پاورپوینت کامل مدایح رضوی در کلام شاعران فارسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدایح رضوی در کلام شاعران فارسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدایح رضوی در کلام شاعران فارسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدایح رضوی در کلام شاعران فارسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

دعبل خزاغی، یکی از مشاهیر شعرای عرب و مداح اهل بیت (علیهم‌السلام) و از یاران حضرت رضا(ع) بود. نوشته‌اند آنگاه که دعبل، قصیده تائیه که در مدح و مصائب اهل بیت رسول و در محضر مبارک امام رضا(ع) با مطلع زیر سرود:

مقدمه:

دعبل خزاغی، یکی از مشاهیر شعرای عرب و مداح اهل بیت (علیهم‌السلام) و از یاران حضرت رضا(ع) بود. نوشته‌اند آنگاه که دعبل، قصیده تائیه که در مدح و مصائب اهل بیت رسول و در محضر مبارک امام رضا(ع) با مطلع زیر سرود:

مدارسُ آیاتٍ خَلَت مِن تلاوهٍ

و منزلُ وحیٍ مَقفَر العرصاتِ

– مدارس آیات الهی از تلاوت خالی شده است و جایگاه وحی به بیابانی قفر و تهی تبدیل گردیده است.

بعد از فراغت از شعر، امام رضا(ع) از جای برخاستند او را امر کردند که از مکان خود برنخیزد. آن امام همام به همراه خادم خود داخل خانه شدند و بعد از برگشتن خادم، صد دینار سکه که به نام حضرت رضا(ع) ضرب شده بود را آورد و به دعبل گفت: که مولای من می‌فرماید: این زر برای نفقه توست و در مخارج خود صرف کن. دعبل گفت، به خدا قسم که من از برای مال دنیا نیامده‌ام و این قصیده را به طمع این‌که صله دریافت کنم، نسروده‌ام. او همیان زر را رد کرد و جامه‌ای از جامه‌های حضرت را طلب کرد که به آن تبرک جوید و خود را مشرف کند. پس حضرت رضا یک طاقه جبه خز با همیان زر به او عطا کرد.

این سان، ادب و شعر شیعی بر اثر تشویق بزرگواران دین رشد کرد و شاعرانی مؤمن و وابسته به مکتب فضیلت اهل بیت، مدافع حق و زبان گویای محرومان و مظلومان شدند و شعرشان در دل و جان مردم اثری دوچندان گذاشت، که در این راستا ساختن مراثی و سرودن قصاید در مناقب اهل بیت از امور مورد توجه و علاقه شاعران شیعی مذهب است که از دیرباز معمول بوده است.

با نگاهی اجمالی به تاریخ ادب زبان فارسی‌مان به این نکته خواهیم رسید که در تاریخ ادب ما سخنوران آزاده فراوانی بوده‌اند که تنها فضیلت و حقیقت را ستوده و تبلیغ کرده‌اند و از این رهگذر رنج‌های فراوان به جان خریده‌اند و با این وجود تا عصر صفویه در زمینه مدح پیامبر و مخصوصاً ائمه معصومین به اشعار زیادی برنمی‌خوریم. زیرا تعصبات و مشاجرات مذهبی قرون پنجم و ششم هجری که تمام ایران را در بر گرفته بود، با جنگ‌ها و ستیزه‌های جاهلانه و مغرضانه و متعصبانه همراه بود که شاعران شیعی که در اکثر شهرها در اقلیت بودند یا شعری در این زمینه نمی‌سرودند و یا اگر شعری می‌گفتند برای حفظ جان آن را ثبت یا ضبط نمی‌کردند.

نخستین چکامه‌ای که در مدح علی بن موسی‌الرضا(ع) آمده است، از آن «سنایی غزنوی» است و ظاهراً پیش از او کسی در مقام مدح امام رضا(ع) برنیامده است و یا اگر قصایدی در این زمینه سروده شده، در جایی ضبط و ثبت نشده است و اگرچه در دواوین منظوم شاعران ما تا قبل از تیموریان و صفویان، اشعار مدحیه در مورد امام رضا(ع) بسیار اندک است، اما از زمان تیموریان و به ویژه صفویان، که دیدگان شیعیان آزادانه به سوی خطه پاک طوس منور گردید،‌ قصاید و مدایح زیبا و ارجمندی در مدح و منقبت امام ثامن سروده شده است.

در این مقاله کوتاه با عنوان به مصادیقی از ذکر مناقب و فضایل شمس شموس خطه طوس ضامن‌الائمه و ثامن‌الائمه می‌پردازیم.

ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی، شاعر و عارف نامی ایران در قرن ششم هجری است که با مطالعه دقیق دیوان و حدیقه ارزش‌مندش درمی‌یابیم که دوست‌دار آل علی (علیهم‌السلام) است. ایشان مدیحه‌ای استوار و چکامه‌ای به سبک خراسانی و با این مطلع دارد:

دین را حرمی است در خراسان

دشوار تو را به محشر آسان

که در آن حدیث منقول «سلسله الذهب» امام رضا(ع) و شرط توحید را که «امامت و ولایت» است، به تصریح باز می‌گوید:

از رفعت او حریم مشهد

از هیبت او شریف، بنیان

از حرمت زائران راهش

فردوس فدای هر بیابان

از خاتم انبیا در و تن

از سید اوصیا در و جان

از جمله شرطهای توحید

از حاصل اصل‌های ایمان

زین معنی زاد در مدینه

این دعوی کرده در خراسان

مهرش سبب نجات و توفیق

کینش مدد هلاک و خذلان

در دامن مهر تو زدم دست

تا کفر نگیردم گریبان

دیگر شاعر و عالمی که وفاتش به سنه ۷۲۶ هـ .ق اتفاق افتاده و معاصر علامه حلی و صاحب هفت‌بند معروفی در مدایح اهل بیت است، حسن کاشی آملی است. ایشان در قصیده‌ای در مدح امام هشتم چنین می‌سراید:

شرف خاک خراسان همه دانی که ز چیست؟

ز آن‌که در خطه او روضه رضوان آمد

چه عجب بوی بهشت از دم بادی که در او

اثری از شرف خاک خراسان آمد

یک طواف درش از قول رسول قرشی

تا به هفتاد حج نافله یکسان آمد

آن‌که اندر حرم جان محبان مهرش

مالک چار حد خانه ایمان آمد

«خواجوی کرمانی» ـ نخل‌بند شاعران ـ از شاعران ممتاز و پرآوازه ایران است که خواجه شیراز حافظ، بسیار از شعر و اندیشه وی استفاده نموده است. او در دیوان اشعار خود در مدح امام رضا(ع) می‌گوید:

به سرو باغ رضا، مرتضای خضر قرین

چراغ چشم سماوات و شمع روی زمین

سبیل دار خراسان و خور خراسان ناب

شهید مشهد و خسرو نشان طوس نشین

حسن نهاد و علی نام و موسوی گوهر

ذبیح نسبت و یحیی دل و مسیح آئین

فروغ طلعت او آفتاب اوج هدی

غبار درگه او کحل چشم حورالعین

«محمود بن یمین الدین» معروف به «ابن یمین» شاعر اواخر قرن هفتم هجری نیز در قصیده‌ای مطول به مدح حضرت علی ابن موسی‌الرضا و تعریف بقعه منور او پرداخته است:

گوهر افشان کن ز جان ای دل که می‌دانی چه جاست

مهبط نور الهی روضه پاک رضاست

دُر دریای فتوت گوهر کان کرم

آن که شرح جود آباء کرامش هل اَتاست

قره العین نبی فرزند دل‌بند وصی

مظهر الطاف ایزد فخر اصحاب عباست

هست سلطان خراسان نی چه گفتم زینهار

بر سر هر هفت اقلیم و دو عالم پادشاست

«عصمت بخاری» شاعر ایرانی عصر تیموری است که تاریخ وفاتش را به سنه ۸۲۹ هـ .ق نوشته‌اند.

او در منقبت امام رضا(ع) شعری بسیار طولانی و زیبایی در قالب بندهای گوناگون دارد:

ای روضه‌ای که دهر ز بویت معطر است

آیت ز کوثر و گلت از مشک و عنبر است

شاهی که کائنات طفیل وجود اوست

خلوت سرای سدره مقام شهود اوست

خورشید قرص گرم سر خوان جود اوست

قد ملک دو تا ز برای سجود اوست

«خاقانی شروانی» نیز در قصیده‌ای با عنوان «در اشتیاق خراسان» آن هنگام که او را از رفتن به خراسان منع کرده بودند، در یکی از ابیاتش می‌سراید:

روضه پاک رضا دیدن اگر طغیان است

شاید از بر ره طغیان شدنم نگذارند

و از مرقد و ملجأ شریف امام ابوالحسن علی ابن موسی الرضا(ع) با ترکیب زیبای روضه و باغ پاک رضا نام می‌برد.

«محمدبن حسام‌الدین» معروف به «ابن حسام خوسفی» از گویندگان قرن نهم هجری است که در غالب اشعارش مدایح رسول اعظم و ائمه معصومین فراوان یافت می‌شود. او در قصیده‌ای با عنوان در مناقب شاه خراسان علی ابن موسی الرضا(ع) قصیده‌ای بسیار زیبا و دل‌نشین دارد:

ز بوی طره تو چون شمیم باد شمال

معنبر است ریاحین معطر است چمن

گیاه و لاله دمد دم به دم چو فصل بهار

بر آستان تو هر دم ز آب دیده من

رضای مرتضوی منزلت که خاک درش

روا بود که بود توتیای چشم و پَرَن

ز بوی تربت پاکش اویس زنده شود

نسیم اگر برساند شمیم او به قَرن

به هفت حج و به هفتاد حج برابر کرد

زیارت تو را رسول از کرامت ذو المن

به آفتاب چه نسبت کنم جمال تو را

که آفتاب تو را ذره‌ای است از روزن

«نورالدین عبدالرحمن جامی» شاعر و عارف نامی ایران در قرن نهم هجری است که در منقبت امام علی بن موسی الرضا در دیوان خویش ابیات کوتاهی را سروده است:

