پاورپوینت کامل واقع‌گرایی سیاسی در آینه سیاسـت‌نامه‌نویسی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واقع‌گرایی سیاسی در آینه سیاسـت‌نامه‌نویسی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واقع‌گرایی سیاسی در آینه سیاسـت‌نامه‌نویسی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل واقع‌گرایی سیاسی در آینه سیاسـت‌نامه‌نویسی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

خواجه پس از طرح ایده خود برای تثبیت قدرت و حفظ ثبات، در نخستین بند فصل چهلم یادآور می‌شود: «به هر وقتی، حادثه‌ای آسمانی پدیدار آید و مملکت را چشم بد اندر یابد و دولت یا تحویل کند و از خانه‌ای به خانه‌ای شود [تغییر سلطنت] و یا مضطرب گردد، از جهت فتنه و آشوب و شمشیرهای مختلف و کشتن و سوختن و غارت و ظلم.

خواجه پس از طرح ایده خود برای تثبیت قدرت و حفظ ثبات، در نخستین بند فصل چهلم یادآور می‌شود: «به هر وقتی، حادثه‌ای آسمانی پدیدار آید و مملکت را چشم بد اندر یابد و دولت یا تحویل کند و از خانه‌ای به خانه‌ای شود [تغییر سلطنت] و یا مضطرب گردد، از جهت فتنه و آشوب و شمشیرهای مختلف و کشتن و سوختن و غارت و ظلم. و اندر چنین ایام فتنه و فتور، شریفان مالیده شوند و دونان بادستگاه شوند و هر که را قوّتی باشد، هرچه خواهد می‌کند و کار مصلحان ضعیف شود و بدحال گردند و مفسدان توانگر شوند… پس چون از سعادت آسمانی، روزگار نحوست بگذرد و ایام راحت و ایمنی پدیدار آید، ایزد تعالی، پادشاهی پایدار آورد عادل و عاقل» (۱۸۹).

از دید طباطبایی، خواجه گونه‌ای «مشروعیت مضاعف» به سلطنت می‌بخشد و در نوشته‌اش گرایشی به توجیه وضع موجود و سلطنت مطلقه دیده می‌شود: «خواجه پادشاه عادل را از یک سو صاحب فرّ ایزدی می‌داند… و از سوی دیگر پادشاه را با کدخدای جهان مقایسه می‌کند (سلطان کدخدای جهان باشد و جهانیان همه عیال و بنده اویند). با چنین مقایسه‌ای تفاوت میان پادشاه فرهمند و سلطان از بین رفته و با مشروعیت مضاعفی که به خلافت و سلطنت اعطا می‌شود، تثبیت می‌گردد. هیچ فردی حق ندارد سر از چنبر اطاعت چنین خلیفه‌ای که مشروعیت از دو سو دارد، بیرون آورد» (طباطبایی، ۱۹۴:۱۳۷۳). لمبتون نیز چنین برداشتی از اندیشه‌های خواجه دارد و می‌نویسد: «هدف نظام‌الملک مقدمتا حفظ ثبات و شکل سنتی جامعه بود. مطابق نظر او تمرکز کامل دستگاه اداری در وجود شخص سلطان قرار داشت. حقوق با زور به‌ دست می‌آمد و با زور حفظ می‌شد.» (لمبتون، ۲۸:۱۳۵۹)

