پاورپوینت کامل فردگرایانه و دیگردوستانه با نگاهی به سنت‌های جوانمردی در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فردگرایانه و دیگردوستانه با نگاهی به سنت‌های جوانمردی در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فردگرایانه و دیگردوستانه با نگاهی به سنت‌های جوانمردی در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فردگرایانه و دیگردوستانه با نگاهی به سنت‌های جوانمردی در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

مقایسه دو سرمشق در خاستگاه‌های اخلاقی برای کوشش‌های مدنی در گفتاری از مقصود فراستخواه

در یادداشت حاضر فرض بر این تعریف از نهادهای مدنی است که در فضای میان دو مکان به وجود می‌آیند و مکان سوم متمایزی را تشکیل می‌دهند. مکان اول، مکان خصوصی و خانواده است. در این مکان افراد درصدد نگهداری شخصی وخانوادگی خود هستند. مکان دوم مکان دولت است. اما نهادهای مدنی مکان سومی از فعالیت‌های داوطلبانه درون جوش در اجتماع پدید می‌آورند و سفارش اجتماعی خود را از متن جامعه می‌گیرند و البته تمایزهای خاص خود را دارند. یعنی متمایز از سازمان‌های کسب وکار هستند چون هدف اصلی آنها بیشینه کردن سود شخصی نیست

.

هرچند ممکن است برای انجام فعالیت‌های مدنی به فعالیت‌های اقتصادی نیز به قصد تقویت بنیه مدنی خود بدون اهداف انتفاعی خصوصی دست بزنند

.

نهادهای مدنی

نهادهای مدنی جریانی اصلی (مین‌استریمی) را در جامعه تشکیل می‌دهند که با خیلی از جریان‌های دیگر تمایز دارند. مثلا از سازمان‌های دولتی وظیفه‌گرا متمایزند

.

از احزاب به معنای اخص کلمه متمایزند چون درصدد جایگزینی قدرت نیستند هرچند برحسب ماموریت درونزای اجتماعی، نهادهای مدنی نیز مطالباتی از دولت دارند، نقد و تاثیرگذاری بر دولت و سیاست‌گذاری عمومی وهمکاری‌ها و تعاملاتی با دولت دارند

.

همچنین گفتیم که نهادهای مدنی از بنگاه‌های کسب وکار متمایزند و حتی به معنای اخص کلمه، غیر از نهادهای صنفی و حرفه‌ای و مثلا کارگری و سندیکایی هستند هرچند که از حقوق و هویت اصناف و حرفه‌ها دفاع می‌کنند. در اینجا باید از یک تمایز مهم دیگر نهادهای مدنی ذکری بکنیم و آن اینکه نهادهای مدنی «مردم نهاد»‌اند ولی توده‌وار نیستند با وضعیت توده‌وار فرق دارند. اینکه مردم گلایه‌های پراکنده‌ای از امور دارند و در میهمانی‌ها و تاکسی و اینجا و آنجا از امور عمومی شکایت می‌کنند یا هنگام دیدن زن کولی و کودکان خیابان از سر عاطفه کمکی به آنها می‌کنند و در زمستان گربه‌ای را به پارکینگ خود می‌آورند و گرم می‌کنند و غذا می‌دهند اینها همه با‌ارزش هستند اما در سطوحی پایین‌تر از نهادهای مدنی هستند

.

تنها با وجود نهادهای مدنی است که این فضیلت‌های مدنی، سازمان اجتماعی درونزا می‌یابند. مهم‌ترین ویژگی نهادهای مدنی، نقش آنها در سازمان‌یابی درونزا و دموکراتیک اجتماعی از متن جامعه است. جامعه مدنی غیر از جامعه توده‌وار است

.

اکنون برمی‌گردیم به موضوع بحث حاضر که اخلاق در نهادهای مذهبی است. نخست باید بگویم که نهادها را به تعبیر گورویچ نباید شیء‌وار ببینیم و درآنها ذات‌انگار باشیم. نهادها در واقع حالت ساخت یافته‌ای از شیوه‌های فکر و احساس و اعمال و اخلاقیات ما هستند. مثلا خانواده به همین صورت نهاد می‌شود. وقتی معانی و هنجارها و اعمال و خلقیاتی در ما مدام تکرار می‌شوند و پایداری پیدا می‌کنند در نتیجه تبلور و تشکل و ساخت اجتماعی می‌یابند و نهاد می‌شوند. پس نهادهای مدنی از روحیات اجتماعی و فضایل مدنی و اخلاقیات مدنی ما نشأت می‌گیرند و ساخت‌مند می‌شوند. حال به بحث اصلی یعنی اخلاق در نهادهای مدنی بپردازم. به یک جهت دو سرمشق اخلاقی متمایز در خاستنگاه‌ها و پایه‌های اخلاق پویش مدنی به نظرم می‌رسد. سرمشق نخست «فردگرایانه» و سرمشق دوم «دیگر دوستانه» است

.

