پاورپوینت کامل هنگامی که گاو درخشان، سال را با شاخ زرینش می گشاید ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنگامی که گاو درخشان، سال را با شاخ زرینش می گشاید ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنگامی که گاو درخشان، سال را با شاخ زرینش می گشاید ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنگامی که گاو درخشان، سال را با شاخ زرینش می گشاید ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

از دوره ای نامعلوم هنگامی که هنوز نیاکان ایرانی با هندیان یکی بودند، میترا را می پرستیدند. هم سروده های ودا سرشار از ستایش اوست و هم اوستا به رغم دو نظام الهیاتی موجود در آن میترا ستوده می شود(Cumont, 1903:p.1).

از دوره ای نامعلوم هنگامی که هنوز نیاکان ایرانی با هندیان یکی بودند، میترا را می پرستیدند. هم سروده های ودا سرشار از ستایش اوست و هم اوستا به رغم دو نظام الهیاتی موجود در آن میترا ستوده می شود(

Cumont, 1903:p.1

).

ما امروز مطمئنیم که از زمان هخامنشیان باورهای مزدایی فراتر از آسیا بسیار گسترده بود. در دوران هخامنشیان «پارسیسم» بر باورهای دینی یهودیان تاثیر گذارده بود و برخی از باورهایی چون دیوان و فرشتگان، پایان جهان و رستاخیز ایرانی از طریق گروههای یهودی در سواحل دریای میانه گسترده شده بود (

Cumont,1914:159

) ایران برخلاف روم در قرن اول میلادی توانست نفوذ خود را بر آسیای صغیر و میانرودان گسترش دهد. با چنین گسترشی در آسیای صغیر و سوریه رموز میترا نیز در غرب گسترش یافت، گرچه خیلی پیشتر در زمان پومپیوس (

Pompejus

) در ۶۷ پ.م. کیش میترا در روم نفوذ کرده بود، اما گسترش واقعی آن از زمان فلاویوس (

Flavius

) در اواخر قرن اول میلادی آغاز شد. در زمان فرمانروایی سلسله آنتونیوس (

Antoninen

) این نفوذ بیشتر و بیشتر شد و تا پایان قرن چهارم میترائیسم کیش مهمی در روم به شمار می آمد.(

ibid: 160-162

) . از پیشینه ی این کیش در آسیای صغیر اطلاعات زیادی نداریم. اما داده های منابع بعدی، همگی، میترا را ایزد ایرانی معرفی می کنند. این که چگونه این کیش از ایران به ایتالیا می رسد، شواهد زیادی در دست نیست، جزآن گزارشی که پلوتارک ارائه می دهد، مبنی بر این که دزدان دریایی مغلوب آسیای صغیر توسط پومپه قربانی غریبی برکوه المپ انجام می دهند و آیین ها ی سری دارند؛ همان که هنوز تا روزگار ما رایج است (

ibid

) . نویسنده ی دیگری به نام لاکتانتیوس پلاسیدوس (

Lactantius Placidus

) نیز اشاره دارد که این کیش توسط پارسها از فریگیه به روم آورده شد (

ibid

)

باری، موضوع از سویی داد ه های تاریخی برای خاستگاه و فرایند گسترش این کیش است و از سوی دیگر تحلیل و نشان دادن داده های نمادینی است تنیده در آیین ها و زبان. در کنار کیش میترا در آسیای صغیر شواهد زیادی از مغان در دست است که به آنان

Pyrethen

(آتش افروزان) هم می گفتند. اینان از مدتها پیش با نجوم و تنجیم میانرودانی و یهودی در پیوند قرار گرفته بودند و آیین های ویژه ای در پیوند با چنین باورهایی از قدیم در جریان بود. از چنین آیین هایی در کاپادوکیه، استرابو گزارشهایی به دست می دهد که بیش از هرچیز با اوستا منطبق است. تلاقی فرهنگی ادیان ایرانی با ادیان میانرودان تاثیر و تاثراتی بر هر دو سو گذاشته است. ایزدان و ایین های هر دو فرهنگ با هم یکسان سازی و افسانه هایشان در هم ادغام شده است. تنجیم سامی اما پر از اسطوره های طبیعت گرای ایرانی شد، اهورامزدا با بعل و آناهیتا با ایشتر و میترا با شمش ایزد خورشید منطبق شد». از این روست که از مهر در اسطوره های رومی با عنوان «خورشید پیروز» (

