پاورپوینت کامل غیرت ادیب ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیرت ادیب ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیرت ادیب ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیرت ادیب ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

در متن کتاب «تسخیر شدگان» اثر داستایوفسکی آمده است که:«هر پرهیزکاری گذشته‌ای دارد و هر گناهکاری آینده‌ای. پس قضاوت مکن که دانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی کنم، دنیا تمامی تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد و به من ثابت کند که در تاریکی، همه ما شبیه یکدیگریم.

به مناسبت چهلمین روز درگذشت عبدالعلی ادیب برومند، شاعر ملی و حماسه سرا

در متن کتاب «تسخیر شدگان» اثر داستایوفسکی آمده است که:«هر پرهیزکاری گذشته‌ای دارد و هر گناهکاری آینده‌ای. پس قضاوت مکن که دانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی کنم، دنیا تمامی تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد و به من ثابت کند که در تاریکی، همه ما شبیه یکدیگریم. پناه می‌برم به خدا از عیبی که امروز در خود می‌بینم و دیروز، دیگران را به خاطر همان عیب ملامت کرده‌ام. پس محتاط باشیم در سرزنش و قضاوت کردن دیگران؛ وقتی نه از دیروز او و نه از فردای خود خبر داریم.»

باری، توجه به دو موضوع، سرزمینی را خرم می‌کند و مملکتی را سعادتمند و دولت‌ها را آبرومند و دمکراسی را نهادینه و آزادی و برابری و دادگری، سه اصل مهم در اعتبار بخشی را به فرد و جامعه، ارمغان می‌‌دهد:

یکی استفاده درست و بجا از منابع طبیعی و زیست محیطی با بهره‌گیری از اندیشمندان روشن‌بین وارسته و متخصصان کاردان و مهذب و آزموده؛ و دیگر، شناسایی، به‌کارگیری و بهره‌گیری بهینه از نیروی منابع انسانی، مشارکت عمومی و اراده همگانی به ترتیبی که شایسته سالاری تعبیر می‌شود. به معنای اینکه هرکس در هر رده سازمانی، باید نسبت به دیگری متخصص‌تر، خبره‌تر، آزموده‌تر و با تقوا‌تر باشد و مدیریت او نظارت بر حسن اجرای امور و راهنمایی و هدایت در اعتبار بخشیدن به کمیت و کیفیت برتر و پیشگیری از وقوع جرم و خطا و لغزش با نوعی احساس همدردی و دغدغه مشترک.

تعریف تقوا و مدیریت سالم نیز همین است و گفته‌اند به میزان اجتناب انسان‌ها از محرمات، درج تقوای آنها مشخص می‌شود و کسی که شرایط کافی برای احراز مقامی ندارد و در احزاب رسمی و ملی به تدریج تربیت نشده و دانش و کاردانی و سلامت اندیشه و رفتار و گفتار خرد آیینی را به مرور به نمایش نگذاشته، اما بر کرسی آن مقام بنشیند و یا همزمان مصدر چند شغل و سمت گردد؛ بی‌تردید فردی به دور از تقواست که آگاهانه یا نادانسته با سرنوشت تشکیلاتی یا ملت و سرزمینی بازی می‌کند و بسا نظامی را افلیج می‌کند و مللی را گرفتار می‌سازد و انتخابات را بی‌معنا می‌کند.

کسب قدرت، فی‌نفسه، صفت پسندیده‌ای است و برای تحقق هر امری و به‌خصوص در اداره تشکیلاتی، احراز آن، از لوازم است؛ لیکن برای آن که قدرت فساد نیاورد و از آن سوء استفاده نشود و سلطه‌گری و ناشایستگی و سوء مدیریت پیش نیاورد؛ باید با پیروی از قوانین مدنی و نظامنامه اصول اخلاقی مهار شود و هر کس در هر مقام و مرتبت، ملزم باشد که از اراده همگانی و قوانین مدنی مشخص و شفاف پیروی کند و خود را از حساب و کتاب دقیق و شفافی که برای همه قشرهای جامعه تصور می‌شود، معاف ندارد. چه خوش گفته است مولانا:

لطف و سالوس جهان خوش لقمه‌ای است

کمترش خور کان پرآتش لقمه‌ای است

آتش پنهان و ذوقش آشکار

درد او ظاهر شود پایان کار

با تأسف به سبب این‌‌که شایسته سالاری در دولت‌ها و تشکیلات ایران، کمابیش جدی گرفته نشده است؛ حساسیت و توانایی‌های لازم در استفاده درست از منابع طبیعی و قدرت بهره‌مندی از نیروی انسانی کاردان و فهیم و مخلص و تبادل‌نظر با صاحبنظران و هوشمندان میهن‌دوست با فرهنگ هم مهیا نشد و تشکیل احزاب عمومی و آزاد، رسمیت نیافت. از این سبب به استناد آمار و شرح رویدادها که بخشی از آن را پیوسته در رسانه‌های گروهی و از زبان مسؤولان در انواع بزه‌کاری‌ها خوانده‌ایم و شنیده‌ایم و‌ دیده‌ایم؛ ضایعات غیر قابل جبرانی در عرصه‌های مختلف فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و دینی و اعتقادی و اشتغال به بار آورده است و جامعه‌ای را که انتظار می‌رفت سازمان‌ها و تشکیلات آن به‌خصوص در نظام دینی و ملی، نمونه‌ای از درک و فهم و فضیلت و دانایی و پاکی و طهارت و شایسته سالاری و عدالت‌گستری و فن‌آوری و سازندگی باشد و چشم و چراغ ممالک جهان جلوه کند؛ به ورط بیماری و هلاکت ناشی از انواع مفاسد مسری و فراگیر و مستمر و بی‌اخلاقی‌های غارتگری و اختلاس و رشوت و تجمیع مال و مقام متأثر از سوء‌استفاده از قدرت و منصب و رابطه به هر قیمت، کشانده است.

