پاورپوینت کامل تعقل در «اوصاف» ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعقل در «اوصاف» ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعقل در «اوصاف» ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعقل در «اوصاف» ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

به دعوت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی سه شنبه ۲۷ تیر ۱۳۹۶ بزرگداشتی در ادای احترام به آثار و شخصیت معنوی و فرهنگی استاد حسن لاهوتی مترجم نامدار و عرفان پژوه محقق معاصر برگزار شد. در این همایش دکتر حسن بلخاری، دکتر مهدی محقق، دکتر غلامعلی حداد عادل و دکتر اصغر دادبه و فرهاد طاهری سخنرانی کردند.

به دعوت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی سه شنبه ۲۷ تیر ۱۳۹۶ بزرگداشتی در ادای احترام به آثار و شخصیت معنوی و فرهنگی استاد حسن لاهوتی مترجم نامدار و عرفان پژوه محقق معاصر برگزار شد. در این همایش دکتر حسن بلخاری، دکتر مهدی محقق، دکتر غلامعلی حداد عادل و دکتر اصغر دادبه و فرهاد طاهری سخنرانی کردند.

متن سخنرانی فرهاد طاهری، پژوهشگر تاریخ معاصر در بزرگداشت استاد حسن لاهوتی را در ادامه می خوانید.

تعقل در «اوصاف»

درآغازسخن ادای احترام می کنم به روان بزرگ مردی فرهیخته و اخلاق اندیش که شعله های وجود نازنین خود را گرمی وروشنی بخش عالم «آگاهی ودانایی » کرد . از سرِدغدغه های گام برداشتن برای تعالی اندیشه ها ، از نوردیده ها کاست و بررنج دست ها افزود و جادوی کلمات وجملات را به خدمت « بیداری از غفلت ها » گماشت . استاد حسن لاهوتی که یاد او همیشه در دل و دید ماست . همچنین از اولیای انجمن آثار ومفاخر فرهنگی بسیار سپاسگزارم که باردیگر، فرصتی به من دادند تا درمحفلی بسیار پرشأن که به حضور شماری از طایف علم، مزین است در بزرگداشت استاد حسن لاهوتی سخن بگویم . بسیار خرسندم که چهارمین سخنرانی ام در این تالار نیز در ادای احترام به یکی از «سپاسگزاران»ِ بسیار شایست هویت وفرهنگ ایرانی و از شیفتگان زبان فارسی است . من پیش از این سخنرانی ، در همین تالار ، در بزرگداشت استادان صاحب فکر و قلم و اندیشه که جملگی از دلسوزان ِزبان فارسی بوده اند( استاد بهاءالدین خرمشاهی ، استاد غلامحسین یوسفی ، استاد ابوالحسن نجفی ) سخن گفته ام . بدون تردید ، این بزرگان ، «شیفتگان در کمند ِ» چم و خم رازهای ناپیدا وهوش ربای « زبان فارسی» اند . همین « همدلی وهم نظری در این شیفتگی » هم مسلما ، انگیز بسیار پرکشش من برای سخنرانی در«بزرگداشت» آن بزرگان بوده است . امروز می خواهم دربار «سه ویژگی» در خور تأمل و بسیار شایست ذکر ویادکردِ استاد حسن لاهوتی سخن بگویم . سخن گفتن درخصوص این سه ویژگی البته ، پیش کشیدن یک بحث بسیار مهم اجتماعی وفرهنگی و آموزشی است وگمان می کنم درخصوص این «اوصاف » اگر تعقل کنیم و بکوشیم که در رفتارهای فردی واجتماعی وفرهنگی لحاظ شود بی تردید به شکوفایی و پویایی بیشتر جامع ایران خواهد انجامید . «اولین» این ویژگی ها ، نوعِ مواجهاستاد لاهوتی با آثار وافکار دانشمندان واندیشه وران پس از«درگذشت» آنان است . اصولا ودر وجه غالب ، مواجه انسان ها با آثار وشخصیت «دیگران » بعد از ماجرای «مرگ » ( اعم از مرگ ِدانشمندان یا غیردانشمندان ) ازنوع «تحسر وتحلیل عاطفی » است . پرد« مرگ» معمولا در انظاربسیاری ، پوشانند حقایق است . وقتی زنده یاد استاد ابراهیم پورداود درگذشت دکتر احسان یارشاطر در سوگ او نوشت :. «مرگ سایه ای خطاپوش دارد» . جان کلام این سخن آن است که داوری های بی غرض و نگاه منصفانه در بار شخصیت هایی که در گذشته اند ، درسای مرگ دچارخطا وچشم پوشی برحقایق می شوند! همین شاید مهمترین دلیلی است که نقد از «درگذشتگان» را دردید بسیاری ناخوشایند جلوه دهد . حسِ «تحسر وتأسف » داشتن بعد از «درگذشتِ » دانشمندان ونخبگان ، البته یک فضیلت اجتماعی ، یک آموز تربیتی ومذهبی ، و یک حس انسان دوستی است که به تعالی اخلاق در جامعه بسیارکمک خواهد کرد و انگیزه ای در بزرگداشت ِ «شخصیت درگذشتگان» و باعث ادای بیشتر « حرمت واحترام» به آنان خواهد شد اما برای شکوفایی تعقل ، وپیش بردن جامعه به سوی کمالات ، صرف نمودِ «تحسروتأسف » در یادکرد « رفتگان » بسنده نیست وچه بسا اگر تمام نگرش ها و داوری ها دربار «درگذشتگان» براساس «تحسروتأسف » باشد ، به نوعی ایستایی و خمودگی درعرصه های معرفت و دانش ، ودر نهایت به «انحطاط و تنزل ِ» ارزش ها در جامعه منجرمی شود . آنچه به نظر درکنار نمودِحس «تحسروتأسف » (بعد از «درگذشت » ها ) ، حضورآن برای قوام بخشیدن به «بنیان ارزش ها و تعالیم » درجامعه نیاز است ، «تحلیل عقلانی واقع بین ِروشنگر» است از آثار وشخصیت ِدانشمندان و نخبگان پس از «درگذشت ِ» آنان . این تحلیل عقلانی ، بی تردید به معنی « بی حرمتی » یا «اسائ ادب » یا ارتکاب رفتاری خلاف آموزه های مذهب وسنت های اجتماعی نیست . در این نوع تحلیل عقلانی روشنگر ، ملاک ها نه کند وکاو در رفتارهای خصوصی یا راه یافتن به اندرونی های دانشمندان و نخبگان ، بلکه حیطه وشمول معیارهای آن ، صرفا جلوه های اجتماعی و فرهنگی ِشخصیت دانشمندان وتحلیل ومعرفی واقع بینان عقلانی آثار آنان است . این «تعقل در اوصاف ِ» دانشمندان وآثارشان ( پس از درگذشت آنان ) ، راه را بربیراهه رفتن های محققان خواهد بست ، مانع ِبروز قضاوت های نادرست درعرص تحقیقات خواهد شد واجازه نخواهد داد مسیر تاریخ فرهنگی و اجتماعی منحرف شود و تصویری بسیار منطبق تر باواقعیت ها وحقایق از«چهر شخصیت ها و آثارشان » پیش چشم ها خواهد گذاشت و «شکوه و ستایش وتوهم و اغراق » واهی وخیال انگیز نیز مجالی برای جلوه نمی یابد . بنابراین باید گفت دانشمند یا استادی صاحب نظر که بر چندو چون آثار و جزئیاتِ شخصیت فرهنگی و اجتماعی «معاصران پُریاد وپُرآواز» حیط تحقیقات خود به نیکی آگاه است اما «تحلیل عقلانی روشنگر» خود را «ازآنچه می داند» با مخاطب سخنان وخوانند آثارش درمیان نمی گذارد ، دانسته یا ندانسته ، درنوعی« خیانت به فرهنگ و اصالت تحقیقات» سهیم بوده است . او ، درکشاندن «سیرتاریخ وتحول تحقیقات » به انحراف و به بیراهه ودرنهایت ، در دامن زدن به « نادانی ها وندانستن ها » درجامع خود کوشیده است . جرم وگناهی که البته به هیچ عنوان بخشودنی نیست . هرچند مرتکب آن از استادان طرازاول ادبیات و عرفان و تاریخ و…باشد . نگاه و نظرِاستاد لاهوتی به شماری از دانشمندان متقدم دوران معاصردر ِعرص عرفان پژوهی و مولانا شناسی ( یعنی عرصه ای که خود درآن صاحب فکرواثربود) دقیقا ، از پنجر «تحلیل عقلانی روشنگر» بود . او البته این تحلیل عقلانی روشنگر را بیشتر در اظهارنظرهایش ، جلوه گرمی ساخت و درآثارقلمی لحاظ نمی کرد . دلیل آن هم نه ، دو رویی یا ریا ورزی بلکه صرفا در نظرگرفتن «تنگناهای شعور اجتماعی » بود . چگونه می توانست در عالم «تحقیقات و دانشگاه » این روزگار که بر«گِرد شماری از استادان پُرآوازه اش » این همه ارادتمندان سینه چاک حلقه زده و سدی نفوذ ناپذیر از «ستایش ها و بی همانندی ها ونخب دهر بودن ها» برافراشته اند ، مثلا به آثار و شخصیت فرهنگی و اجتماعی استادان بی بدیلی چون بدیع الزمان فروزانفر ، دکترعبدالحسین زرین کوب ، دکترسیدجعفرشهیدی ، استادجلال الدین همایی ، علامه محمدتقی جعفری ، عبدالباقی گولپینالی ، و….( مولوی شناسان و مثنوی پژوهان پیش از او ) ،آشکارا وپُرصدا ، از دریچ «تحلیل عقلانی روشنگر» بنگرد وصریح هم به قلم آورد؟

