پاورپوینت کامل هم شوخی با ملّا، هم شوخی با صدرا؟! ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم شوخی با ملّا، هم شوخی با صدرا؟! ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم شوخی با ملّا، هم شوخی با صدرا؟! ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم شوخی با ملّا، هم شوخی با صدرا؟! ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

گُفت‌وگو از ناسازی‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا با پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت، از آغازِ پیدائیِ آن عِرفان و این فَلسَفه، بیش و کَم، هَمواره در میان بوده است. کَسانی بر این ناسازی پافِشاری کَرده‌اند و کَسانی بر سازگاریِ کامِلِ آن عِرفان و این فَلسَفه با کِتاب و سُنَّت مُصِر بوده‌اند.

گُفت‌وگو از ناسازی‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا با پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت، از آغازِ پیدائیِ آن عِرفان و این فَلسَفه، بیش و کَم، هَمواره در میان بوده است. کَسانی بر این ناسازی پافِشاری کَرده‌اند و کَسانی بر سازگاریِ کامِلِ آن عِرفان و این فَلسَفه با کِتاب و سُنَّت مُصِر بوده‌اند.

کَسانی که ناسازی‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فلسف مُلّاصَدرا را با پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت پَذیرفته‌اند، خود ـ دَستِ کَم ـ دو گُروه اند. بَرخی این ناسازی‌ها را زُدودَنی می‌شُمارَند و به قابِلیَّتِ تَهذیب و بازسازی و تَکمیلِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا قائِل اند و جُدایی‌هایِ آن عِرفان و فَلسَفه را از کِتاب و سُنَّت، گوهَرین و جُبران‌ناپَذیر نَمی‌دانَند. بَرخی نیز به تَباهیهایِ بُنیادین و ریشه‌ایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا قائِل اند و توفیقِ این مَسالِک را با طَریقِ کِتاب و سُنَّت ناشُدَنی می‌اِنگارَند.

در این هَنگام گُفت‌وشنیدها و قال‌وأَقول‌ها، ایستارِ کَسانی که به ناسازی‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا با پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت، هیچ عِنایَتی ندارَند و یا ـ از بُن ـ مُنکِرِ هَرگونه ناسازی در این میانه اند، از برایِ این دانِش‌آموز، بسیار جالِبِ تَوَجُّه بوده است.

این که: چگونه می‌تَوان هَم به کِتاب و سُنَّت قائِل بود و هَم بَعضِ تَعارُضاتِ صَریحِ فُصوص را با قُرآن و حَدیث نادیده گرفت؟ یا: چگونه می‌تَوان هَم به کِتاب و سُنَّت قائِل بود و هَم تَقاریرِ صَدرایِ شیرازی را از مَقولاتی چون مَعادِ جِسمانی و وَحدَتِ وُجود و آفَرینِش دَربَست پَذیرُفت؟، یا: …، پُرسِشهایِ فَربِهی است که هَر جُست‌وجوگَرِ تاریخِ اندیش إِسلامی را به خود می‌کَشَد.

کَسانی که به ناسازی‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا با پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت هیچ عِنایَتی ندارَند و یا از بُن مُنکِرِ هَرگونه ناسازی در این میانه اند، در اختیارِ ایستارِ غَریبِ خویش، از عَوامِلِ مُتَعَدِّدی مُتأثِّر تَوانَند بود که إِحصایِ آنها در گُنجاییِ این قَلَم‌انداز نیست.

یکی ـ و البَتّه فَقَط یکی ـ از عَوامِلِ تأثیرگُذارِ مُحتَمَل در این باب، عَدَمِ فَهمِ دُرُستِ آن فَلسَفه و عِرفان، یا عَدَمِ فَهمِ دُرُستِ کِتاب و سُنَّت، یا عَدَمِ فَهمِ دُرُستِ هَردو است!؛ و مَن نه‌تَنها این اِحتِمالِ ساده را بَعید یا بَدبینانه نَمی

‎

دانَم، که ـ مَعَ الأَسَف ـ شَواهِدِ بسیاری بَر تَحَقُّقِ آن دیده‌ام و سَرانجام به این نَتیجه رَسیده‌ام که بَرخی از مُشتَغِلان به تَحصیل یا تَدریسِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا، بسیاری از آموزه‌هایِ این مَکتَبها را و نیز پاره‌ای از آموزه‌هایِ کِتاب و سُنَّت را، آنسان که خود می‌پَسَندند یا مَصلَحَت می‌بینَند، و نه آنسان که أَسناد و أَدِلّه فَرامی‌نمایَند، فَهم و گُزارِش می‌کُنَند. به تَعبیری، کَثیری از حَضَرات، در فَهمِ آموزه‌هایِ عِرفانِ اِبنِ‌عَرَبی و فَلسَف مُلّاصَدرا و نیز کِتاب و سُنَّت، چُنان به “تَوَسُّع” قائِل اند، که جایی برایِ تَوَجُّهِ ژرفکاوانه و باریک‌نگَرانه و موی‌بینانه به واقعیَّتهایِ ناساز نَمی‌مانَد.

