پاورپوینت کامل دو زانو در مدرسه فقه علی(ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو زانو در مدرسه فقه علی(ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو زانو در مدرسه فقه علی(ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو زانو در مدرسه فقه علی(ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

شخصیت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به‌رغم کسب جایگاه عالم دینی در طراز سایرعالمان و اندیشمندان دین شناس به‌دلیل اشتغال به مسئولیت‌های مهم اجتماعی یک جانبه معرفی شده است، حال آنکه ایشان یکی از چهره‌های مبرزحوزه‌های علمیه و مروجین مکتب اهل‌بیت(ع) بوده و به اعتراف آگاهان از جمله برجستگان محافل علمی وحلقه درسی مراجع بزرگ نیز بوده است.

شخصیت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به‌رغم کسب جایگاه عالم دینی در طراز سایرعالمان و اندیشمندان دین شناس به‌دلیل اشتغال به مسئولیت‌های مهم اجتماعی یک جانبه معرفی شده است، حال آنکه ایشان یکی از چهره‌های مبرزحوزه‌های علمیه و مروجین مکتب اهل‌بیت(ع) بوده و به اعتراف آگاهان از جمله برجستگان محافل علمی وحلقه درسی مراجع بزرگ نیز بوده است. بلکه می‌توان گفت، ایشان به‌دلیل قدرت فهم و تیزبینی ذاتی و مطالعه وتجربه میدانی یکی از عالمان بزرگ دینی است که تعالیم مکتب اسلام را با درک مقتضیات روز درآمیخته و از منظری بسیار وسیع به تبیین دین می‌پرداخت. متأسفانه اشتغالات بسیار مانع از آن شد تا جامعه از یافته‌های دینی ایشان بهره‌مند شود اگرچه مواضع اجتماعی وی که مبتنی بر احکام اسلامی بود معرف دیدگاه‌های این اسلام‌شناس می‌باشد. متن پیش رو یکی از خطبه‌های ایشان در نماز جمعه است که در سال ۱۳۶۱ و به مناسبت سیزده رجب و در توصیف فضایل حضرت علی(ع) ایراد شده و بیانگر شناخت عمیق ایشان از فلسفه دین و سیره ائمه است. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی ضمن این خطبه ، فعالین سیاسی و کارگزاران حکومتی را از زیاده روی و ظلم برحذر می‌دارد وحضرت علی(ع) را به‌عنوان الگوی عملی می‌شناساند. اهمیت این سخنان آن موقع معلوم می‌شود که دانسته شود این خطبه در شرایطی ایراد شده است که موج ترور از سوی مخالفین و معاندین بر کشور حاکم شده بود و ایشان با نگرانی از اینکه مبادا با زیاده روی برخی افراد بر اثر غضب، عدالت اسلامی و علی‌وار خدشه‌دار شود بخشی از خطبه نماز جمعه را بدان اختصاص می‌دهد. این متن پس از تلخیص و ویرایش مختصر به مناسبت ایام ولادت امیرالمؤمنین علی (ع) تقدیم می‌شود.

در باب شخصیتی مثل علی‌بن ‌ابی‌‌طالب(ع) مردی که دنیا برای شناخت او نیاز به تکامل و رشد بسیار فراوانی دارد و تا افکار مردم در سطح مناسب فکر انسانی نرسد، شناخت علی (ع) ازمحالات است، توقع نداشته باشید که من دریک سخنرانی بتوانم چیز زیادی مطرح کنم. شخصیت علی‌بن ابی‌طالب(ع)، مقامش، رابطه‌اش با خدا، فضایل نفسانیش، ادبش، اخلاقش، زهدش، شجاعتش، عبادتش و هرچه که به‌عنوان فضیلت امروز در دنیا مطرح است، انسان نقطه اعلی و اوجش را در وجود علی‌بن ابی‌طالب(ع) می‌بیند و مهم این است که کسانی که خواسته‌اند درباره علی(ع) صحبت کنند، یا مطالعه نمایند، از همان گام‌های اول برخورد می‌کنند به یک انسانی که جامع اضداد است، ابعادی که معمولاً در وجود یک انسان جمع نمی‌شود و به طور طبیعی یک انسان نمی‌تواند این صفات متضاد را در خودش به وجود آورد و رشد دهد، اما در علی بن ابی‌طالب(ع) به وجود آمده است.

