پاورپوینت کامل مطالعات فرهنگی در تفسیر ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطالعات فرهنگی در تفسیر ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطالعات فرهنگی در تفسیر ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطالعات فرهنگی در تفسیر ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

شناخت بیشتر زبان قرآن و توجه کردن به شرایط اجتماعی نزول قرآن، نکته کلیدی در فهم مضامین قرآنی می باشد و به همین دلیل مباحثی تحت عنوان «انسان شناسی» یا «زبان شناسی» در قرآن در دوران معاصر مطرح شده است.

شناخت بیشتر زبان قرآن و توجه کردن به شرایط اجتماعی نزول قرآن، نکته کلیدی در فهم مضامین قرآنی می باشد و به همین دلیل مباحثی تحت عنوان «انسان شناسی» یا «زبان شناسی» در قرآن در دوران معاصر مطرح شده است.

البته بر خلاف مباحث زبان­شناسی که عمدتاً در حوزه جهان اسلام مورد توجه قرار گرفته، مطالعات انسان شناسی در رابطه با قرآن بیشتر توسط متشرقین مطرح شده و به دنبال این بودند که تفسیر انسان شناسانه ای از قرآن داشته باشند و لذا اولین مفسرینی که با این رویکرد، قرآن را تفسیر کردند اصلاً مسلمان نبودند و خطر سیر مستشرقین را دنبال می کردند.

این رویکرد پس از مدتی در جهان اسلام نیز مورد توجه قرار گرفت و به طور مشخص مطالعات انسان­شناسانه و فرهنگی از اواسط قرن ۲۰م. وارد حوزه قرآن شده است و علت ورود این نوع مطالعات به جهان اسلام و قرآن هم تحولاتی است که در غرب رخ داده نه اینکه فکر کنید تحولاتی در جهان اسلام اتفاق افتاده که مسلمانان به این مباحث علاقه­مند شوند.

۱. مطالعات انسان شناسی

برای درک علت این امر لازم است در مورد تحولات مربوط به حوزه علوم انسانی در قرن بیستم در سطح جهانی مروری داشته باشیم؛ در حدود نیمه قرن بیستم شاهد رشد جریانی به نام «ساختارگرایی»[۱] و همگام با آن رشد برخی از علوم مانند علوم انسانی و مطالعات فرهنگی هستیم.

در واقع نخستین مطالعات ساختاری و جدی در حوزه مردم­شناسی و انسان­شناسی درباره قرآن در همین دوره در غرب شروع می شود که به عنوان مثال می توان شخصیت های ذیل را معرفی کرد:

۱-۱. مطالعات انسان شناسی در میان مستشرقین

یکی از مستشرقین آلمانی به نام «براومان»[۲] مقاله ای با عنوان «زمینه های معنوی اسلام نخستین و تاریخ مفاهیم اساسی آن» می نویسد که به دنبال بیان زمینه های فکری و اندیشه ورزی در بین جامعه عرب هنگام ظهور اسلام است.

«توشیکو ایزوتسو» مستشرق ژاپنی نیز فرد دیگری است که از روش مکاتب زبان شناسی آلمان و فردی به نام «وایسگور» که بنیانگذار این مکتب بوده است، پیروی می کند و می­خواهد روش های مردم شناسانه و زبان­شناسانه وایسگور را در حوزه مطالعات قرآن به کار بندد که حاصل آن مجموعه ای از آثار تحت عنوان «ساختار مفاهیم اخلاقی در قرآن»[۳] می باشد که در سال ۱۹۵۹م چاپ شده و در واقع یک مطالعه از نوع مردم شناسانه و زبان شناسانه در حوزه مفاهیم اخلاقی قرآن است.

نویسنده در این کتاب به دنبال کشف زمینه های فرهنگی به وجود آورنده زبان قرآن است و مبنای نظریه مطالعات مردم شناسانه و زبان شناسانه بر این است که زبان هیچ ملتی جدای از فرهنگ، روش و طرز زندگی آن ملت نیست و لذا اگر بخواهیم زبان ملتی را درست متوجه شویم در کنار آشنایی با لغت لازم است با فرهنگ آنها نیز آشنا شویم.

به این ترتیب اگر بخواهیم زبان قرآن را متوجه شویم باید بدانیم فرهنگ عرب در زمان نزول قرآن چه بوده و زبان قرآن را در همان فرهنگ تفسیر کنیم و این نکته ای است که شیخ محمد عبده نیز در مقدمه تفسیر المنار پیش بینی کرده بود که برای توسعه علم تفسیر باید چنین گامی برداشته شود.

عبده در تفسیر المنار تا حدودی توانسته این کار را انجام دهد و بعد از او هم کسانی مثل «آلوسی»[۴] و دیگران کوشش کردند فرهنگ زندگی عرب را در آستانه اسلام بازشناسی کنند و موانعی همچون فاصله تاریخی و فاصله گفتمانی با قرآن را برطرف کنند.

