پاورپوینت کامل در غیاب «منطق بین‌المللی» ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در غیاب «منطق بین‌المللی» ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در غیاب «منطق بین‌المللی» ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در غیاب «منطق بین‌المللی» ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

«بین‌المللی شدن آموزش‌عالی» در شرایط فعلی، به امری مد روز بدل شده است که نهادهای زیادی متولی آن شده‌‌اند و همچون قاره جدیدی است که از سوی دانشگاه‌های مختلف کشف می‌شود. «بین‌المللی شدن»، به مثابه یک سیاست فرهنگی و آموزشی، مقتضیات خاص خود را می‌طلبد

سه باور اشتباه رایج ما ایرانیان در مورد «بین‌المللی شدن آموزش‌عالی»

«بین‌المللی شدن آموزش‌عالی» در شرایط فعلی، به امری مد روز بدل شده است که نهادهای زیادی متولی آن شده‌‌اند و همچون قاره جدیدی است که از سوی دانشگاه‌های مختلف کشف می‌شود. «بین‌المللی شدن»، به مثابه یک سیاست فرهنگی و آموزشی، مقتضیات خاص خود را می‌طلبد و بشدت مبتنی بر درکی است که نهادهای متولی آن از امر «بین‌المللی» و «آموزش‌عالی بین‌المللی» دارند. موج جدید این پدیده در ایران، مستلزم یک بازاندیشی مستمر است تا بتوان روند رو به بهبودی را برای این مسأله در ایران ترسیم کرد.

بین‌المللی شدن محرک‌ها و انگیزه‌های بسیاری برای نهادهای آموزش عالی دولتی و خصوصی دارد؛ نخست انگیزه‌ها و «محرک‌های اقتصادی» در زمینه توسعه و نیروی کار است و همچنین «محرک‌های سیاسی» و بحث‌های امنیت ملی در حوزه منطقه و کمک‌های فنی است که همه اینها بخشی از سیاست‌های اقتصادی و سیاسی دولت محسوب می‌شوند. از سوی دیگر، فرآیند بین‌المللی شدن انگیزه و «محرک آکادمیک» هم دارد که بیانگر رشد و توسعه تحقیقات و چشم‌انداز آکادمیک است. محرک چهارمی نیز هست که ما معمولاً از آن غفلت می‌کنیم و این «محرک اجتماعی-فرهنگی» است؛ یعنی دانشگاه بین‌المللی را با هدف توسعه فرهنگی و اجتماعی، همچنین با هدف توسعه درک و شناخت بین‌فرهنگی در میان شهروندان تأسیس کنیم. بین‌المللی شدن را از این منظر می‌شود به مثابه تلفیق جنبه‌های بین‌المللی بین‌فرهنگی و جهانی در اهداف و کارکردها و خدمات آموزش‌های دانشگاهی درنظر گرفت که از این منظر بین‌المللی شدن یک فرآیند مستمر و پویا است. یعنی خصلتی نیست که آن را تأسیس کنیم و سپس به‌طور خودکار کارش را انجام دهد بلکه فرآیندی است که بشدت «زمینه‌مند» و «تاریخی» است و به همین دلیل همواره مستلزم بازاندیشی است. با این نگاه، ما در دنیا «سه نسل» دانشگاه بین‌المللی داریم. هرچند محققانی مانند «جین نایت» معتقدند که فرم ثابت یا استاندارد ثابتی برای دانشگاه بین‌المللی وجود ندارد و نباید هم وجود داشته باشد چون مفهوم «بین‌المللی شدن» در بستر کشورهای مختلف معانی مختلفی دارد و می‌تواند بازخوردهای متفاوت داشته باشد و مدل‌های مختلفی از آن استخراج شود. اما آنچه تجربه شده، تا به حال سه تیپ دانشگاه بین‌المللی در دنیا برای ما به ارمغان آورده است: یک تیپ دانشگاه‌های کلاسیک؛ یعنی همین مدلی که ما در ایران داریم، یعنی عنصر بین‌المللی را به دانشگاه وارد می‌کنیم؛ مثلاً دانشجوی خارجی و گاهی هم به ندرت، استاد خارجی می‌آوریم؛ و اسمش را «دانشگاه بین‌المللی» می‌گذاریم.

نسل دوم، نسل‌های ماهواره‌ای هستند، دانشگاه‌هایی که در جاهای مختلف شعب خود را دایر می‌کنند و امروزه بسیار رایج شده‌اند؛ همچون در حاشیه خلیج‌فارس که دانشگاه‌های بزرگ جهان، شعب مختلفی دارند.

نسل سوم که ما در ایران تجربه‌ای از آن نداریم، نسل دانشگاه‌های مشترک است، یعنی چند مؤسسه پژوهشی و دانشگاهی از کشورهای مختلف می‌آیند و یک دانشگاه مشترک تأسیس می‌کنند. این مدل به تازگی در شرق آسیا رواج یافته است.

«جین نایت»، از محققان صاحبنظر حوزه آموزش بین‌المللی، در مورد چند باور غلط در حوزه «بین‌المللی شدن آموزش‌عالی» بحث جالبی دارد. باورهایی که متأسفانه بسیار هم در ایران رایج و مؤثر است؛

نخستین باور اشتباه رایج در مورد «بین‌المللی شدن آموزش‌عالی» این است که فکر می‌کنیم دانشجوی خارجی عاملان بین‌المللی شدن هستند. یعنی وقتی ما می‌خواهیم دانشگاهی را بین‌المللی کنیم؛ بسنده می‌کنیم به اینکه تعدادی دانشجوی خارجی را به آن دانشگاه وارد کنیم؛ به‌طور مسلم این باور اشتباهی است. «دانشگاه بین‌المللی» امری ترکیبی و پیچیده‌ است که مستلزم ساز و کارهایی در بخش‌های مختلف جامعه، دانشگاه و مراودا