پاورپوینت کامل مکتب تفکیک امتیازات و مشکلات ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب تفکیک امتیازات و مشکلات ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب تفکیک امتیازات و مشکلات ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب تفکیک امتیازات و مشکلات ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

چند تنی از دوستان از من پرسیده اند چرا مکتب تفکیک را جدی گرفته ام و هر از چندگاهی مطلبی در نقد مکتب تفکیک منتشر می کنم. پاسخ را اینجا مناسب دیدم منتشر کنم:

چند تنی از دوستان از من پرسیده اند چرا مکتب تفکیک را جدی گرفته ام و هر از چندگاهی مطلبی در نقد مکتب تفکیک منتشر می کنم. پاسخ را اینجا مناسب دیدم منتشر کنم:

مکتتب تفکیک یا مکتب معارفی خراسان از نقطه نظر مبانی نظری و منظومه فکری به هیچ وجه مکتبی با اندیشه ای ساختارمند نیست و از فقر تئوریک شدیدی رنج می برد. این نکته بر هر آشنایی با نوشته های این مکتب آشکار است. شاید من کمی بیش از بسیاری دیگر که در سالهای اخیر دلبسته این مکتب شدند و یا منتقد آن با این نوشته ها آشنا شده باشم. زمانی که من با نوشته های این مکتب آشنایی یافتم جز چند متن که مرحوم نجفی از میرزا مهدی اصفهانی منتشر کرده بود و چند کتاب غیر جدی از مرحوم میرزا جواد آقای تهرانی چیز قابل توجه دیگری از نمایندگان این مکتب منتشر نشده بود. شاید تنها کتاب قابل اعتنا در این میان بیان الفرقان مرحوم قزوینی بود که بیشتر به موعظه نامه و کتابی اخلاقی می ماند. مهمترین نوشته های مرحوم میرزا مهدی همانند کتاب معارف القرآن همچنان به صورت خطی است و تقریرات مرحوم آقای حلبی هم هنوز منتشر نشده. اما من خیلی زود حوالی سال ۶۵ شمسی در مدرسه علوی و بیرون آن با درس های فارسی مرحوم حلبی آشنا شدم و آنها را به مذاکره و آموختن با برخی نمایندگان این مکتب و شاگردان مرحوم حلبی خواندم و به بحث گذاشتم. آن زمان حتی در مدرسه علوی صحبت کردن از مرحوم آقای حلبی و افکار و اندیشه هایش چندان ساده نبود؛ چه برسد به محیط و مجامع عمومی. درس های فارسی از قضا متن های خوش خوان و قابل فهم و از لحاظ ارائه مطالب بسیار روشن است و در این تردیدی نیست که مرحوم آقای حلبی برجسته ترین شاگرد مرحوم میرزا مهدی اصفهانی بوده است. این نکته نه تنها از روایت های موجود و شفاهی روشن است بلکه از مقایسه نوشته ها و تقریرات و درس های فارسی و متن های عربی او با نوشته های دیگر نمایندگان این مکتب به خوبی آشکار است. مقایسه ای میان این آثار با کتاب های مرحوم ملکی، میرزا جواد تهرانی، شیخ مجتبی قزوینی، مرحوم مرواردید و مابقی شاگردان میرزا مهدی اصفهانی این نکته را رو،شن می کند. مرحوم آقای حلبی زمانی دروس فلسفه را در سطحی خوانده بود و از همین درس های فارسی هم معلوم است که با اصطلاحات فلاسفه آشناست. از دیگر ویژگیهای نوشته های مرحوم آقای حلبی یکی هم این است که از ذکر بسیاری از مطالبی که دیگر شاگردان چندان اصراری بر ذکر و نقل آن نداشتند و شاید نقل آن مطالب را به نحوی چندان مفید برای مخاطبان و یا به نفع تصویر عمومی از مکتب تفکیک نمی دانستند ابایی نداشت و به همین دلیل حتی از مطاوی دروس فارسی گاه مطالب غریبی از مبانی این مکتب روشن می شود که در دیگر کتاب ها و آثار نمایندگان این مکتب دیده نمی شود. به هرحال من اواخر دهه شصت و اوائل دهه هفتاد نه تنها به این آثار بلکه به آثار خطی میرزا مهدی اصفهانی و مرحوم آقای حلبی در کتابخانه آستان قدس و یا نسخه های خطی دیگر این کتاب ها دسترسی پیدا کردم و همان زمان بیشتر آنها را خواندم.

در این تردیدی نیست که مکتب معارفی مشهد ناقد فلسفه است. بیشترین لبه انتقاد این مکتب به فلسفه آخوند ملاصدراست و مکتب شاگردان ابن عربی مانند قونوی و قیصری و دیگر اخلاف ابن عربی. ایرادی که این مکتب به اهل حکمت متعالیه به دلیل خلط مباحث فلسفی با عرفانیات متوجه می داند به نظر من کاملاً درست و وارد است. حکمت متعالیه و یا دست کم شماری از شارحان آن در یکی دو سده گذشته فلسفه نظری را به سمت نوعی ذوق عرفانی کشانده اند که از آن جز وحدت وجود ابن عربی قابل تفسیر نیست. من البته معتقدم وحدت وجود ابن عربی و نظریه اعیان ثابته و اسماء و صفات و حضرات خمس او در جای خود حاوی پرسش از مهمترین مسئله های نظری است اما لزوماً پاسخ های آنان را قابل ارائه با استدلالات و براهین فلسفی، دست کم در سنت فلسفه اسلامی نمی بینم. انتقادات مکتب تفکیک به خلط فلسفه و عرفان به نظر من بدین ترتیب وارد است.

آنان و از جمله مرحوم آقای حلبی بر عدم تفکیک فلسفه و مبانی دینی و قرآنی تأکید دارند و مکرر آقای حلبی در نوشته هایش ابن سینا را بر آخوند ترجیح می دهد چرا که معتقد است ابن سینا فلسفه را با تأویل قرآن و با مفاهیم دینی نمی آمیزد در حالی که ملا صدرا چنین می کند. این انتقاد او در خلط فلسفه و مبانی دینی و قرآنی سابقه بسیار کهنه ای در تاریخ فلسفه اسلامی دارد و به نظر من نکته قابل تأملی است و من خود مکرر در این باره نوشته ام. در حقیقت باید میان دو لایه از تفکر ملا صدرا تفکیک کرد: ملا صدرا به مثابه شارح مبتکر ابن سینا و ملا صدرا به مثابه کسی که با شیوه تلفیقی قصد دارد فلسفه و عرفان ابن عربی و احادیث را با هم تلفیق کند و فلسفه اش را معطوف