به یقین هیچ رسالتی درباره انسان جدی نخواهد بود و به مرحل مفید نخواهد رسید مگر اینکه بتواند احترامی برای ذات انسان اثبات کند. اگر کوشش‌های علوم انسانی و مکتب‌ها نتوانند از عهدها اثبات احترام ذات برآیند، همه دعاوی و استدلالات و پرچانگی‌ها درباره انسان و ادیان، جز رجزخوانی و حماسه‌های تخدیر کننده، نتیجه‌ای نخواهد داد.

شاعر فرزانه

زنده‌یاد «عبدالعلی ادیب برومند»، از مفاخر فرهنگ و ادب پارسی، شاعری فرزانه و دلبسته ایران زمین، مردی آزاده و مبارزی استوار در راه اعتلای جامعه و شخصیتی خوشنام در عرصه سیاست و هنر، عصر دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ روی در نقاب خاک کشید و پرونده‌اش بسته‌ شد؛ اما افسوس که در جهت پاسداشت زحمات و تلاش‌های آن بزرگمرد تا وقتی در قید حیات بود، به جز رونمایی از کتاب «آفرین ادب» و «نگارستان ادیب»، آیین نکوداشتی درخور وی در مجامع و محافل علمی و فرهنگی تشکیل نشد و نام و یاد و نشانش در خدمات فرهنگی و مبارزات ملی و میهنی و تولید تفکر و نواندیشی در عرصه هویت و میراث ملی و فرهنگی‌مان ـ در شرایطی که برای افرادی، مکرر جشن‌نامه می‌گیرند ـ در معرض مطالعه و آگاهی عموم قرار نگرفت و نقش و تأثیر او در شعر و ادبیات و هنر و در نهضت ملی ایران به رهبری زنده‌یاد دکتر محمد مصدق، واکاوی نگردید و از وجود او در ارکان مطلوب او استفاده نشد. اگرچه فانوس اندیشه‌اش برای همیشه بر تارک فرهنگ ایران زمین، روشن و راهنمای وطن خواهان و سرایندگان آزاد خواهد بود.

این شاعر میهن دوست به سبب حساسیت و عشق عمیقی که به کشورش ایران و سرنوشت آن داشت، اغلب از اوضاع زمان و گرفتاری‌های مردم می‌گفت و حامی اندیشه‌های آزادی‌خواهی در راه استقلال ایران و مبارزه با استبداد و استعمار و استحمار بود و از این سوی به شاعر ملی و شخصیت بلندمرتبه و نویسنده و متفکر سندی، شاه عبداللطیف بهتایی۱معروف به «شاه صاحب» (متوفی ۱۱۶۵ق) می‌ماند که درونمایه کلامش، پیوسته مورد توجه وطن‌خواهان فهیم قرار داشت و در حوزه اندیشه و قلمرو جهان‌بینی خود، برای سرزمینی ایده‌آل، معرف ایده‌ها، نظریه‌ها و استعدادها و ذوقیات برتر شناخته می‌شد؛ و از دیگر سوی در همین نگاه به سید‌اشرف‌الدین گیلانی، شاعر مشروطه‌خواه می‌ماند که به گفته استاد سعید نفیسی:«فریاد او، فریاد ملت ایران بود و از همه ناموران روزگار خود در عرصه دوستی، نامورتر بود.»

انگار خداوند، نفس او را با مردم و سرزمین ایران با نخ باریک دوخته بود و به‌گمانم از همین منظر، روزنامه وزین اطلاعات، چند صباحی گوشه‌ای از این بخش از اشعار او را منتشر می‌کرد و متولیان امروز ایران را متوجه نگاه خردمندانه و هشیاربخشی او می‌نمود که در شرایط فعلی ایران می‌تواند ثمربخش و تأثیرگذار باشد.

از بارزترین ویژگی‌های ادیب برومند، به جز روحیه غیوری در راه حفظ شرف و وطن که از پاکی درون او حکایت داشت، ساده‌زیستی بود. او در یک مسیر، بی‌‌تکلف، آبرومند،‌گشاده‌دست و بدون تشریفات می‌زیست و با آن همه استعداد و دانش و کمال، خاضع و خاشع و بسیار مظلوم بود. بی‌توجهی او به امور دنیوی و عشق و علاقه‌ای که به آبادی میهن داشت، هر برخورد‌کننده‌ای را پیرو و ارادتمند او می‌کرد و هر کس به دیدار او می‌آمد، بدون اثرپذیری از پیغام ایشان، صحنه را ترک نمی‌کرد.

ادیب به همان شدت که به حرمت‌گذاری و تربیت انسان‌‌ها و تعلیم افراد جامعه و مقدس‌دانستن زمین و مجموعه طبیعت معتقد بود؛ از سُلطه‌گری و انحصارطلبی و نفرت که سبب عمده کشتارها و اسارت‌ها و اوضاع به‌هم ریخته می‌شود؛ بیزاری می‌جست و در کل، عشق و محبت و تعامل‌ را اساس زندگی و زمینه برخوردها پیشنهاد می‌داد.

به‌واقع، تجلی روح انسان دوستی، اعتقاد به خداوند و مقدسات مذهبی و گرایش به نیکی‌ها و سجایای حمیده و همه آرمان‌های بلند بشری از مختصات نوشته‌ها و سروده‌های اوست که اساساً از ویژگی‌های معنوی شعرکهن و از مقوله روشنایی‌های