پاورپوینت کامل معرفی امالی یک محدث معتزلی مذهب ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفی امالی یک محدث معتزلی مذهب ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفی امالی یک محدث معتزلی مذهب ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفی امالی یک محدث معتزلی مذهب ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

تصور اینکه یک متکلم معتزلی در عین حال یک محدث برجسته و معتبر باشد، اندکی مشکل است. معتزلیان همواره از سوی مخالفانشان متهم شده اند که به حدیث عنایت زیادی ندارند و با برخی احادیث و مضامین و مدلولهای احادیث مخالفت می ورزند.

تصور اینکه یک متکلم معتزلی در عین حال یک محدث برجسته و معتبر باشد، اندکی مشکل است. معتزلیان همواره از سوی مخالفانشان متهم شده اند که به حدیث عنایت زیادی ندارند و با برخی احادیث و مضامین و مدلولهای احادیث مخالفت می ورزند. در اینکه معتزلیان از دیر باز نگاهی انتقادی به حدیث داشته اند و بسیاری از احادیث مورد قبول اصحاب حدیث و مرجیان و گروههای دیگر را قبول نداشته اند تردیدی نیست. این امر البته در دوران آغازین معتزله کاملا قابل تأیید است و مبانی آن هم وسیله ابراهیم نظام و دیگران مورد بررسی قرار گرفته است (در این باره نک: تحقیقات پروفسور فان اس خاصتا درباره کتاب النکث نظام و نیز کلام و جامعه در دو قرن دوم و سوم قمری). اما به تدریج معتزلیان به دلیل تدوین مبانی اصلی فقه و اصول فقه سنی و تشکیل مذاهب فقهی ناگزیر از پذیرش و پیوستن به جریان شکل گیری مذاهب فقهی بوده اند و بنابراین به تدریج از مکتب فقهی / اصولی اولیه خود که صرفا پاره های نا پیوسته ای درباره مباحث اصولی بود رو به سوی پذیرش مذاهب فقهی و خاصه فقه حنفی نهادند و به ویژه در زمینه مباحث اصول فقه به شکل متکامل و همگام با شکل گیری مذاهب فقهی به نظریه پردازی پرداختند. به تدریج کار به جایی رسید که تعدادی از بزرگان حنفیان خود معتزلی بودند و اصول فقه سنی بر مبنای مذهب حنفی وسیله اصولیانی تدوین شد که معتزلی بودند و همین امر اساسا موجبات آن را فراهم کرد که معتزلیان به عنوان شاخه ای از مباحث کلامی به بحث درباره اصول فقه بپردازند و در این باره همسان فقیهان شافعی و دیگر فقیهان حنفی، به نظریه پردازی در اصول فقه مشغول شوند و می دانیم که تأثیر مهمی هم در روند اصول فقه گزاردند. قاضی عبدالجبار و شاگردش ابو الحسین بصری نمونه های مهم متکلمان معتزلی هستند که در پی ابو الحسن کرخی اصول فقه را توسعه بخشیدند و کتابهای آنان بعدا مورد توجه اصولیان سنی و اشعری هم قرار گرفت. قاضی عبدالجبار خود بر مذهب شافعی بود و به عنوان یک قاضی طبعا با فقه سر و کار داشت (در این باره نک: مقاله من درباره رساله غیبت قاضی عبدالجبار، منتشر شده در کتاب ماه دین و نیز در همین سایت). معتزلیان البته هیچگاه تن به احادیث مورد استناد اصحاب حدیث و به تعبیر آنان حشویه ندادند و یا با رد احادیث و یا با تأویل آنها موضع خود را تحکیم می کردند (در این باره صرفا به عنوان یک نمونه باید به کتاب قبول الأخبار ومعرفه الرجال ابو القاسم بلخی کعبی اشاره کرد که بر اساس یک نسخه منحصر به فرد در سالهای اخیر به چاپ رسیده است). با این وصف با توسعه اعتزال میان حنفیان ری و خراسان و عراق طبعا گرایش به حدیث در میان معتزلیان بیشتر شد و محدثان حنفی مذهب معتزلی رو به گسترش نهادند. طبعا میان زیدیه و امامیه هم که گرایشات