پاورپوینت کامل سارتر در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سارتر در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سارتر در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سارتر در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

سایه سارتر بر ادبیات داستانی ایران

علاوه بر روشنفکران، بودند داستان‌نویسانی که ملهم از افکار و آثار سارتر دست به نوشتار بردند و چهره‌ای ماندگار از خود بروز دادند؛ این دسته از داستان‌نویسان اصطلاحا «مکتب تهران و اصفهان» نام می‌گیرند که سرسلسله آن صادق هدایت است.

سایه سارتر بر ادبیات داستانی ایران

علاوه بر روشنفکران، بودند داستان‌نویسانی که ملهم از افکار و آثار سارتر دست به نوشتار بردند و چهره‌ای ماندگار از خود بروز دادند؛ این دسته از داستان‌نویسان اصطلاحا «مکتب تهران و اصفهان» نام می‌گیرند که سرسلسله آن صادق هدایت است. مشخص این نوع داستان‌نویسی، استفاده از مفاهیم اگزیستانسیالستی، خاصه ادبیات داستانی سارتر است. مشهورترین شخصیت‌های این سبک را می‌توان صادق هدایت، بهرام صادقی و هوشنگ گلشیری نام برد. ورود پاورپوینت کامل سارتر در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint در قالب ادبیات داستانی، کمابیش مرهون صادق هدایت است. نخستین بار او بود که سارتر را با کتاب «تهوع» شناخت و داستان کوتاه «دیوار» سارتر را به فارسی برگرداند. اگرچه بعدها به لحاظ دگرگونی روحی از سارتر فاصله گرفت و به دامن سایر نویسندگان از جمله فرانتس کافکا درآویخت. «نویسندگانی که سیاهی را در کارهایشان بهتر از سفیدی نقاشی می‌کردند» (نقد بی‌غش، ص۱۴۳) و بر پلشتی‌های روزگار انگشت تاکید می‌نهادند.

در این سبک از داستان‌نویسی که واکنش آشکاری است به زندگی یکنواخت و انفعال و تسلیم‌پذیری و رخوت‌گرفته آن روز اجتماع، پاره‌ای از سنن توخالی و رفتارهای بی‌محتوای اجتماعی و ارزش‌های دست و پاگیر توده در قالب تمسخر به پرسش کشیده می‌شود. قاعده‌گریزی و شالوده‌شکنی، حساسیت نسبت به هویت‌باختگی‌های انسان ناشی از خرافه‌گرایی، ایجاد تشکیک در باورهای متعارف، ترسیم چهره انسان‌های بی‌هویت، غفلت‌زده و جداافتاده از خود، مردگان زنده‌نمایی که از زنده بودن فقط به زیست حیوانی بسنده کرده‌اند، و نیز مرگ‌اندیشی و تصویرسازی از آدمهای زوال‌یافته، شکست‌خورده، مأیوس، آرمان‌باخته و سرخورده، کمابیش از ویژگی‌های عمده در این سبک از داستان‌نویسی قابل برشمردن است. خلاصه اینکه توجه به واقعیت‌های سیاسی، اجتماعی و تاریخی زمانه و تلخکامی‌های ناشی از آن، که گریبان نخبگان و روشنفکران جامعه را گرفته است از مشخصات و ویژگی‌های اصلی این سبک به شمار می‌آید.

سارتر و نهضت‌های آزادی‌بخش

سارتر چنان‌که خود در مصاحبه‌ «آنچه من هستم» بیان می‌دارد، معنای تعهد و مسئولیت را از جنگ جهانی دوم آموخت. پیش از جنگ حضوری فعال در عرصه‌های سیاسی نداشت. به عبارتی هیچ خط ارتباطی میان خود و جامعه نمی‌دید. نقش «دیگری» در اندیشه او رنگی نداشت. تنها پس از جنگ بود که افکارش با سیاست پیوند خورد و «جامعه» به ذهنش وارد ‌شد؛ «جنگ بعضی جنبه‌های خودم را بر من آشکار کرد… در زمان جنگ بود که معنی رابطه اشخاص را فهمیدم، و نیز معنی دشمنی را… در زمان جنگ بود که من از فردیت محض دوران پیش از جنگ به امر اجتماعی و مکتب اجتماعی رسیدم. پیچ زندگی من همین جاست.» (سارتر، «اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر، ترجمه مصطفی رحیمی، ص۱۶۷)