شناخت هر چه بیشتر علی(ع)

خیلی از مطالبی که بنده در این خطبه می‌گویم، ممکن است برای مسجدی‌ها و آنها که در محافل مذهبی و شیعی شرکت می‌کنند، مکرر باشد، اما برای کسان دیگری ممکن است تازگی داشته باشد و من بیشتر نظرم بر آن است که آنان بیشتر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را بشناسند.

یک نفر مسیحی که نویسنده بسیار توانایی است و چپ‌گرا هم هست، یعنی از نظر طرز تفکر سوسیالیست است و از لحاظ مذهبی مسیحی و انصافاً متفکر است، به نام جرج جرداق.(وی)یک کتاب نوشته، شامل ۵ جلد در فضایل و شخصیت علی‌بن ابی‌طالب(ع) که غیر از مسائل خاصی که از دریچه چشم او شاید مهم باشد و از نظر ما درست نباشد- که البته خیلی کم است- بقیه این ۵ جلد کتاب را ما امروز از هر شیعه‌ای که بخواهیم بگوییم بنویسد، خواهد گفت که دچار ضعف و غلو و افراط شده، آنچنان جرداق از علی(ع) بحث می‌کند و ابعاد مختلف روحیه علی(ع) را باز می‌کند که انسان لذت می‌برد که رهبر و امام خودش را از زبان یک نفر مسیحی و چپ‌گرا این‌گونه می‌شنود. اسم کتابش «صوت‌العداله الانسانیه» یعنی فریاد عدالت انسان و جامعه بشریت است و در سراسر کتاب تلاش کرده نقاطی که علی‌بن ابی‌طالب(ع) اوج عدالت را در زندگی و افکار و اظهاراتش‌ نشان داده، مشخص نماید.

علی(ع) در میان علمای اهل تسنن

برمی‌گردیم یک مقدار جلوتر در قرن ششم و هفتم؛ دانشمند، متکلم و مورخ معتزلی سنی، ابن ابی‌الحدید که من فکر می‌کنم در بین علمای اهل سنت عظمت و اعتبارش و ارزش نوشته و کلامش قابل تردید نباشد. برای علی‌بن ابی‌طالب(ع) اظهارات و کارهایی کرده که آدم می‌بیند اگر شیعه این‌جوری عمل می‌کرد در جامعه خود شیعه متهمش می‌کردند به غلو.

اول اینکه کتاب نهج‌البلاغه را شرح کرده است که در ۲۰ جلد الان در دسترس همه است و هر کس بخواهد بخواند، می‌تواند به آن مراجعه کند. ابن ابی‌الحدید یک شاعر بسیار نیرومندی است و شعرهایی در وصف علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)[دارد. اگر ان‌شاءالله] راه کربلا و نجف باز شود و شما به نجف بروید و ضریح علی‌بن ابی‌طالب را زیارت ‌کنید و مجموعه دیوارهای اطراف ضریح و در و درگاه‌ها را که نگاه کنید، می‌بینید که با طلا و زمرد با رنگ فیروزه‌ای روی درها و ضریح اشعاری نوشته‌اند که اشعار وی است.

اظهاراتی در آن اشعار هست که تحقیقاً اگر یک شیعه می‌گفت، متهم می‌شد به غلو.

ابن ابی‌الحدید خطاب می‌کند به رعد و برق و می‌گوید: اگر به نجف رفتی و گذارت افتاد به خاک نجف، بگو می‌دانی که در دل تو کی خوابیده است؟ می‌گوید: اینجا آدم خوابیده، ابراهیم خوابیده، نوح خوابیده، موسی خوابیده، عیسی خوابیده، اینجا پیغمبر خاتم خوابیده و اینجا جبرئیل است، اینجا اسرافیل است، اینجا میکائیل است و آخرش می‌گوید: بلکه نور خدا اینجا در زمین فرو رفته که تنها با دیده‌های صاحب بصیرت قابل درک است.ابن ابی‌الحدید همه آن معجزاتی که تاریخ شیعه برای علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) نقل می‌کند، اینها را در شعرش می‌آورد….

این کسی است که نورش در جبهه آدم آن روزی که به‌خدا برگشت و توبه کرد، درخشید و از شجاعت و زهد و تقوا و عدالت امام و از قربش به خدا و پیغمبر حرف می‌زند. شنیده شده که در تاریخ عده‌ای از افراطیون همین شعر او را تکفیر کرده‌اند و او را کشته‌اند، حالا نمی‌دانم این‌جوری باشد یا نه.

