پاورپوینت کامل سیاهان روسفید تاریخ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیاهان روسفید تاریخ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیاهان روسفید تاریخ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیاهان روسفید تاریخ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی به تاریخ پیدایش و تحول نمایش سیاه بازی به مناسبت سالمرگ سعدی افشار

غم وشادی از دوگانه‌هایی هستند به قدمت خلقت انسان و نمایش تلاشی بوده برای اظهار و انتقال و حتی خلق آنها.

نگاهی به تاریخ پیدایش و تحول نمایش سیاه بازی به مناسبت سالمرگ سعدی افشار

غم وشادی از دوگانه‌هایی هستند به قدمت خلقت انسان و نمایش تلاشی بوده برای اظهار و انتقال و حتی خلق آنها. به استناد مدارک و اسناد پژوهشگران، ایرانیان برای مراسم‌ شاد و جشن‌های‌شان از گذشته‌های دور نمایش‌های شادی آور و کمیک داشته‌اند. این نمایش‌ها از دربار‌ها شروع می شد و تا خانه‌ها و کوچه و بازار و میدانگاه‌های روستاها امتداد می‌یافت. نمایش‏ هایی مانند رقص، آواز، تقلید مسخرگی، معرکه‏ گیری، به رقص آوردن‏ جانوران(عنتر و لوطی)، تخت حوضی، سیاه بازی به وسیله مطرب‏ ها و دوره‏ گرد‌ها از جمله این نمایش‌ها بوده‌اند. هر یک از این نمایش‌ها گرچه از شادی سیراب می‌شدند اما کارکرد خاص خود را داشته‌اند و مانند هنرهای امروزی هر یک مخاطب خاص خود را داشته‌اند. آنچه در ادامه می‌آید نگاهی است اجمالی به معروف ترین نمایش‌های شاد ایرانی و سیاه بازی، البته بدیهی است این‌ها در برابر نمایش‌های شاد آیینی و محلی، جزئی است از پیکره‌ای به نام روح تاریخی و شاد ایرانی… این نوشته، در سالگرد درگذشت سعدالله رحمت‌خواه مشهور به سعدی افشار(۳۰ فروردین ۱۳۹۲) منتشر می‌شود.

دلقک بازی

نمایش‌های شاد در ابتدا به‌صورت انفرادی اجرا می‌شده و فرد اجرا‌کننده دلقک و نمایش، دلقک بازی نامیده می‌شد. دلقک، قصه‌های خنده‏ دار را با جست و خیزهای مضحک بازی می‌کرد و برای خوشایند ولی نعمت خود به مسخره کردن دشمنان او می‌پرداخت. هنر عمده او تقلید از حرکات و رفتار فرد مورد نفرت یا نام آشنای حضار بود.برای این کار از تمام آنچه در چنته داشت بهره می‌برد؛ از صداهای ناهنجار گرفته تا مطایبات و هزلیات. حرکات دلقک اگرچه گاهی خوشمزه و خنده‏ آور یا نیشدار و زننده‏ بود ولی عموماً فاقد معنی و گاه دور از ادب بود.دلقک بازی بر پایه بداهه‌سازی بود ودلقک‌ها دارای ذوق و قریحه ذاتی بودند.

گروه‌های روحوضی یا تخت حوضی

ریشه نمایش سیاه بازی و تخت حوضی را به دوره صفویه نسبت می‌دهند اما از آنچه به صورت اسنادی می‌توان به آن اشاره کرد اینکه در اواخر حکومت قاجاریه، عروسی‌ها و جشن‌ها عموماً در خانه‌ها برگزار می‌شد؛ خانه‌ها معمولاً حوضی داشتند که روی آن تخته و فرش و گلیم می‌انداختند که کارکرد سن نمایش را داشت، بعد روی آن نمایش‌های شادی آور اجرا می‌شد که به آن نمایش روحوضی می‌گفتند. گروه‌های روحوضی در حکومت قاجار و دوران ناصرالدین‌شاه تشکیل شد که پاتوق‌شان در باغ ایلچی، انتهای بازار عباس‌آباد و قهوه‌خانه مشهدی صفر در سرپولک خیابان سیروس تهران بود. اوج نمایش‌های روحوضی در دوران فعالیت سیداحمد مؤید معروف به «باشی» بود. او در سال ۱۳۰۰ با همکاری عده‌ای ،گروهی تشکیل داد که با هزینه‌ شخصی در منازل با استفاده از تخته‌های بزرگ و نصب آنها روی حوض و پوشاندنشان با قالی و گلیم صحنه‌ای ترتیب می‌دادند و به اجرای منظم نمایش می پرداختند.