پس از آن بود که از «تعهد روشنفکری» سخن به میان آورد. دیگر آن‌چنان در عرصه سیاسی غرق شد که حضورش در تمامی نهضت‌های آزادیبخش و جنبش‌های دانشجویی مشاهده می‌شد. از آزادی بیان در همه جا دفاع می‌کرد. علیه استعمار و زیاده‌خواهی دولت‌ها موضع تند می‌گرفت. هر جا سایه سنگینی از استبداد و ستمگری می‌دید، کوتاه نمی‌آمد، آشکارا زبان به اعتراض می‌گشود و مبارزان را همراهی می‌کرد. به طوری که عصبانیت نیروهای نظامی، محافظه‌کار و راست‌گرا را علیه خود برانگیخت؛ اما در عوض پیوسته از حمایت افراد مبارز و آزادی‌خواه برخوردار بود. حتی به ارتش مغلوب فرانسه علیه نازی‌ها پیوست و چند ماه در اردوگاهی آلمانی در اسارت به سر برد. در مدت اسارت با هم‌سلولی‌هایش احساس همبستگی و انسانیت مشترکی پیدا کرد.

همچنین از مبارزه مردم شیلی علیه دیکتاتوری پینوشه اعلام حمایت نمود. حکومت کشورش را در جریان استعمار الجزایر با بیانی تند به باد پرسش گرفت. «جنبش آزادیبخش الجزایر» را سخت مورد حمایت قرار می‌داد. این حمایت آنقدر راست‌گرایان افراطی فرانسه را گران آمد که در سال ۱۹۶۱ دو بار در آپارتمانش بمب گذاشتند. به جوانانی که به جنگ با الجزایر فراخوانده می‌شدند، اعلام کرد که از خدمت نظام تمرد کنند و به جنگ نروند. وزیر کشور فرانسه لایحه‌ای را تقدیم هیأت دولت کرد تا افرادی چون سارتر و روشنفکرانی که از این موضوع حمایت می‌کردند، بازداشت شوند. لایحه‌ای که با مخالفت ژنرال دوگل (رئیس دولت وقت فرانسه) روبرو شد. دلیل مخالفت دوگل این بود که فرانسه ۳۰۰ سال است که پایگاه آزادی‌خواهی و اعتراضات روشنفکری محسوب می‌شود و با این لایحه این پایگاه در معرض خطر قرار می‌گیرد. بازداشت سارتر بازداشت «ولتر» را در ذهن‌ها تداعی می‌کند. در برابر رفتار خشونت‌آمیز حاکمان شوروی با مخالفان، موضع مخالف نشان داد؛ به طوری که مقابل حزب کمونیست قرار گرفت. اقدامات علیه اعتراضات سیاسی او آن‌چنان بالا گرفت که کمونیست‌های طرفدار شوروی و استالین او را به دلیل مخالفت با حمله شوروی به بوداپست، حیوانی پست چون موش و کفتار معرفی کردند و فلسفه اگزیستانسیالیسم را «کثافت‌کاری روشنفکرانه» خواندند!

اعتراضات سارتر به عرصه‌های دیگر نیز کشیده شد؛ تهاجم نظامی آمریکا به ویتنام از آن جمله بود. در سال ۱۹۶۵ در اعتراض به حمله آمریکا به ویتنام گفت هرگز به آمریکا سفر نخواهد کرد. سارتر همچنین رویدادهای سیاسی ایران را دنبال می‌کرد. حمایت از مبارزان ایران علیه حکومت پهلوی از جمله اقدامات دیگر او را در جریانات سیاسی به خود اختصاص می‌دهد. عده‏ای از دانشجویان مبارز ایرانی در فرانسه برای جلب حمایت روشنفکران فرانسوی از زندانیان سیاسی، به توصیه ژاک برن و میشل فوکو نزد ژان پل سارتر رفتند و ریاست جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران را به وی پیشنهاد کردند. سارتر نیز اجابت این پیشنهاد را مشروط به دو شرط کرد: نخست اینکه اخبار مربوط به ایران به طور دقیق به اطلاع وی رسانیده شود. دوم اینکه زندانی از هر مسلک و عقیده‏ای که باشد، برایش قابل احترام است و نباید تفاوتی میان مسلک‌های مختلف گذاشته شود. دانشجویان نیز شروط وی را پذیرفتند.

سارتر به عنوان رئیس «جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران»، درخصوص زندانیان سیاسی ایران و از جمله تبعید ا