از برایِ آن که مَرا به بَدبینی مَنسوب نَدارید و از غایَتِ بی‌دقَّتی یا بی‌أَمانَتی در تَقریرِ بَعضِ آموزه‌هایِ مَذکور هَم نمونه‌ای دیده باشید، تَوَجُّهِ شُما را به دریافت و گُزارِشِ یکی از مُعاصِران از دو آموز بسیار مَشهورِ فَلسَف مُلّاصَدرا جَلب می‌کُنَم و خواهِشمندَم این نمونه را، به عنوانِ مِثالِ هَمان “تَوَسُّع” و فَراخداری ـ بَل: سَهل‌اِنگاری و گَزافه‌کاری ـ در فَهم و تَقریر که عَرض کَردَم، در نَظَر داشته باشید (چه، جایِ سُخَنِ ما، ـ عِجالَهً ـ در آنجاست، نه در سازگاری یا ناسازگاریِ آموزه‌ها با دین ـ که آن بَحثِ دیگَری است ـ):

آقایِ «حجّت‌ ۱ الإِسلام و المسلمین دکتر حسنِ کمالی»، از شاگردانِ صَمیمِ «مَرحومِ آیت‌ ۲ الله سیّد ضیاءالدّینِ عمادیِ اِستَرآبادی» که از مَراجِعِ صاحِبِ رساله و مُتَصَدّیانِ فِقه و فَتوی در تهران بوده است، در گُفت‌وگو با مَجَلّ حَریمِ إِمام، در مُعَرِّفی و بَیانِ أَحوالِ نامبُرده می‌گویَد:

«… نه‌تَنها در فِقه و أُصول بلکه حتّی در فَلسَفه نیز تَسَلُّطِ کافی داشت، به طوری که أَسفارِ مُلّاصَدرا را به ما تدریس می‌فرمود. ما طلبه‌ها از شیو تَدریس و بیانِ رَسا و دَقیق و زیبایی [کذا] ایشان، تشن فلسفه شُدیم ۳ . آن‌قدر روان مباحثِ واجب‌الوجود و حرکتِ جوهَریِ مُلّاصَدرا را برایِ ما بَیان می‌کرد که حظِّ وافری می‌بُردیم.»

(حَریمِ إِمام ـ هَفته‌نام آستانِ مُقَدَّسِ إِمام خُمینی “س” ـ، س ۶، ش ۲۷۰، پنجشنبه ۱۱ خُرداد ماهِ ۱۳۹۶ [هـ.ش.]، مُصاحبه با “حجّت‌ ۴ الإِسلام و المُسلِمین دکتر حسنِ کمالی”، ص ۲۶).

گویَند مَزبور، در تَبیینِ این که از ویژگانِ دَرسِ فَلسَف فَقیهِ یادشُده بوده است، در هَمان مُصاحبه گُفته:

« … آقازاد ایشان … می‌گُفت: “آقا! شُما که اینگونه دربار توحید و دور و تسلسل و حرکتِ جوهَری و … بَحث می‌کُنید، بعضی از طلبه‌ها این مسائل را بدرستی درک نمی‌کنند. همه مثلِ آقایِ دکتر کَمالی نیستند. خواهشًا [!] شُما همان فقه و تفسیر را إِدامه بدهید.” …»

(حَریمِ إِمام ـ هَفته‌نام آستانِ مُقَدَّسِ إِمام خُمینی “س” ـ، س ۶، ش ۲۷۰، پنجشنبه ۱۱ خُرداد ماهِ ۱۳۹۶ [هـ.ش.]، هَمان مُصاحبه، ص ۲۶).

باری، «حجّت‌ ۵ الإِسلام و المسلمین دکتر حسنِ کَمالی»، در یادکَرد از بَیاناتِ فَلسَفیِ اُستادِ خویش چُنین می‌گویَد:

«از مطالِبِ مُلّاصَدرا نَقل می‌کرد که “نفس، جسمانیّه‌ ۶الحدوث و روحانیّه‌ ۷البقاء ” است؛ یعنی جسمِ إِنسان حادث است؛ ولی روحِ او باقی است. “إِنّا لله وَ إِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ”.این جهان فانی است [؛] و حرکتِ جوهَری در مسیرِ تکاملِ إِمامِ زمان ق