سرمشق فردگرایانه

در سرمشق «فردگرایانه»، اخلاق مدنی ادامه لذت‌ها و خوشی‌های فردی است. افراد در زندگی دنبال لذت‌های شخصی هستند وقتی قدری در این جهت تامین می‌شوند، به کیفیت زندگی، به نیازهای دوستی و اجتماعی احساس نیاز پیدا می‌کنند و شادی‌های توسعه یافته‌ای را دنبال می‌کنند و آن را در کیفیت گذران اوقات فراغت و در مشارکت‌های مدنی و مشغولیت‌های توسعه یافته جست‌وجو می‌کنند

.

سرمشق دیگر دوستانه

اما در سرمشق «دیگر دوستانه»، اخلاق مدنی ادامه خطی لذت‌ها و شادی‌های فردی ما نیست. بلکه به تعبیر لویناس شنیدن صدای دیگری است. خصوصا صدای فراموش‌شدگان اجتماعی و صدای محذوفان عالم. اخلاق مدنی در این سرمشق، اخلاق در غم انسان نشستن است. اخلاق مدنی مبتنی بر غمخواری بشر، حس مسوولیت اجتماعی، فهم در هم تنیدگی سرنوشت مشترک جمعی، عدالتخواهی آن سوی پرده بی‌خبری، از خود‌گذشتگی، کمک به سازمان‌یابی اجتماعی برای مصونیت جامعه، دغدغه رفاه اجتماعی و آسایش خلایق است. سرمشق اول مبتنی بر خودشکوفایی نسبتا فارغ‌البال فردی از طریق مشارکت مدنی است اما سرمشق دوم مبتنی بر خودیابی و خودبازآفرینی پرمخاطره در اثنای همدردی با رنج دیدگان است. اولی لذت را استعلا می‌دهد ولی دومی با رنج نیز آشناست. اصولا اخلاق در سرمشق اول به تعبیر اریک‌ فرم بر «انسان برای خویش » تاکید دارد به جای «انسان بر ضد خویش.» اما اخلاق در سرمشق دوم از «انسان برای خویش» هم فراتر می‌رود و

«

انسان در غم انسان» را می‌خواهد. البته منظور من از این دوتایی به معنای آن نیست که سیاه وسفید کنم و خصوصا نمی‌خواهم یکی را نفی و دیگری را اثبات کنم. باید گذاشت هر دو سرمشق، آثار خود را نشان دهند. چون انتخاب هر یک از این دو سرمشق برای کوشش مدنی قدری هم موکول به تفاوت‌های فردی ما است، باید بپذیریم که روحیات متفاوت‌اند، سطوح علایق و توانایی‌ها متفاوت‌اند و اصولا وجود دو سرمشق اخلاقی در کوشش مدنی ریشه در تنوعات کثیر بشری دارد

.

از همه مهم‌تر چه‌بسا کسانی ابتدا با سرمشق اول وارد تمرین‌های مدنی بشوند ولی بعد پخته‌تر برسند و در سطح بالاتری از بلوغ انسانی، سرمشق دوم را نیز عمیقا تجربه بکنند. اما باید وزن هرکدام از این دو سرمشقی را که متمایز ساختم به درستی ارزیابی کرد مثلا مزیت سرمشق اول این است که عمومی‌تر است و با توانایی‌های حد متوسط همگان مناسب‌تر می‌نماید. اما مزیت سرمشق دوم در کمیابی اوست. ارزش آن به این است که بسیار اندک‌اند آنها که حاضرند برای رفاه و رهایی عموم هزینه بدهند. خصوصا برای جوامعی مثل ایران که همیشه با مخاطرات درگیر بوده است. این نوع از کوشش‌های مدنی ارزش بالاتری دارند

.

نخستین غیرت‌های شهری مدنی

مدل نخست اخلاق مدنی و نهادهای مدنی، سرمشق مشارکت است اما دومی، مدل مقاومت است. در ایران همیشه خطر استبداد، خطر هرج ومرج، احتمال خلأ قدرت مشروع، خلأ نظم و امنیت پایدار و مشکل نابرابری است پس برای ایران، نژادی از نهادهای مدنی که اخلاق مدنی مقاومت داشته باشند کبریت احمر و کمیاب است

.

نهادهایی که حاضر باشند هزینه بپردازند و فداکاری کنند تا ایران بماند و توسعه پیدا بکند. برای همین است اگر بخواهیم تبارشناسی هم بکنیم پیشینه ایرانی نهادهای مدنی همان‌طور که محققانی مثل کهن

(Cahen,

۱۹۹۱

)

بحث کرده‌اند به گروه‌های فتوت و جوانمردی و عیاری برمی‌گردد که در آنها نوعی روحیه گذشت وجود داشت و در دوره‌های پرمخاطره‌ای مثل ناامنی، هرج ومرج و در برابر ظلم ظالمان و اجحاف یا بی‌اعتنایی اغنیا گسیل شدند و تشکل یافتند

.

می‌توان در این زمینه به کارهای سعید نفیسی، محمد جعفر محجوب، زرین کوب، خانلری و مهرداد بهار رجوع کرد. در پایان منابعی را برای مطالعه در ا