پاورپوینت کامل نگاهی به جمعیت نسوان وطن‌خواه ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به جمعیت نسوان وطن‌خواه ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به جمعیت نسوان وطن‌خواه ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به جمعیت نسوان وطن‌خواه ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

شعله از وسط میدان توپخانه به همراه تکه‌های کاغذ سوخته به آسمان رفت و صورت زنانی که پشت پیچه این آتش را برپا کرده بودند، روشن کرد. زنانی که با بستن عهد خواهری آن روز صبح با یکدیگر هم‌قسم شده بودند تا جزوه‌های «مکر زنان» را به آتش بکشند.

شعله از وسط میدان توپخانه به همراه تکه‌های کاغذ سوخته به آسمان رفت و صورت زنانی که پشت پیچه این آتش را برپا کرده بودند، روشن کرد. زنانی که با بستن عهد خواهری آن روز صبح با یکدیگر هم‌قسم شده بودند تا جزوه‌های «مکر زنان» را به آتش بکشند.

هرچند هیچ کدام از روزنامه‌های آن روزگار خبری درباره حرکت اعتراضی زنان در اسفندماه ۱۳۰۱ شمسی در میدان توپخانه ننوشتند؛ اما این اقدام متهورانه خیلی زود از میدان توپخانه فراتر رفت و در همه جای پایتخت شنیده شد. اعتراضی که بی‌تردید یکی از نخستین حرکت‌های جدی فمینیستی در آغاز شکل‌گیری جنبش برابری‌خواهی زنان در ایران بود. حرکتی که به ابتکار موسسان جمعیت نسوان وطن‌خواه شکل گرفت؛ انجمنی که اعضای آن نخستین فمینیست‌های ایرانی بودند.

جمعیت نسوان وطن‌خواه اگرچه نخستین تشکل زنان ایران نبود اما بی‌تردید چه به خاطر اقداماتی که اعضای این انجمن انجام دادند و چه به اعتبار بنیانگذارانش یکی از مهمترین آن‌ها به شمار می‌آمد. این انجمن از دل جنبش روشنفکری و تغییرخواهی به وجود آمد که معتقد بودند برای پیشرفت مملکت زنان نیز باید آموزش ببینند و تحصیل کنند. بی‌بی‌خانم استرآبادی یکی از نخستین زنانی بود که با اعتراض علیه کتاب «تأدیب‌النسوان» موضع خود را روشن کرد. او که از زنان روشنفکر ایرانی بود در پاسخ به کتاب سراسر توهین «مکر زنان» کتابی با عنوان «معایب‌الرجال» نوشت و تمام اتهاماتی که در این کتاب به زنان زده بودند را پاسخ داد و در مقابل نیز به برخی صفات رذیله مردان اشاره کرد. او در سال بعد از مشروطه با همراهی جمعی از زنان همفکر خود نخستین مدرسه دخترانه تهران را به اسم «دوشیزگان» بنیان گذاشت. مدرسه‌ای که به خاطر حمله تندروهای مذهبی نتوانست دوام بیاورد اما راه را برای طوبی آزموده باز کرد تا مدرسه «ناموس» را در تهران افتتاح کند و دختران بتوانند در آن تحصیل کنند.

جنبش مشروطه قدم بعدی زنان بود که وارد جریانات سیاسی شوند. زنان که به گفته خودشان محکوم به ماندن پشت درهای بسته خانه‌ها بودند در جریان مشروطه فضایی یافتند تا در اعتراضات شرکت و دوشادوش مردان حرکت کنند. هرچند زمانی که مشروطه تثبیت و مجلس تشکیل شد زنان نادیده گرفته شدند. اما مشروطه آغاز راه زنان بود. زنانی که از حق انتخاب محروم شده بودند به این نتیجه رسیدند که راه زیادی را برای رسیدن به برابری دارند و این راه از گرفتن حق تحصیل و آموزش به زنان آغاز می‌شود. به همین دلیل به جز انجمن غیبی نسوان ایران که کسی نمی‌داند چه کسانی آن را تشکیل دادند سایر انجمن‌های زنان مهمترین هدف خود را آموزش زنان و دختران ایرانی می‌دانستند. در چنین فضایی بود که محترم اسکندری، نورالهدی منگنه، مستوره افشار و فخرآفاق پارسا دست خواهری به یکدیگر دادند و اقدام به تأسیس «انجمن نسوان وطن‌خواه» در تهران زدند. انجمنی که در مرامنامه خود حق تحصیل دختران و باسواد کردن زنان را در کنار ترویج استفاده از اجناس وطنی از مهمترین وظایف خود دانست.

