پاورپوینت کامل نقش آیین ها و مناسک اجتماعی در بازسازی جامعه صفوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش آیین ها و مناسک اجتماعی در بازسازی جامعه صفوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش آیین ها و مناسک اجتماعی در بازسازی جامعه صفوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش آیین ها و مناسک اجتماعی در بازسازی جامعه صفوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

دوران حکمرانی خاندان صفویه در تاریخ ایران یکی از حساس ترین و قابل توجه ترین مقاطع تاریخی کشور ما ایران است. در این دوران تغییرات بنیادی در نظام جامعه ایرانی به وقوع پیوست و دگرگونی های شگرفی در فضای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و دینی رخ داد به نحوی که دوره صفویه در ایران را نمی توان با هیچ یک از دوره های پیشین، لااقل در ایران بعد از اسلام، مقایسه نمود.

دوران حکمرانی خاندان صفویه در تاریخ ایران یکی از حساس ترین و قابل توجه ترین مقاطع تاریخی کشور ما ایران است. در این دوران تغییرات بنیادی در نظام جامعه ایرانی به وقوع پیوست و دگرگونی های شگرفی در فضای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و دینی رخ داد به نحوی که دوره صفویه در ایران را نمی توان با هیچ یک از دوره های پیشین، لااقل در ایران بعد از اسلام، مقایسه نمود. در مقالات و نوشته های مختلف به شباهت های حکومت ساسانیان و صفویه اشاره شده است که به نظر می رسد بیشتر به دلایل داخل شدن دین در حکومت و نیز یکپارچگی ایران در این دورهای تاریخی این شباهت مورد بررسی قرار گرفته است.

به هر روی صفویان برای نخستین بار پس از فروپاشی امپراطوری ساسانی، موفق شدند مرزهای ایران را به حدود مشابه آن دوران نزدیک سازند و دسته های قومی-نژادی گوناگون فلات ایران را در زیر یک پرچم گرد آورند و این انسجام را بیش از دویست سال حفظ نمایند اما اینکه ایشان برای استقرارنظام مطلوب خود و حفظ یکپارچگی ملی، از چه تدابیری بهره بردند از سوالات مورد توجه بوده است.

تردیدی نیست که برای این پاسخ به این پرسش نمی توان یک عامل را برشمرد. دلایل بسیاری با ریشه های تاریخی، ملی، فرهنگی، جغرافیایی و … در چنین موضوعی تاثیرگذار بوده اند که بررسی هریک از آنها خود موضوع پژوهشی مفصل خواهد بود. اما آنچه در این مقال مدنظر قرار گرفت بحث آیین های اجتماعی و بهره برداری صفویه از این آیین ها در حفظ انسجام و وحدت اجتماعی ملت ایران است.

این آیین ها را عموما می توان آیین های مذهبی دانست. هرچند برخی از آنها در واقع آیین‏های درباری هستند که به فرمان شاه در میان استقبال مردم کوچه و بازار برگزار می‏شوند اما مساله «شاه، سایه خدا» در این زمان به برجسته ترین و جدی ترین حالت در میان افواه و اذهان ملت جاری است و به نوعی استقبال از آیین‏های فرمایشی را نیز می توان نوعی سرنهادن به فرمان پادشاه و ولی نعمتی دانست که همگان بی تردید او را مالک و صاحب جان و مال خود می دانند و در ارج و قرب الهی وی اندک شکی نیز به خود راه نمی دهند. به طور کلی اندیشه های کلیدی پیرامون وظایف و تکالیف شاه در مجموع شامل مفاهیمی است که شاه را عامل نظم، مجری عدالت، فرمانده جنگ و ایجادکننده رفاه هرچه بیشتر تلقی می کند. اسلام و خلقیات(و اقتصاد سیاسی) اولیه پدرمآبی شاهانه بر اندیشه های مربوط به عدالت تاثیر می نهد و در نوشته هایی با عنوان آیینه شاهان –که دستورالعمل رهبران جهان اسلام در قرون وسطی بود- بازتاب می یابد. صفویه نیز طبعا از سنت دیرینه‏ای که شاه را پدر مردم و موجودی مقدس(با فره ایزدی) می داند استفاده کردند اما خود نیز تلقی جدید و پیچیده ای از مبانی گوناگون(و مقدم بر همه دینی) اقتدار، خاصه در زمان حکومت شاه اسمعیل، بنیانگذار سلسله صفوی به وجود آوردند. شاه اسمعیل در اشعاری که می سرود خود را علی، مهدی، امام غایب یا گاه حتی خدا یا وابسته به اینها می دانست و بدین وسیله در میان پیروان خویش از قبایلی که وی را به قدرت رسانیدند فره و جاذبه زیادی کسب کرد. اما از زمان سلطنت شاه طهماسب به بعد، ادعای افراطی مهدویت کنار نهاده شد منتها صفویه باز هم از سه منبع اساسی مشروعیت بهره ‏می‏گرفت: به عنوان نمایندگان مهدی امام غایب، خود را از اعقاب امام موسی کاظم امام هفتم شیعیان می‏دانستند و بنابراین مدعی بودند از نوعی عصمت برخوردارند. در رده صوفی‏های صفوی، خود را مرشد و راهبر معنوی تلقی می کردند و بدین وسیله اطاعت مطلق پیروان را می‏خواستند(این اطاعت به خصوص از پیروان صفویه در میان قبایل خواسته می‏شد) و خود را از دودمان یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی(قبل از اسلام) می‏دانستند (و می‏گفتند دختر یزدگردسوم به همسری امام حسین(ع)درآمده است).

البته در زمان شاه عباس حکومت از مبنای دینی به سمت حکومت مطلقه این جهانی و غیردینی گرایش یافت. شاردن، جواهر فروش فرانسوی که سال های متمادی را در ایران گذرانده است می نویسد که به طور مسلم هیچ کس به اندازه پادشاه ایران از قدرت مطلقه استبدادی برخوردار نیست. طنین گفته او در سال های اواخر سلطنت صفویه هم توسط کروسینسکی به گوش می رسد که می گوید: «شاید در هیچ نقطه جهان نتوان پادشاهی مثل شاه عباس و جانشینانش یافت که تا بدین پایه بر جان و مال اتباع خود تسلط داشته باشند» (جان فوران،۱۳۹۴: ۸۱). اما این موضوع به آن معنی نیست که در باور عموم چیزی از الوهیت جایگاه این شاهان کاسته شده باشد. تنها با سخت گیری‏های آشکار شاه عباس با مخالفان و متمردان آستانش و رویه ای که پس از وی باب شد و ادامه یافت، این الوهیت با ترس همراه شد. لیکن ملت محصور در مرزهای ایران که هرگز تجربه دیدار دنیاهای دیگر را با خود همراه نداشت و اعتقادات دینی و باورهای مذهبی نقشی اساسی در شکل گیری فرهنگ آن ایفا می نمود، حتی اندیشه تمرد و تردید را نیز به ذهن خود راه نمی داد و حکومت ایشان را چون سرنوشتی محتوم و البته هدیه ای الهی می پذیرفت و در هر گام با آن همراهی می کرد.

به هر روی با توجه به عدم انسجام قسمت های مختلف کشور ایران پیش از صفویان و حکومت های ملوک الطوایفی در