پاورپوینت کامل عیار مشروعیت حکمرانی علی (ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عیار مشروعیت حکمرانی علی (ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عیار مشروعیت حکمرانی علی (ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عیار مشروعیت حکمرانی علی (ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

صحبت کردن در مورد حضرت علی(ع) که زبان گویای اسلام، قرآن و پیامبر(ص) و دریای معارف الهی و چشمه جوشان حکمت‌اند، بسیار مشکل است. ترجمه، تفسیر، تأویل و استفهام کلمات حضرت علی(ع) فقط در امر سیاسی و حکمرانی که متصل به معارف بی‌پایان غیبی قرآنی است، منابع بی‌پایان از گفته‌ها و نوشته‌ها، توصیف‌ها و تبیین‌ها را شامل می‌شود.

سهم مردم در حکومت طبق سیره سیاسی علوی

یک عمر می‌توان سخن از زلف یار گفت

در بند این نباش که مضمون نمانده است

صحبت کردن در مورد حضرت علی(ع) که زبان گویای اسلام، قرآن و پیامبر(ص) و دریای معارف الهی و چشمه جوشان حکمت‌اند، بسیار مشکل است. ترجمه، تفسیر، تأویل و استفهام کلمات حضرت علی(ع) فقط در امر سیاسی و حکمرانی که متصل به معارف بی‌پایان غیبی قرآنی است، منابع بی‌پایان از گفته‌ها و نوشته‌ها، توصیف‌ها و تبیین‌ها را شامل می‌شود. با وجود این، اگر بخواهیم بر موضوع «سهم مردم در حکومت از منظر حضرت علی(ع)» و «دیپلماسی علوی» متمرکز شویم باید به دو مقدمه به‌عنوان چارچوب فهم گفتار و کردار آن حضرت اشاره داشته باشیم. از آنجا که سخنان حضرت علی(ع) مبتنی بر آیات قرآن است و ایشان زبان قرآن هستند، بنابراین، در بررسی دیدگاه های ایشان باید یک مبنای قرآنی را اتخاذ کرد و بر اساس آن مبنا، بررسی نمود که حضرت علی(ع) در این زمینه چه نکاتی را مطرح کرده‌اند. نکته دوم هم به ماهیت حکومت، دولت و سیاست بازمی‌گردد که لازم است با توجه به تحلیلی عقلی از ماهیت حکومت کلمات آن حضرت را مورد فهم قرار داد.

جامع‌ترین آیه‌ای که حاکمان و حکومت شایسته را توصیف می‌کند، آیه شورا (۱۵۹ سوره آل‌عمران) است؛ نکات فراوانی در این آیه وجود دارد. بر اساس این آیه خداوند به پیامبرش(ص) می‌فرماید: «ای پیامبر بواسطه رحمت الهی شما نسبت به مردمانت بسیار نرم‌خو شدید و اگر چنین نبودی (نرم‌خو) از اطراف تو پراکنده می‌شدند و انسجامی که باید در یک جامعه وجود می‌داشت، طبیعتاً، به وجود نمی‌آمد و جامعه دچار هرج و مرج و پراکندگی می‌شد.»

همچنین در این آیه آمده است: «شما باید از مردم بگذرید و آنها را ببخشید چراکه مردم پیوسته در حال لغزش و خطا هستند و بالاتر اینکه خداوند از پیامبر(ص) به‌عنوان حاکم جامعه می‌خواهد برای آنان که به او پیوسته‌اند و دچار خطا شده‌اند از خدا طلب غفران کند. همچنین با همین افرادی که خالی از خطا و لغزش نیست در امور مربوط به حکمرانی مشورت کند و تصمیماتش را بر اساس نتیجه مشورت پیش ببرد و بعد از تصمیم مبتنی بر مشورت تردید به خود راه ندهد و به خدا توکل کند و البته خدا متوکلان را دوست دارد.»

بنابراین، خطاب خداوند به پیامبر(ص) به‌عنوان حاکم جامعه این است که شما باید با تکیه بر نرم‌خویی و مهربانی و نیز اخلاق عظیم که‌داری و سینه وسیع که از آن برخورداری، در مسائل مختلف، مردم را به شراکت فراخوانید و بعد از مرحله شور و تبدیل کردن سیاست از امر فردی به امر جمعی، آنگاه که به مرحله اجرا می‌رسد باید با قاطعیت و با توکل به خدا تصمیم بگیرید.

در واقع، در این آیه دو مدل از حکومت «مشروع» و «نامشروع» به صورت صریح و ضمنی توضیح داده شده است.

با در نظر گرفتن مجموع بندهای مختلف آیه در یک منظومه به‌هم پیوسته، «حکومت مشروع» حکومتی است که در آن، حاکمان از اوصافی برخوردار باشند و در نظام حکومتی خود به نحوی عمل کنند که اداره جامعه از یک امر فردی، به یک «امر جمعی» بدل شود. به اندازه‌ای که این اوصاف در حاکم و این تصمیمات به شکل دسته‌جمعی در جامعه برجستگی داشته باشد، به همان اندازه، این حکومت مشروع و الهی خواهد بود. در مقابل، حکومتی که حاکمش به جای محبت و مهربانی، به خشونت علیه مردمش گراید و به جای تبدیل کردن حکمرانی به امر جمعی، استبداد ورزد و یکه‌تازی کند، طبق آیه مذکور فروپاشی چنین حکومتی با پراکنده شدن مردم از دور حاکمان، امری طبیعی تلقی شده است.

با این استدلال مشروعیت حکومت می‌تواند امر نسبی باشد؛ به این معنی که به اندازه‌ای که حاکم به اصول، شرایط و مقررات بیان شده در آیه پایبند باشد «عیار مشروعیت حکومت» بیشتر یا کمتر خواهد شد.

مقدمه دوم در ارتباط با «ماهیت حکومت» است. در این زمینه متکلمان، فقیهان و بویژه فیلسوفان بحث‌های گسترده‌ای مطرح کرده‌اند. حکومت در وجه خارجی پدیده‌ای مربوط به همه مردم در یک سرزمین است. در هنگام حکمرانی، حکمران درباره امور مربوط به همگان تصمیم می‌گیرد. او با تصمیمات گوناگونش یا در جان‌ها یا در اموال تصرف می‌کند. هم جان‌ها و هم اموال متعلق به مردمی است که در سرزمین مشخصی حکومتی برپا کرده‌اند.

حکومت بازتاب‌دهنده دو نوع حق است؛ یکی «حق حاکم» و دیگری «حق مردم». البته، معنا و مفهوم این دو حق با هم متفاوت‌اند. حق حاکم در حکومت به معنای شایستگی حاکم برای اداره جامعه است اما در عرصه حکمرانی تنها همین حق مربوط به حاکم نیست که وجود دارد؛ بلکه مردم نیز به شکل دیگری صاحب حق هستند.

حق مردم نوعی مالکیت داشتن در حکومت است. گویی که حکومت مانند مال مشاع است که همگان در آن شریک‌اند. حکومت یک امر ارتباطی است که در یک طرف آن «حاکم» و در طرف دیگر آن «مردم» قرار می‌گیرند. شایستگی حکمرانی مربوط به حاکم است و مالکیت بر اموال و انفس که واقعیت حکومت و ماهیت آن را می‌سازد، مربوط به مردم است.

بنابراین