سلام علی آل طه و یس

سلام علی آل خیر النبین

سلام علی روضهٍ حلّ فیها

امام یباهی به الملک و الدین

امام به حق شاه مطلق که آمد

حریم درش قبله‌گاه سلاطین

علی ابن موسی الرضا کز خدایش

رضا شد لقب چون رضا بودش آئین

ز فضل و شرف بینی او را جهانی

اگر نَبْوَدَت تیره چشم جهان‌بین

«بابا فغانی شیرازی» از شعرای نامدار ایران در قرن دهم هجری است که در اواخر عمر در خراسان به عزلت و مجاورت بقعه مبارک حضرت رضا(ع) سپری کرد و در قوالب شعری متعدد استاد بود. او نیز چندین قصیده در مدح رضوی سروده که ذوق سرشار و زبان ساده از مهم‌ترین ویژگی آنهاست:

بود پیوسته نیت در ریاض روضه رضوان را

که بوسد آستان روضه شاه خراسان را

غبار آستانش دیده‌ها را می‌کند روشن

صفای مرقدش بخشد صفای آیینه جان را

سلاطین چشم آن دارند از بهر سرافرازی

که گاهی خاکروب این زمین سازند مژگان را

وصال کعبه خواهی سوی ایوان رضا رو نه

چه حاجت از تف دل تافتن ریگ بیابان را

دیگر چهره ممتاز عرصه گران‌قدر و گران‌سنگ ادب فارسی در دوره معاصر، «استاد بدیع‌الزمان فروزان‌فر» است که صاحب آثار ارزش‌مندی در جلوه‌گاه ادب فارسی است. ایشان قصیده‌ای زیبا و ارزش‌مند با عنوان «باغ رضوان» در توصیف و مدح امام هشتم و آستان مقدس ایشان سروده است:

باغ رضوان است اینجا، یا خراسان است اینجا

هیچ مشکل نیست در ره، کار آسان است اینجا

کعبه است این یا خراسان، یا بهشت عدن و رضوان

هست نعمت، نیست نقمت، روح و ریحان است اینجا

بحر بی‌پایان رحمت، موج در موج است اینک

ذات حق اندر تجلی، عرش رحمن است اینجا

مشهد فرزند موسی آن خداوند دل و دین

واله از انوار ذاتش پور عمران است اینجا

گر تن بیمار داری ور دل رنجور پیش آ

درد دنیا را و دین را جمله درمان است اینجا

بهر مهمانان امام ذوالکرم گسترده خوانی

سبع الوان بهشتی چیده بر خوان است اینجا

از میان چهره‌های ممتاز و برجسته عصر حاضر به «میرزا مهدی الهی قمشه‌ای» برمی‌خوریم که در دیوان اشعارش قصیده خراسانیه در مدح مولانا و سیدنا امام علی ابن موسی‌الرضا(ع) مشهود است:

من بنده‌ام شهنشه ایمان را

سلطان دین شهید خراسان را

آن را ز دان علم لَدّنی را

و آن پرده‌دار شاهد پنهان را

در بارگاه قدس دل پاکش

آیینه‌ای است حضرت سبحان را

بر درگه جلال همایونش

بین پاسبان ملایک رحمن را

خورشید طلعتی که ز رخسارش

افروخت مهر و ماه فروزان را

ای شهسوار ملک غریبستان

بنگر به چشم لطف، غریبان را

در ادامه، به جهت پرهیز از اطاله کلام و با هدف پاسداشت کلام ارزش‌مند و ثقیل شاعران معاصر به ابیاتی از شاعرانی دیگر و نزدیک به عصر حاضر، اشاره می‌گردد:

یا ثامن‌الائمه، من از کثرت گناه

در بارگاه قدس تو آورده‌ام پناه

ای آن که از نگاه تو احیاست عالمی

باشد که بفکنی به من از مرحمت نگاه

«صابر همدانی»

از دیده دل اگر رضا را بینی

مرآت جمال کبریا را بینی

گر پرده اوهام به یک سو فکنی

اندر پس این پرده خدا را بینی

تبارک الله از این روز اسعد میمون

که هست مولد شاه حجاز خسرو طوس

مه سپهر ولایت شهی که در هر صبح

زند به خاک درش آفتاب گردون بوس

شهی که وحش بیابان از و گرفته مراد

صغیر کی شود از لطف و رحمتش مأیوس

«صغیر اصفهانی»

شد جلوه‌گر نور خدا در روز میلاد رضا

کز بوی دلجویش فضا شد مشکبار و عنبرین

از نجمه سر زد اختری خورشید روشن گوهری

جانم فدای مادری کآورده فرزندی