پاورپوینت کامل داعش نتیجه فروپاشی سیاست ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داعش نتیجه فروپاشی سیاست ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داعش نتیجه فروپاشی سیاست ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داعش نتیجه فروپاشی سیاست ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

تروریسم در روزگار ما ابعاد عجیب و غریبی پیدا کرده است و از همه سو متفکران، پژوهشگران و محققان شاخه‌های گوناگون علوم انسانی از فلسفه و تئولوژی گرفته تا جامعه‌شناسی و روان‌شناسی و علم سیاست و اقتصاد می‌کوشند تحلیلی از این وضعیت ارایه دهند.

با خشونت افراطی نمی‌توان سیاست را تغییر داد

محسن آزموده: تروریسم در روزگار ما ابعاد عجیب و غریبی پیدا کرده است و از همه سو متفکران، پژوهشگران و محققان شاخه‌های گوناگون علوم انسانی از فلسفه و تئولوژی گرفته تا جامعه‌شناسی و روان‌شناسی و علم سیاست و اقتصاد می‌کوشند تحلیلی از این وضعیت ارایه دهند. هر یک از این پژوهشگران نیز می‌کوشند بر جنبه‌هایی از این غول دهشتناک و خطرناک نور بتابانند و از منظر خود ظهور و بروز آن را بررسی کنند و ریشه‌های آن را بررسند. در این میان هنرمندان نیز که معمولا روحیه حساس‌تری نسبت به سایرین دارند، از پرداختن به این پدیده ناراحت‌کننده غافل نبوده‌اند و در آثارشان نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. یکی از این هنرمندان نبیل عیوش، کارگردان و نویسنده فرانسوی مراکشی تبار است که در فیلم تقدیر شده «اسب‌های خدا» (۲۰۱۲) کوشیده به پدیده تروریسم افراطی در زمانه ما بپردازد. او در این فیلم به ماجرای بمبگذاری‌هایی در کازابلانکای مراکش در ۱۶ مه‌سال ۲۰۰۳ می‌پردازد و ماجرا را از چشم‌انداز عاملان این ماجرا می‌نگرد. عیوش در این فیلم می‌کوشد نشان دهد که چگونه جوانان فقیر یک محله حاشیه‌‌نشین در کازابلانکا نه به خاطر مسائل نژادی و عقیدتی بلکه به دلیل نارسایی‌های اجتماعی و اقتصادی به سمت گروه‌های تکفیری گرایش پیدا می‌کنند. در جلسه اخیر موسسه «آپ آرت مان» این فیلم به نمایش گذاشته شد و در ادامه فاطمه صادقی، پژوهشگر و نویسنده و مترجم علوم سیاسی ضمن نقد و بررسی فیلم به بحث از تروریسم روزگار ما پرداخت. از نظر صادقی «داعش را نمی‌توان در بستر بنیادگرایی دینی و آموزه‌های بنیادگرایانه تحلیل کرد، زیرا داعش پدیده کاملا مدرنی است که از دستاوردهای تجدد و جهانی شدن مثل فناوری‌های ارتباطاتی کمک می‌گیرد و تبعیض و طرد و فقر و شکاف‌های اقتصادی نیز می‌تواند علت آن باشد. در داعش شاهد مرگ به خاطر مرگ و نه مرگ به خاطر زندگی دیده می‌شود و این پدیده کاملا جدیدی است، این ماشین کشتار ما را دچار استیصال کرده است و این پرسش را پدید آورده که چه می‌شود آدم‌ها به این وضعیت نیهیلیستی تن می‌دهند که مرگ را به خاطر مرگ می‌خواهند؟» در ادامه گزارشی از این نشست از نظر می‌گذرد:

*****

فاطمه صادقی بحث خود را با اشاره به حملات تروریستی تهران آغاز کرد و گفت: نکته جالب این ماجرا عکس‌العمل‌های مردم است، برخی مشعوف از این هستند که مثل جهان غرب خودمان هم در معرض حمله تروریستی قرار گرفته‌ایم. البته من اغراق می‌کنم اما چنین رویکردی هم بود. همچنین بعضی اعتراض داشتند که چرا سایر کشورها با ما مثل پاریس و لندن رفتار نمی‌کنند. این ناشی از نوعی حس تحقیرشدگی است، وگرنه وقتی ریشه‌های قضیه را بررسی می‌کنیم، امری دردناک می‌بینیم. از سوی دیگر برخی رفتارها در جامعه دیده شد که حاکی از نوعی شووینیسم بود. البته این دو رویکرد یعنی گفتار بخشی از جامعه که از این حملات مشعوف می‌شود با گفتار بخشی دیگر که آن را با رویکردهای ناسیونالیستی افراطی تفسیر می‌کنند، با یکدیگر هم‌پوشان هستند.