معتزلی داشتند، همین وضع بر قرار بوده است. حدیث در واقع نوعی پیوند میان معتزلیان با زمینه کلی علوم دینی و همچنین از نقطه نظر اجتماعی پیوندی میان آنان با طبقات عامتر جامعه مذهبی متکی بر “سنت” نیز بود و همین امر اقبال آنان را به تدریج به حدیث نشان می دهد. اما این امر کما اینکه گفتیم جنبه تأویلی آنان را نسبت به احادیث و یا انتقاد از احادیث سست از دیدگاه آنان را به حاشیه نبرد، کما اینکه این شیوه را در آثار حاکم جشمی و ملاحمی و دیگران می بینیم. البته تفاوتی که در این میان هست این است که درست است که قاضی عبدالجبار، به عنوان پیشوای بهشمیان معتزلی و آخرین نماینده مهم معتزلیان خود صاحب امالی در حدیث بوده و مجالس حدیث داشته است، اما امالی و روایات او هیچگاه مورد اقبال محدثان سنی جز به ندرت و آن هم در مقام استناد به روایات محدثان و مشایخش (مانند آنچه رافعی در التدوین روایت کرده است) قرار نگرفت و بیشتر زیدیان بودند که احادیث او را روایت می کردند (در این باره، نک: دو مقاله منتشر شده از نویسنده این سطور در همین سایت درباره امالی قاضی عبدالجبار و نیز نک: مقدمه تحقیق امالی او که همراه با مستدرکات شامل احادیث او در دیگر منابع در دست آماده سازی است)، اما ابو سعد سمان، شخصیت محل بحث در این یادداشت و از شاگردان قاضی عبدالجبار، محدثی است معتزلی که با وجود تبحر در دانش کلام معتزلی و تألیف آثاری در این موضوع خود به عنوان یک محدث حرفه ای با سعه روایی بسیار گسترده مشایخ بسیار زیادی را درک کرده بوده و در طلب حدیث به شهرهای زیادی سفر کرده بوده است. افزون بر این موقعیت و جایگاه، او به عنوان یک “حافظ” حدیث و محدث برجسته از سوی محدثان و عالمان سنی و بزرگان آنان مورد تأیید قرار گرفته است (برای ابو سعد سمان، نک: مقاله ما درباره شخصیت او، در دست انتشار). آنطور که در منابع سنی و نیز از سوی زیدیان مورد تأکید قرار گرفته ابو سعد سمان صاحب یک امالی بزرگ بوده که دست کم یک تحریر آن در دویست مجلس بوده است. امالی او خاصه نزد زیدیان محل عنایت بوده و به همراه برخی از کتابهای کلامی و فقهی و حدیثی زیدیان و معتزلیان ری و خراسان و شمال ایران در دوران دو امام زیدی یمن، یعنی المتوکل علی الله احمد بن سلیمان و نیز المنصور بالله عبدالله بن حمزه (سده ششم قمری) راهی یمن شد و مورد اقبال زیدیان یمن قرار گرفت و اسناد متعددی در اختیار است که نشان می دهد امالی او مورد روایت زیدیان یمن بوده است. شخصی که در انتشار و روایت این متن در یمن سهم عمده داشته است، قاضی جعفر ابن عبدالسلام است که در سفر به ری کتابهای زیادی را با خود در بازگشت به یمن همراه کرد و از آن جمله طبق گزارشهای موجود کتاب امالی ابو سعد سمان را. قاضی جعفر این امالی را در ری از طریق استادش احمد بن أبی الحسن الکنی که پیشوای زیدیان ری در نیمه سده ششم قمری بوده دریافت کرده بوده است (برای این مطلب و نیز معرفی رجال واسطه در روایت این کتاب تا قاضی جعفر، نک: مقاله من با عنوان “ناگفته هایی از جامعه ری در سده های پنجم و ششم قمری”، در همین سایت). همینک نیز نسخه ناقصی از امالی ابو سعد سمان که تنها شامل بخش کوچکی از این کتاب بزرگ است موجود است که نسخه ای است یمنی. این نسخه از میراث زیدیان یمن و از آثار متعلق به مکتب معتزلیان و زیدیان ری است که از طریق زیدیان مسافر راه به یمن پیدا کرده است. این نسخه ضمن مجموعه ای است متعلق به کتابخانه آمبروزیانا (شماره

