پاورپوینت کامل پیوستن در زمان ضعف و بیماری ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیوستن در زمان ضعف و بیماری ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیوستن در زمان ضعف و بیماری ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیوستن در زمان ضعف و بیماری ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

در جریان جنگ جهانی دوم و با اشغال ایران توسط قوای نظامی متفقین، کشور وارد چرخه‌ها ‌و گروه‌بندیهایی ‌در عرصه مناسبات بین الملل شد که بخش عمده آن خارج از اراده کارگزاران و حاکمان وقت بود. بی اعتنایی انگلستان و شوروی به اعلام بی طرفی حکومت ایران که به اشغال نظامی آن در شهریور۱۳۲۰ انجامید و کناره‌گیری رضاشاه از سلطنت، علاوه بر این که در سپهر سیاست داخلی نیز با نوعی خلأ قدرت همراه بود، روابط ایران با قدرتهای ‌درگیر جنگ را نیز دستخوش تغییر ساخت.

ایران و سازمان ملل متحد؛

در جریان جنگ جهانی دوم و با اشغال ایران توسط قوای نظامی متفقین، کشور وارد چرخه‌ها ‌و گروه‌بندیهایی ‌در عرصه مناسبات بین الملل شد که بخش عمده آن خارج از اراده کارگزاران و حاکمان وقت بود. بی اعتنایی انگلستان و شوروی به اعلام بی طرفی حکومت ایران که به اشغال نظامی آن در شهریور۱۳۲۰ انجامید و کناره‌گیری رضاشاه از سلطنت، علاوه بر این که در سپهر سیاست داخلی نیز با نوعی خلأ قدرت همراه بود، روابط ایران با قدرتهای ‌درگیر جنگ را نیز دستخوش تغییر ساخت.

دولت بی طرف چگونه زیر سایه متفقین رفت؟

پس از اشغال ایران، حکومت پهلوی که از سوی لندن و مسکو متهم به گرایش پیدا و پنهان به آلمان و زمینه ساز حضور پررنگ نازیها در منطقه بود، حالا در چنبره دولتهای ‌متفق اشغالگر چاره ای جز همراهی با آنان نداشت، امّا این همراهی و همکاری، یکباره و یکپارچه نبود. روابط ایران با شوروی و انگلستان(متفقین) در جنگ جهانی دوم را می‌توان در یک بازه زمانی حداقل چهار ساله(۲۴-۱۳۲۰) در یک طیف دید. یک سراین طیف، اعلام بی طرفی ایران در شهریور۱۳۲۰(پیش از اشغال) است و در انتهای آن پیوستن ایران به اعلامیه و سپس سازمان ملل متحد دیده می‌شود.

این مساله از آنجا حائز اهیمت است که اعلامیه ملل متحد را می‌توان «مقدمات رژیم حقوقی» و سازمان ملل را نیز «نهاد سیاسی» مورد توافق متفقین پیروز در پایان جنگ دانست. در شهریور۱۳۲۰ و پس از حمله انگلستان و شوروی به ایران، سفرای این دو کشور در یادداشتهایی، علاوه بر بیان خواسته‌های ‌خود به دولت ایران، بر این نکته نیز تأکید کردند که هرگاه وضعیت جنگی اجازه دهد، نیروهای خود را از ایران بیرون خواهند برد و تهران را نیز اشغال نخواهند کرد. با مقاومت دولت ایران در برابر خواسته دیگر متفقین یعنی تحویل اتباع آلمان و ایتالیا و به نوعی تداوم سیاست طرفداری از آلمان، متفقین در ۲۶ شهریور و یک روز پس از استعفای رضاشاه از سلطنت، تهران را اشغال کردند.

با قرار گرفتن ایران در موضع ضعف و اشغال‌شدگی، عملاً ادامه وضعیت بی طرفی بی نتیجه و ناممکن بود. در نتیجه سیاست خارجی ایران در روندی تدریجی و تبعی، رویکرد اتحاد با متفقین و به ویژه انگلستان و ایالات متحده آمریکا علیه کشورهای محور را در پیش می‌گیرد. دو تحول مهم در اتخاذ این رویکرد، نقش اساسی ایفا کردند: اول اینکه شاه جوان از شکست سیاست بی طرفی پدرش درس گرفته و تحت تاثیر کارگزاران اطرافش و به ویژه محمدعلی فروغی به دنبال همکاری با متفقین بود. ضمن اینکه رفتار و عملکرد اتحاد جماهیر شوروی، ایران و انگلستان را نگران کرده بود و لزوم روشن شدن سطح و عمق روابط در دوران پس از اشغال را گوشزد می‌کرد.۱

احتمال تخلیه نکردن ایران پس از پایان جنگ از سوی مسکو، لندن را به تکاپو وا داشت تا با عقد یک قرارداد رسمی «شوروی را متعهد به خروج از ایران سازد و ثانیاً با به اشغال نظامی ایران شکل قانونی بدهد و اعتبار از دست رفته انگلستان در افکار عمومی جهانی بر اثر این اشغال را بار دیگر به دست آورد. ضمن اینکه متفقین مایل بودند بی‌وقفه و به دور از کارشکنی از سوی مقامات ایرانی مخالفت مردم، تمامی امکانات موجود را برای هدفهای ‌نظامی خود به کار گیرند».۲

از این رو پیمان سه جانبه ای تنظیم و با تلاش محمدعلی فروغی(نخست وزیر) و علی سهیلی(وزیر امورخارجه) در بهمن ماه۱۳۲۰در مجلس تصویب شد. بر مبنای این پیمان، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان منفرداً و مشترکاً تعهد کردند که حاکمیت و استقلال سیاسی ایران را محترم شمرده و از ایران در قبال تجاوز از سوی آلمان و سایر کشورها دفاع کنند، ضمن این که مقرر شد قدرتهای ‌متفق پس از خاتمه جنگ، حداکثر تا شش ماه نیروهای خود را از ایران خارج کنند. از سوی دیگر ایران هم متعهد شد کلیه امکانات، وسایل ارتباطی و راهها و هر گونه تسهیلات مورد نیاز نیروهای متفق را در اختیار آنها قراردهد.۳ بدین ترتیب اولین گام مهم و رسمی برای دوری ایران از سیاست بی‌طرفی و نزدیک شدن به اردوگاه متفقین برداشته شد. یک ماه بعد و در اسفندماه۱۳۲۰ فروغی استعفا داد و «علی سهیلی» از سیاسیون طرفدار غرب، کابینه تشکیل داد. قطع رابطه با دولت ژاپن و دولت ویشی(دولت تحت حمایت نازیها در فرانسه) از اقدامات فوری سهیلی بود تا فرایند پیوستن ایران به متفقین سرعت بیشتری بگیرد.

ملل متفق و چتر«اعلامیه ملل متحد»

در همین ایام و پس از ملاقات چرچیل و روزولت در واشنگتن، اعلامیه ای با عنوان «اعلامیه ملل متحد» علیه کشورهای محور تهیه و در اول ژا