پاورپوینت کامل من دیگر هیچ‌جا گفتاری نمینویسم ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل من دیگر هیچ‌جا گفتاری نمینویسم ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل من دیگر هیچ‌جا گفتاری نمینویسم ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل من دیگر هیچ‌جا گفتاری نمینویسم ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پیشتر در همین کانال(کانال فنّ ادبیّات: @fanneadab)، نه فقط از “خطر”، بلکه از “واقعیّت” نابودی تدریجی فارسی دری نوشته‌ام. این اتّفاق در تاریخ زبان‌ها، و ازجمله در تاریخ زبان‌های ایرانی، نه‌تنها بی‌سابقه نیست، بلکه ظاهراً عمر فارسی دری بیش از سایر زبان‌های ایرانی هم بوده‌است.

پیشتر در همین کانال(کانال فنّ ادبیّات: @

fanneadab

)، نه فقط از “خطر”، بلکه از “واقعیّت” نابودی تدریجی فارسی دری نوشته‌ام. این اتّفاق در تاریخ زبان‌ها، و ازجمله در تاریخ زبان‌های ایرانی، نه‌تنها بی‌سابقه نیست، بلکه ظاهراً عمر فارسی دری بیش از سایر زبان‌های ایرانی هم بوده‌است. البته که این پدیده خواه‌ناخواه روزی رخ خواهدداد، ولی این بدین معنی نیست که از من و ما هیچ کاری برای حفظ آن زبان کهن و شیرین برنیاید.

با غیبت و غفلت نهادهایی که باید حافظ این زبان باشند، در روزگار رواج شبکه‌های مجازی و ناکارآمدی و فلج‌شدگی “آموزش”، سرعت نابودی فارسی معیار دری بالا رفته‌است. در شبکه‌های اجتماعی، زبان رایج، زبان گفتاری تهرانی ست. نوشتن به زبان گفتار، با “اندیشیدن” بدان زبان همراه است و این خود ناتوانی در اندیشیدن به فارسی نوشتاری را به‌ دنبال دارد. زبان گفتار از نظر پیشینه و توانایی و نحو و افعال و … در قیاس با زبان نوشتار فقیر است و این فقر، باعث فقر بیشتر در اندیشه‌ی ایرانیان خواهدشد.

من خود دیده‌ام که نگارش به زبان گفتار به مدّت طولانی، حتی صرفاً در گفت‌وگوهای خصوصی و خودمانی، تغییراتی گاه پایدار در فرایند تفکّر و شناخت صاحبان زبان پدید می‌آورد و میزان خطاهای ایشان، حتی اهل فضل و تفکر را در نگارش افزایش می‌دهد. از این روند و عواقبش نگرانم و مطمئنّم که در این نگرانی تنها نیستم و قصد دارم از امروز، علاقه‌مندان ایران و فرهنگ ایرانی و زبان و ادب فارسی را دعوت کنم که به کمپین #گفتاری_نمینویسم بپیوندند و حتی در گفت‌و‌گوهای خصوصی، و به‌خصوص در فضاهای عمومی، تماماً به زبان معیار بنویسند. شاید اینگونه بتوانیم این زبان شکوهمند را بیشتر حفظ کنیم، تا وقتی که متولّیانش به فکر بیفتند و کاری کنند.

نخستین مطلب کمپین و هشتگ #گفتاری_نمینویسم توجّهات و واکنش‌های بسیاری برانگیخت و همراهانی یافت. ضمن تشکّر از تمام عزیزان، اعلام می‌کنم که چند دوست فاضل ظرف امروز و فردا کانالی برای پیگیری مباحثات این کمپین به‌راه خواهندانداخت و از همراهانمان تقاضا می‌کنم اگر با ما موافقند، هشتگ #گفتاری_نمینویسم را منتشر و به آن عمل کنند.

مخالف کم نداشتیم. تقریباً تمام مخالفت‌ها حاوی نوعی دفاع از روش شخصی مخالفت‌کننده بود و به صراحت یا کنایه، «من خودم در گفت‌وگوها چنین و چنان می‌کنم»ـی دربرداشت. برخی نظرات کسانی که به‌عنوان اهل فضل و ادب می‌شناسیمشان آشکار کرد که وضع از آنچه من خیال می‌کردم خیلی بدتر است و کار خیلی بیش از آنچه تصوّر می‌کردم از کار گذشته‌است. بیشتر دوستان مخالف نتوانستند از پدیده‌ای که خودشان ذیل آن و جزئی از آن هستند فاصله بگیرند و نگاهی از بیرون به آن بیندازند.

در سلسله مطالبی، چه در این کانال و چه در کانال «گفتاری ننویسیم» به چند مطلب مهم، از قبیل ارتباط زبان و تفکّر (که برایم عجیب بود که برخی زبان‌شناسان آن را – که از بدیهیّات زبان‌شناسی ست – نفی کردند) و خطرات و درجات نگارش گفتاری و وضعیّت فعلی و سابق آن و آیند احتمالی و خطرات آن خواهیم پرداخت. فعلاً به چند نکته که مخالفان کمپین عموماً درنظر نگرفتند اشاره می‌کنیم.

«لازم صمیمی نوشتن نگارشِ گفتاری نیست»

دوستانی که با احتجاج «صمیمیّت» از نگارش گفتاری دفاع می‌کنند ظاهراً دوران پیش از پیامک و اینترنت را از یاد برده‌اند و/یا در نثر معیارشان می‌کوشند به شکلی مصنوعی و نمایشی زمخت یا کهن‌گرا یا فضل‌فروشانه بنویسند و ادای بزرگ‌ترهاشان را دربیاورند. در تمام هزار و اندی سال پیش، عاطفی‌ترین و عاشقانه‌ترین نوشته‌ها و خودمانی‌ترین احساسات با همین زبان فارسی دری معیار بیان می‌شد و کسی احساس کمبود و خلأ نمی‌کرد. مثال‌هایی از قبیل قیاس «لباس پوشیدن رسمی و راحت» با «نوشتن رسمی و راحت» هم جز این که مع‌الفارق است و جز این که با تفکّر علمی ناسازگار است، به همین دلیل فوق نارساست! در آیند نزدیک نمونه‌های عینی از زبان صمیمی گفتاری را در کانال ما خواهیددید.

«چند کتاب و جمل شکسته در متون چاپ‌شده توجیهِ ترک شیو نگارش معیار نیست»

سابق نگارش گفتاری یا شکسته در ترجمه‌ها، داستان‌ها و برخی عبارات در کتب کهن، ارتباطی به وضعیّت فعلی ندارد. دو کتاب و چ