همچنین خواجه رابطه میان دین و دولت را به عنوان دو امر توأمان، تضمین کننده ثبات حکومت و ماندگاری قدرت سیاسی دانسته، می‌گوید: «نیکوترین چیزی که پادشاه را باید دین درست است؛ زیرا که پادشاهی و دین همچون دو برادرند. و هرگه که کار دین با خلل باشد، مملکت شوریده بود و مفسدان قوت گیرند و پادشاه را بی‌شکوه و رنجه‌دل دارند و بدعت آشکار شود و خوارج زور آرند.» یکی دیگر از مفاهیم محوری در اندیشه خواجه نظام‌الملک، عدالت است؛ زیرا هدف حکومت دنیوی پر کردن زمین از عدل و داد است. عدالت در اندیشه او، ترازوی همه نیکی‌هاست و سزاوارترین پادشاه آن است که دل وی جایگاه عدل است و خانه وی آرامگاه دینداران و خردمندان و کاردانان و متصفان و مسلمانان باشد: «به همه روزگار از گاه آدم(ع) تاکنون در همه ملت و در همه ملکی عدلی ورزیده‌اند و انصاف داده‌اند و به راستی کوشیده‌اند تا مملکت ایشان سالهای بسیار بمانده است» (اخوان کاظمی، ۴۹:۱۳۷۸). خواجه عدالت را برای بقا و بسامان شدن ملک مؤثر دانسته و ظلم را مایه زوال دولت می‌داند. خواجه ضمن طرح حکایتی از عدالت‌گستری انوشیروان، دادگری وی را مایه راست ایستادن مملکت می‌داند و می‌نویسد: «بدین یک سیاست به واجب که ملک نوشیروان عادل بکرد؛ همه مملکت او راست بایستاد و همه دستهای دراز کوتاه شد و خلق همه برآسودند چنانکه هفت سال بگذشت و هیچ کس به درگاه از کسی به تظلم نیامد.» (اخوان کاظمی،۴۵:۱۳۷۸)

او رعایت عدالت را حتی مقدم بر اجرای شرع و برای پایداری ملک ضرورتر از آن دانسته و می‌نویسد: «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم معنی آن است که ملک با کفر بپاید و با ستم نپاید» (نظام‌الملک، ۱۳۴۷، ص۱۵). این عدل می‌بایست با نشاندن هر کس در جای شایسته خود حاصل آید که این نیز در جای خود موجب استواری ارکان دولت است. خواجه تأکید می‌کند «روزگار نیک آن باشد که در آن روزگار پادشاهی عادل باشد». و برای اثبات گفته خود خبری از پیامبر اکرم(ص) می‌آورد که آن وجود متعالی فرمودند: «عدل عز دین است و قوت سلطان و صلاح لشکر و رعیت» (زندگینامه خواجه نظام‌الملک طوسی، در: منابع اینترنتی).

ج) بهره سخن

هدف ماکیاول معطوف به شناخت چگونگی نگهداشت قدرت شهریار برای دستیابی به منافع اجتماعی (برقراری وحدت ملی) است. «هرچند… نباید پنداشت که شهریار به‌عنوان فردی خصوصی عمل می‌کند، بلکه او به منزله «دولتمرد» عمل می‌نماید؛ زیرا به‌عنوان واسطه بین گروه‌های اجتماعی، از منافع دولت دفاع می‌کند» (جهانبگلو، ۴۸:۱۳۷۷). در این چارچوب، ارزشهای مورد نظر ماکیاول همخوانی چندانی با ارزشهای مسیحیت ندارد و بیشتر به شکل ارزشهایی است که در چشم‌اندازی واقع‌گرایانه با محوریت مفاهیمی همچون قدرتمند، اتحاد و ائتلاف، توان اثرگذاری، احیای اخلاق، شکوه و ظفرمندی جامعه تجسم می‌یابد. در نتیجه شاهد ظهور گونه‌ای «عقلانیت سیاسی جدید» هستیم که در آن، هدف تنها حفظ شهریار نیست، بلکه امکاناتی فراهم می‌آید تا نگهداشت و افزایش قدرت سیاسی به‌عنوان غایتی مطلوب مورد توجه قرار گیرد. در این برداشت، دانش سیاسی عبارت است از نمایاندن اصول هنر حکومت کردن، راهنمایی فرمانروایان در جهت ترکیب زور و اجماع، تأمین امنیت دولت، تحکیم مبانی قدرت آن و پیشنهادهایی برای تقویت آن. از این‌رو، ماکیاول را از صریح‌ترین شارحان «سیاست مبتنی بر قدرت» دانسته‌اند.

نفوذ اندیشه ماکیاول در چهار سده گذشته به اندازه‌ای بوده که کمتر فیلسوف، سیاستمدار و اندیشمندی در غرب ا