پاورپوینت کامل دو منبع مهم الکافی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو منبع مهم الکافی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو منبع مهم الکافی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو منبع مهم الکافی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

کلینی درکتاب الکافی از شماری از مهمترین منابع مکتوب حدیثی امامیه بهره گرفته است.

در اینجا از میان انبوهی از منابع مستقیم و غیر مستقیم او، دو منبع مهم وی را که هر دو متعلق به دو نسل پیش از او بوده اند و می توانند شناخت ما را نسبت به تحول حدیث از نیمه قرن سوم تا اوائل قرن چهارم در میان امامیه بهبود ببخشند ؛ مورد مطالعه قرار می دهیم:

کلینی درکتاب الکافی از شماری از مهمترین منابع مکتوب حدیثی امامیه بهره گرفته است.

در اینجا از میان انبوهی از منابع مستقیم و غیر مستقیم او، دو منبع مهم وی را که هر دو متعلق به دو نسل پیش از او بوده اند و می توانند شناخت ما را نسبت به تحول حدیث از نیمه قرن سوم تا اوائل قرن چهارم در میان امامیه بهبود ببخشند ؛ مورد مطالعه قرار می دهیم:

۱- کتاب المحاسنِ ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد بَرْقی، محدث و دانشمند ذو فنون بزرگ امامی در نیمه دوم قرن سوم قمری ( درگذشته ۲۸۰ ق یا به احتمالی ۲۷۴ ق) . اصل خاندان وی که چندین تن از محدثان و عالمان امامی به آن منسوب هستند ، خاندانی شیعی و غیر عرب است که به کوفه باز می گردد ؛ اما نیای وی ، عبدالرحمان به دلیل فشار بر شیعیان ناچار شد از این شهر به ناحیه ای ( احتمالا برق رود ، میان قم و اصفهان ) در نزدیکی قم مهاجرت کند . قم به دلیل مهاجرت اشعریان شیعی مذهب به این شهر به تدریج در قرن دوم ، تبدیل به کانونی برای شیعیان شده بود و انتقال خاندان برقی به خود شهر قم شاید همزمان با این تحولات بوده است . احمد احتمالا پس از ۲۰۰ قمری متولد شده است . گرچه وی را در شمار اصحاب دو امام جواد و هادی قرار داده اند ، ولی نباید آن را به معنای روایت از آن دو امام تفسیر کرد . وی از محضر ابن ابی عمیر ( درگذشته ۲۱۷ ق ) و احمد بزنطی ( درگذشته ۲۲۱ ق ) مختصر استفاده ای کرد ولی در عوض از محضر حسن بن علی ابن فضال و حسن ابن محبوب (هر دو درگذشته ۲۲۴ ق ) بهره زیادی برده است . از مهمترین استادانش در حدیث ، باید پدرش را نام برد: محمد بن خالد برقی ( درگذشته حدود ۲۲۰ ق ) از محدثان برجست قم و صاحب دفاتر و کتابهایی در حدیث بود و بسیاری از روایات و منابع روایی احمد برقی به همین پدر باز می گشت . او گرچه از اصحاب امامان به شمار آمده ، اما در این میان روایت او از راویان آنان در خور توجه است . محمد برقی از شمار زیادی از محدثان عراقی روایت حدیث می کرد و پسر نیز به واسطه او و البته دیگران با مشایخ حدیث عراق ارتباط می یافت . از مشایخ حدیثی محمد بن خالد برقی باید ، ابن ابی عمیر ، یونس بن عبدالرحمان ، فضاله بن ایوب ، محمد بن سنان ، علی بن مهزیار و حماد بن عیسی را نام برد . علاوه بر احمد برقی ، شماری از مشایخ حدیثی قم که نخستین موج مهم حدیث در قم را تشکیل می دادند ، از او بهره علمی بردند : کسانی مانند ابراهیم بن هاشم قمی و احمد بن محمد بن عیسی اشعری . حسین بن سعید اهوازی هم از برقی پدر روایت می کرده است .

احمد برقی با وجود اینکه قمی بوده ، ولی برای استماع حدیث از مشایخ امامیه ، راهی کوفه شد. در کوفه از راویان امامی مانند اسماعیل بن مهران ، حسن بن علی وشّاء ، عثمان بن عیسی ، علی بن اسباط و برخی دیگر استفاده کرد و با سنتهای روایی مختلف امامی آشنایی حاصل نمود . وی در سفر عراق ، باید به بغداد نیز رفته باشد ، چرا که از مشایخ آنجا مانند داود بن قاسم بغدادی ، محمد بن عیسی عُبیدی و یعقوب بن یزید روایت می کند . برقی از مشایخ بسیار دیگری ، نزدیک به دویست تن هم روایت حدیث می کرد و این امر احتمالا نتیجه سفرهای مختلف او به ویژه در شهرهای ایران بوده است . مهمتر از آن روایت کتابها و اصول حدیثی امامیه ، تقریبا کتابهای بیش از صد تن ، بود که همین امر آشنایی و بهره وری از سنتهای مختلف روایی امامی را برای وی امکان پذیر ساخت ، بطوری که به خوبی می توانست در گردآوری احادیث و نهضت جامع نویسی حدیث امامی مشارکت فعال داشته باشد . البته وی در این امر حتی از روایت از مشایخی که گرایشهای ویژه ای داشتند ، یا روایت کتابهای محدثان غیر معتمد و یا دفاتر روایی مجهول و احادیث مرسل هم ابایی نداشت . این امر به این دلیل بود که او علاقمند بود سنتهای مختلف روایی شیعی و امامی را یکجا در ثبت خود جمع کند . روایت او از امامیانی مانند احمد بن محمد سیاری ، بکر بن صالح ، محمد بن حسن بن شمون ، و محمد بن علی کوفی ابو سُمَینه که مورد انتقاد جناحهایی از امامیه بوده اند ، نشان از روحیه گشوده وی بر سنتهای روایی و اعتقادی مختلف شیعی دارد ؛ چیزی که ظاهرا احمد بن محمد بن عیسی اشعری ، محدث نامدار امامی را که در آن زمان در قم از نفوذ و قدرت مذهبی ویژه ای برخوردار بود ، به واکنش سخت نسبت به برقی وا داشت .

کتاب جامع او در حدیث ، کتاب المحاسن است که تنها پاره ای از آن، بیشتر در موضوعات اخلاقی و اجتماعی و اعتقادی باقی مانده است . این کتاب شامل موضوعات بسیار متنوعی می شده که در ذیل هر یک ، برقی به نقل احادیث امامان اهتمام ورزیده است . از عناوین ابواب این کتاب چنین بر می آید که المحاسن کتابی دائره المعارف گونه بوده که مؤلف در آن تلاش داشته است ، بسیاری از دانشها و علوم مختلف و موضوعات متنوع را بیشتر در قالب حدیث یکجا گردآورد . از مجموع آنچه درباره این کتاب می دانیم ، چنین بر می آید که در برخی ابواب کتاب ، احمد برقی ، افزون بر حدیث مطالب دیگری را هم آورده باشد. تعداد کتابهای المحاسن را شیخ طوسی ، ۹۸ و نجاشی ، ۹۰ ذکر کرده اند که با حذف عناوین مشترک ، بر روی هم حدود ۱۲۰ عنوان را تشکیل می دهد .