X

۷۶

sup(Griffini

۴۶)

، نک: فهرست، ۱/ ۱۴۴ تا ۱۴۶؛ ضمن یک مجموعه، از برگ ۸۱ الف تا ۱۸۱ ب؛ میان برگ ۹۰ و ۹۱ به نظر می رسد افتادگی وجود دارد. گاه در آغاز بابها گواهی های بلاغ مختلف و گوناگونی آمده است؛ نک: ۱۱۱ الف؛ ۱۲۸ الف؛ ۱۶۰ الف). نسخه از آغاز و انجام افتاده و از اینرو گواهی کاتب هم ندارد، اما به نظر می رسد که حدود اواخر سده هفتم کتابت شده باشد، کما اینکه تاریخ ما بقی کتابهای داخل در مجموعه این امر را تأیید می کند (من اصل نسخه را متأسفانه ندیده ام و صرفا عکسی از آن را در اختیار دارم). نسخه کنونی از آنجا که آغاز و انجام آن افتاده است، به هیچ روی عنوانی ندارد و حتی عنوان امالی.و هویت نویسنده آن معلوم نیست و صرفا الگوی کتاب و نیز سند آن که از ابو سعد سمان تا قاضی جعفر متصلا در آغاز هر بابی تکرار می شود (و این سند با سند ذکر شده برای امالی ابو سعد در منابع زیدی یکی است)، این استنباط را تأیید می کند که نسخه حاضر کتاب امالی ابو سعد سمان است. نسخه ما بر اساس ابواب و به شکل موضوعی تنظیم شده و از اواخر باب هشتم آغاز می شود و تا میانه باب هفدهم ادامه می یابد. با توجه به اینکه همین مقدار از کتاب که تنها حدود نه باب کتاب را شامل می شود، حدود ۱۰۰ برگ است، می توان استنباط کرد که اصل کتاب تا چه اندازه بزرگ بوده است. چنانکه گفتیم نسخه کنونی در ضمن ابوابی تنظیم شده و صورت مجلس مجلس ندارد؛ با این وصف آنطور که از گفتار منابع بر می آید امالی ابو سعد سمان در اصل به همان شکل اولیه مجلس مجلس (دست کم در یک روایت در دویست مجلس) تنظیم شده بوده و در اختیار بوده است. می دانیم که نسخه زیدیان یمن موسوم بوده است به ذخیره الایمان و گاه در منابع زیدی از آن بدین تعبیر یاد می کنند. به احتمال زیاد نسخه ما بخشی از همین ذخیره الایمان است. شاید ذخیره الایمان تحریری بوده است از امالی اصلی دویست مجلسی اما با تنظیم و تبویب متفاوت، آنطور که نسخه ما به چنین چیزی گواهی می دهد. توضیح اینکه از آنجا که در آغاز هر یک از ابواب نسخه حاضر با وجود نقل سند تا ابو سعد سمان اشاره ای به تواریخ مجالس نشده و صرفا به طور کلی طاهر بن الحسین السمان که از ابو سعد سمان روایت می کند، به لفظ املاء ابو سعد بسنده می کند و تاریخی به دست نمی دهد، معلوم می شود که این کتاب در شکل فعلی دقیقا منطبق با اصل مجالس / امالی ابو سعد نبوده است و الا معمول چنین است که در امالی ها اشاره به تاریخ و حتی مکان مجالس املاء صورت گیرد. با این وصف از نسخه حاضر پیداست که اصل امالی ابو سعد هم گرچه به شکل مجلس مجلس بوده اما باز هر مجلس و یا چند مجلسی به یک موضوع اختصاص داشته است. این کار در سنت امالی نویسی امری بوده است معهود و شناخته شده. به هر حال دست کم یک تحریر از این امالی به صورت مجلس به مجلس و در عین حال هر مجلسی در موضوعی بوده که شاید مجموعا چنانکه گذشت روی هم شامل دویست مجلس می شده است. نسخه حاضر اشاره هایی به وجود چنین تحریر اولیه ای دارد اما عین آن نیست. بعدا شاید از سوی پسر برادر ابو سعد، یعنی طاهر بن الحسین السمان که نامش در سند آغازین نسخه حاضر آمده است بر اساس همین