پاورپوینت کامل مفهوم و معنی تاریخ و زمان ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مفهوم و معنی تاریخ و زمان ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مفهوم و معنی تاریخ و زمان ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مفهوم و معنی تاریخ و زمان ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

چندی پیش سومین دوره مراسم اعطای «جایزه دکتر رضا داوری اردکانی» به بهترین رساله‌های دوره دکتری فلسفه در محل مؤسسه شهر کتاب برگزار شد. آنچه در پی می‌آید، مشروح سخنان بنیان‌گذار این جایزه است. با آرزوی توفیق برای استاد داوری، امیدواریم این سنت حسنه جا بیفتد و به نام دیگر بزرگان این دیار نیز چنین جوایزی درنظر گرفته شود:

اشاره: چندی پیش سومین دوره مراسم اعطای «جایزه دکتر رضا داوری اردکانی» به بهترین رساله‌های دوره دکتری فلسفه در محل مؤسسه شهر کتاب برگزار شد. آنچه در پی می‌آید، مشروح سخنان بنیان‌گذار این جایزه است. با آرزوی توفیق برای استاد داوری، امیدواریم این سنت حسنه جا بیفتد و به نام دیگر بزرگان این دیار نیز چنین جوایزی درنظر گرفته شود:

از دوستان عزیزم که جایزه‌ای به نام من بنیاد کرده‌اند، تشکر می‌کنم. در این کار سهم من تقریبا هیچ است. پیشنهادش را دوستان و همکاران داده‌اند و تمام زحمت جستجوی رساله‌‌های ممتاز و خواندن و بررسی و سنجش آنها و نشستن و مشورت‌کردن و برنامه‌ریزی جلسات و فراهم آوردن مقدمات کار و ترتیب مراسم اعطای جایزه همه بر دوش آنان است. اینکه نام مرا می‌آورند و این اقدام را به من نسبت می‌دهند، لطف و احسان مضاعف آنان است. در حقیقت من سپاسگزار آنها هستم و برخورداری از دوستی چنین دوستانی را از بخت خوش خود می‌دانم.

قرار بود که چند کلمه‌ای در باب فلسفه و آینده یا آینده فلسفه در این مجلس بگویم. من خود پیشنهاد کرده بودم که خوب است در این باب سخن گفته شود؛ اما بعد که فکر کردم، دیدم کار دشواری را بر عهده گرفته‌ام. درست است که من در باب آینده و آینده‌نگری مقالاتی نوشته‌ام، اما مخاطب آن مقالات تنها اهل فلسفه نیستند. اینجا در مجلس فلسفه توقع این است که به زبان اهل آن سخن گفته شود و چون من تکلیف خود را میان فلسفه‌نویسی و روزنامه‌نویسی روشن نکرده‌ام، وقتی چیزی می‌نویسم، این احتمال وجود دارد که وقتی فیلسوف به آن نظر می‌کند، بگوید: این نوشته آکادمیک و فلسفی نیست. البته روزنامه‌خوان هم می‌گوید: این فلسفه یا فلسفه‌بافی است و خوب می‌فهمم هر دو فریق چه می‌گویند! گاهی هم خود را از بابت شیوه و سبک نوشتنم ملامت می‌کنم.

مثلا وقتی مقاله‌ای درباره «آینده و آینده‌نگری» را بعد از ده بار نوشتن و بازنوشتن و… برای چاپ شدن دادم، افسوس خوردم که چرا به جای آنچه نوشته‌ام، شرحی از ذات زمان و آینده در فلسفه ننوشته‌ام و آرای فیلسوفان را از دوران قدیم تا زمان حاضر نقل و نقد نکرده‌ام و نگفته‌ام که چرا زمان در فلسفه جدید و معاصر این اندازه اهمیت یافته است؟ زمان یکی از دشوارترین و دست‌نیافتنی‌ترین معانی فلسفه و به طور کلی تفکر است (در دین و شعر و حکمت هم سخنهای خوب درباره زمان هست)؛ اما من به جای تحقیق در ذات زمان و تاریخ، می‌کوشم به وجه وجودی و اجتماعی آنها نظر کنم و نشان دهم که ما کجا و در چه زمانی به سر می‌بریم.

تقدیر زندگی تاریخی آدمی

در دیاری که فلسفه غریب است، آیا نباید کسانی هم در کنار استادان فلسفه که از پیدایش مفهوم زمان و تلقی آن در نظر فیلسوفان و نسبت آن با مسائل و مطالب دیگر فلسفه و تقدیر زندگی تاریخی آدمی تحقیق می‌کنند، باشند که بگویند ما با زمان چه نسبت داریم و آگاهی‌مان از آن چه اندازه است و این آگاهی یا ناآگاهی در کار و بار و زندگی‌مان چه اثر دارد؟ شاید با این شیوه بیان، بعضی از اهل سیاست و کسانی که در کار اداره و ساماندهی امورند، شرایط و امکان‌‌های ادای وظایف خود را بهتر بشناسند. گمان می‌کنم با این کار زمینه‌ای هم برای ورود در طرح و بحث ذات زمان فراهم می‌شود.

