پاورپوینت کامل آیا باید از ترکمانچای درس گرفت؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا باید از ترکمانچای درس گرفت؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا باید از ترکمانچای درس گرفت؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا باید از ترکمانچای درس گرفت؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

ایران در طول تاریخ طولانی خود به جنگ‌های بسیاری کشانده شده و گاه پیروز بوده و دستاوردی داشته و گاه شکست خورده و به باجی تن داده است. اما شکست ایران در جنگ دوم ایران و روس فقط نشیب و شکست دیگری نبود که امیدی به جبران و تلافی در آینده را در پی داشته باشد.

این معاهده پایداری و دلاوری ایرانیان را هدف گرفته بود

۱۸۹ سال پس ازامضای ترکمانچای

ایران در طول تاریخ طولانی خود به جنگ‌های بسیاری کشانده شده و گاه پیروز بوده و دستاوردی داشته و گاه شکست خورده و به باجی تن داده است. اما شکست ایران در جنگ دوم ایران و روس فقط نشیب و شکست دیگری نبود که امیدی به جبران و تلافی در آینده را در پی داشته باشد. جنگ اول ایران و روس را که، با عدم پذیرش تقاضای صلح روسیه و ادامه جنگ توسط عباس میرزا و شکست اصلاندوز، به قرارداد گلستان و از دست رفتن شمال قفقاز و ارمنستان و بخش‌هایی از گرجستان منجر شد، شاید بتوان آخرین شکست بزرگی نامید که ایرانیان را از فکر تلافی باز نداشت. روس‌ها پس از برهم خوردن نظام و اقتدار صفوی به نواحی شمالی ایران حمله کرده و تصرفاتی کرده بودند، اما هنوز ایرانیان به یاد داشتند که چگونه نادرشاه تلافی کرده و روس‌ها را بیرون رانده بود.

شکست‌ها و پیروزی‌ها در حافظه تاریخی ایرانیان

می‌گویند نادر که شنیده بود ملکه‌ای به نام کاترین بر روسیه سلطنت می‌کند، شاید برای میانبر زدن و سلطه آسان بر آن کشور، از آن ملکه خواستگاری هم کرده بود. پس از سقوط دولت نادر کریمخان زند توانست ثبات اداری و سیاسی ایران را حفظ کند و روس‌ها مزاحم ایران نشدند. شاید جنگ با عثمانی آنها را از گشودن جبهه دوم باز می‌داشت. اما، پس از فروپاشی دولت زندیه روس‌ها بار دیگر به قفقاز تجاوز کردند. آغامحمد خان قاجار در چندین حمله روس‌ها را شکست داد و گرجستان را به بهایی خونین و خشونت‌بار مسترد داشت. در آن زمان فتحعلیخان برادرزاده و جانشین آغامحمد خان سرداری جوان و شریک فتوحات عمویش بود. در آن جنگ‌ها روس‌ها به گیلان حمله کردند و شکست خوردند. ژنرال سیسیانوف، فرمانده روس شکست‌هایی به ایرانیان وارد کرد اما ایرانیان او را، که آُشپُختُور می‌نامیدند کشتند و سرِ اُشپُختُور را به دربار تهران فرستادند. سیسیانوف بازرس یا انسپِکتورارتش روسیه هم بود، که تلفظ روسی این سمت و تبدیل آن به فارسی انسپکتُور را به اُشپُختُور بدل کرده بود. عباس‌میرزا در نبرد اصلاندوز هم شجاعانه جنگید، اما برتری استراتژیک و تجهیزات و نفرات روس موجب از دست رفتن نیروهای ایرانی و شکستی شد که به از دست رفتن قره‌باغ و ایروان و گنجه و گرجستان منجر شد. جنگی پر فراز و نشیب که در برخی جبهه‌ها موجب شکست روس‌ها هم شده بود.