عظمت مولا علی(ع)

این نظر، یک نظر اهل علم باسواد است. کسی که نمی‌شود متهمش کرد به اینکه با تعصب شیعی درباره علی‌بن ابی‌طالب(ع)حرف زده است. غیرمسلمان‌هایی که درباره علی(ع) بحث کرده‌اند، عموماً به نقطه‌ای رسیده‌اند که اظهار عجز کرده‌اند از شناخت علی‌بن ابی‌طالب(ع)، یعنی با معیارهای تحلیل روانی نتوانسته‌اند شخصیت علی‌بن ابی‌طالب(ع) را تحلیل کنند.

برای خود ما نیز ابعاد وجودی علی‌بن‌ ابی‌طالب(ع) شناخته شده نیست. یکی از ائمه بزرگ اهل سنت، یعنی شافعی که امروز بخش عظیمی از سنی‌های دنیا امام‌شان شافعی است در مورد علی‌بن ابی‌طالب(ع) می‌گوید:

– اگر امیرالمؤمنین مقامی که دارد، این را به مردم اظهار کند، مردم همه در مقابلش سجده می‌کنند.

و این یک واقعیت است، نه اینکه علی‌بن ابی‌طالب(ع) نعوذ بالله خدا باشد که مردم سجده می‌کنند، مردم که خدا را نمی‌توانند بشناسند، خدا این‌قدر عظیم است که اصلاً مغز و فکر کوچک ما سایه خدا را هم نمی‌تواند درک کند، آثار خلقت خدا را هم نمی‌تواند درک کند و اصلاً راهی ندارد، خاک با رب الارباب، برای درک علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) که یک بنده خالص خداست، اگر او را بشناسیم و مقامش را بدانیم، آن‌قدر عظیم جلوه می‌کند که چون خدا را نشناخته‌ایم ممکن است منحرف شویم. این یک واقعیتی است از تاریخ ما.

در روایات درباره حضرت سلمان و ابوذر آمده است که یک روز پیغمبر(ص) فرمود که سلمان یک چیزهایی می‌داند که اگر ابوذر می‌دانست، کافر می‌شد.

عالم معنا و راه خدا و مقامات قرب به خدا و مقامات روحی انسان این‌قدر با هم تفاوت دارد و این عوالم آن‌قدر عظیم است که در جهان ماده ما نمی‌توانیم مقایسه و درکش کنیم. ما محدودیم به ماده، در عالم ماده فواصل زیاد است.

یک دانشمند عظیم‌الشأن را با یک فرد بی‌سواد ساده درنظر بگیرید. آنچه که در مغز آن است، با آنچه که در فکر این است، مقایسه کنیم، این مقایسه یک گوشه‌ای از مقایسه بین تفاوت مقاماتی است که در درجات روحانی و انسانی در رابطه با خداوند ممکن است برای انسان پیش بیاید و کسانی چیزهایی را می‌فهمند که خوبانی که به نظر ما از ابرارند اگر آنها را بفهمند، قدرت تحملش را ندارند و نمی‌توانند درک کنند و ممکن است منحرف شوند.لذا همه چیز را به همه کس یاد نمی‌دهند. عرض کردم که پیغمبر(ص) به اباذر آن شخصیت عظیم اجتماعی و تاریخی و سیاسی و دینی می‌گوید که اگر علوم سلمان را این بلد می‌بود، کافر می‌شد و خُب به طریق اولی، اگر مقامات علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را ما بشنویم و مقامش را بدانیم، نمی‌توانیم تحمل کنیم.

بنده‌ای از بندگان پیامبر آخرالزمانم

خود علی‌بن ابی‌طالب (ع) با این مقام عظیمش می‌گوید:أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ[۱]

حالا علی(ع) که پیغمبر در شب معراج هر جا می‌رفت و آثار و عظمت علی(ع) را در عوامل دیگر می‌دید، این علی(ع)با این مقام می‌گوید که من بنده‌ای از بندگان پیغمبر آخرالزمانم.

این تفاوت‌ها در یک مراحلی است که برای ما قابل درک نیست.

اینکه امام شافعی می‌گوید:اگر مقام علی(ع) کشف بشود وعلی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را مردم بشناسند، سجده می‌کنند برای علی(ع) و مشرک می‌شوند برای بنده قابل قبول است، یعنی همین‌طور است، قابل قبول منطقی است. این مسأله آن‌طوری است که انسان نمی‌تواند آن عوامل را بفهمد.

وقتی که علی‌بن ابی‌طالب(ع) می‌گوی