ویژگی دوم شخصیت استاد حسن لاهوتی را شاید بتوان در«لحاظ کردن ِ» همین «تحلیل عقلانی روشنگر»درحرف مترجمی اش دانست. حضور این نوع تحلیل عقلانی ، در ساختار ذهنی او ، پیامدش تحقق «صداقت درترجمه ای محققانه » وتجلی «سع صدر وصمیمیت » در اندیش او با مترجمانی «نوقلم » بود که به تازگی قدم به راه گذاشته بودند . استاد حسن لاهوتی ، در سلسله مقالاتی باعنوان «ترجمه وویرایش » ( که درقالب چهار مقاله درشماره های ۲۷، ۳۰ ، ۳۱، ۳۴ فصلنام وزین مترجم ازپاییز ۱۳۷۷تا بهاروتابستان ۱۳۸۰ منتشرشد ) کوشید تا حاصل سالها تجربیات گرانقدر خود را در عالم ترجمه ونیزنتیج تعمق وتأمل بسیارش را در متون ادب فارسی و نیز ماحصل ِانس یافته گی خود را با« فارسی اندیشی وفارسی نویسی » بی دریغ در اختیارنوپویندگان عالم ترجمه بگذارد . او درعالم ترجمه ، به اذعان صریح بسیاری از مترجمان وعالمان بزرگ روزگارما ، به «آنی » دست یافته بود . «آنی » که سالهای بسیاربرسرِرسیدن به «آن» ازکف داده بود اما صادقانه این تجربی