعدد او به کاشان و مشهد با تاریخ مطلع هستیم. اینها آگاهی‌های ارزشمندی است که رسم بر نگارش آنها نبوده است.

به جز مسائل شخصی، نویسنده از دو اتفاق مهم تاریخی یاد کرده است:

الف: نخست حمله ترکمانان به استرآباد و مازندران و اشرف در سال ۱۱۱۱ است که به همراه وزیر مازندران در عمارت‌های سلطنتی، ۳۹ روز در محاصره بوده است. شرح وقایع مربوط به حمله ترکمانان به استرآباد و قلعه مبارک آباد و ماجراهایی که در تضعیف کلی دولت صفوی نقش مهمی داشت، در منابع دوره صفوی به ویژه دستور شهریاران (صص ۸۷ ـ ۹۱۴، ۱۳۶ ـ ۱۴۰، ۱۸۷، ۲۱۴) منبع مهم دوره شاه سلطان حسین، آمده که بسیار دردناک است. نویسنده ما در همین جا اشاره به بردن چهار پنج هزار اسیر در حمله سال ۱۱۱۱ کرده و خسارات کلی که به مازندران وارد شده را یاد نموده است. نویسنده دستور شهریاران نوشته است::… [ترکمانان] از کنار آب گرگان رو به جانب خانه‏هاى ایل گرجى که در مغرب قلعه واقع است، آورده و به یکدفعه سیلاب‏آسا به میان خانه‏ها ریخته دست غارتگرى و یغما گشادند و به یک حمله خاک آن مرز و بوم را به خون آن بیچارگان مظلوم آمیخته و به آتش بیداد، دود از آن دودمان برآورده قاطبه قاطنین را به باد فنا بردادند… و همانجا را مقام ساخته غارتگران خود را در اطراف و اکناف قلعه از امکنه دور دست که از آسیب صدمات قوارع و مقارع مصون باشند، برگماشتند و تا مدت بیست و هفت یوم قلعه را محصور و مشدود و راه آمد و شد مترددان را مسدود داشته هر روز به طریق ایلغار لواى قتل و غارت و نهب اموال و سبى ذرارى و اطفال و عیال در هر دیار مى‏افراشتند. [دستور شهریاران، (تهران، ۱۳۷۳) ص ۲۴۷]. گرجی ها را شاه عباس در اشرف و نواحی آن اسکان داد که تاکنون نیز هستند.

ب: دوم شیوع طاعون که در دو سال متوالی اتفاق افتاده و وی آمار آن را داده است: تاریخ ابتدا شیوع طاعون در بلده طیبه اشرف، اوایل شهر رجب المرجب سنه ۱۰۹۷. تاریخ تخفیف طاعون از بلده طیبه اشرف و اطمینان خاطرها، اواخر شهر صفر ختم بالخیر و الظفر سنه ۱۰۹۸ الحمد الله. و در سال بعدش نیز طاعون واقع شده زمانش دو سه ماه بود.

در این متن به جز مؤلف از چند نفر دیگر که از افراد نزدیک به وی بوده یاد شده است.
اسماعیل بیک قبچاقی (پدر زن مولف)
امیر سید حسن (پدر زن مولف)
آقابهرام پدر زن مولف
پری وش (کنیز مولف)
حاجی محمد کلانتری (پدر زن مولف)
خان پرور خانم (همسر مولف)
خیر النساء (همسر موقت مولف)
رضیه خانم دختر امیر سید حسن (همسر مولف)
رضیه خانم دختر حاجی محمد کلانتر (همسر)
زوجه استاد محمد بنا
زوجه حاجی حیدرا (از او زمین خریداری کرده)
شرف الدین (کسی که از او زمین خریداری کرده)
لطیفه (کنیز مولف)
محمد شفیع (از او زمین خریداری کرده)
محمد علی بیک قپلان
محمد علی جزایری
مریم