پاورپوینت کامل فضل تقدم و تقدم فضل مترجمان کهنه‌کار ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فضل تقدم و تقدم فضل مترجمان کهنه‌کار ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فضل تقدم و تقدم فضل مترجمان کهنه‌کار ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فضل تقدم و تقدم فضل مترجمان کهنه‌کار ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

معرفی نویسنده: کوثری از آن دسته مترجمانی است که با تسلط بر اصول و قواعد ترجمه و با رعایت اصل امانت‌داری، آثار عظیم و ارزشمندی را از ادبیات ملت‌های مختلف معرفی کرده است و نقش او به‌خصوص در شناخت ادبیات آمریکای لاتین، بسیار مهم و انکارناپذیر است. از جمله ترجمه‌های او می‌توان به ترجم آثار کارلوس فوئنتس، ماریو بارگاس یوسا و ماشادو د آسیس اشاره کرد. آنچه در پی می‌آید، یادداشت شفاهی عبدالله کوثری دربار ترجم مجدد آثار ادبی است.

معرفی نویسنده: کوثری از آن دسته مترجمانی است که با تسلط بر اصول و قواعد ترجمه و با رعایت اصل امانت‌داری، آثار عظیم و ارزشمندی را از ادبیات ملت‌های مختلف معرفی کرده است و نقش او به‌خصوص در شناخت ادبیات آمریکای لاتین، بسیار مهم و انکارناپذیر است. از جمله ترجمه‌های او می‌توان به ترجم آثار کارلوس فوئنتس، ماریو بارگاس یوسا و ماشادو د آسیس اشاره کرد. آنچه در پی می‌آید، یادداشت شفاهی عبدالله کوثری دربار ترجم مجدد آثار ادبی است.

****

حرف بنده که بارها هم گفته‌ام، این است که هر ترجمه پیشنهادی است از یک متن. بنابراین هیچ‌کدام از ترجمه‌ها حد یقف نیست که از آن به بعد کسی نتواند ترجمه کند. ممکن است دو یا سه سال بعد، یک مترجم بهتر از بنده بیاید آثار فوئنتس را ترجمه کند. شاید هم نتواند. اما اگر کلی‌تر نگاه کنیم، به‌صورت یک قاعده، در مورد آثار ماندگار کلاسیک جهان (این کلاسیک می‌تواند به‌معنای آثار باستان باشد یا کلاسیک به‌معنای شکسپیر و آثار قرن نوزده مانند داستایوفسکی و تولستوی)، سنت این بوده که مثلاً در هر ده یا پانزده بیست سال، یک‌بار ترجمه‌های دیگری از آن‌ها به بازار آمده است. به این دلیل که گفته می‌شود با تحول زبان در ظرف این چند سال، نگاه به ترجمه متفاوت می‌شود و زبان مقصد به‌طور کلی غنی‌تر می‌شود. بنابراین کسانی هستند که پیشنهاد ترجم مجدد می‌دهند.

در مورد آثار روس‌ها، اتفاقی که افتاد این بود که کل آثار روس‌های قرن نوزدهم را در همان ایام، خانمی به اسم کنستانت گاردنر ترجمه کرده بود که برای هم خوانندگان، ترجم بسیار روان و خوش‌خوانی بود و ترجمه‌های ایشان همه‌گیر شده بود و از قرن نوزده تا ده شصت و هفتاد، تجدید چاپ می‌شد. بعد زن و شوهر مترجمی بودند که خانم روس بود و شوهر انگلیسی. مقاله‌ای نوشتند که این خانم هم آثار را یک‌جور ترجمه کرده است؛ یعنی تفاوت بین داستایوفسکی، تولستوی و تورگنیف از زمین تا آسمان است، ولی خانم گاردنر یک زبان شسته‌رفت انگلیسی داشته که در هم این‌ها همسان به کار برده است. بنابراین این آثار باید دوباره ترجمه شوند. این به‌خصوص در مورد تولستوی و داستایوفسکی صدق می‌کرد، چون زبان آن خانم با تورگنیف همخوانی داشت.

این مترجمان نشستند دوباره با شیو خاصی، آثار داستایوفسکی را ترجمه کردند؛ یعنی اول یک ترجم خام تهیه کردند و باز آن ترجمه را پخته کردند؛ به‌خصوص آثار داستایوفسکی کار بسیار خوبی از آب درآمدند و استقبال فراوانی از آن‌ها شد. این کاری در جهت بهبود بود؛ یعنی گفتند این ترجمه‌های قبلی گرچه ترجم شیوایی است، ولی دقیق نبوده و منطبق با ویژگی زبان داستایوفسکی درنیامده است.

در ایران، زنده‌یاد سعید نفیسی، در سال ۱۳۳۵ ترجم «ایلیاد و ادیسه» را چاپ کرد. هربار هم به من گفتند چرا «ایلیاد» را ترجمه نمی‌کنی، گفتم ترجم زنده‌یاد سعید نفیسی هنوز خواندنی است. من فعلاً طرف آن نمی‌روم و ترجیح می‌دهم تراژدی‌ها را ترجمه کنم. ممکن است فردا یکی بگوید نه به نظر من سعید نفیسی کامل ترجمه نکرده است. من خودم هم معتقدم که ترجم ایلیاد می‌تواند خیلی حماسی‌تر از زبان ترجم نفیسی باشد، ولی می‌گویم هنوز هم این ترجمه خوب است. بنابراین هیچ قانون مسلمی نداریم. بحث سر این است که ما امیدواریم کسی که کار بیست یا سی سال پیش را دوباره ترجمه می‌کند، یک گام جلوتر برود، ولی من پیشاپیش بگویم متأسفانه ما امروز در نسل جوان هیچ مترجمی نداریم که به گرد محمد قاضی برسد که بخواهیم بگوییم که مثلاً تو «دن کیشوت» را یک‌بار دیگر ترجمه کن تا ترجم قاضی کنار برود.

من معتقدم ترجمه‌هایی که در دهه‌های چهل انجام شد و انتشارات جیبی و یکی دو ناشر دیگر چاپ کردند، به دست کسانی بود که هم زبان فارسی‌شان خوب بود و هم ادبیات جهان را می‌شناختند. بنابراین ترجمه‌های بسیار خوبی کردند. بازهم اینکه یکی بگوید که من «شیطان و خدا»ی سارتر را یک‌بار دیگر بعد از ترجم نجفی، ترج