پاورپوینت کامل اندیشه‌شناسی شریعتی و واکاوی مفهوم دوران ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اندیشه‌شناسی شریعتی و واکاوی مفهوم دوران ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اندیشه‌شناسی شریعتی و واکاوی مفهوم دوران ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اندیشه‌شناسی شریعتی و واکاوی مفهوم دوران ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

علی‌رغم رویکردهای مارکسیستی و هگلی به مفهوم دوران این مفهوم را می‌توان در سه سطح مورد توجه قرار داد. سطح اول سطح کلان، بلند‌مدت و تمدنی است. در این سطح رویکردی هستی‌شناسانه حاکم است که براساس تفاوت درک مفاهیم بنیادینی چون انسان، خدا، وجود، زمان، تاریخ، معرفت و… بنا شده است. سطح دوم سطح معاصر میان‌مدت و حادث (Actual) است، در صورتی که سطح سوم علی‌رغم معاصربودن از نظر زمانی کوتاه‌مدت است به نحوی که واژه دوره را می‌توان برای آن مناسب‌تر از واژه دوران دانست. به عبارت دیگر در سطح سوم عمدتاً با مسائل و مفاهیم مربوط به شکاف بین‌نسلی روبه‌رو هستیم نه مانند سطح دوم که با مسائل و مفاهیم اساسی تاریخ معاصر مانند ظهور مفاهیمی چون مدرنیته، رشد تدریجی مفهوم سوژه‌گی در لایه‌ها و اقشار مختلف اجتماعی، فرایند قانون‌خواهی و… سروکار دارد.

