پاورپوینت کامل نوروز در تقویم ایرانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نوروز در تقویم ایرانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نوروز در تقویم ایرانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نوروز در تقویم ایرانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

نویسنده: سیمون کریستوفرتی؛ ، برگردان ملیحه درگاهی

روز هرمز (اولین روز همه ماههای ایرانی) از ماه فروردین، یکی از روزهای سال جدید تقویم پارسی است که در حال حاضر با روز اعتدال بهاری (روزی که در آن خورشید وارد درجه اول برج حمل می شود) مصادف شده است.

نویسنده: سیمون کریستوفرتی؛ ، برگردان ملیحه درگاهی

روز هرمز (اولین روز همه ماههای ایرانی) از ماه فروردین، یکی از روزهای سال جدید تقویم پارسی است که در حال حاضر با روز اعتدال بهاری (روزی که در آن خورشید وارد درجه اول برج حمل می شود) مصادف شده است. این ورود به سال جدید نه با موقعیتی که نوروز در سایر تقویم ها دارد (برای مثال در تقویم مالیاتی عثمانی یا تقویم نوسَیری (

Nosayri

) ) و نه با نام روزهای سال جدید در دیگر تقویم ها، که از نوروز پارسی- همچون نَیریز در مصر یا نَیروز در اندلس- مشتق شده اند، ارتباطی ندارد ( یک بررسی کتاب‌شناسانه در موضوعی ارائه شده در کریستُفرتی، ۲۰۰۳).

در جهان ایرانی نیز روزهای دیگری بودند که نوروز نامیده می شدند. این روزها حتی به لحاظ نظری با روزی که در آن خورشید وارد برج حمل می شود تقارنی داشتند. در سال ۸۹۵/۲۸۲ نوروز معتضدی توسط خلیفه معتضد عباسی برای اهداف مالیاتی مرسوم شد. نوروز معتضدی برای حدود یک قرن رایج بود و در یازدهم حزیران (برابر با یازده ژوئن در تقویم جولیان) در تقویم سوری تثبیت گردید، این تاریخ همزمان با اول خرداد در تقویم پارسی طی سال ۸۹۵-۸۹۲ میلادی است (ببینید تقی‌زاده، ص ۱۵۷).

در متون نجومی اصطلاح نوروز خوارزمشاهی مشخص کننده روزی است که در آن خورشید وارد برج ۱۹ حمل می شود و روز تجلیل از خورشید محسوب می شود (تقی‌زاده، ص ۱۴۰). در اصل این اصطلاح نشانگر نوروز بازسازی شده است که در سال ۹-۹۵۸ میلادی در خوارزم مرسوم شد و در روز ۲ یا ۳ نیسان تثبیت گردید ( ۲ یا ۳ آوریل در تقویم ژولینی؛ ببینید بیرونی، آثار، متن، ص ۲۴۱، ترجمه.، ص ۲۲۹). در کتاب آثار الباقیه عن القرون الخالیه بیرونی (متن، ص ۲۳۰، ترجمه.، ص ۲۱۷) از “نوروز رودخانه ها و همه آبهای جاری” در ۱۹ سفندارمد نام برده شده است.

در متون عامه مدرن یک نوروز تبریِ مازندارن در روز دوم مردادِ تقویم هجری خورشیدی (۲۴ یا ۲۵ جولای؛ ببینید هومند، ص ۱۰۷) وجود دارد و در فاصله کوتاهی از آن نوروز دیلمی در گیلان در ۱۵ مرداد (۶ یا ۷ آگوست؛ ببینید عرشی، ۲۰۰۰، ص ۲۴) را داریم. هومند (صفحات ۱۹-۱۰۷) طی سالهای ۱۹۹۶ (۱۳۷۵ ه.ش) و ۱۹۹۷ (۱۳۷۶ ه.ش) تاریخ دیگری از این روز سال نو ارائه می دهد، از جمله ۱۷ مرداد که مصادف است با ۸ یا ۹ آگوست. در شهرهای امتداد ساحل خلیج فارس یک نوروز عربی (سال نو عربی)، یا نووروز دریایی (سال نو دریایی) در روز نهم مرداد تقویم هجری خورشیدی (۳۱ جولای یا اول آگوست؛ عرشی، ۱۹۹۷، ص ۱۸)، وجود دارد. در کنار نواحی ساحلی و در استان کرمان (لاله زار)، با یک نوروز چوپانی (سال نو گله‌دار) در ۲۷ اسفند (۱۷ یا ۱۸ مارس؛ صنعتی، ص ۶۹۳) مواجه هستیم. یقینا موارد دیگری به همین منوال وجود دارند که که هنوز در مورد آنها پژوهشی صورت نگرفته است.

