پاورپوینت کامل پیشین? وقف کتاب در سنت اسلامی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیشین? وقف کتاب در سنت اسلامی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیشین? وقف کتاب در سنت اسلامی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیشین? وقف کتاب در سنت اسلامی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

نخستین معنای لغوی وقف در زبان­های عربی و فارسی، ایستادن، ایستاده ماندن، ایستانیدن، قد برافراشتن، و بازداشتن است (دهخدا، ۱۳۷۷: ذیل واژه، آذرنوش، ۱۳۷۹: ذیل واژه)؛ اما در اصطلاح فقهی به معنی «عقدی است که ثمر آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است»

نخستین معنای لغوی وقف در زبان­های عربی و فارسی، ایستادن، ایستاده ماندن، ایستانیدن، قد برافراشتن، و بازداشتن است (دهخدا، ۱۳۷۷: ذیل واژه، آذرنوش، ۱۳۷۹: ذیل واژه)؛ اما در اصطلاح فقهی به معنی «عقدی است که ثمر آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است» (محدّث نوری، ۱۴۰۸ق: ج۱۴، ص۴۷)،[۱] و در این مفهوم، آن را به «وقف کردن بر مساکین چیزی را به راه خدا»، «آنچه را در تملّک کسی باشد، به راه خدا گذاشتن»، و گاه به معنیِ مطلق «عطا» تعبیر کرده‌اند (دهخدا، ۱۳۷۷: ذیل واژه). با آن­که در قرآن مجید از وقف به صراحت یاد نشده، مفاهیم متعددی چون قرض الحسنه، تعاون، صدقه، انفاق، احسان، ایثار، عمل صالح، باقیات صالحات، خیرات، و مَبَرّات را در کلام الهی می توان منطبق با مفهوم کلی وقف در نظر گرفت. از جمله آیات قرآن با اشاراتی به مفهوم وقف، یکی آیه ۹۲ سوره آل عمران است: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ»،[۲] و دیگری آیه ۴۶ سوره کهف: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَهُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا».[۳] در حدیثی منقول از پیامبر اسلام (ص) نیز از «صدقه جاریه»[۴] سخن رفته که فقها آن را وقف تفسیر کرده اند. بر این اساس، پیداست که وقف از سنن حسنه ای است که از نخستین سال­های ظهور اسلام در جوامع اسلامی رواج یافته است و نیکوکاران مسلمان با بذل همه یا بخشی از دارایی ها یا منافع خویش در راه استفاده عمومی، این سنت را تا امروز تداوم و رونق بخشیده اند. در تمام این مدتِ دراز اموال وقفی طیف گسترده ای از مستغلات و اراضی و ابنیه تا باغ و مزرعه و چاه و دارایی های دیگر را دربر گرفته است. در اغلب موارد این اموال، یا منافع و درآمدهای حاصل از آنها، برای استفاده عموم یا گروهی مشخص از مردم وقف عام یا خاص شده است. مساجد، بقاع و مزارات متبرک، حسینیه­ ها و تکایا، بیمارستان­ها، و مدارس همواره از مهم­ترین پذیرنده­های وقف بوده اند که عواید وقفی را، بنا به صلاحدید واقف یا متولیان وقف، یا صرف احداث و تعمیرات و مخارج جاری بنیادهای یادشده کرده اند یا در اختیار مردم نیازمند نهاده اند. نمونه شاخص و فعّال این گونه اماکنِ مبتنی بر وقف در جهان اسلام، مجموعه عظیم زیارتگاه حضرت رضا (ع) در مشهد است که قرن ها مهم ترین مرکز جذب و صرف انواع موقوفات در ایران بوده است.[۵]

اما روی دیگر جریان وقف، دایر کردن کتابخانه­ و اهداء انواع کتاب به آنهاست. چنان­که می­دانیم، اساس دین اسلام بر کتاب استوار شده و خواندن و نوشتن همواره جزء جدایی ­ناپذیر تمدن اسلامی بوده است. جایگاه مکتوبات در فرهنگ اسلامی چندان بوده که کسانی علت خاتمیت دین اسلام را خروج بشریّت از دوران کلامی و شنیداری و ورود به دوران نوشتاری دانسته ­اند (مؤذن جامی، ۱۳۷۹: ۵۳). با این اوصاف، جای شگفتی نیست که وقف کتاب، و در رأس آن نسخه­ های قرآن (مصاحف)، از همان آغاز ظهور اسلام امری پسندیده، حتی واجب، و در شمار صدقه جاریه و باقیات صالحات به حساب آمد. چندان نپایید که وقف کتاب در جامعه مسلمانان آن­چنان گسترش یافت ­که طبقات مختلف مردم، از خلفا و فرمان روایان و صاحب ­منصبان، تا اشراف و بازرگانان و عالمان و عموم کتاب­دوستان، نه ­فقط انبوهی از انواع کتاب، که اموال منقول و نامنقولی را وقف گسترش و نگهداری مخازن کتاب و حتی تولید و توزیع کتاب­های جدید کردند.

بدیهی است که نخستین و بیشترین نشانه های سنت وقف کتاب را باید در وقف مصحف ها ردیابی کرد که اندک زمانی پس از برآمدن اسلام به جریان افتاد. مطابق منابع تاریخی، عثمان بن عفّان خلیفه سوم مسلمین، به ترغیب امام علی بن ابی طالب (ع) پس از یکدست سازی رسم الخط قرآن، چهار یا هفت نسخه از کتاب خدا را ترتیب داد و با هدف استفاده عموم مسلمانان، برای شماری از مساجد بزرگ در مراکز اصلی تمدن اسلامی، از جمله مکه، یمن، بحرین، بصره، و کوفه فرستاد (ابن اثیر، ۱۳۸۵ق: ج۳، ص۱۱۲؛ فضائلی، ۱۳۹۰: ۱۱۱-۱۱۲). نیز گفته شده اسحاق بن مرار ابوعمرو شیبانی (درگذشته ۲۰۶ق) بیش از هشتاد مصحف به خط خود نوشت و به مساجد کوفه سپرد (خطیب بغدادی، ۱۴۱۷ق: ج۶، ص۳۲۹-۳۳۰). در برخی موارد هم به صراحت از وقف مصحف سخن رفته است، چنان که گفته اند مُفَضَّل بن محمد ضَبّی (درگذشته ۲۰۸ق) نسخه هایی از قرآن کتابت و وقف مسجدها می کرد و چون از انگیزه عملش پرسیدند، پاسخ گفت: «با این کار گناهانم را در نگارش سخنان مطایبت­ آمیز جبران می کنم» (سیوطی، ۱۳۸۴ق: ج۲، ص۲۹۷).[۶]

انگیزه های وقف کتاب و مصحف

به نظر می رسد خیل عظیم واقفان نسخه های نفیس، از جمله واقفان مصاحف، طی سده های متوالیِ رواجِ وقف در جوامع اسلامی، انگیزه ها و اهداف متعددی را در نظر داشته اند که کسب ثواب، علاقه به ترویج علوم اسلامی، ماندگاری نام خویشتن و خاندان، و حفظ کتب نفیس در برابر آسیب ها، از مقاصد مهم­تر بوده است. مورد اول در ترغیب واقفان کارکردی اساسی داشت، چرا که ایشان، مطابق آیات و روایت پیش گفته،[۷] وقف کتاب و مصحف را از زمره باقیات صالحات