ایده تشکیل نسوان وطن‌خواه برای نخستین بار در جلسه‌ای شکل گرفت که احتمالاً در خانه نورالهدی منگنه برپا شده بود. منگنه در خاطراتش به این ماجرا اشاره می‌کند که این جمعیت در سال ۱۳۰۱ تشکیل شد. او در شمه‌ای از خاطرات خود نوشته که همیشه دوست داشت اقدامی برای تنویر افکار زنان و خانواده‌ها داشته باشد. او یکی از ده زنی بود که برای تأسیس این انجمن تلاش زیادی کرد: «جمعیت نسوان وطن‌خواه از بانوان ترقی‌خواه در سال ۱۳۰۱ خورشیدی تشکیل گردیده بود. جمعی از بانوان کمر همت بسته بودیم برای بنیانگذاری ترقیات، آزادی، پیشرفت و تعلیمات و به‌ طور کلی برای بهبود عالم زنان قد علم کرده بودیم. هیات مدیره آن ۱۰ نفر از بانوان منتخب جمعیت بودند که رئیس جمعیت مزبور با انتخاب اعضای محترم، خانم اسکندری و این‌جانب در هیات منشی اول انتخاب شده بودند.»

نورالهدی منگنه نام این ۱۰ زن را نمی‌نویسد اما در عکسی که از هیات مدیره انجمن باقی مانده می‌توان جز منگنه، فخرعظمی ارغون، مستوره افشار، هما افشار، فخرآفاق پارسا، صفیه اسکندری را شناخت. البته این عکس در زمانی گرفته شده بود که محترم اسکندری یکی از موسسان اصلی این انجمن فوت کرده بود.

به استناد اسناد باقی مانده نخستین رئیس انجمن، محترم اسکندری و پس از مرگ او، مستوره افشار بود؛ نایب‌ رئیس ملوک اسکندری (که صاحب امتیاز مجله نسوان وطن‌خواه نیز بود)، منشی اول و از نویسندگان باقدرت مجله نورالهدی منگنه، معلم کلاس اکابر نصرت مشیری، منشی دوم خانم شریفی، بازرس عباسه پایور، بازرس ملکه ابوالفتح‌زاده، دیگر اعضای هیات مدیره: صفیه اسکندری، طوبی بقائی، عفت‌الملوک و نظم‌الملوک خواجه‌نوری، فخرعظمی ارغون، هایده مقبل، توران افشار، اخترالسلطنه سیادت، آصف‌الملوک، اخترالسلطنه فروهر، عشرت‌الزمان آصف و …دفتر حسابرسی سال ۱۳۰۵ جمعیت نشان می‌دهد جمعیت در این زمان ۷۴ عضو داشته است که حق عضویت ۳۰۲ تومانی خود را به طور کامل پرداخت کرده‌اند.

سیمین بهبهانی که دختر فخرعظمی ارغون یکی از بنیانگذاران این انجمن است در خاطرات خود با اشاره به تشکیل این انجمن گفته: «در ابتدای ازدواج مادرم، وقتی پدرم در تبعید بود او با خانم مستوره افشار، هایده افشار، نورالهدی منگنه، فخرآفاق پارسا، محترم اسکندری و چندین نفر که آن وقت حکم کیمیا داشتند و همه آراسته به فضائل بودند، این سازمان را تشکیل دادند. یک خانه بزرگی با حیاط و اتاق‌های متعدد گرفته بودند و آنجا اول برای زن‌های بی‌سواد تدریس می‌کردند.»

بهبهانی که در کودکی همراه مادرش در جلسات شرکت کرده، به یاد آورده که «بچه بودم گهگاه می‌رفتم و در آن حیاط بازی می‌کردم و می‌دیدم که زن‌های مسن می‌آیند و درس می‌خوانند و اینجا خیلی به طور روشنفکری روبه‌رو شد. اولاً هفته‌ای یک دوره سخنرانی در آنجا بود. غالباً این مسئله را من یادم هست. سعید نفیسی، ملک‌الشعرای بهار و رشید یاسمی. تصنیف‌هایی می‌خواندند که زنان را به گرفتن حقوقشان تشویق می‌کرد. به زنان می‌گفتند که حقوقشان چیست و در چه وضعیتی قرار دارند و باید بدانند که به عنوان بزرگ‌کننده کودکان باید مادران دانایی باشند تا فرزندان دانایی را به وجود بیاورند.»