وی در ادامه به فیلم «اسب‌های خدا» اشاره کرد و گفت: درباره پدیده بمبگذاری انتحاری که بعد از ۱۱ سپتامبر بسیار رایج شده آثار فراوانی نگاشته شده و مباحث متنوعی در این زمینه صورت گرفته است. در این فیلم ساخته نبیل ایوش کارگردان مراکشی یکی از روایت‌هایی است که می‌کوشد با پدیده بمبگذاری انتحاری به نحو عمیق‌تری برخورد کند و روایت‌های غالب را تکرار نکند. یکی از این روایت‌های غالب بر نوعی ذات‌گرایی اسلامی تاکید دارد و دیدگاهی سطحی‌انگار است، روایت دیگر نوعی نژادپرستی است که بگوید شرقی‌ها ذاتا خشونت طلب هستند، یا روایت غالب دیگر تروریست را کسی می‌انگارد که اختلال روانی دارد. گفتار غالب تلفیقی از این سه روایت است، یعنی نخست نژادپرستی مبتنی بر اینکه غربی‌ها آدم‌های متمدنی هستند و شرقی‌ها وحشی هستند و منتظرند که دستاوردهای ما غربی‌ها را از بین ببرند، دوم نگاه اسلام هراسانه که می‌گوید مسلمانان اصولا تروریست هستند و سوم اینکه می‌گوید تروریست‌ها اختلال روانی دارند. این فیلم اتفاقا این روایت‌های غالب را به چالش می‌کشد و بمبگذاری انتحاری را در بستر رابطه طرد اجتماعی بررسی می‌کند.

تروریسم نتیجه طرد اجتماعی

وی گفت: فیلم نشان می‌دهد که این پدیده ناشی از شرایط شدیدا تبعیض‌آمیز اقتصادی و فقر مفرط است. این فیلم نشان می‌دهد که طرد اجتماعی زمینه آسیب اجتماعی است و خودش زمینه را برای جرم و جنایت آماده می‌کند. به عبارت دیگر آدم‌ها در نتیجه طرد اجتماعی طعمه‌های مناسبی برای گروه‌های افراطی می‌شوند. البته رویکرد آسیب اجتماعی نسبت به دیدگاه‌های مذکور فرهیخته‌تر و پیچیده‌تر هست و می‌کوشد قضیه را از چشم کسانی که عامل این کار هستند، بررسی کند و این رویکردی امیدبخش است. اما با این همه فکر می‌کنم با وجود تلخی نوعی ساده انگاری را نیز در برخی صحنه‌ها دارد. فیلم محصول ۲۰۱۲ درباره وقایع تروریستی در سال ۲۰۰۳ است. شخصیت‌های فیلم جوانانی ساکن محله حاشیه نشین و فقیر سیدی مومن در حاشیه کازابلانکا در مراکش هستند و این جوانان هر روز درگیر مناسبات بسیار خشنی هستند. حمید قهرمان داستان پسر قلدری است که باید با زورمندی خود و خانواده‌اش را اداره کند.

