پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

مقصود از «پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint» چیست؟ همین اول کار بگویم که نه ربطی به بحث «جهان بی‌مرز» دارد و نه به این تصور که جغرافیا دیگر مهم نیست. مرزها در بعضی جاها، مثل بیشتر مناطق درون خاک اروپا، اهمیت کمتری دارند اما در دیگر جاهای جهان هنوز که هنوز است بی‌اندازه مهم‌اند.

مقصود از «پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint» چیست؟ همین اول کار بگویم که نه ربطی به بحث «جهان بی‌مرز» دارد و نه به این تصور که جغرافیا دیگر مهم نیست. مرزها در بعضی جاها، مثل بیشتر مناطق درون خاک اروپا، اهمیت کمتری دارند اما در دیگر جاهای جهان هنوز که هنوز است بی‌اندازه مهم‌اند. تنها بارزترین نمونه‌های تداوم اهمیت مرزها عبارتند از: مرز آمریکا و مکزیک، صیانت سفت‌وسخت از مرزهای بیرونی اروپا، و دیوار حائل اسرائیل در کرانه باختری. مقصود این نیست که جهان مدرن را با ذره‌بینی ببینیم که جهانی‌سازی را فرآیند قلمروزدایی می‌داند. در حقیقت باید در تحقیقات سیاسی و تجربی‌مان به فرآیندهای توامان قلمرویابی مجدد (یعنی ساخت و بازسازی مداوم قلمروها) توجه بیشتری کنیم.

همچنین از عبارت «پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint» برای توصیف شیوه‌های سازمان‌دهی‌های سیاسی مثل حوزه شنگن هم استفاده نمی‌کنم که درصدد کنارگذاشتن کنترل‌های مرزی است. تاکنون حوزه شنگن یک «پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint» توصیف شده است؛ اما دقیق‌تر آن است که آن را منطقه‌ای قلمداد کنیم با مرزهای ناموزون. با اینکه رفت‌و‌آمد در حوزه شنگن برای افرادی که شرایطش را داشته باشند و مدارک‌شان جور باشد به‌مراتب آسان‌تر است، ولی برای آنها که واجد این شرایط نباشند محدودتر است و کاملاً تحت کنترل نیروهای امنیتی و پلیسی فراملی.

به‌علاوه، باید به این نکته هم توجه داشت که تلاش‌ برای حذف مرزهای درون اروپا فقط در مورد تقسیم‌بندی‌های داخلی صادق بوده‌ و منجر به پررنگ‌شدن بیشتر مرزهای بیرونی اروپا شده است. گشت‌ها و ایستگاه‌های بازرسی در ناحیه مدیترانه یکی از همین نمونه‌هاست، به‌ویژه باتوجه به وقایع اخیر در شمال آفریقا [در سال ۲۰۱۱]. در کل تنش مشابهی در پروژه اروپا جریان دارد و تلاش‌ها برای تشکیل یک «منطقه آزاد، امن و عادلانه» همچنان همراه است با سخت‌گیری بیشتر در مرزها، خصوصاً به جهت حفظ امنیت و مهاجرت.

برخلاف موضوعات فوق، قصد دارم در مقاله حاضر این پرسش را مطرح کنم که آیا می‌توان به قلمرو بدون وابستگی به مرز فکر کرد. این بدان معنا نیست که باید تصوری از یک پاورپوینت کامل قلمرو فاقد مرز ۶۱ اسلاید در PowerPoint داشته باشیم، یعنی یک فضای خیالی که نه محدود می‌شود و نه پایان می‌یابد. بلکه باید در تعریف قلمرو، به‌عنوان یک مفهوم، استفاده از مفاهیمی کلیدی چون «مرز»، «سرحد» و «محصورشدگی» را کنار گذاشت. پیشنهاد من این است که تعریف استاندارد قلمرو به‌عنوان یک فضای مرزکشی‌شده، محصور یا معین در عمل مانع از فهم روابط ژئوپلیتیک است. خلاصه آنکه به‌گمانم به نظریه بهتری درباره قلمرو نیاز داریم. نباید تعریف استاندارد قلمرو را به‌عنوان فضایی محصور تحت کنترل گروهی خاص، مثلاً یک دولت، خیلی واضح و روشن یا بدون مساله و مشکل بدانیم. من با دنبال‌کردن ردپای شکل‌گیری مفهوم مدرن قلمرو در تاریخ می‌کوشم به دو پرسش مهم بپردازم: چگونه از دل نظام‌های ساز‌مان‌دهی گوناگون تنها یک برداشت از قلمرو بیرون می‌آید که از حیث تاریخی معرف فرهنگ سیاسی کل جهان است؟ و چگونه این تعریف به فهم مدرن از روابط سیاسی جهانی شکل داده است؟