یکی از شاخه های علم انسان شناسی، «انسان­شناسی تاریخی»[۵] است و به دنبال کشف این است که در چه مقطع زمانی، کدام گروه از مردم در چه شرایطی زندگی می کردند و بخشی از اطلاعاتش را از علم باستان شناسی، برخی را از گزارش های تاریخی و بخشی دیگر را از علم مردم شناسی می گیرد مانند ردیابی فرهنگ و رسوبات فرهنگی باقی مانده در عصر حاضر.

ایزوتسو کتاب دیگری را با عنوان «خدا و انسان در قرآن» چند سال بعد تهیه می کند که اثر دیگری از همین نوع است و سعی کرده که این دو مفهوم که کلیدی ترین مفاهیم در قرآن می باشد را به واسطه همین روش مورد مطالعه قرار دهد.

ایزوتسو بیشتر به دنبال آن بود که بفهمد در قرآن چه مفاهیمی بیان شده و به دنبال عقیده از پیش تعیین شده نبوده و به دلیل همین بی طرفی اش آثار او از طرف مسلمان ها مثبت ارزیابی شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

از جمله مستشرقین دیگر که در زمینه مطالعات انسان­شناسی در رابطه با قرآن آثاری داشته اند «مورن»[۶] مستشرق آلمانی است که اثر معروف او «تک خدایی» یا «توحید» می باشد و سعی کرده با یک نگاه انسان شناسانه مسئله توحید در جامعه عرب صدر اسلام را تبیین کند که دارای چه معنایی بوده و در آن زمان نفی خدایان دیگر چه معنایی می توانسته داشته باشد.

لذا بیشتر به بحث از نظام های قبیله ای می پردازد که چطور در نظام عرب جاهلی هر قبیله ای دارای یک خدا بوده ولی در پرتو ظهور اسلام و نزول قرآن با همدیگر متحد می شوند و آنچه که زمینه ساز اتحاد قبایل عرب با قبایل غیر عرب می باشد، باور عمومی مردم به این است که یک خدای واحد دارند.

اثر دیگر او مقاله ای است تحت عنوان «نسب و کتاب مقدس» که سعی کرده مسئله نسب در عرب جاهلی که البته اسلام نیز برای آن اهمیت قائل شده را بررسی کند و نشان دهد که فهم این مسئله چطور می تواند در فهم مضامین قرآنی کمک کند.

فرد دیگر «ژان لامبر» یک مستشرق فرانسوی است که مقاله­ای با عنوان «موضع قرآن در مورد تاریخ» در مجله «جهان اسلام و مدیترانه»[۷] به چاپ رسانیده و سعی کرده تفسیری انسان شناسانه از سوره ی صافات داشته باشد. عناوین این آثار کمک می کند که متوجه شوید در مورد چه نوع علمی صحبت می کنیم و با جریانی جدی مواجه هستیم.

مستشرق دیگر «گوستاو» می باشد که مقاله ای با عنوان «مکه قبل از عصر پیامبر» در مجله «الاسلام»[۸] دارد که در آن سعی کرده که ساختار اجتماعی مکه قبل از زمان پیامبر را بیان کند و نشان دهند که چگونه می توان با انجام چنین مطالعاتی، سیستمی پایه ریزی کرد که بتوان تفسیری انسان شناسانه از قرآن ارائه داد.

۱-۲. مطالعات انسان شناسی در میان مسلمانان

این جریان به تدریج زمینه ای را فراهم می کند که خود مسلمان ها هم به نحوی درگیر مسائلی از این دست شوند که یکی از قدیمی ترین نمونه ها از طرف اندیشمندان مسلمان در این حوزه آثار دکتر «محمد حمید الله» از اساتید عرب زبان مصری می باشد که آثار متعددی به خصوص درباره سیره نبوی دارد اما مهمترین اثر او مقاله ای است به زبان فرانسوی به نام «الایلاف» یا «روابط اقتصادی دیپلماتیک» در رابطه با آیه «لِإیلافِ قُرَیش‏».[۹]

وی سعی کرده با مطالعه روابط اقتصادی مکه با سرزمین های دیگر مفهوم ایلاف و سوره ی قریش را مورد بازبینی قرار دهد و یک فهم جدیدی از سوره ی قریش داشته باشد و باید گفت از نخستین تفاسیر انسان شناسانه ای است که در حوزه جهان اسلام با آن مواجهه ایم.

فرد دیگر «محمد طالبی» است که مفسر الجزایری بوده و در یک فضای نیمه عرب، نیمه فرانسوی تحصیل کرده و با مباحث انسان شناسی آشنایی دارد و تفسیر او از جمله شاخص ترین تفاسیری است که در دهه ۸۰م در جهان اسلام نوشته شده و از طرف مستشرقین، مقالات مختلفی در نقد و ارزیابی آن ارائه شده است.

