پاورپوینت کامل شرط گفت وگو «آزادی بیان» است ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرط گفت وگو «آزادی بیان» است ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرط گفت وگو «آزادی بیان» است ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرط گفت وگو «آزادی بیان» است ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

بر این باورم که در جامعه ما روشنفکران، آکادمیسین‌ها و علمای حوزه با یکدیگر «گفت‌وگو» نمی‌کنند. نخست لازم می‌دانم که فرآیند «روشنفکری» را از تحصیلات آکادمیک و حوزوی جدا کنم. برخی گفت‌وگو نکردن را تنها به جامعه روشنفکری نسبت می‌دهند ولی واقعیت این است که پرهیز از گفت‌وگو با یکدیگر تنها اختصاص به جامعه روشنفکری ایران از زمان مشروطه تا به امروز ندارد. استادان دانشگاه و رجال روحانی نیز با هم به گفت‌وگو نمی‌نشینند.

‌

بر این باورم که در جامعه ما روشنفکران، آکادمیسین‌ها و علمای حوزه با یکدیگر «گفت‌وگو» نمی‌کنند. نخست لازم می‌دانم که فرآیند «روشنفکری» را از تحصیلات آکادمیک و حوزوی جدا کنم. برخی گفت‌وگو نکردن را تنها به جامعه روشنفکری نسبت می‌دهند ولی واقعیت این است که پرهیز از گفت‌وگو با یکدیگر تنها اختصاص به جامعه روشنفکری ایران از زمان مشروطه تا به امروز ندارد. استادان دانشگاه و رجال روحانی نیز با هم به گفت‌وگو نمی‌نشینند.

هر کدام از آکادمیسین‌ها، روشنفکران و عالمان ما صرفاً با جرگه طرفداران خود گفت‌وگو می‌کنند و این مشکل عمده نخبگان ما است. این جنس از گفت‌وگو به دو جهت ویرانگر است؛ نخست اینکه به هر حال، هواداران تو هواداران تو هستند و بنابراین نسبت به تو حالت احساسی مثبت دارند و چه بسا در مواردی شیفته تو باشند و نمی‌توانند تو را نقد کنند. بنابراین، من به‌عنوان یک فرد چه روشنفکر، چه آکادمیسین و چه روحانی اگر فقط با هواداران خود گفت‌وگو کنم، هیچ‌گاه عیب و نقص آرا و نظراتم مشخص نخواهد شد.

اما نکته دوم این است که حتی اگر عیب و نقصی هم در گفتار و نوشتار من باشد، علی‌القاعده سطح علمی هواداران من از من پایین‌تر است. بنابراین حتی اگر قصد نقد من را داشته باشند در این قصد موفق نخواهند بود. تنها مادامی که با همگنان و همترازهای خود مقابله می‌کنیم، نقاط ضعف و قوت سخنان‌مان آشکار می‌شود. این امر باعث شده است که نه در حوزه‌های علمیه قدر علمی عالمان دینی روشن شود (چون هیچ‌گاه عالمان دین با یکدیگر وارد گفت‌وگو نشده‌اند) و نه در میان روشنفکران و آکادمیسین‌ها وزن‌کشی علمی انجام