با وجود این در این مجلس می‌خواهم به اجمال از پاورپوینت کامل مفهوم و معنی تاریخ و زمان ۴۵ اسلاید در PowerPoint بگویم. ارسطو زمان را در فیزیک مطرح کرد و آن را «مقدار حرکت» دانست و نظر او کم و بیش در طی دوهزار سال در فلسفه متبّع بود. اگر در این مدت زمان معنی دیگری پیدا کرده و نظرهای دیگری اظهار شده، منشأ آن دین و شعر بوده است. پاسخ «لن ترانی» به کلیم‌الله و مدهوشی او در کوه طور و تجسّد مسیح و قسم به عصر در قرآن مجید و اعتقاد مسلمانان و بخصوص شیعیان به ولی‌عصر و امام زمان(عج) و انتظاری که مزداییان و یهودیان و مسیحیان و مسلمانان دارند و اشارات شاعران به وقت و زمان، حکایت از زمانی دارد که با تلقی یونانیان متفاوت است. در فلسفه طرح زمان متناسب و متناظر با طرح مطالب و معانی دیگر بوده است؛ چنان‌که فی‌المثل تحول در معنی زمان در فلسفه اسلامی با طرح حدوث عالم و در فلسفه جدید همزمان با معنی جدید اراده، یعنی اراده آزاد پیش می‌آید.

یونانیان و مسلمانان و قرون وسطاییان به اراده چندان توجه نکرده‌اند؛ چنان‌که ارسطو و فیلسوفان جهان اسلام آن را صرف عزم جزم و تابع ادراک نظری می‌دانستند. درست بگویم یونانیان و مسلمانان اراده را در زمره قوای نفس نمی‌دانستند. اگر این تلقی را در برابر فی‌المثل نظر شیلر قرار دهیم، متوجه تغییر بزرگی می‌شویم که در فلسفه جدید روی داده است. شیلر می‌گفت: «در انسان قوه‌ای جز اراده وجود ندارد و اراده… هم بر عقل و هم بر حس مسلط است» (هانا آرنت، حیات ذهن، ص۲۹، ترجمه مسعود علیا، ققنوس، ۱۳۹۳)

اراده آزاد

طرح اراده آزاد چه نسبتی با بحث زمان و آینده دارد؟ این نسبت که در ظاهر بی‌وجه می‌نماید، گرانیگاه مباحث مهم فلسفه دوره جدید است. پرسش این نیست که دو امر مجزای زمان و اراده آزاد در کجا به هم مربوط می‌شوند و این در آن و آن در این، چه تغییری پدید می‌آورد، بلکه مسئله این است که این دو به هم پیوسته‌اند و از هم تفکیک نمی‌شوند و در این پیوستگی است که قوام جهان جدید و سیاست و علم و تکنولوژی آن را می‌توان درک کرد. اگر فی‌المثل برگسون که مابعدالطبیعه‌اش صورتی از تفکر فلسفی پایان مدرنیته است، در مباحث خود مخصوصا بر اراده آزاد و اختیار و زمان تمرکز کرده است، وجهی جز این ندارد که در نظر او این دو مبحث به هم بسته و ملازم یکدیگرند؛ یعنی اراده آزاد اقتضای تلقی دیگری از زمان، متفاوت با تلقی یونانی و اسلامی و قرون وسطایی دارد. در این تلقی تازه از زمان، انسان نیز معنای دیگر پیدا می‌کند. با این مقدمه کوتاه و بر اساس آن، می‌توان نگاهی به تاریخ زندگی بشر انداخت و تقسیم‌بندی‌متفاوتی با تقسیم‌بندی ‌متداول پیشنهاد کرد.

دوره‌های تاریخ بشر

به نظر می‌رسد که تاریخ بشر سه دوره دارد: یکی دورانی که آغازش هر جا و هر وقت بوده، به رنسانس و قرون جدید می‌رسد. این تاریخ، تاریخ دمسازی نسبی با طبیعت و ادراک شهودی و نظری و عقلی و ثبات زمان (اکنون مداوم) و نبود اراده یا بی‌نیازی از آن بوده است.

دوران دوم با گشایش افق آینده‌ای که می‌بایست به دست آدمی و با قدرت اراده و علم او ساخته شود، از رنسانس و به اعتباری از قرن هجدهم آغاز می‌شود. این دوران دوران اراده به قدرت یا مدرنیته است. مدرنیته رویکرد آگاهانه به آینده و اراده به آینده است؛ آینده‌ای که اکنون با