پاورپوینت کامل روشنفکری و عرصه عمومی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روشنفکری و عرصه عمومی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روشنفکری و عرصه عمومی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روشنفکری و عرصه عمومی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

روشنگری در خصوص مفاهیم نظری آنقدر اهمیت دارد که اگر دقیق انجام شود، ساختمان فکر و دانش ارتقا می‌یابد؛ لذا اگر چنین شرایطی به وجود نیاید، سرگردانی فکری از عواقب آن خواهد بود

روشنگری در خصوص مفاهیم نظری آنقدر اهمیت دارد که اگر دقیق انجام شود، ساختمان فکر و دانش ارتقا می‌یابد؛ لذا اگر چنین شرایطی به وجود نیاید، سرگردانی فکری از عواقب آن خواهد بود. وقتی از مفاهیم شناخت صحیحی نداریم، در بررسی علل وقوع رخدادهای اجتماعی دچار مشکل می‌شویم. چون با عمق مفاهیم غریبه هستیم، فقط آنها را تکرار می‌کنیم و می‌نویسیم. دریغا که از تکرار مفاهیم و مطالبی که درست نفهمیده‌ایم، حاصلی به دست آید! علی‌القاعده مفاهیمی مثل روشنفکری در کتابها و جراید و ادبیات روزمره کاربرد وسیعی دارند و لزوما ما این نوع مفاهیم را منطبق با مباحث موردنظر به کار نمی‌بریم. خصوصا در ربطی که با سایر مقولات مثل شهروندی یا عرصه عمومی دارند. علت این عارضه هم شناخت سطحی با مفاهیم است که ناشی از کتاب نخواندن و بی‌دقتی در مطالعه و یا سرسری خواندن مطالب است.

توصیف یک مفهوم نظری یک بحث است و توصیف کارایی آن در عمل، بحثی مهمتر و این کاری است که دکتر علی فردوسی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نتردام (آمریکا) در کتاب «پاورپوینت کامل روشنفکری و عرصه عمومی ۲۶ اسلاید در PowerPoint» انجام می‌دهد. به اعتقاد دکتر فردوسی «روشنفکری وضعیت خاصی است در مقوله شهروندی. روشنفکر یک شهروند است، نوع شدید و شورمند آن و عرصه عمومی یک اختراع بشری است، و نه یک امر دموگرافیک، نه با جمعیت برابر است و نه با جامعه یا جماعت.» به باور دکتر فردوسی، هیچ امری در مورد تعریف روشنفکر اساسی‌تر از نسبت او با عرصه عمومی نیست؛ چون این عرصه خاستگاه و بستری است که بدون آن مقوله‌ای به نام روشنفکری زمینه‌ای برای تحقق ندارد؛ درست به همان صورتی که بدون زمین بسکتبال، ‌بدون تخته و سبد و خط ‌و خط‌کشی و قوانین بازی، تصور چیزی هم به نام بازی بسکتبال و بسکتبالیست بسیار دشوار می‌شود.

روشنفکری قبل از هر چیز، کنشی است در این عرصه. می‌توانیم مدتها درباره چند و چونی این عرصه عمومی حرف بزنیم، که گرچه محاذی جامعه مدنی است، با آن یکی نیست. حوزه عمومی که جولانگاه حداکثری خویشکاری روشنفکری است، خودش یک میدان متغیّر است که یکی از رسالت‌های روشنفکری بسط و حفظ وسعت قلمرو و عمق آن است؛ یعنی روشنفکر برای اینکه کارش را بکند، باید مثل یک زنبور عسل دائم بخشی از تلاشش را صرف ساختن و مرمت و تعمیر کندویی بکند که در آن و به خاطر آن عمل می‌کند. به معنایی این درست همان حوزه‌ای است که به آن میدان کنش دمکراتیک می‌گوییم؛ حوزه‌ای که در آن انسان به عنوان شهروند شرکت می‌کند. کسی نمی‌تواند روشنفکر باشد، ولی دمکراتیک نباشد. روشنفکر غیردمکراتیک مثل کسی است که دارد شاخه‌ای را که رویش نشسته است، از بیخ می‌بُرد.

دکتر فردوسی اضطراب موجود در جهان امروز را که بر همه امور و از جمله امید سایه انداخته، ناشی از نژندی عرصه عمومی در سراسر جهان می‌داند. اضطرابی که با عملکرد و سیاست‌های قدرتمندان زورگوی جهان عواقب خطرناکی دارد. به نظر او، شادابی عرصه عمومی به مثابه شادابی جهان است و با «خویشکاری» تصحیح می‌شود. زیستگاه مردمانی با رنگ‌ها، نژادها، ملیت‌ها و ادیان مختلف که صلح حق آنهاست، زندگی خوب حق آنهاست و دریغا که جهان تحت سایه تروریسم و جنگ است و بشریت در تنگنا و پریشانی. دوری بشر از دانش، معنویت و فرهنگ و زندگی صلح‌آمیز، عللی است که جهان را مضطرب کرده است. اشارات دکتر فردوسی در این وادی جالب توجه است: «تیراژ کتابهای روشنفکری در ایران رقمی است حدود یک دهم و شاید از این هم کمتر، از تیراژ کتاب‌های دوران جوانی ما، یعنی ۴۰-۵۰ سال پیش وقتی جمعیت کشور کمتر از نصف اکنون بود. چرا؟ تا حدی برای آنکه روشنفکری ایرانی در حال احتضار است، چون میدان عملش مختصر و محتضر شده است. الان که برمی‌گردیم و نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که اگر از این سمت به موضوع بنگریم،