پاورپوینت کامل سایه روشن کارنامه احزاب در جریان کودتا ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سایه روشن کارنامه احزاب در جریان کودتا ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سایه روشن کارنامه احزاب در جریان کودتا ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سایه روشن کارنامه احزاب در جریان کودتا ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

بنا به گفته مشهور، احزاب در ایران، سابقه چندان درخشانی ندارند و با وجود حضور فعال در بسیاری از حوادث تاریخی پس از انقلاب مشروطه، نتوانسته‌اند آن‌طور که باید و شاید، تأثیرگذار باشند.

نگاهی به کارنامه و عملکرد تشکل های حزبی در واقعه مرداد ۳۲

بنا به گفته مشهور، احزاب در ایران، سابقه چندان درخشانی ندارند و با وجود حضور فعال در بسیاری از حوادث تاریخی پس از انقلاب مشروطه، نتوانسته‌اند آن‌طور که باید و شاید، تأثیرگذار باشند. همین مسأله، باعث شده است، بسیاری از پژوهشگران، درباره دلایل ناکامی احزاب ایران، قلمفرسایی و اظهار نظر کنند؛ اظهار نظرهایی که بی‌تردید، بخش مهمی از آنها را می‌توان به مثابه یک واقعیت پذیرفت؛ واقعیتی که البته، جای طرح همه آنها در این یادداشت نیست.

هنگامی که در مردادماه سال ۱۳۳۲، عملیات آژاکس پس از ماه‌ها برنامه‌ریزی، در ایران اجرا شد و دولت ملی دکتر مصدق را ساقط کرد؛ تقریباً همه سیاستمداران، کم و بیش، از قبل می‌دانستند که چنین اتفاقی، قریب‌الوقوع است. با این حال، هیچ‌کس دست به اقدامی جدی برای جلوگیری از آن نزد. احزاب، به‌عنوان لیدرهای سیاسی جامعه و هدایت‌کنندگان مردم در سویه‌گیری‌های سیاسی، نتوانستند اختلافاتشان را کنار بگذارند و یکصدا، برای حفاظت از منافع ملی، وارد میدان شوند. آیا ریشه این ناکامی و ناتوانی را باید در وابستگی برخی احزاب ایران به بیگانگان، بی‌تجربگی گروهی دیگر و جاه‌طلبی تعدادی از سیاستمدارانی که سکان هدایت چند حزب را در دست داشتند، جست‌وجو کرد؟ بی‌تردید، این دلایل، در کنار علت‌های دیگر، زمینه‌ساز این سقوط بود.

سیاست‌هایی که بعضاً ناکارآمد بود

در این میان، رویکردهای سیاسی و تقنینی دکتر مصدق، پس از قیام ۳۰ تیر و تثبیت قدرت وی به‌عنوان مقتدرترین نخست‌وزیر عصر مشروطیت ایران، در تزلزل شرایط بی‌تأثیر نبود. طبق اسناد جدیدی که توسط وزارت خارجه امریکا، چندی پیش منتشر شد، دکتر مصدق در روزهای پایانی حکومتش، بخش مهمی از یاران قدیمی خود را از دست داده بود؛ او دیگر حمایت آیت‌الله کاشانی را نداشت؛ مکی او را همراهی نمی‌کرد و تعدادی از چهره‌های قدیمی و تأثیرگذار جبهه ملی، میانه‌شان با نخست‌وزیری که مأمور اجرای قانون ملی کردن صنعت نفت ایران به حساب می‌آمد، «شکرآب» شده بود. طبعاً چالش میان این سیاستمداران در سطوح عالی اداره کشور و بویژه در مجلس، در لایه‌های فعال سیاسی جامعه و بویژه احزاب که هر یک، منتسب به یکی از آنها بودند نیز، تأثیر می‌گذاشت؛ گروهی مانند احمد زیرک‌زاده، اللهیار صالح، کریم سنجابی و نظام‌الدین موحد که ظاهراً تا پایان کار، خود را به دکتر مصدق وفادار نشان می‌دادند، در «حزب ایران» تمرکز داشتند و افراد دیگری مانند مظفر بقایی که از چندی قبل راهش را نه تنها از جبهه ملی، بلکه از نیروی سوم به رهبری خلیل ملکی نیز جدا کرده بود، هدایت مخالفان نخست‌وزیر در حزب زحمتکشان را برعهده داشتند. با این حال، ظاهراً حال احزاب طرفدار دکتر مصدق نیز، زارتر از این حرف‌ها بود که بتوانند برای جلوگیری از سقوط او کاری انجام دهند. در ادامه به بررسی کارنامه تعدادی از احزاب فعال در مردادماه سال ۱۳۳۲ خواهیم پرداخت.

