پاورپوینت کامل آیا فلاسفه مسبب مرگ زودهنگام هشام بن الحکم بودند؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا فلاسفه مسبب مرگ زودهنگام هشام بن الحکم بودند؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا فلاسفه مسبب مرگ زودهنگام هشام بن الحکم بودند؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا فلاسفه مسبب مرگ زودهنگام هشام بن الحکم بودند؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

در رجال کشی (نک: اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشى ؛ ج‏۲ ؛ ص۵۳۰ تا ۵۴۰) حکایتی آمده درباره مناظره هشام بن الحکم در مجلس یحیی بن خالد برمکی که مشتمل است بر حوادث منجر به مرگ او. در این حکایت سبب دشمنی یحیی بن خالد برمکی با هشام دشمنی هشام با فلاسفه عنوان شده است.

در رجال کشی (نک: اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشى ؛ ج‏۲ ؛ ص۵۳۰ تا ۵۴۰) حکایتی آمده درباره مناظره هشام بن الحکم در مجلس یحیی بن خالد برمکی که مشتمل است بر حوادث منجر به مرگ او. در این حکایت سبب دشمنی یحیی بن خالد برمکی با هشام دشمنی هشام با فلاسفه عنوان شده است. این حکایت با این سند است: قال: أخبرنی أبو الحسن أحمد بن محمد الخالدی، قال: أخبرنی محمد بن همام البغدادی أبو علی، عن اسحاق بن (محمد بن) أحمد النخعی، قال:حدثنی أبو حفص الحداد و غیره، عن یونس‏ بن عبد الرحمن…

