پاورپوینت کامل رهنمودهای سعدی در باب تندرستی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رهنمودهای سعدی در باب تندرستی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رهنمودهای سعدی در باب تندرستی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رهنمودهای سعدی در باب تندرستی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

از قدیم گفته‌اند: «عقل سالم در بدن سالم است». این ضرب‌المثل ساده به خوبی نشان می‌دهد که سلامتی فرد تا چه حد در درست اندیشیدن وی تأثیرگذار است. اهمیت سالم زیستن در دنیای امروز به حدی است که سازمان ملل «امید به زندگی» (LiFE EXPECTANCy) را به عنوان یک شاخص آماری برای مشخص کردن درجه توسعه‌یافتگی کشورها همراه با دو مؤلفه دیگر (میزان درآمد سرانه برحسب قدرت خرید و نرخ با سوادی) به کار می‌برد

از قدیم گفته‌اند: «عقل سالم در بدن سالم است». این ضرب‌المثل ساده به خوبی نشان می‌دهد که سلامتی فرد تا چه حد در درست اندیشیدن وی تأثیرگذار است. اهمیت سالم زیستن در دنیای امروز به حدی است که سازمان ملل «امید به زندگی» (

LiFE EXPECTANCy

) را به عنوان یک شاخص آماری برای مشخص کردن درجه توسعه‌یافتگی کشورها همراه با دو مؤلفه دیگر (میزان درآمد سرانه برحسب قدرت خرید و نرخ با سوادی) به کار می‌برد۱

سعدی ـ به عنوان معلم اخلاق ـ خود را موظف می‌بیند که تجربیات سی چهل سال اقامت در خارج را در همه زمینه‌هاـ از جمله در باب تندرستی ـ برای آیندگان در آثار خود به یادگار بگذارد. در این جا کوشش می‌کنیم به برخی از رهنمودهای سعدی در زمینه تندرستی اشاره‌ای گذرا داشته باشیم.

در باب هشتم گلستان می‌خوانیم که: «خلاف راه صواب است و عکس رای اولوالباب دارو به گمان خوردن و راه نادیده بی کاروان رفتن…

امید عافیت آنکه بود موافق عقل

که نبض را به طبیعت شناس بنمایی

بپرس هر چه ندانی که ذلّ پرسیدن

دلیل راه تو باشد به عزّ دانایی۲

منظور سعدی از «دارو به گمان خوردن» آن است که شخص بدون مراجعه طبیب یا مشورت با افرادی که تخصص درمان بیماری را دارند، خودسرانه به خرید یا تهیه دارو ـ برطبق تشخیص خودش ـ اقدام کند و به‌اصطلاح به «خوددرمانی» بپردازد. مصرف خودسرانه دارو، یکی از بزرگترین گرفتاریهای بشر امروز است و خودسرانه دارو مصرف کردن هرساله زیان‌های هنگفتی عاید اقتصاد کشورها می‌کند که در برخی از موارد جبران آن غیرممکن است.

منظور سعدی از «طبیعت‌شناس» در قطعه شعر بالا حکیم یا فرد متخصصی است که با «طبایع چهارگانه آشنایی کامل داشته باشد. در طب قدیم برین باور بودند که افراد بشر با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی محل زندگی و الگوی غذایی چهار گروه هستند.

۱ـ دَمَوی مزاج (دارای طبع گرم و تر)

۲ـ صفراوی مزاج (دارای طبع گرم و خشک)

۳ـ سوداوی مزاج (دارای طبع سرد و خشک)

۴ـ بلغمی مزاج (دارای طبع سرد و تر)

گفتم که حد طبع چه چیزست در صفت

گفتا که سرد و گرم بود طبع و خشک و تر۳

«ناصرخسرو»

تعادل بین طبایع چهارگانه صحت مزاج را در پی دارد اما اگر به قول سعدی یکی از این عناصر بر دیگری چیره شود آدمی سلامت خود را از دست خواهد داد:

چار طبع موافق سرکش

چند روزی بوند با هم خوش

چون یکی زین چهار شد غالب

جان شیرین برآید از قالب۴

سعدی در حکایت زیر به افراد رهنمود می‌دهد که برای درمان بیماری خود باید به طبیب متخصص مراجعه کنند. در غیر این صورت هر مشکلی که پیش آید، مسئولیت آن متوجه خودشان خواهد بود:

«مردکی چشم درد خاست، پیش بیطار (دامپزشک) رفت که دوا کن!

