پاورپوینت کامل دلربای ویرانگر ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلربای ویرانگر ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلربای ویرانگر ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلربای ویرانگر ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

اکتشاف نفت، دوره‌ای تازه در زیست اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را در ایران آغازگر بود. درآمدهای نفتی آرام‌آرام جایگاهی همیشگی در اقتصاد ایران یافتند و دولت‌ها با تکیه بر آن توانستند هدف‌ها و نیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را در جامعه پیاده کنند.

کشف نفت، پیدایش اقتصاد نفتی و پیامدهای آن بر جامعه ایران در روزگار قاجار و پهلوی

جامعه ایران، پیش از شکل‌گیری و گسترش صنعت نفت چه بود پس از آن چه شد؟

اکتشاف نفت، دوره‌ای تازه در زیست اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را در ایران آغازگر بود. درآمدهای نفتی آرام‌آرام جایگاهی همیشگی در اقتصاد ایران یافتند و دولت‌ها با تکیه بر آن توانستند هدف‌ها و نیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را در جامعه پیاده کنند. گونه‌ای استبداد که بر اساس تکیه بر درآمدهای نفتی پدید آمد، موجب شد طبقات گوناگون اجتماعی امکان بروز و ظهور در گستره‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را به گونه مستقل به دست نیاورند. درآمدهای نفتی همچنین گسترش صنایع مصرفی و رونق واردات را در پی آورد؛ این پدیده افزون بر رکود اقتصاد تولیدی درون ایران، به مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها و شکل‌گیری کلان‌شهرهای بدون زیرساخت‌های مناسب انجامید.

… و ناگهان نفت؛ این سیاهِ وسوسه‌گر

ایران از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین تولیدکنندگان نفت در جهان به شمار می‌آید. حکومت قاجار، برای نخستین بار امتیاز استخراج، بهره‌برداری و لوله‌کشی نفت و قیر در سراسر کشور به جز آذربایجان‌، گیلان‌، مازندران‌، گرگان و خراسان را در سال ۱۲۸۰ خورشیدی تا ۶۰ سال به یک انگلیسی به نام ویلیام ناکس دارسی واگذارد. شرکت زیر نظارت دارسی پس از ۵ سال در مسجد سلیمان به نفت رسید؛ «شرکت نفت انگلیس و ایران محدود» بدین‌ترتیب در سال ۱۹۰۹ میلادی بنیان گذارده شد. کشف نفت در مسجد سلیمان سرآغاز دورانی تازه در اقتصاد، سیاست و جایگاه بین‌المللی ایران به شمار می‌آمد؛ همچنین به تداوم و تحکیم نفوذ انگلستان در ایران و خلیج فارس انجامید. اهمیت نفت به ویژه پس از جنگ یکم جهانی نمودی بیش‌تر یافت زیرا در بازسازی و شکوفایی اقتصادی و صنعتی اروپا بسیار به کار آمد. بنابر آنچه حسین محبوبی اردکانی در کتاب «تاریخ موسسات تمدنی جدید در ایران» آورده است، اهمیت نفت خوزستان را به روشنی از اعلامیه انتشار سهام شرکت نفت انگلیس و ایران در سال ۱۹۱۹ میلادی می‌توان دریافت؛ در آن اعلامیه درباره نفت خوزستان چنین آمده بود «جنس نفت خام بسیار مرغوب و شامل مقادیر زیادی بنزین، نفت لامپ ، روغن‌های ماشین اعلی، موم‌های معدنی، نفت سوخت با حرارت زیاد و مقداری هم تلوان می‌باشد … برای مصرف در بحریه امپراطوری مفید تشخیص داده شده … بنزین محصول ایران در نیروی هوایی امپراطوری جلب توجه اولیای دولت انگلیس را نموده بود و از هر جهت رضایت‌بخش بود و هزینه تولید نفت مزبور خیلی کم است».

