پاورپوینت کامل سهراب سپهری؛ شاعر طبیعت و وفاق اجتماعی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سهراب سپهری؛ شاعر طبیعت و وفاق اجتماعی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سهراب سپهری؛ شاعر طبیعت و وفاق اجتماعی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سهراب سپهری؛ شاعر طبیعت و وفاق اجتماعی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

سهراب سپهری شاعر طبیعت، آرامش، صلح و سازگاری انسان با انسان و انسان با جهان است. گاه کسانی اتهام و مهر سکوت در برابر جنایت و سازش با وضع موجود و توجیه‌گر عملی قدرت قاهر – هر چند نه همدستی علنی – بر پیشانی او زده‌اند

سهراب سپهری شاعر طبیعت، آرامش، صلح و سازگاری انسان با انسان و انسان با جهان است. گاه کسانی اتهام و مهر سکوت در برابر جنایت و سازش با وضع موجود و توجیه‌گر عملی قدرت قاهر – هر چند نه همدستی علنی – بر پیشانی او زده‌اند؛ از جمله شاعر بزرگ حماسه و عشق شاملوی یگانه؛ و براهنی متقدم در کتاب «طلا در مس»؛ که آن یک می‌گوید «سر آدم‌های بی‌گناهی را لب جوی می‌برند و من دو قدم پایین‌تر بایستم و توصیه کنم که آب را گل نکنیم»؛ و دیگری پرونده‌ای سنگین‌تر در کتابش برای سهراب جفت‌و‌جور می‌کند که «به کتاب قطور ظلم و ظلمت پشت کرده… و در برج عاج تقدس و صفا… همه‌چیز را «خوب» می‌بیند… و [در شعرش] از تاریخ خبری نیست؛ از خشونت اجتماعات چیزی به چشم نمی‌خورد… و در دنیایی که همیشه در تهدید خودکامگان قرار گرفته، می‌توان پاسبان‌ها را شاعر دید؟» اخلاقی نیست اگر تصریح نکنم که براهنی – برخلاف رسم معهود- صادقانه به خطای خویش اعتراف و تاکید کرده که در آن زمان به گستره وسیع مفهوم و کنش سیاسی چندان توجه نداشته است. واقعیت این است پس از کودتای سال ۳۲ و مهار جنبش اصلاحی ۴۲ -۳۹ آنچنان فضای اختناق، سرکوب، سانسور و زندان حاد شد که جایی برای فعالیت مسالمت‌آمیز و مدنی باقی نماند و بیشتر اهل هنر و ادب، یا به نوعی بیان یأس‌آلود دچار شدند (نمونه بارز اخوان) یا به روایتی حماسی و اعتراضی روی آوردند، که می‌توان آن را «ادبیات‌ستیز» نام نهاد (نمونه شاملو)؛ اما همان‌گونه که از مثال آغازین پیداست، سهراب نه تنها خشونت و سرکوب را نادیده نمی‌گیرد و چشم بر آن نمی‌بندد، بلکه از اینکه جامعه و جهان «خواب‌آلود» بر آن چشم بسته دچار وحشت می‌شود و به خلوت خانه و «خانه مادر» طبیعت روی می‌آورد و به نفی خشونت سیاسی می‌پردازد! سیاستی که همچون قطاری، باری را به مقصدی نمی‌رساند. زمانی که جامعه اندکی آرام می‌شود و دست‌‌کم از حیث ظاهری جامعه کمی دگر‌پذیر، تکثر‌گرا و خشونت‌پرهیز می‌شود و مردم وارد فاز گفت‌وگو می‌شوند. ما در کشورمان دو شاعر داریم که آنها را می‌توان شاعر جامعه مدنی مسالمت‌جو خواند: احمدرضا احمدی و سهراب سپهری. این دو نفر بر خلاف بسیاری ازشاعران نامدار دهه ۴۰، شاعرستیز نیستند. بلکه شاعر ایجاد برقراری ارتباط بین انسان و طبیعت و سازگاری انسان با انسان و به قول امیل دورکیم «وفاق اجتماعی» هستند. اتفاقی که نیاز جامعه مدرن است چرا که شهروندان جامعه مدرن از طبیعت و آرامش دور شده‌اند. اگر می‌گویم سهراب و احمدرضا شاعر ستیز نیستند به معنای نفی شعرستیز نیست بلکه به این معناست که شعر این دو نفر برای جامعه آرام و خلوت انسان با خود است. جامعه‌ای که در عین وجود اضطراب جاری، از تب و تاب و التهاب انقلاب و انقلابیگری دور شده و شهروندانش در طول روز اندک آرامشی دارند؛ به بیان دیگر سهراب و احمدرضا