از دیگر کسانی که می توان در زمینه مطالعات انسان شناسی از او نام برد فردی است به نام «محمد بن خیره» که مقاله ای با عنوان «تفسیر میته در قرآن» دارد و سعی کرده بر اساس مطالعات فرهنگی و انسان شناسانه برای فهم بهتر مفهوم میته در صدر اسلام و عرب جاهلی، ساختاری ارائه کند.

از جمله دیگر کسانی که در جهان اسلام با این نوع نگاه به مفاهیم اسلامی به تفسیر قرآن پرداخته اند اما نمی توان او را به وضوح یک مفسر معرفی کرد «محمد ارغون» است که از نگاه برخی به عنوان یک فرد مشکل دار تلقی می شود اما توانسته ارتباط و پیوند بین جهان اسلام و غرب را در این زمینه تسهیل کند و در حوزه مطالعات انسان شناسانه قرآن کارهای متعددی انجام داده است.

به این ترتیب یکی از جریان های تفسیری که در اوایل قرن بیستم توسط محمد عبده پیش بینی شده بود، جریان نگاه انسان­شناسانه در حوزه تفسیر است. در ایران با وجود اینکه آثار افرادی همچون ایزوتسو مورد توجه قرار گرفته است و پایان نامه های متعددی در ارتباط با آثار او نوشته شده ولیکن تنها به جنبه زبان شناختی و معناشناختی این آثار توجه شده و جنبه انسان شناختی آنها مورد غفلت واقع شده است و لذا متأسفانه در ایران کار مهم و جدی در راستای مطالعات انسان شناختی در مورد قرآن نداریم.

۲. مطالعات زبان­شناسی

امروزه آموزش زبان، بدون آشنایی با فرهنگ امکان پذیر نیست و رابطه در هم تنیده ای با یکدیگر دارند و برای اینکه بتوانیم با زبان یک ملت آشنا شویم، باید با فرهنگ آن ملت نیز آشنا شویم و به همین دلیل روش کتاب های آموزش زبان این است که مخاطب را با زندگی روزمره افراد آشنا کنند.

در مطالعات زبان شناسی یک اصل مسلم این است که درک زبان بدون درک فرهنگ امکان پذیر نیست. بر این اساس باید به این نکته توجه کرد که وقتی راجع به متنی مثل قرآن کریم صحبت می کنیم این تصور که ما می توانیم از طریق کتاب های لغت مثل مفردات، قاموس قرآن و آشنایی با علم صرف و نحو به فهم قرآن برسیم، اشتباه بزرگی است و بدون دانستن زمینه های فرهنگی اصلاً به فهم کارآمدی از قرآن دست پیدا نخواهیم کرد.

در سوره قریش «لِإیلافِ قُرَیشٍ إیلافِهِمْ رِحْلَهَ الشِّتاءِ وَ الصَّیفِ» معنی کلماتی همچون ایلاف، رحله، شتاء و صیف را می دانیم و تصور می کنیم این الفت برقرار کردن در مسافرت های زمستانی و تابستانی بوده و می دانیم که اعراب در آن زمان تابستان ها به شام و زمستان ها به یمن می رفته اند ضمن اینکه این اگاهی نیز به واسطه مطالعات انسان شناسانه بوده است ولیکن این برقراری الفت و دوستی چه ارتباطی با مسافرت های تجاری داشته است؟ و این مسافرت ها چه ارتباطی با « فَلْیعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیتِ» دارد؟ چرا پس از آن از میان صفات و ویژگی های خداوند مسئله روزی دادن و امان دادن از ترس را مطرح می کند و می گوید: «الَّذی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» چه ارتباطی بین این آیات وجود دارد؟ کدام روزی؟ کدام امان؟ ترس از چه چیزی بوده است؟

با توجه به اینکه مخاطب این آیات در مرحله اول قریش هستند اگر زمینه های فرهنگی و انسان­شناسانه این سوره را ندانیم و اگر اطلاعات کافی درباره چگونگی تجارت عربستان در عصر نزول نداشته باشیم و ندانیم مسدود شدن جاده ابریشم در زمان خسرو انوشیروان و به وجود آمدن راه ابریشم فرعی از طریق عدن به بندر ایمه و نقشی که حجاز در این رابطه بازی می کرد و اینکه چطور در این جاده ابریشم تازه تأسیس شده و قریش اصلی ترین عامل انتقال کالاهای مورد نیاز روم از طریق عدن به ایمه بوده است، به فهم کامل و جامعی از این سوره نخواهیم رسید.

در گذشته ای نه چندان دور قریش با قحطی عجیبی مواجه شده بود و جاده ابریشم توانست قریش را از این وضعیت فلاکت بار زندگی به وضعیت قابل قبول و مرفهی انتقال دهد، همچنین دائماً در معرض تهدید حمله های قبیله ای بوده ولیکن با قرار گرفتن در شرایط جدید و بسته شدن پیمان ها و حلف های بین قبائل، قریش در شرایط امنیت جانی و اقتصادی قرار گرفت و به همین دلیل دعوت به پرستش خداوند یگانه م