صادقی تاکید فیلم بر نگریستن به وقایع از منظر این آدم‌های حاشیه‌نشین را برجسته خواند و گفت: فیلم اینچنین نشان می‌دهد که بمبگذاری انتحاری امری ژنتیک نیست و ربطی هم به عقاید ندارد، همچنان که در این محله حاشیه‌نشین ده‌ها سبک زندگی مختلف وجود داشت، از آدم‌هایی که دین‌شان با زندگی‌شان عجین است تا سلفی‌هایی که تفسیری افراطی ارایه می‌کردند و دیدگاه شان حتی برای اهالی آن منطقه نیز پذیرفتنی نبود. به عبارت دیگر فیلم بمبگذاری انتحاری را ناشی از عامل ژنتیک یا عقیده و مذهب نمی‌داند، بلکه بر زمینه اجتماعی آن تاکید می‌کند. فیلم داستان پسربچه‌هایی است که در یک محله فقیرنشینی زندگی می‌کنند که مثل غده سرطانی دایما در حال رشد است، پادشاهان می‌آیند و می‌روند، اما این محله روز به روز بیشتر رشد می‌کند و افراد فقر و فلاکتی که در فیلم شاهدش هستیم را بیشتر و بیشتر تجربه می‌کنند و در نتیجه دست به هر خشونتی می‌زنند و به نحوی از انحاء جنایتکار می‌شوند. یعنی این افراد اگرچه در معرض خشونت هستند، در نهایت به خشونت گرایش پیدا می‌کنند و خودشان دست به خشونت می‌زنند تا کار به جایی می‌رسد که پلیس برای حمید پاپوش می‌دوزد و او را به زندان می‌اندازد و بعد از زندان به آدم جدیدی بدل می‌شود و در این میان برادرش در یک مکانیکی کار می‌کند و باقی ماجراهای فیلم.

صادقی بعد از اشاره به داستان فیلم گفت: فیلم در بخش نخست به فساد و فقر در کازابلانکا در مراکش می‌پردازد. این بخش مرا به یاد رمان «فساد در کازابلانکا» نوشته طاهر بن جلون می‌اندازد که راجع به همین قضیه است. در فیلم شاهدیم که پلیس عملا با تبهکاران همدست است. به دلیل همین فساد عمیق و گسترده افراد طعمه خوبی برای گروه‌های افراطی و سلفی می‌شوند. این بخش فیلم پرداخت خوبی دارد. نکته جالب به خشونت گراییدن این جوانان (چنان که خانم فرهادپور به آن اشاره کردند) این است که از میان این بچه‌ها، دوتا که آرام‌تر هستند، در نهایت به سمت گروه‌های افراطی می‌گروند، در حالی که حمید که شخصیت خشن فیلم است، می‌کوشد به نحوی این دو را از عملیات انتحاری باز دارد و موفق نیز نمی‌شود.

سلفی‌ها از کجا برمی‌آیند

وی گفت: بخش دوم فیلم از جایی آغاز می‌شود که دعوت سلفی‌ها آغاز می‌شود. به نظرم این بخش فیلم بر خلاف بخش اول که به خوبی زندگی روزمره این گروه‌های حاشیه‌نشین را نشان می‌دهد، پرداخت خیلی ضعیف و مخدوشی دارد. مثلا سلفی‌ها را به گونه‌ای نشان می‌دهد که انگار موجوداتی فضایی هستند که وارد این محله می‌شوند و به نیروگیری می‌پردازند و به ارتباط آنها با اعضای محله اشاره نمی‌شود و نشان داده نمی‌شود که این گروه‌ها چطور وارد این محله‌ها شده‌اند و چگونه امرار معاش می‌کنند و پول‌شان از کجا تامین می‌شود. از همه مهم‌تر اینکه نشان داده نمی‌شود که چطور این گروه‌های سلفی مردم عادی را به همراهی با خود قانع می‌کنند. به عبارت دیگر فیلم در نشان دادن اینکه چه استدلال و توجیهی باعث می‌شود جوانی جذب گروه‌های افراطی شود، ناموفق است و نمی‌تواند پاسخی برای این پرسش ارایه کند که چه می‌شود برخی از جوانان در این محله‌ها به گروه‌های سلفی می‌پیوندند و بقیه چنین نمی‌کنند. مساله دیگر اینکه گویی سلفی‌ها از هیچ بر می‌آیند. تصور من این است که کارگردان یا تمایل ندارد یا به هر دلیلی نتوانسته وارد کنه ماجرا شود و فرایند جذب این جوانان را نشان بدهد.

صادقی تاکید کرد: نکته جالب اینکه این سلفی‌ها اگرچه در فیلم مثل موجودات فضایی با چتر فرود می‌آیند، اما همزمان گویی خیلی نفوذ دارند و انگار همه‌چیز دست