ابوریحان بیرونی ( ببینید آثار، متن، صفحات ۳۳-۳۲، ترجمه.، صفحات ۳۸-۳۶) از یک نوروز شاهان باستانی – در زمان ساسانیان- در روز انقلاب تابستانی سخن می گوید. هرچند سنت پارسی به تقارن بین نوروز و برج نخست حمل اشاره دارد (ببینید بیرونی، آثار، متن، ص ۴۵، ترجمه.، ص ۵۵). با این وجود هیچ گواه تاریخی برای چنین تطابق ثابتی وجود ندارد، زیرا در دوران ساسانی تقویم پارسی بر مبنای یک سال خورشیدی مبهم ۳۶۵ روزه قرار داشت، و تطابقی که در بالا ذکر شد فقط طی چهار سال متوالی یک بار در ۱۴۶۱ سال رخ می‌دهد. بر اساس یک نظریه منسوخ – تا حدی بر مبنای اسناد و مدارک عربی و پارسی در آثار نجومی – در دوره ساسانی دو نوروز وجود داشت: یک نوروز “کشوری” که در طول فصول به سمت عقب حرکت می کرد، و دیگری نوروز “مذهبی” که با استفاده از نگهدارنده های زمان ماهانه در هر ۱۱۶ یا ۱۲۰ سال محاسبه می شد. اگرچه، “نسبتا تا حد گسترده ای پذیرفته شده است … که هیچ گواه مستندی برای نگهدارندهای زمان موجود نیست و در واقع بعید است که آنها حقیقتا نقشی در زمان شمارهای کاربردی ایفا کرده باشند” (د بلویس، ص ۴۰).

نوروز در اول فروردین تنها نوروزی است که از نظر تاریخی تأیید شده است و نشانگر برتری تعادل در روز نخست سال جدید است. این نوروز هر چهار سال به میزان یک روز در طول فصلهای خورشیدی به عقب بر‌می‌گردد و آنچه که مدنظر بیرونی بود و در بالا به آن اشاره شد به خوبی این حرکت را تبیین می کند. سنت مربوط به جابجایی نوروز از یک موقعیت نزدیک به انقلاب تابستانی در اواخر دوره ساسانی، (۲۳-۶۲۰ میلادی؛ در طول قرن هفتم، انقلاب تابستانی در ۱۹ ژوئن تقویم ژولینی اتفاق افتاد، و اول فروردین فقط طی این چهار سال با ۱۹ ژوئن مصادف شد) به وضعیتی که با برج نخست حمل طی سالهای ۷-۱۰۰۴ میلادی مصادف شد؛ (در طول قرن ۱۱ اعتدال بهاری در ۱۵ مارس تقویم ژولینی اتفاق افتاد و اول فروردین فقط طی این چهار سال با ۱۵ مارس مصادف شد) نیز مرتبط با بحثی است که بیرونی مطرح کرده است. بنابراین نوروز مجددا به عقب بازگشت و بر طبق نوروزنامه (ص ۱۲) – رساله ای که منتسب به عمر خیام است و احتمالا در طول قرون ۱۱ و ۱۲ شکل گرفته – خلیفه‌ابن احمد، حاکم صفاری، به منظور تثبیت نوروز تقویم را اصلاح کرد، اما متن نوشته شده واضح نیست ( بحث در این زمینه را در کتاب کریستوفرتیف ۲۰۰۶، صفحات ۳۹-۳۳ ببینید). نوروزنامه (ص ۱۰) به منظور مشخص ساختن لحظه “درست” حادث شدن نوروز و علی رغم موقعیتهای فصلی متفاوت در زمانهای مختلف که نوروز در آنها جای دارد، به فروردینِ خویش (که خورشید اعتدال بهاری است) اشاره می کند.

در سال ۱۰۷۹/۴۷۱ حاکم سلجوقی، جلال‌الدوله ملکشاه (۹۲-۱۰۷۳)، تقویم اصلاح شده‌ای را مرسوم کرد که روز سال نو را با نام نوروز جلالی، در برج نخست حمل، ثبت کرد. اگرچه پس از وی تقویم خورشیدی سیال در بین برخی از محافل زرتشتی باقی ما