بیطار از آنچه در چشم چارپایان می‌کنند ،در دیده او کشید و کور شد. حکومت به داور بردند.

گفت: بَرو هیچ تاوان نیست. اگر این خر نبودی پیش بیطار نرفتی…!»

به هرحال، اگر طبیب غیرمتخصص می‌توانست درد بیمار را به درستی تشخیص دهد و داروی مناسب تجویز کند، یکی از شعرا شکوه سر نمی‌داد که:

درد هجران دارم و تجویز مسهل می‌کنی!

فکر دیگر کن طبیبا، این علاج درد نیست!

شکمبارگی یا پرخوری یکی از خصلت های نکوهیده است که در اغلب جوامع وجود دارد و شیخ اجل سعدی هرجا که فرصتی به دست آمده ،افراد شکمباره را مورد انتقاد قرار داده است. در باب ششم بوستان به ما رهنمود می‌دهد که:

مرو در پی هر چه دل خواهدت

که تمکین تن نور جان کاهدت

کند مرد را نفس‌اماره خوار

اگر هوشمندی عزیزش مدار

اگر هر چه باشد مرادت خوری

ز دوران بسی نامرادی بری

تنور شکم دم به دم تافتن

مصیبت بود روز نایافتن

به تنگی بریزندت از روی رنگ

چو وقت فراخی کنی معده تنگ

کشد مرد پرخواره بار شکم

وگر در نیابد کشد بار غم

شکم بنده بسیار بینی خجل

شکم بیش من تنگ بهتر که دل۵

در یکی از حکایت‌های «گلستان» می‌خوانیم که دو درویش خراسانی همراه با یکدیگر به مسافرت رفتند. یکی از آنان «ضعیف بود که هر دو شب یک بار افطار می‌کرد و دومی که قوی بنیه بود، روزی سه بار غذا می‌خورد.» تصادفاً این دو درویش را در یکی از شهرها به اتهامی بی‌اساس زندانی می‌کنند و دو هفته بعد به سراغشان می‌روند که آزادشان کنند. می‌بینند که درویش ضعیف جان به سلامت برده و درویش قوی بنیه فوت کرده است. مردم شگفت‌زده می‌شوند. حکیمی این ماجرا را می‌شنود و می‌گوید: «آن یکی بسیار خوار بوده است،طاقت بینوایی نیاورد، به‌سختی هلاک شد و این دگر خویشتن‌دار بوده است لاجرم بر عادت خویش صبر کرد و به سلامت بماند.»

چو کم خوردن طبیعت شد کسی را

چو سختی پیشش آید، سهل گیرد

وگر تن‌پرورت اندر فراخی

چو تنگی بیند، از سختی بمیرد۶

در دنیای امروز در شرایطی که بیش از نهصد میلیون نفر از جمعیت کره زمین از گرسنگی مزمن رنج می‌برند، چاقی مفرط ـ که یکی از مهمترین علل آن پرخوری است ـ هر سال حدود ۲۰۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد دنیا آسیب می‌رساند که این رقم معادل ۸ر۲ درصد تولید ناخالص داخلی جهان است و با زیانهای ناشی از مصرف دخانیات (۲۱۰۰ میلیارد دلار) تقریباً برابری می‌کند.

در حال حاضر حدود ۳۰ درصد مردم دنیا به بیماری «چاقی مفرط» مبتلا هستند و به طوری‌ که برآورد شده است، تاسال ۲۰۳۰ میلادی ۵۰ درصد افراد بالغ چنین وضعی خواهند داشت که هزینه‌های اجتماعی، اقتصادی و فردی آن بسیار زیاد خواهد بود.۷

سعدی رعایت اعتدال و میانه‌روی را در تغذیه برای تندرست ماندن، پیشنهاد می‌کند. حکایت زیر به خوبی این نظر را تأیید می‌کند:

«یکی از حکما، پسر را نهی همی کرد از بسیار خوردن که سیری مردم را رنجور کند. گفت: ای پدر، گرسنگی خلق را بکشد. نشنیده‌ای که ظریفان گفته‌اند: به سیری مردن به که گرسنگی بردن، گفت: اندازه نگهدار. کلوا و اشربوا ولاتسرفوا.

نه چندان بخور کز دهانت برآید

نه چندان که از ضعف جانت برآید

با آنکه در وجود طعام‌است عیش نفس