پاورپوینت کامل فتوت به مثابه ساختار اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فتوت به مثابه ساختار اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فتوت به مثابه ساختار اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فتوت به مثابه ساختار اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

فتیان در دوران پیشا اسلامی و سده های نخستین اسلامی ، اصطلاح فتوت درزبان عربی وجود نداشت و فقط فتی ، آنهم به شکل مفرد بکار می رفت ، یعنی این واژه به (تک تک )افراد اطلاق می شد و نه گروه ها .

فتیان در دوران پیشا اسلامی و سده های نخستین اسلامی ، اصطلاح فتوت درزبان عربی وجود نداشت و فقط فتی ، آنهم به شکل مفرد بکار می رفت ، یعنی این واژه به (تک تک )افراد اطلاق می شد و نه گروه ها . در این زمان ، فتی ، مردی بود که هنوز جوان ، چابک و در جنگ شجاع و دلیر ، شریف و جوانمرد بود : این تلقی کاملا شخصی بود ، و اگر چه به طور مشخص با جامعه قبیله ای و جنگ های آن ارتباط داشت اما بر هیچ گونه فعالیت مشترک یا باور دینی مشخص مبتنی نبود.

فتوت اصطلاحی است که در حدود قرن دوم هجری به عنوان مفهومی مشابه مروت ابداع شد و ناظر به ویژگی فتی ( جوانمرد) بود . این اصطلاح معمولا نشانه ای است برای جنبش هاو سازمان های مختلف که تا اوایل دوران جدید در تمامی جوامع شهری شرق جهان اسلام گسترده بودند . مطالعه این جنبش ها دشوار است چراکه آنها در طول تاریخ اشکال مختلفی گرفته اند . در طول پنجاه سال گذشته توجه خاصی به مناسبات و ارتباطات اهل فتوت از یک سو با تصوف ، و از سوی دیگربا اصناف و مشاغل شده است . اما حتی در مورد اخیر (اصناف) نوع مقالات و رسائل مربوط به این مقوله در نهایت ، سبب شده تا این مورد بیشتر از حیث روانشناختی یا اعتقادی مورد بررسی قرار گیرد تا اینکه به عنوان بخشی از “ساختار اجتماعی” بدان توجه شود . مقاله حاضر می کوشد تا فتوت رااز حیث ساختار اجتماعی آن مورد بررسی قرار دهد .

در دوران پیشا اسلامی و سده های نخستین اسلامی ، اصطلاح فتوت درزبان عربی وجود نداشت و فقط فتی ، آنهم به شکل مفرد بکار می رفت ، یعنی این واژه به (تک تک )افراد اطلاق می شد و نه گروه ها . در این زمان ، فتی ، مردی بود که هنوز جوان ، چابک و در جنگ شجاع و دلیر ، شریف و جوانمرد بود : این تلقی کاملا شخصی بود ، و اگر چه به طور مشخص با جامعه قبیله ای و جنگ های آن ارتباط داشت اما بر هیچ گونه فعالیت مشترک یا باور دینی مشخص مبتنی نبود ؛ نمونه این نوع فتوت در جامعه عرب قدیم حاتم طائی است اما در اسلام رشد تدریجی شخصیت علی (ع) سبب شد تا در نهایت ، ایشان به عنوان مثل اعلای فتی شناخته شوند ؛ همانگونه که در روایت لافتی الا علی … آمده است .

اما دیری نپایید که در جامعه پیچیده امپراطوری عربی- اسلامی، فتیان جدید به ظهور رسیدند . اما نمی توان اصل آنها را منحصرا سنت کهن عربی دانست . در واقع ، این فتیان جدید ، خود به گونه ای بر ما عرضه شده اند که در نگاه نخست دو مقوله جدا از هم و مغایر به نظر می رسند .