بنابراین روایت ظاهراً به یونس بن عبد الرحمان می رسد و حتی او خود نه تنها شاهد داستان بلکه در بخشی از داستان همراه هشام بوده است. انتخاب نام یونس بن عبد الرحمان در جعل این حکایت طبیعی است. او شاگرد نامدار هشام بوده است و بهره برداری از نام او در جعل یک حکایت درباره هشام امر غریبی نیست. اینکه آیا ابن همام اسکافی یاد شده در این سند حقیقتاً در روایت این داستان سهم داشته یا خیر نمی دانیم اما به نظر می رسد سازنده اصلی این حکایت اسحاق بن ابان احمر، غالی و ادیب معروف است که می دانیم کتابی با عنوان مجالس هشام داشته و این نقل باید از همین متن برداشته شده باشد (نک: نجاشی، ص ۷۳). اینکه چرا اسحاق احمر چنین حکایتی را ساخته و جعل کرده و یا دست کم بال و پر داده است بر ما روشن نیست. شاید به جهت نقدی که در آن بر فلاسفه می رود؛ شاید به سبب اظهار این نکته که مشکل اصلی برخورد با هشام نه هارون الرشید بلکه به سبب دشمنی برامکه با او بود؛ شاید به دلیل نگاهی منفی که در آن به عقیده قائمیت رفته است. یک احتمال قوی دیگر هم این است که اساساً کتاب مجالس هشام تألیف اسحاق احمر اثری در جهت تخریب شخصیت هشام بن الحکم بوده که می دانیم مفوضه و غلات از او دل خوشی نداشته اند. در این حکایت به نحوی سعی می شود تا هشام مسبب اصلی به زندان افتادن امام کاظم (ع) معرفی شود. این ها تنها بخشی از دلائلی است که می توان در مقام احتمال مطرح کرد. جناب آقای دکتر مدرسی در کتاب ارزشمند خود درباره میراث حدیثی شیعی (نک: اصل انگلیسی کتاب، ۲۶۵ تا ۲۶۶) این روایت را صورت کوتاه شده روایت دیگری می دانند از حکایت مناظره هشام بن الحکم در مجلس یحیی بن خالد برمکی که در کمال الدین نقل شده و در آن درباره امامت بحث می شود. با مقایسه این دو روایت واضح است که چنین نیست و این روایت اساساً ارتباطی نه از لحاظ ساختاری و نه سند و نه سیر داستان با آن دیگر روایت ندارد. آنچه در این داستان در رابطه با نحوه مناسبات هشام با یحیی بن خالد و مجالس مناظرات او گفته می شود با آنچه در منابع معتمد درباره این مناسبات و حضور هشام در مجالس مناظرات یحیی بن خالد گفته می شود به کلی ناسازگار است. در این حکایت همچنین نوعی موضع منفی از سوی هشام درباره دانش کلام روایت می شود. معلوم است که این خود یکی از اسباب جعل این حکایت دروغ بوده است. در این حکایت گفته می شود که یحیی بن خالد از هشام می خواهد که از فساد انتخاب امام از سوی مردم و اینکه امامت تنها در آل محمد (ع) است سخن گوید. جاعل داستان لابد نمی دانسته است که چنین پرسشی در آن زمان و آن هم در دستگاه حکومت و از سوی وزیر حتی طرحش ممکن نبوده است. همچنین در این داستان سلیمان بن جریر، متکلم زیدی معروف به نحوی نشان داده می شود که گویی با امامت حضرت امیر (ع) مخالف است. نحوه و محل مرگ هشام در این حکایت هم با گزارش های دیگر در تعارض است. دست آخر در پایان حکایت در گفتگوی میان علی بن اسماعیل میثمی و محمد بن سلیمان نوفلی در زندان مطلبی آمده که جای بحث دارد. در اینجا علی بن اسماعیل المیثمی به نحوی سلبی از موضوع قائمیت صحبت می کند و تفکیکی قائل می شود میان قائم و امام. در دوران هشام بن الحکم اندیشه و مفهوم “قائمیت” هنوز شکل نگرفته و یا دست کم عمومیت نیافته بود (در آن دوران هر امامی می توانست قائم هم همزمان تصور شود). شاید یکی از اسباب جعل این بخش از حکایت پاسخی باشد به عقیده واقفه که امام کاظم را قائم می دانسته اند. به هرحال هر چه هست این حکایت که توسط کشی نقل شده به کلی فاقد اعتبار است و باید آن را برای بازسازی زندگانی هشام کنار گذاشت. درباره فلاسفه و موضع منفی هشام با آنان هم البته نمی توان به این حکایت استناد کرد. هشام بن الحکم در عین حال می دانیم که موضعی منفی نسبت به فلسفه داشته است. اما در مورد برمکیان برخلاف آنچه در این حکایت آمده دلائل متقنی در دست است که آنان روابط خوبی با هشام و سایر متکلمان زمان داشته اند. در واقع برخلاف مضمون این روایت، نه برمکیان بلکه هارون الرشید مسبب اصلی حوادثی شد که در نهایت منجر به مرگ هشام در شرایط زندگانی پنهانی در کوفه شد.

در اینجا متن روایت را عیناً نقل می کنیم:

أبو عمرو الکشی قال: أخبرنی أبو الحسن أحمد بن محمد الخالدی، قال: أخبرنی محمد بن همام البغدادی أبو علی، عن اسحاق بن (محمد بن) أحمد النخعی، قال:حدثنی أبو حفص الحداد و غیره، عن یونس‏ بن عبد الرحمن، قال: کان یحیى بن خالد البرمکی قد وجد على هشام‏ بن الحکم شیئا من طعنه على الفلاسفه، و أحب أن یغرى به هارون و یضریه على القتل‏. قال: و کان هارون لما بلغه عن هشام مال الیه، و ذلک أن هشاما تکلم یوما بکلام عند یحیى بن خالد فی أرث النبی صلّى اللّه علیه و آله فنقل الى هارون فأعجبه، و قد کان قبل ذلک یحیى یشرف امره عند هارون و یرده عن أشیاء کان یعزم علیها من آذائه، فکان میل هارون الى هشام أحد ما غیر قلب یحیى على هشام‏ فشیعه عنده، و قال له: یا امیر المؤمنین انی قد استبطنت أمر هشام فاذا هو یزعم‏ أن للّه فی