پاورپوینت کامل فلسف? اسلامی و دشوار? ناسیونالیسم ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسف? اسلامی و دشوار? ناسیونالیسم ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسف? اسلامی و دشوار? ناسیونالیسم ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسف? اسلامی و دشوار? ناسیونالیسم ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

محمد عابدالجابری فیلسوف مراکشی (۱۹۳۶-۲۰۱۰) در پروژ پرسروصدایش یعنی «نقد عقل عربی» بحث‌های دامنه‌داری در مورد عقلانیت عربی یا اسلامی و همچنین شکوفایی و انحطاط آن ارائه کرده است.

سیری انتقادی در آرای محمد عابدالجابری

محمد عابدالجابری فیلسوف مراکشی (۱۹۳۶-۲۰۱۰) در پروژ پرسروصدایش یعنی «نقد عقل عربی» بحث‌های دامنه‌داری در مورد عقلانیت عربی یا اسلامی و همچنین شکوفایی و انحطاط آن ارائه کرده است. او در کتاب‌هایی مانند «ما و میراث فلسفی‌مان» و «نقد عقل عربی» به زمینه‌های شکل‌گیری و تأسیس فلسف اسلامی و همچنین انحطاط آن با توجه به تفسیر خاص خودش پرداخته است. جابری، فارابی را به‌عنوان مؤسس فلسف اسلامی فیلسوفی مسئله‌دار می‌داند که با توجه به شرایط آن روز جامع اسلامی، عقلانیت یونانی را برای حل معضلات این جامعه به خدمت گرفت؛ این عقلانیت با صبغه‌ای نوافلاطونی و گنوسی سعی در جمع بین فلسفه و دین و ارائ خوانشی عقلانی از دین داشت. فارابی را می‌توان اولین شخصی دانست که به طور جدی و آگاهانه پروبلماتیک خاص این معضل را رسم و بررسی کرد. از نظر جابری مسئل فارابی در اینجا یک مسئل اسلامی یا عربی مربوط به تمامیت تمدن اسلامی است. این دشواره نظری در برابر هرآن‌کسی قرار داشت که در شرق یا غرب عالم اسلامی به مسائل این تمدن به شیوه‌ای عقلانی می‌اندیشید؛ و شاید اکنون نیز در قرن چهارده هجری شمسی، این دشوار نظری هنوز پابرجاست؛ نفس وجود فیلسوفی به نام محمد عابدالجابری دلیلی برای این مدعاست.

تا به اینجا، برنهادهای جابری در عین اهمیت، مناقشه‌برانگیز نیست، نقط مناقشه‌برانگیز اندیش وی موضوع انحطاط تفکر اسلامی است. جابری درست آن مقطعی را که همگان در شرق و غرب اوج فلسف اسلامی می‌دانند (فلسف ابن‌سینا)، لحظ آغاز انحطاط عقلانیت اسلامی یا به‌زعم خودش «عقل عربی» می‌داند. مشکل او با بخشی از اندیش ابن‌سیناست که به «حکمت مشرقیه» مشهور است؛ به نظر وی ظهور حکمت مشرقیه که صورتی رازآلود و عرفانی دارد منجر به افول عقلی شد که جهان اسلام از یونان به ارث برده بود. جابری این رخداد را در فلسف اسلامی نتیج پیاده‌سازی ایدئولوژی قومی شکست‌خورده، یعنی ایرانیان می‌داند؛ از نظر او این امر نوعی بازگشت به عقب و انحطاط است. «مشرقیان» ایرانی از طریق این ایدئولوژی در پی کنار زدن «شرکای صناعت» یعنی مغربیان بغدادی بودند؛ یک حمل گسترد ایدئولوژیک از جانب «خراسانیان» بر علیه «بغدادیان» و ابن‌سینا سردمدار و مؤسس این حمله بود. به‌زعم جابری این امر آغاز «انحطاط عقل عربی» گشت.

به عبارتی، جابری معتقد است که ابن‌سینا بار دیگر ایدئولوژی گنوسی و رازآلود ایرانی را به نام فلسف مشرقیه وارد فلسف اسلامی کرد و با این کار زمین سقوط فلسفه و عقل را در شرق اسلامی فراهم کرد. البته او در همه جا به‌جای واژ اسلامی از واژ «عربی» استفاده می‌کند و دلیل این کار را زبان عربی که رسان فکری تمدن اسلامی بوده است، می‌داند؛ به عقید او کار ابن‌سینا را غزالی و بعد سهروردی کامل کردند و به‌این‌ترتیب بساط عقلانیت از شرق اسلامی برچیده شد. نوعی هستی‌شناسی اسطوره‌ای ایرانی که در دوران باستان با نجوم بابلی یا حرانی ترکیب شده بود به‌جای عقل نوبنیاد ارسطویی نشست: عقلانیت جوان‌مرگ شد‍!

با اندکی بدبینی می‌توان یک ناسیونالیسم عربی و ضدایرانی را در این نظریات دید، اما در این مجال قصد دامن زدن به این تنش کهنه را نداریم. جابری به‌مانند جریان‌های امروزی اعتقادش را به حقیقت جهان‌شمول از دست نداد و بر این باور بود که در مقطعی از تاریخ اندیش «عربی» مسئولیت عقل جهان‌شمول و انسانی را بر عهده گرفت، ولی «ارتجاع» ایرانی و گذشته‌گرایی آن، این عقل را به بیراهه کشاند و در نهایت به یک ایدئولوژی قومی تقلیل داد.

اگر بخواهیم از وجهی تاریخی این نظریات را بررسی کنیم، به نظر می‌رسد که ساخت نظری اندیش جابری با مشکلات جدی روبه‌روست. بعد از روایت تاریخی هگل از فلسفه، امروزه تقریباً مسلم است که هر گفتمان خاص تاریخی فلسفی سوژه‌ای ویژه و مربوط به همان عصر دارد. پرسش این‌گونه مطرح می‌شود: سوژ اندیشنده «عقل عربی» کیست؟ آیا در طبقه‌های حاکم عصر مأمون یا کمی قبل‌تر دوران منصور یعنی زمانی که نهضت ترجمه آغاز شد و سرانجام به تأسیس فلسف اسلامی انجامید، می‌توان گروهی را پیدا کرد که دغدغ فلسفه داشته باشد؟ به نظر چنین نمی‌رسد! همان‌طور که دیمیتری گوتاس در کتابش «اندیشه یونانی، فرهنگ اسلامی» به روشنی استدلال کرده است، دغدغ دولتمردان عباسی بیشتر متوجه درگیری‌های ایدئولوژیک بوده است. از طرفی فرقه‌های متنوع ایدئولوژیک مانند مزدکیان، مانویان، زنادقه، دهریون، حرانیان و… در حال تبلیغ عقاید خود بودند و از طرف دیگر قرائت‌های مختلفی از قرآن و سنت به دلایل مخ