چرخش از رویکردهای معاصر به مبانی هستی‌شناختی تفکر شریعتی

فرید خاتمی: علی‌رغم رویکردهای مارکسیستی و هگلی به مفهوم دوران این مفهوم را می‌توان در سه سطح مورد توجه قرار داد. سطح اول سطح کلان، بلند‌مدت و تمدنی است. در این سطح رویکردی هستی‌شناسانه حاکم است که براساس تفاوت درک مفاهیم بنیادینی چون انسان، خدا، وجود، زمان، تاریخ، معرفت و… بنا شده است. سطح دوم سطح معاصر میان‌مدت و حادث (Actual) است، در صورتی که سطح سوم علی‌رغم معاصربودن از نظر زمانی کوتاه‌مدت است به نحوی که واژه دوره را می‌توان برای آن مناسب‌تر از واژه دوران دانست. به عبارت دیگر در سطح سوم عمدتاً با مسائل و مفاهیم مربوط به شکاف بین‌نسلی روبه‌رو هستیم نه مانند سطح دوم که با مسائل و مفاهیم اساسی تاریخ معاصر مانند ظهور مفاهیمی چون مدرنیته، رشد تدریجی مفهوم سوژه‌گی در لایه‌ها و اقشار مختلف اجتماعی، فرایند قانون‌خواهی و… سروکار دارد.
به عنوان مثال و با رویکردی آسیب‌شناسانه می‌توان گفت که در سطح میان‌نسلی ما با شرایطی مواجهیم که می‌توان از آن به بحران عمل یا پراکسیس تعبیر کرد؛ به عبارت دیگر ما بیش از آنکه به پراکسیس یا مفهوم واقعی عمل بیندیشیم به نظاره نشسته‌ایم. با تعبیری دیگر تصور ما از تجارب ناکام عمل در گذشته تاریخی‌مان بحران عمل یا پراکسیس را در میان نسل جدید رواج داده و به نوعی تاریخ اکنون را به گذشته تاریخی نه چندان دور قفل کرده است. شاید چنین بحرانی را بتوان به لکنت‌گرفتگی تفکر اجتماعی سیاسی در دهه‌های اخیر تعبیر کرد. بنابراین از طرفی می‌توان این سه رویکرد را در سه سطح تمدنی تاریخی، سطح میان‌مدت و معاصر و دوره متأخر معاصر مورد توجه قرار داد و از طرف دیگر نیز نباید فراموش کرد که با رویکرد میان‌مدت و معاصر ما در زمینی بازی می‌کنیم که قواعد آن از پیش به‌وسیله عمل و اندیشه کنشگران و متفکران قبلی محدود و معین شده است. به نظر می‌رسد در میان این رویکردها سطح هستی‌شناختی از اهمیت خاصی برخوردار است و چنانچه برای فرارفتن از وضعیت موجود بخواهیم بازتولیدی هم داشته باشیم بدون توجه به آن با وضعیت دشواری مواجهیم.
اگر بپذیریم یکی از مهم‌ترین مسائل دوران ما در سطح معاصر بحث شکاف میان‌نسلی است و اینکه نسل فعلی بیش از منافع و هویت جمعی، به منافع فردی اولویت می‌دهد، برای رسیدن به نقطه تعادل باید نیم‌خیز و نیم‌نگاهی به نسل قبل داشته باشیم. از این نظر اندیشه شریعتی می‌تواند راهگشا باشد. به عبارت دیگر تکیه بر اندیشه و ایستادن در جایی که می‌توان منافع فردی را ذیل منافع جمعی حفظ کرد. ما در نسل قبلی با سوژه اجتماعی که کارگزار عمل اجتماعی است مواجهیم و در نسل فعلی سوژه حالت فردی پیدا کرده و به تماشا نشسته است. همان‌طور که آن نسل را با پراکسیس اجتماعی تعریف می‌کنیم، نسل فعلی را نیز می‌توان نظاره‌گر دانست. شریعتی از معدود متفکرانی است که توانایی بالایی برای تولید سوژه و کارگزار اجتماعی دارد، این موضوع در اندیشه شریعتی هم از نظر فرم مطرح است و هم از نظر محتوا.
از این نظر مراجعه به اندیشه شریعتی از زاویه ایجاد سوژه اجتماعی که به نفی سوژه فردی منتهی نشود اهمیت دارد. چنانچه این نیم‌نگاه و نیم‌خیز را به سمت گذشته نزدیک بپذیریم در این صورت درباره چگونگی آن و چگونگی خوانش متن شریعتی می‌توان به بحث پرداخت. اندیشه شریعتی در این سطح پتانسیل بسیاری برای وحدت بین این دو نسل و پیوند امر اجتماعی و امر فردی دارد. البته نباید فراموش کرد که این بازگشت به اندیشه شریعتی بازگشتی مشروط است.
در سطح دوم از مفهوم دوران که سطح تاریخ معاصر است، با سرمایه‌های فکری و روشنفکرانی مواجهیم که هر کدام از زاویه نگاه و اندیشه خویش برای پاسخ‌گویی به مسائل ایران تلاش کرده‌اند. در این سطح به عنوان مثال می‌توان تجربه شیخ‌فضل‌الله نوری و میرزای نائینی را به عنوان تجربه‌های متفاوت جامعه تلقی کرد. یعنی همان‌قدر که نائینی یک تجربه فکری-اجتماعی است شیخ‌فضل‌الله نیز برای وجود اجتماعی معاصر ما تجربه‌ای است بدیع. در این سطح با تجربه‌های اجتماعی متعدد و متکثری مواجهیم که شریعتی نیز در آن به عنوان یک سرمایه فکری اجتماعی مطرح است؛ همان‌طور که ملکم‌خان، تقی‌زاده و کسروی نیز بخش‌های دیگری از این سرمایه هستند. البته در این سطح از تحلیل، موقعیت شریعتی را باید به عنوان یک سوژه خاص با موقعیت ویژه دانست که حتی تجارب فکری اجتماعی نسل‌های قبل از خود را نیز ارتقا بخشیده است. اندیشه شریعتی در میان جریان‌های فکری متفاوت را می‌توان الگویی تکامل‌یافته از اندیشه‌های مشروطه، چپ، ناسیونالیستی و آزادی‌خواه دانست. شریعتی به‌واسطه چنین موقعیتی نه‌تنها جریان‌های فکری قبل از خود را به شیوه‌ای رادیکال نفی نکرده، بلکه آنها را هم نمایندگی کرده و هم تکامل بخشیده است. با چنین رویکردی، در این سطح باید عمدتاً بر روند تداوم و پیوستارهای اندیشه معاصر توجه کرد. به عبارت دیگر علی‌رغم پژوهش‌هایی که عمدتاً توجه خود را بر گسست‌های وجود ا