تحول و تطور مفهوم قلمرو

مفهوم قلمرو در اندیشه سیاسی غرب مفهوم کمابیش جدیدی است. در زبان لاتین اصطلاح «

territorium

» کم به کار رفته است و به معنای زمینی است که دورتادور یک سکونتگاه سیاسی مثل شهر را فرامی‌گیرد. این معنا در آثار کسانی چون سیسرو، وارو و سنکا استفاده می‌شود. تنها پس از این دوران بود که در معنای وسیع‌تری برای توصیف سرزمین‌هایی استفاده شد که متعلق به یک واحد سیاسی بودند. حتی آن‌موقع هم قلمرو معرف برداشت مبهمی از منطقه‌‌ای بود که قدرت می‌توانست در آنجا گسترش یابد، نه ناحیه‌ای که حدود آن کاملاً تعیین‌شده باشد. به‌همین‌ترتیب، وقتی رومی‌ها از کنترل سیاسی بر سرزمین خود می‌گفتند احتمالا از اصطلاحات مرتبط با ایده پایان، یک مرز یا حد استفاده می‌کردند. رومی‌ها هم چنین اصطلاحاتی را در معنای کلی‌تری از آنچه امروز از آن مستفاد می‌شود به کار می‌بردند. مثلاً سیسرو در کتاب «درباره جمهوری» می‌گوید اسپارت‌ها مدعی مالکیت بر همه زمین‌هایی بودند که در تیررس پرتاب یک نیزه بودند.حوزه‌ مهم و حساسی از تفکر رومی که مفهوم «

territorium

» را به کار بست قانون بود. قانون رومی بیشتر در اواخر قرون وسطی همراه با بازیابی‌ و ادغام آن در نظام‌های سیاسی- حقوقی سراسر اروپا بسط یافت. در این زمان بود که حوزه قضایی صراحتا به قلمرو گره خورد. این تغییر و تحول مهمی بود. به‌جای اینکه قلمرو صرفاً سرزمین تحت کنترل و تملک شخص حاکم باشد به حدود یا گستره قدرت سیاسی شخص حاکم بدل شد. از آنجا که قدرت بر قلمرو اعمال می‌شد و در نتیجه بر اتباع آن قلمرو و فعالیت‌هایشان قلمرو هم موضوع حکمرانی سیاسی بود و هم گستره آن. ازاین‌رو، انواع خاصی از حکمرانی درون قلمرو اعمال شد، ولی فراتر از آن نرفت.

درکل این تعریف از قلمرو در اواخر قرن چهاردهم آرام‌آرام در نظریه سیاسی به کار رفت، خصوصاً از سوی نویسندگان آلمانی قرن هفدهم که می‌کوشیدند از قدرت‌های چندگانه و متخاصم درون امپراطوری روم مقدس[۱] سر دربیاورند. به موازات این تحولات سیاسی-‌ حقوقی، مجموعه‌ای از نوآوری‌ها نیز در فهرست حیطه وسیع‌تر تکنیک‌های سیاسی نمودار شد که حکومت‌ها یا دولت‌های نوپا را قادر ساخت با روش‌هایی جدید سرزمین‌های خود را مساحی کنند، نقشه‌اش را بکشند، از آن دفاع و محافظت کنند و بر آن کنترل داشته باشند. بنابراین تحولاتی که در طیف وسیعی از تکنیک‌های سیاسی رخ داد در این روایت کلی‌تر بسیار مهم است. تصورات مختلفی از مفهوم سرحد در درک این نظریه‌های اولیه از قلمرو کارساز است و بسیاری از استدلال‌ها و رویه‌ها به دنبال تصدیق یا تقویت همین تصورات هستند. ولی در نهایت این مرزها نبودند که مفهوم قلمرو را تعریف یا مفهوم قلمروهای تحت امر یا متعلق به یک واحد سیاسی‌ را تعیین می‌کردند. بسیاری از مرزهای این حکومت‌‌های تاریخی کاملاً با مسامحه تعیین شدند و به طور غیررسمی با خندق، حصارها، رودخانه‌ها و حتی با کشیدن خطوط روی زمین مشخص شدند: پهنای این مرزها معمولاً نامشخص و بیشتر شبیه به یک منطقه بودند. این مرزها نمایانگر نوعی از استحکامات و توقفگاه موقتی برای یک امپراطوری بودند که قاعدتا گستره نامحدودی داشت. به‌ندرت پیش می‌آمد کسی این‌ مرزها را ثابت و ساکن تصور کند. گاه عنوان می‌شود که اولین مرز به معنای مدرن کلمه، یعنی خط دقیقی به پهنای صفر، رشته‌کوه‌های پیرنه بود که پس از پیمان پیرنه[۲] در سال ۱۶۵۹ فرانسه را از اسپانیا جدا کرد. اگر این مرز برقرار شد فقط به‌دلیل رویه‌های حقوقی و توانایی‌های تکنیکی موجود در آن زمان بود.

