پاورپوینت کامل جشنها و اعیاد در تاریخ بیهقی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جشنها و اعیاد در تاریخ بیهقی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جشنها و اعیاد در تاریخ بیهقی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جشنها و اعیاد در تاریخ بیهقی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

بیهقی بارها به برگزاری جشنهای ملی و اعیاد مذهبی اشاره میکند. هر چند شرح دقیق و جزییات این جشنها تماماً بازگو نمی‌شود؛ ولی تاکید و بیان مفصل‌تر بیهقی درباره بعضی از آنها نشان می‌دهد که کدام یک از این اعیاد و جشنها از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است.

بیهقی بارها به برگزاری جشنهای ملی و اعیاد مذهبی اشاره میکند. هر چند شرح دقیق و جزییات این جشنها تماماً بازگو نمی‌شود؛ ولی تاکید و بیان مفصل‌تر بیهقی درباره بعضی از آنها نشان می‌دهد که کدام یک از این اعیاد و جشنها از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است. آنچه در تمامی جشنها و اعیاد ملی و مذهبی مشترک است آمدن بزرگان و سرکردگان برای تبریک به امیر است و پس از این باردادن ویژه‌ی عید و جشن، خوانی گسترده می‌شود که در تمامی آنها بیهقی تأکید برخوردن شراب دارد. از خوراکها و غذاها و سایر مأکولات به ندرت سخن پیش آمده است ولی محور اصلی پذیرایی امیر چه در اعیاد مذهبی و چه در سایر جشنها دادن شراب به مقدار فراوان است.

تا آنجا که نگارنده در آداب اینگونه مراسم در این کتاب خوانده است، معلوم میشود که آوردن هدیه و نثار به خدمت امیر تنها در جشنهای ملی انجام می‌گیرد. اینگونه هدایا نه تنها از طرف بزرگان و اعیان دولت [غزنوی] صورت می‌گیرد بلکه از طرف امرای مناطق دیگر نیز هدایایی به خدمت امیر ارسال می‌شود.

خواندن شعر توسط شعرای بزرگو ساز و آواز مطربان نیز از جمله مراسم متداول در اعیاد و جشنها است.

… عید فطر بود. امیر پیش به یک هفته مثال داده بود ساختن تعبیه‌های (= لشکرآرایی، صفآوایی*) این روز را … و سوار بسیار بود نیز به دشت شابهار و امیر به صفهی بزرگ به سرای نو بنشست بر تختی از چوب … و غلامان سرایی که عدد ایشان درین وقت چهار هزار و چیزی بود، آدن گرفتند و در آن سرای بزرگ چندین رده بایستادند. پس امیر بار داد و روزه بگشادندو نماز عید بکرده آمد و امیر … به خوان بنشست و فرزندان و وزیر و سپهسالار و امیرانِ دیلمان و بزرگانِ حشم را برین خوان نشادند و قوم دیگر را بر خوانهای دیگر. و شاعران شعر خواندند و پس از آن مطربان آمدند و پیاله روان شد … (۵۹۸)، (۳۲۲)، (۵۷۰)، (۳۱۹)، (۶۸).

عید قربان / اضحی مثل عید فطر با حضور بزرگان و آرایش سپاه و خوردن غذا و شراب جشن گرفته می‌شود. گاهی بیهقی به تکلفهای عظیم و زینتها اشاره میکند که چون شرح آن داده نشده است روشن نیست که آیا مثلاً زدن طاق و قرار دادن طبق‌های گل و کافور و امثال آن است یا مراسم دیگری منظور نظر بوده است. به نظر میرسد از آنجا که به زعم نویسنده، مخاطبان هم‌عصر وی با موضوع آشنا بوده‌اند، دیگر به جزییات آن نپرداخته است.

در یک مورد درباره‌ی عید قربان می گوید که چون رسولانی از طرف ارسلان خان و بغراخان و لشکر خان والی سلمان آمده بودند، با «آلت و زینت بی‌اندازه اظهار کردن» و «خوانهای با تکلف نهادن» مراسم عید مفصل‌تر برگزار می‌شود (ر.ک. ۶۰۵).

و امیر بدان خضرا (= چمن باغ) آمد که بر زبر میدان است، روی به دشتِ شابهار و بایستاد و نماز عید کرده آمد و رسم قربان به جای آورده شد و امیر از خضرا به زیر آمد و در صفه‌ی بزرگ که خوان راست کرده بودند بنشست و اولیا و حشم و بزرگان را به خوان فرود آوردند و بر خوان شراب دادند و بازگردانیدند (۵۷۲).