درآمدهای نفتی افزون بر اهمیت بین‌المللی کشف نفت، درون ایران آرام‌آرام جایگاهی تاثیرگذار در اقتصاد یافت. حکومت ایران که در دوره قاجار همواره به کسری بودجه دچار بود، بدین‌ترتیب به منبعی همیشگی از درآمد دست رساند. نفت به نوشته فرح ترکمان در کتاب «تبیین جامعه‌شناختی ایدئولوژی توسعه سیاسی در ایران معاصر» پدیده‌ای نو در اقتصاد ایران به شمار می‌آمد و اکتشاف، تولید و صدور نفت از سال ۱۲۸۰ خورشیدی بدین‌سو تقریبا بر همه جنبه‌های اقتصاد سایه افکند. درآمدهای نفتی در دوره پهلوی اول، بخشی مهم از درآمدهای حکومتی را دربرمی‌گرفت. آنگونه که جان فوران در کتاب «مقاومت شکننده» روایت کرده است درآمد نفت در دوره پهلوی اول ده برابر شد. کاتوزیان نیز در کتاب «اقتصاد سیاسی» درباره درآمدهای نفتی دولت پهلوی اول چنین آورده است «درآمدهای مستقیم و غیر مستقیم نفتی بزرگترین رقم درآمد دولت را تشکیل می‌داد و یک سوم کل هزینه‌های دولتی را تامین می‌کرد». قیمت نفت هرچه زمانه پیش‌تر می‌رفت افزایش می‌یافت و این افزایش در دوره پهلوی دوم فرازی چشم‌گیر یافت. جایگاه درآمدهای نفتی در اقتصاد ایران نیز به پیروی از این دگرگونی، ویژه و غیر قابل تغییر شد. آنگونه که کاتوزیان در کتاب «اقتصاد سیاسی» آورده است درآمدهای نفتی در سال ۱۳۴۶ خورشیدی بیش از ۵۰ درصد تولید ناخالص ملی بود و در سال ۱۳۵۴ خورشیدی بیش از ۸۰ درصد درآمدهای دولت ایران از درآمدهای نفتی تامین می‌شد.

دولت نفتی؛ صاحب نفت، بی‌نیاز از جامعه

نفت بدین‌ترتیب در یکصد سال گذشته آرام‌آرام به مهم‌ترین عامل در اقتصاد ایران و منبع اصلی درآمد حکومت تبدیل شد. این مساله، وابستگی شدید اقتصاد ایران به دولت را در پی آورد. حکومت پهلوی با بهره‌گیری از درآمد نفت، مستقل و بی‌نیاز از طبقه‌های اجتماعی، به بازسازی حضور و گسترش تسلط خود در جامعه پرداخت؛ طبقه‌های گوناگون اجتماعی و جامعه مدنی در ایران در چنین فرآیندی فرصت و ابزاری در برابر حکومت در اختیار نداشتند. درآمدهای نفتی گرچه سرمایه لازم را برای نوسازی و توسعه کشور فراهم می‌آورد اما با تقویت ظرفیت‌های استبدادی حکومت، تقویت سلطه دولت بر اقتصاد و تشدید نابرابری اقتصادی، مانعی بنیادین در برابر توسعه پایدار به شمار می‌آمد.

گسترش طبقه جدید متوسط و رویارویی با حکومت

طبقه جدید متوسط در نتیجه پدیده نوسازی در ایران از اواخر دوره قاجار شکل گرفت و با توسعه آموزش و گسترش بوروکراسی در دوره پهلوی رشد یافت. این طبقه آنگونه که علیرضا ازغندی در کتاب «درآمدی بر جامعه‌شناسی سیاسی ایران» روایت کرده است، همه نیروهای باسواد اجتماعی و تحصیل‌کرده شهری، یعنی صاحبان مشاغلی چون دیوانیان یا حقوق‌‌بگیران حکومتی، حقوق‌دانان، پزشکان، مهندسان، وکیلان، استادان دانشگاه، تکنیسین‌ها، روزنامه‌نگاران، معلمان و مدیران را دربرمی‌گرفت که به گونه فکری برای تامین معاش و دگرگونی اجتماعی و سیاسی وضع موجود می‌کوشیدند و به عبارت دیگر کار غیر دستی می‌کردند. نفت و صنایع پیوسته به آن در زمینه پیدایش و شکل‌گیری طبقه جدید تاثیر بسیار گذاردند. طبقه جدید متوسط گرچه از کارگزاران اصلی دولت‌سازی و نوسازی در دوره پهلوی بودند اما با شکل‌گیری اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها، حکومت پهلوی پس از کودتای ۱۳۳۲ کوشید با پدیدارسازی شیوه‌های کنترل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، جلوی گسترش مخالفت‌ها را در سطح جامعه به ویژه از سوی این طبقه بگیرد؛ به همین منظور با وجود نیاز به نیروهای جدید تحصیل‌کرده، با همه امکانات در جلوگیری از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی طبقه متوسط برآمد. این کار، با ایجاد گونه‌ای شکاف اجتماعی، گسترش نارضایتی طبقه جدید متوسط را از حکومت پهلوی به همراه داشت؛ بدین‌ترتیب بسیاری از نویسندگان، شاعران، استادان و وکیلان به مخالفان بالقوه حکومت پهلوی بدل شدند.