حزب ایران؛ مدعی ناتوان

بنیانگذاران حزب ایران مدعی هستند که آن را در بهمن ۱۳۲۲ تأسیس کرده‌اند. اعضای حزب ایران، عمدتاً استادان دانشگاه و روشنفکرانی بودند که به تفکرات ناسیونال – سوسیالیستی علاقه داشتند. از معروفترین اعضای این حزب، در نخستین سال‌های فعالیت، می‌توان به احمد زیرک‌زاده، حسین مکی، کاظم حسیبی، نظام‌الدین موحد و مهندس فریور اشاره کرد که نفر آخر، نخستین نماینده حزب ایران بود که در اسفندماه سال ۱۳۲۲، به مجلس شورای ملی راه یافت و وکیل دوره چهاردهم شد. حزب ایران در سال‌های فعالیت‌ خود، با احزاب متعددی ائتلاف کرد. این ائتلاف‌ها بیشتر حول محور نهضت ملی شدن صنعت نفت دور می‌زد؛ با این حال، می‌توان از ائتلاف این حزب با حزب میهن – حزبی که خود از ائتلاف سه حزب استقلال(به رهبری عبدالقدیر آزاد)، پیکار(به رهبری محمد سرتیپ‌پور و شجاع‌الدین شفاء) و میهن‌پرستان(به رهبری کریم سنجابی) در سال ۱۳۲۳ شکل گرفت – در سال ۱۳۲۴، به‌عنوان یک تاکتیک سیاسی برای به دست آوردن اقتدار بیشتر یاد کرد. حزب ایران در سال ۱۳۲۸ به عضویت جبهه ملی درآمد و یکی از نخستین احزابی بود که عضویت در این جبهه را پذیرفت. با وجود این، تعدادی از شخصیت‌های برجسته حزب، در ماه‌های پایانی حکومت دکتر مصدق، از حزب جدا شده بودند و باقی‌مانده‌ها، از آن دست سیاستمدارانی نبودند که بخواهند برای اعتقاداتشان، خون بدهند! حزب ایران، ظاهراً تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، طرفدار مصدق باقی‌ماند. اما بعدها، طبق اسناد موجود، بسیاری از اعضای آن، به ارتباط گسترده با امریکا گرویدند و به آرمان‌هایی که مدعی آن بودند، پشت کردند و با رژیم شاه به همکاری پرداختند.

سومکا؛ نژادپرستان کودتاچی

داوود منشی‌زاده، یکی از عجایب روزگار بود! پدرش، میرزا ابراهیم، در کودکی، همراه خانواده‌اش، از ایروان به ایران مهاجرت کرد و بعدها، یکی از مشروطه‌خواهان معروف شد. اما مدتی بعد، با پایه‌گذاری «کمیته مجازات»، یکی از ناشناخته‌ترین و مخوف‌ترین تشکیلات سری ایران عصر مشروطه را ایجاد کرد و به جان مقاماتی افتاد که با مرامنامه یا احتمالاً مقاصد اقتصادی سران کمیته، سر ناسازگاری داشتند! پسر چنین مردی، در دوران قدرت گرفتن نازی‌ها، سر از آلمان درآورد و عضو حزب نازی آلمان شد. داوود منشی‌زاده، سخت مورد اعتماد اس اس بود. او چنان به هیتلر علاقه‌ داشت که بعدها، خود را به شکل او در می‌آورد و مانند او لباس می‌پوشید. اینکه داوود چگونه توانست به ایران اشغال شده توسط متفقین برگردد و فعالیت سیاسی‌اش را آغاز کند، موضوع پیچیده‌ای است که درک آن نباید زیاد مشکل باشد! منشی‌زاده در سال ۱۳۳۱ و ظاهراً پس از وقایع ۳۰ تیر، حزب سومکا را راه انداخت؛ حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران. در واقع او شعبه‌ای از حزب نازی را در ایران تأسیس کرده بود. منشی‌زاده و دوستانش، مروج نژادپرستی در ایران بودند، اما نمی‌توانستند آشکارا این مسأله را مطرح کنند. در آن زمان، تعدادی از جوانان منورالفکر به سومکا پیوستند؛ افرادی مانند داریوش همایون که بعدها در دوران پس از کودتا، به وزارت اطلاعات و گردشگری هم رسید، از این قبیل منورالفکرها بودند.

سومکا بشدت مخالف حزب توده، به‌عنوان نماد مارکسیسم در ایران بود. آنها در ابتدای کار، به طرفداری از نهضت ملی شدن صنعت نفت پرداختند، اما کمی قبل از کودتای ۲۵ مرداد، یعنی نسخه

A