تشویق برای استفاده از امتعه داخلی

این انجمن برای تثبیت اهداف خود دست به انتشار مرامنامه‌ای زد که متن آن را منگنه در خاطراتش منتشر کرده است. نکته جالب در مرامنامه شعار این زنان بود که برگرفته از شعر «کهن جامه خویشتن پیراستن/ به از جامه عاریت خواستن» است که کاربردی دوگانه داشت. یکی از کاربردها در بند پنجم اهداف این انجمن نیز به چشم می‌خورد و آن هم این بود که این انجمن با شدت و جدیت شعار حمایت از کالاهای داخلی و استفاده از ساخته‌های وطن را در برنامه خود گذاشته بود؛ این موضوعی است که منگنه نیز در خاطراتش اشاره می‌کند. او می‌گفت پارچه‌های وطنی هر چند بوی خوشی نداشتند اما دوام خوبی داشتند و او ترجیح می‌داد به جای لباس‌های فرنگی از پارچه‌های وطنی لباس بدوزد. اما دومین نکته شعار این بود که زنان سعی می‌کردند خود و همجنسان خود را از زیر سایه مردان بیرون بیاورند و ترجیح می‌دادند که خودشان حقوقشان را بگیرند.

این زنان در مقدمه اساسنامه هدف از تأسیس انجمن نسوان وطن‌خواه را چنین اعلام کردند: «حفظ رعایت و اجرای قوانین اسلامی و جلوگیری از هرگونه نوشتجات خلاف اخلاق دیانت، تصمیم و تشویق معارف نسوان و اقدامات لازمه در اصلاح و اکمال آن، تهذیب اخلاق و تربیت بنات وطن و ترغیب آنان به تکلیف اسلامیت ملیت، ترویج صنایع وطنی و اجتناب از اجناس خارجه، افتتاح مدارس نسوان اسلام و تکثیر آن و تأسیس مدارس شبانه‌روزی برای نگاهداری دختران یتیم بی‌بضاعت، تأسیس مریضخانه برای زنان فقیر و عاجزه، تشکیل هیات های تعاونی برای ترویج مصنوعات وطنی و اصلاح و اکمال آن‌ها، مراقب در حفظ‌الصحه عمومی و صحت نگاهداری اطفال.»

این انجمن همچنین به کسانی که مدافع کشور بودند نیز در زمان جنگ مساعدت مادی و معنوی می‌رساند و معتقد بودند هر وظیفه‌ای که بر اساس اصول انسانی و مذهبی باشد را باید انجام دهند.

انجمن نسوان وطن‌خواه هرچند به خاطر محدودیت‌هایی که داشتند شعارهای اسلامی را در سرلوحه کارشان قرار داده بودند اما حضور زنان دیگر ادیان اگر تبعه ایران بودند در این انجمن بلامانع بود و می‌توانستند شعبه خود را هم تأسیس کنند. آن‌ها از معلم‌هایی که به عضویت این انجمن در آمده بودند می‌خواستند تا مرام انجمن را در مدارس خود اعمال کنند. با آن که مواضع سیاسی اعضای انجمن نسوان وطن‌خواه روشن بود اما در هفدهمین ماده مرامنامه تاکید شده بود که این انجمن کاملاً غیرسیاسی است و قصد ندارد جز موضوعاتی که به زنان مربوط است در مسائل سیاسی مداخله کنند.

«مکر زنان» آتش بر جان مردسالاری

نسوان وطن‌خواه موجودیت خود را با برنامه‌ای انقلابی اعلام کردند. در آن زمان جزوه‌ای در تهران منتشر شده بود و در میدان‌های اصلی شهر توسط پسربچه‌ها به فروش می‌رسید با نام «مکر زنان». فروش این جزوه آن‌طور که منگنه در خاطراتش نوشته بسیار توهین‌آمیز بود و باعث عصبانیت اعضای هیات مدیره نسوان وطن‌خواه شد. او در شمه‌ای از خاطراتش نوشته: «جزوه‌ای به اسم مکر زنان چاپ و منتشر شده بود