این سوابق هنوز در خاطره مردم ایران زنده بود. مقاومت و پیروزی‌های صفوی، پیروزی نادر شاه افشار و آغامحمد خان قاجار و جنگ‌های همراه با پیروزی و شکست عباس میرزا که «عجالتا» با شکست ایرانیان پایان یافته بود. در حافظه تاریخی ایرانیان از این‌گونه شکست‌ها و پیروزی‌ها از دوران جنگ‌های ایران و روم بسیار بود. اکنون روس‌ها را هم می‌شد در ردیف رومیان قرار داد. هر شکستی می‌توانست پیروزی و تلافی بعدی را به همراه آورد. ایرانیان در ۳۰ سال پیش از آن بارها شاهد این فراز و نشیب‌ها بودند.

کوتاه ماندن دست رجال ایرانی از قواعد راهبردی

همین روحیه نزد محافل محافظه‌کارتر ایران، که متوجه تغییر زمان و کوتاه ماندن دست ایرانیان از قواعد راهبردی و ابزارهای جدید نبودند، موجب شد پس از شکست اصلاندوز، با دلواپسی از آثار آن شکست اهانت‌آمیز، خواهان جنگ و تلافی باشند. عباس میرزا و قائم مقام با این گروه غیرت مدار همسازتر بودند. فتحعلیشاه که در اواخر دوران سلطنت طولانی خود بود، با این جنگ مخالف و نگران نتیجه نهایی بود. او که شخصا در چمن سلطانیه زنجان محل تجمع اردوی ایران حاضر شده بود،

به عباس میرزا می‌نویسد که اکنون آقایان (مرحومان سید محمد مجاهد طباطبایی و ملا احمد نراقی) هم در اردو حضور دارند و پول هم هست، اما هشدار می‌دهد که خودتان باید مسوولیت این جنگ را بر عهده بگیرید… اما این‌بار شکست متفاوت بود. گویی ارتش ایران مشت بر سندان می‌کوبید. روس‌ها از ارس گذشته و به پایین آذربایجان سرازیر شدند و قزوین و تهران را تهدید می‌کردند. اکنون عباس میرزا تنها مانده و به فکر جلوگیری از فروپاشی ایران بود. در شرایط استیصال ناچار بود که به صلح تن دهند و ایران را رها کنند. روس‌ها بهای گزافی می‌طلبیدند. اکنون آسان است قرارداد ترکمانچای را ننگین بنامیم. اما ننگین واقعی ندانم‌کاری رجال و سرداران وطن‌پرست ایرانی بود که به اصطلاح عامیانه گزنکرده بریده بودند. یعنی بی‌آنکه به ابعاد و نوع آموزش و تجهیزات ارتش خود برای مقابله با ارتش بسیار مدرن‌تر، بزرگ‌تر و مجهزتر روسیه بیندیشند و بی‌آنکه از توانمندی‌های واقعی ارتش روس آگاه باشند به آن کشور حمله کرده و شکست خورده بودند! کدام کار ننگین‌تر بود؟ به دام جنگی نابرابر رفتن و آن شکست گریز‌ناپذیر را پذیرا شدن، یا قراردادی که هرچه بود ایران را در جنوب ارس حفظ کرده بود؟

از دست رفتن حاکمیت ایران بر دریای خزر

شکست ایران در جنگ دوم ایران و روس آثاری وخیم‌تر از الزامات قرارداد ترکمانچای و از دست رفتن حدود ۱۶۰ هزار کیلومتر مربع از بهترین اراضی ایران در شیروان، نخجوان، گنجه و پرداخت غرامات سنگین و پذیرش کاپیتولاسیون یعنی تضعیف استقلال قضایی کشور و از دست دادن حاکمیت بر دریای خزر بود.

بعد از آن بود که در آسیای میانه نیز سرزمین‌های باستانی ایرانی یکی پس از دیگری به چنگ روس‌ها افتاد و سرانجام با قرارداد آخال در سال ۱۸۸۱ کل آسیای میانه از دست رفت. مساله این بود که با این جنگ ایرانیان برای نخستین‌بار اعتماد به نفس خود را برای رویارویی و هماوردی با «رومیان» از دست دادند. پس از آن شکست ر