در دوران رضاشاه نیز نمایش روحوضی همچنان پررونق بود. در سال‌های بعدی و دردوره پهلوی دوم نمایش روحوضی رو به افول نهاد و در نهایت از صحنه‌ هنر رخت بربست. علل و عوامل گوناگونی در اضمحلال این نوع نمایش نقش داشتند. با ظهور سینما و تلویزیون و کاباره نشینی و سایر تفریحات جدید، نمایش سیاه بازی کم‌کم از توجه عموم می‌افتد و این افول بویژه از دهه‌ چهل و پنجاه شمسی به بعد، همزمان با جریان نوسازی و مدرنیزاسیون و تغییر سبک زندگی مردم، شدت می‌یابد. از طرفی به دلیل نیاموختگی و عامی و ذاتی بودن این هنر پوست‌اندازی مطابق با شرایط در آن رخ نمی‌دهد و با کهولت سن هنرمندان، روز به روز مهجور‌تر می‌شوند.

سیاه و سیاه بازی

فردی لوده، حاضر جواب، بداهه گو با رفتار جسورانه و لهجه ویژه که کلمات را پس و پیش می‌گفت با لباسی قرمز وچهره‌ای تیره می‌شد سیاه یا مبارک. او به نوعی نماینده افراد فرودست جامعه بود که با منابع قدرت مانند ارباب، زن ارباب، سلطان، خلیفه، وزیر، سردار و… بگو مگو می‌کرد و در تعارضات گوناگون موجب خنده تماشاچی‌ها می‌شد. سیاه با وجود سیاه بودن قلبی رئوف داشت، او نماد اعتراض به منابع قدرت بود که با جسارت و بدون لکنت حرفش را می‌زد به همین سبب مردم عامی با او احساس‏ همدردی وهمذات‌پنداری می‌کردند و او را فریادرس خود در برابر اربابان و قدرتمندان می ‏پنداشتند.سیاه، تمام این کارها را با پس زمینه جدی توأم با خنده و شوخی و لوده بازی و بدون از دست دادن جان انجام می‌داد و این لذت تماشای سیاه بازی را چندین برابر می‌کرد.

استعداد، بازی‏ درآوردن، تخصص در تقلید نقشی معین، خوش ‏زبانی، زیبایی صورت، شوخ‏ طبعی و خوشمزگی، سرعت انتقال و بداهه سرایی، داشتن صدای خوب، آشنایی با موسیقی، داشتن بدن آماده برای‏ رقصیدن و مهارت در انواع رقص‏ ها از ویژگی‌های بازیگران گروه سیاه بازی بود.

در نمایش‌های سیاه بازی، دکور بسیار ساده و کم حجم و عموماً شامل چند صندلی، پرده‌های نقاشی و چیزی شبیه تخت سلطانی می‌شد.

ریشه‌های سیاه

تاریخ دقیق پیدایش این هنر معلوم نیست. عده‌ای نمایش سیاه بازی و شخصیت حاجی و سیاه را به حاجی فیروز و مبارک سیاه نسبت می‌دهند که در پایان سال با دایره زنگی به کوی و برزن می‌رفته و پیام آور رسیدن بهار بودند.

پژوهشگران دیگر بر این اعتقادند که ورود بردگان سیاه با کشتی‌های پرتغالی از سواحل آفریقا به سواحل خلیج فارس مخصوصاً بوشهر و شوخ طبعی سیاهان و زبان نامأنوس آنها زمینه ساز سیاه بازی بوده باشد. در آن دوران سیاهان به صورت نوکر در خانه‌های اربابی کار می‌کردند و در بسیاری مواقع اربابان برای شاد کردن خود و اطرافیان این نوکران برده بذله گو را دست می‌انداختند و مجلس‌داری می‌کردند.

دکتر یاکوب ادوارد پولاک طبیب مخصوص ناصرالدی