… رسم عید اضحی با تکلفِ عظیم به جای آوردند و بسیار زینتها رفت از همه‌ی معانی … (۳۳۸).

از مواردی که درباره‌ی چگونگی انجام مراسم چه در اعیاد مذهبی و چه جشنهای ملی برمی‌آید، میل و اراده‌ی امیر بر نحوه‌ی انجام آنهاست به جز آنچه که به عنوان یک رسم ثابت پابرجا بوده است. به عنوان مثال عرض کردن لشکر بر امیر در یکی از اعیاد قربان انجام می گیرد ولی در موارد دیگر اشاره‌ای به چنین برنامه‌ای به دنبال مراسم عید نیست. البته شاید نتوان گفت که نبودن چنین اشاره‌ای دال بر نبودن آن مراسم است ولی با اینهمه دقت بیهقی در ترسیم اتفاقات چنین سوالی را پیش می‌آورد.

روز عید [قربان] چندان سوار و پیاده‌ی تمام سلاح به میدان آمد که … مانندِ آن یاد ندارند. و عید کرده آمد و خوانها نهادند و شراب دادند. پسِ عید لشکر عرض کرد به دشت خدابان … (۶۸۰).

گذشته از این دو عید دینی، از میان جشنهای ملی آنچه با تأکید و با بیانی به تفصیل مطرح می‌شود جشن مهرگان است.

امیر … به جشن مهرگان بنشست نخست در صفه سرای نو در پیشگاه … و خداوند زادگان و اولیا و حشم پیش آمدند و نثارهای بکردند و باز گشتند. و همگان را در آن صفه بزرگ که بر چپ و راستِ سرای است به مراتب بنشاندند. و هدیه‌ها آوردن گرفتند از آنِ والی چغانیان و باکالیجار والی گرگان … پس امیر برخاست و به سرایچه‌ی خاصه رفت و جامه بگردانید و بدان خانه‌ی زمستانی به گنبذ آمد که بر چپ صفه‌ی بار است … و چنان دو خانه‌ی تابستانی به راست و زمستانی به چپ کس ندیده است … و این خانه را آذین بسته بودند سخت عظیم و فراخ و آنجا تنور[ی] نهاده بودند که به نردبان فراشان بر آنجا رفتندی و هیزم نهادندی و تنور بر جای است. آتش در هیزم زدند غلامان خوانسالار با بِلسک (= سیخ کباب) و مرغان گردانیدن گرفتند و خایه و کواژه (= نیمرو) و آنچه لازمه‌ی روز مهرگان است ملوک را از سوخته (= ثغل شراب؛ درد شراب) و برگان روده (= مرغ یا برهای که پر و موی او را کاملاً پاک و به روغن بریان کرده باشند؛ رود؛ اورود [معین]) می‌کردند. و بزرگان دولت به مجلس حاضر آمدند و ندیمان نیز بنشستند … می‌خوردند و شراب روان شد به بسیار قدحها و بلبله‌ها و ساتگین‌ها و مطربان زدن گرفتند … پس به صفه‌ی نائبان آمد … و آنجا مجلس خسروانی ساخته بودند و ندیمان خاص و مطربان آمدند (۵۷۲).

از شرح موارد دیگر جشن مهرگان چنین استنباط می‌شود که صبح امیر به جشن می‌نشیند، بار می‌دهد و بزرگان با تحف و هدایای ویژه به خدمت می‌رسند و شعرا شعر می‌خوانند و پس از آن بر سر خوان غذا و شراب می‌نشینند از جمله به نمونه‌های زیر اشاره می‌کنیم:

امیر بامداد به جشن بنشست اما شراب نخورد و نثارها و هدیه‌ها آوردند از حد و اندازه گذشته و پس از نماز نشاط شراب کرد و رسم مهرگان تمامی به جای آوردند سخت نیکو با تمامی ِ شرایط آن (۵۶۰).

… و چندان نثارها و هدیه‌ها و طرف و ستور آوردن بودند که از حد و اندازه بگذشت.

نام بردن بیهقی از کسانی که نثار و هدیه در این روز خاص فرستاده‌اند نشان می‌دهد که این کار به عنوان رسمی شناخته شده در دولت غزنویان بر