نخستین دسته از متون ، که عمدتا حاوی گزارش های نسبتا متاخری از حیات عرفا و روایتهای متقدم تری از احوال شعرا هستند ، فتیان را جوانانی می دانند که در اجتماعات کوچک بسر می بردند و از حلقه های قومی و اجتماعی مختلف برخاسته بودند ، و هیچ گونه تعلق خانوادگی نداشتند ( آنها عمدتا مجرد بودند)، شغلی نداشتند ( و حتی اگر می داشتند بدان وابستگی نداشتند) و به هیچ قبیله ای نیز تعلق نداشتند ؛ آنها با هم به صورت دسته جمعی می زیستند و زندگی راحتی را در فضایی از اتحاد و یکپارچگی و رفاقت تجربه می کردند و در عین حال، در همه چیز نیز با هم شریک بودند . این اجتماع بزرگ تر از یک شهر کوچک بود به این معنا که میان فتیان هر شهر نوعی اخوت وجود داشت . به نظر می رسد که آنها لباس خاصی بر تن می کردند . ابن بطوطه ، سیاح معروف قرن هشتم ، آنها را در میان مردم عادی آسیای صغیر مشاهده کرد .

اما در مقابل این گروه آرام فتیان ، مورخان از دسته ای دیگر نام می برند که تحت عناوین دزد ، شب رو ، راهزن ، عیار ، شاطر فعالیت می کردند . این عده از زمان سلجوقیان به رند ( جمع آن رنود) معروف شدند . البته ظهور این عده در شهری مانند بغداد به دلیل شرایط خاص آن شهر بود که خود جای بررسی علی حده دارد . طبری و مسعودی می گویند که سلاح عیاران بغداد سنگ و چماق بود و تنها حفاظ ایشان نیز کلاهی از برگ درخت نخل بود که بر سر می گذاشتند . آنها از خلیفه امین در برابر حملات خراسانی هایی که حامی برادرش مامون بودند دفاع می کردند . سراسر سه قرن یعنی از قرن چهارم تا ششم سرشار از حکایات مربوط به مزاحمت ها و آشفتگی هایی است که آنها مسبب آن بوده اند یا در آن مشارکت داشته اند. در جریان جنگ های داخلی سالهای آخر دوران خلافت ، رهبران و روئسای مختلف از این عده کمک گرفتند و ایشان را به عنوان پلیس و نیروهای نظامی استخدام می نمودند.

از لحاظ دینی ، عیاران هم در میان شیعیان بودند و هم اهل سنت. اسماعیلیان نیز می کوشیدند تا با نفوذ به داخل گروه عیاران فعالیت های سیاسی خود را سامان دهند . دراین میان حنبلی ها نیز پایگاه اجتماعی خود را داشتند. اما این نهضت های متنوع و متکثر با هم همزیستی داشتند و فتوت به مثابه یک ویژگی عام برای همه آنها بکار می رفت و صرفا به گروه خاصی از آنها تعلق نداشت .

اما چه ارتباطی بین فتیان و عیاران وجود دارد ؟ منابع حاکی ازآنند که بسیاری از فتیان خود را عیار می نامند در عین حال ، بسیاری از عیاران خود را فتیان یا پیروان فتوت می خوانند. بنابراین ، در این میان نوعی تساوی نسبی اجتناب ناپذیر است. در پاسخ به سوال مذکور باید به مفهوم عصبیت مدنی اشاره کنیم. در شهرهای شرقی دسته های خاصی تقریبا در همه جا تحت این نام فعالیت می کردند که به اسم یک اعتقاد خاص دشمنی می کردند. در عین حال ، آنها مشخصه نوع خاصی از جامعه شهری بودند . اکنون نیز با بررسی منابع می توان با قاطعیت گفت که مفهوم عصبیت و فتوت دست کم تا اندازه ای به هم مربوطند. عصبیت در معنای کلی، اصل وحدت یک گروه است، و فتوت ویژگی های فردی است که این وحدت از طریق آنها حاصل می شود . اعضای عصبیت خود را پیروان حقیقی فتوت می دانستند و در میان فتیان افراد و گروه های بسیاری وجود داشتند که غرق در عصبیت بودند. درنتیجه ، فتوت، نه، باید یک تشکیلات اجتماعی –ایدئولوژیک جذاب و در عین حال حاشیه ای قلمداد شود ( آنگونه که غالب توصیفهای متقدم حاکی از آنند) و نه باید حتی آن را صرفا یا به طور خاص گونه ای واکنش طبقات فقیر دانست بلکه فتوت عنصر ساختاری بنیادین و عام جامعه شهری در شرق میانه بوده است .