رونق صنایع مونتاژ و گسترش مصرف‌گرایی

دولت ایران در دوره پهلوی، توسعه اقتصادی با محوریت درآمدهای نفتی را مورد توجه قرار داد. توسعه صنعتی در این استراتژی، با تکیه بر بازار داخلی، بر واردات کارخانجات و تکنولوژی غربی مبتنی بود و صرفا بر مرحله نهایی تولید تاکید داشت، به همین علت عرصه فعالیت‌های صنعتی به ویژه در دوره پهلوی دوم به حوزه‌هایی چون صنایع اتومبیل‌سازی، تولید رنگ، ‌دارو، فرآورده‌های پتروشیمی، ‌لاستیک، رادیو و تلویزیون واگذار شد؛ هرچند با وجود خوش‌بینی‌های آغازین، در این حوزه چندان هم کامیاب نبود. به نوشته مصطفی وطن‌خواه در کتاب«موانع تاریخی توسعه‌نیافتگی در ایران» در حالی که برنامه‌ریزان پیش‌بینی می‌کردند تولیدات صنعتی در سطحی بالاتر از تقاضای بازار داخلی یا دست‌کم با آن برابر باشد، این تولیدات عملا کفاف مصرف داخلی را نداشت و تکنولوژی تولید همچنان وابسته بود و عقب ماند. گسترش صنایع مصرفی و واردات بی‌رویه البته هم‌راستا با سیاست‌های فرهنگی حکومت و تبلیغات گسترده رادیویی و تلویزیونی، مصرف‌گرایی را در جامعه افزایش داد و الگوی مصرف را در میان ایرانیان دگرگون کرد. همه حوزه‌های زندگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ایران بدین‌ترتیب با واردات کالاهای گوناگون از غرب پیوند خورد.

روستاها خالی روستاییان حاشینه‌نشین شهرها

شهرهای بزرگ با گسترش تاسیسات شهری و شبکه‌های ارتباطیِ برآمده از افزایش درآمدهای نفتی، به مرکزهایی پرزرق‌وبرق و جذاب تبدیل شدند. ایجاد کارخانجات صنعتی نیز توزیع جمعیت در ایران را به سود شهرها دگرگون کرد. روستاییان و ساکنان شهرهای کوچک بدین‌ترتیب در جست‌وجوی کار به شهرهای بزرگ روی آوردند. این مهاجران، حاشیه‌نشینی را در شهرها گسترش دادند و اگر خوش‌شانس بودند به عنوان کارگر ساده با دستمزدی اندک در بخش‌های صنعتی و ساختمانی به کار گرفته می‌شدند. افزایش اینگونه مهاجرت‌ها جمعیت شهرهای بزرگ را بسیار افزایش داد. یرواند آبراهامیان در کتاب «ایران بین دو انقلاب» گزارش داده است که جمعیت تهران در میانه سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ از دو میلیون و ۷۱۹ هزار و ۷۳۰ به چهار میلیون و ۴۹۶ هزار و ۱۵۹ نفر افزایش یافته بود. افزایش مهاجرت‌ها بسیار پیامدهای ناخوشایند اقتصادی و اجتماعی با خود آورد زیرا زیرساخت‌های توسعه شهرنشینی وجود نداشت و این مساله رشد حاشیه‌نشینی را در شهرهای بزرگ به همراه داشت. رشد شتابان درآمد نفت، انحصار آن برای گروه‌هایی ویژه و افزایش تورمِ برآمده از آن، گونه‌ای بی‌ثباتی و ناهنجاری در میان طبقات جامعه را به همراه داشت. رشد مصرف‌گرایی، به شکاف طبقاتی در شهرهای بزرگ انجامید. این دگرگونی‌ها در کنار برخی رخدادهای دیگر آرام‌آرام جامعه ایران را همچون انبار باروت، آماده انفجار می‌ساخت. مهاجرت گ