بنابراین، در این معنای مدرن نباید قلمرو را با مرز تعریف کرد،‌ از این نظر که برای تعیین قلمرو کافی است دور یک چیز مرز بکشیم. ولی قلمرو مفهوم و رویه‌ای چندوجهی است که وجوه اقتصادی، استراتژیک، حقوقی و فنی را دربر می‌گیرد و چه‌بسا بهتر است به‌عنوان قرینه سیاسی مفهوم همگن، قابل اندازه‌گیری و ریاضیاتی فضا فهمیده شود که همراه با انقلاب علمی شکل گرفت. در این شیوه تفکر، سیاسی‌خواندن این معنا از فضا شرط امکان تعیین مرزهای مدرنی مثل نمونه پیرنه است. زمینه و مقدمات هندسی مساحی و نقشه‌برداری قبلاً وجود نداشت. ازاین‌رو، مساله بنیادی همانا فهم فضای سیاسی است و ایده مرز در درجه دوم اهمیت و وابسته به این نکته است.

به اعتقاد نویسنده فرانسوی پل الی‌یز در کتابش «ابداع قلمرو»: «معمولا می‌گویند برای تعیین قلمرو آدم‌ها مرز می‌کشند. آیا برای اندیشیدن به مرز نباید از قبل تصوری از قلمرو همگن در ذهن داشته باشیم؟» برای بیان عمیق‌تر این موضوع و از آنجا که تردید الی‌یز به‌جاست می‌توان گفت: مرزها در معنای مدرن‌شان، یعنی به‌عنوان سرحدها، فقط از طریق مفهومی از فضا قابل فهم‌اند و نه برعکس. تاکید بر تعیین فضا که سرحدها را امکان‌پذیر می‌کند، و به‌ویژه نقش عملیات محاسبه در تعیین فضا این ایده را پیش می‌کشد که مرزها را نه ‌به‌عنوان وجه تمایز اولیه‌ای که «قلمرو» را از دیگر راه‌های درک کنترل سیاسی بر سرزمین جدا می‌کند، بلکه باید یک مساله ثانوی به‌حساب آورد که بر مفهوم خاصی از محاسبه و فهم متعاقب آن از فضا شکل گرفته است. فضا در این معنای مدرن، اغلب چیزی است محدود و انحصاری اما به‌مراتب مهم‌تر از آن، چیزی محاسبه‌پذیر و تعمیم‌یافته در سه بعد است.

به‌خصوص در اوایل دوران مدرن شاهد طیف وسیعی از استراتژی‌هایی بودیم که در سرزمین‌های تحت کنترل موجودیت‌هایی سیاسی همچون دولت‌های نوظهور اعمال شد. سرزمین نقشه‌برداری، منظم، اندازه‌گیری، تقسیم و به روش‌های مختلف کنترل می‌شود، تلاش‌هایی برای همگن‌کردن هرچه‌بیشتر آن صورت می‌گیرد، جابجایی کالاها و تردد مردم روا داشته یا از آن جلوگیری یا قواعدی برای آن تنظیم می‌شود و نظم داخلی تحمیل می‌شود. انواع این تکنیک‌ها و عقلانیت‌های سیاسی قابل محاسبه‌اند مثل تکنیک‌هایی که در همان زمان بر اتباع یک سرزمین اعمال می‌شوند. محاسبات عددی در سیاست یا آمار جمعیت