Sol invictus

) یاد شده است، حال آنکه ایزد مهر همان خورشید نیست و این امر نقشی به سزا در شکل گیری دستگاه نمادین پیچیده ای را در نجوم ایفا کرده است که از آن نمادها و نشانه ها در آراستن معابد و پرستشگاهها پیوسته استفاده شده است» (

Cumont, 1914: 169

). از این رو،کیش میترایی ترکیبی است از جهان بینی ایرانی با الهیات سامی و آیین های بومی آسیای صغیر. همین سبب شده است که پیچیدگی های بسیاری را برای بازشناسی الهیات و نظام نمادین آن به وجود آورد. «در آغاز می توان میترا را میراث مغان زروانی پیرو زمان بی کران، دانست» (

Cumont, 1903:81

) که در کوچ خود به روم تغییر و تحولات بسیاری داشته است. در این سیر تطور میترا مجموعه ای از عناصر زمان باوری، چهار عنصر، سرنوشت و … را از آن خود کرد، اما همچنان به بنیاد آغازین خود، یعنی نور در اشکال روز و خورشید، وفادار ماند. در این میان عناصر نجومی بابلی نیز در او تنیده شد. «جهان بینی اعتقادی پارسها و ایزدانشان در بابل ضرورتا در دره فرات با ستارگان همسان انگاری شد. به آنان ویژگی های تازه ای که کاملا با قبل متفاوت بود، افزوده شد. مغان نتوانستند این آموزه های جدید را با دین کهن خود در انطباق کامل آورند، زیرا تنجیم سامی نیز نمی توانست با طبیعت گرایی ایرانی آن گونه که با پاگانیسم یونانی منطبق بود، یکی شود» (

Ibid: 89

). در نجوم بابلی هم ستارگان هفت گانه اهمیت بسیار داشتند و هم صورت های فلکی که مسیر خورشید را تعیین می کرد. نمادهای آنان باورهایی را تبیین می کرد که یا نشانگر امر قربانی در پیوند با آنان و یا بیانگر عناصر ماهوی آنان بود. ۱۲ صورت فلکی طی ۱۲ ماه سال با ستایش و قربانی ویژه ای همراه میشد. بنیادهای نجومی کم کم از ویژگی بغانه ی ایزدان پس پشت آنان کاست و نشانه های صورفلکی و ستارگان هستی و جریان امور زندگی آدمی را مستمر و پایدار به دست گرفت. یکی از این نشانه های فلکی گاو/ثور بود [۱] که با میترا در آغاز بهار، در حرکت سالیانه ی خورشید، اعتدال بهاری را بازنمایی می کرد و از طرفی آیین قربانی گاو سنت های کشاورزی را و از طرف دیگر باورهای آفرینش ایرانی را. اگرچه از اسطوره های میترا منابع زیادی در دست نیست اما مجموعه ای از تلفیق و التقاط باورهای مربوط به او از فرهنگ ایران، میانرودان و روم را در دیوارنگاره های میترا می توان دید. در این تصاویر میترا سوار برگاو، در حال قربانی کردنش، با برخی از نمادهای سیارگان و بروج دیده می شود. دو شخص مشعل به دست با القاب پرسش برانگیز کاتس (

Cautes

) و کاتوپاتس (

Cautopates

) اساسا «تجسدی از خود میترا هستند و به همرا میترا، سه گانه ای را تشکیل می دهند که آن را به میترای سه گانه یا حرکت سه گانه روزانه ی او، یعنی سپیده و نیمروز و عصر می توان اطلاق کرد و یا حرکت سالیانه ی خورشید که در چرخه ی خود هنگام قدرتش در صورت فلکی گاو/ثور ظاهر می شود و بهار را می نماید و از آن تا تابستان با گرمی خود باعث شکوفایی است . بر این اساس، نشانه عقرب را می توان خبر بازگشت زمستان و سستی دوباره ی او دانست [۲] و آنوقت این دو مشعل به دست به ترتیب یکی نشانه ی گرما و زندگی، و دیگری نشانه سرما و مرگ هستند» (

Cumont, 1903:96

). هر تعبیر نجومی که از آن داشته باشیم، بازنمود ساختار تقابلاتی است که ساخته و پرداخته فرهنگ آدمی است و در اینجا در وجود میترا خود را به نمایش می گذارند.

باری، به عنوان گفتار بازگردیم: «هنگامی که گاو درخشان سال را با شاخ زرینش می گشاید» (

candidus auratis aperit cum cornibus annum Taurus :Georgica I: 217

) عبارتی از ویرژیل، که شاید در نخستین نگاه، بیانی صرفا شاعرانه باشد! اما تورو-دانگین این گاو آسمانی سپید را صورت فل