در کدام نواحی شرقی؟ گرچه در سراسر قلمروی ایران و بین النهرین عیاری –فتوت ثبت نشده است اما دست کم تحت این عناوین در سوریه یا مصر چنین جریانی وجود داشته است. درست است که در آنجا شبه نظامیانی (احداث) بوده اند که شهرتی همچون فتیان داشته اند و نامشان همان جوان (جوانمرد) را به ذهن متبادر می کرده است؛ (اما) آنها درابتدا در سده چهارم هجری پیدا شدند و در برابر صاحبان قدرت می ایستادند درعین حال ، همزمان متکی به عملکرد شرطه ها بودند ؛ بعدها تا پایان همان سده آنها رسما واجد تشکیلات شدند و رئیس ایشان رئیس شهر شد که بعضا دستیابی به این سمت تقریبا موروثی بود. اما آنها روز به روز در مواجهه با سازماندهی قدرتهای جدید که بر پادگان های نظامی متکی بودند ضعیف تر می شدند . آنها از لحاظ واقعیات و نیز از حیث معنای نامی که بر خود داشتند بسیاربه فتیان شبیه بودند. اما در عین حال ، این شباهت تام و تمام نبود . موقعیت احداث از حیث تشکیلات بسیار رسمی تر از فتیان بود. به نظر می رسد که عمدتا بازرگانان و طبقه بازاری به آنها می پیوستند ومهم تر اینکه هیچ نشانه ای وجود ندارد مبنی براینکه تشکیلات آنها از هر جهت با زندگی اشتراکی (دسته جمعی)، آداب تشرف و سازوکارهای اعتقادی که مشخصه فتوت بود، ارتباط داشته باشد . اگر به این مطلب، این را نیز بیفزاییم که قلمروی فتیان سنت ساسانی بوده اما احداث تنها درسرزمین های سابق سوریه – بیزانس بسر می بردند، می توانیم بگوییم: با وجود اینکه احداث و فتیان از نظر وضعیت و سیر تکامل به نوعی با هم شباهت دارند اما ریشه های تاریخی آنها با هم متفاوت است. اما در دمشق احداث لمپن تر که به عیاری متهم بودند با احداث عادی مخالف بودند. در مصر، در تنیس، در قرن چهارم تشکیلات شباب شجاعان وجود داشتند که زندگی دسته جمعی را با ضداشرافیگری افراطی درآمیخته بودند.

آنها اگرچه مسلمان بودند اما اشرافزادگان مسیحی آنها را به خلیفه فاطمی، المعزّ، معرفی کردندو او نیز ایشان را قلع و قمع نمود. و بعدها در قاهره ، گروه های مردمی ای شکل گرفتند که به حرافیش معروف شدند و اگر نگوییم که به طور آشکار با فتوت به معنای دقیق کلمه ارتباط داشتند، باید اعتراف کنیم که در ارتباطشان با عیاران تردید نمی توان داشت. فتوت اغلب با اصناف در ارتباط بوده است و حتی گفته شده که هر دوی اینها از گذر رسومات تشکیلاتی و نهادی تحت تاثیر اسماعیلیان (که علاقه خاصی به کار داشتند) بوده اند. در اواخر قرون وسطی ارتباط بین تجار سرزمین