پاورپوینت کامل تامُّلی روش شناختی در منازعات پیرامون تحریف قرآن ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تامُّلی روش شناختی در منازعات پیرامون تحریف قرآن ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تامُّلی روش شناختی در منازعات پیرامون تحریف قرآن ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تامُّلی روش شناختی در منازعات پیرامون تحریف قرآن ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

در یادداشت پیشین به یکی از مغالطه های مهمی که معمولا در استدلال ها علیه تحریف به کثرت دیده شده است اشاره کردیم. مغالطه “پاسخ ناهمجنس با سوال” از مهمترین اشکالاتی بود که از جهت روش شناختی به آن اشاره کردیم. گفتیم که جنس و ماهیتِ مباحثِ حوز تحریف قرآن از نوع تاریخی است اما عمدتاً مخالفان تحریف قرآن به جای اینکه با بررسی های تاریخی به ابهاماتِ مدعیانِ تحریف پاسخ دهند، به آوردن تعداد محدودی استدلال کلامی اکتفا می کنند.

در یادداشت پیشین به یکی از مغالطه های مهمی که معمولا در استدلال ها علیه تحریف به کثرت دیده شده است اشاره کردیم. مغالطه “پاسخ ناهمجنس با سوال” از مهمترین اشکالاتی بود که از جهت روش شناختی به آن اشاره کردیم. گفتیم که جنس و ماهیتِ مباحثِ حوز تحریف قرآن از نوع تاریخی است اما عمدتاً مخالفان تحریف قرآن به جای اینکه با بررسی های تاریخی به ابهاماتِ مدعیانِ تحریف پاسخ دهند، به آوردن تعداد محدودی استدلال کلامی اکتفا می کنند. یکی از مواردی که در این باب قابل توجه است مواجه شیخ طوسی با مقول تحریف قرآن است. ایشان که از اولین دانشمندانی محسوب میشوند که صریحاً با مقول تحریف قرآن مخالفت کرده اند، در مقدم التبیان، برای رد تحریف، حجیت نداشتن خبر واحد را به عنوان دلیل آورده اند(طوسی، بی تا، ۱/۳). در حقیقت شیخ طوسی میپذیرد که روایات و شواهد تاریخی در این ارتباط وجود دارد اما آنها را اخبار واحدی میداند که “لا توجبُ علماً و لا عملاً”(همان). جالب است که شیخ طوسی نیز برای مخالفت با تحریف، تنها به آوردن دلایل کلامی اکتفا میکند و هیچ گزارش تاریخی در این باب ذکر نمیکند(همان، ۴). بعید به نظر میرسد که شیخ طوسی اساساً به بحث عدم حجیت خبر واحد اعتقادی داشته باشند؛ زیرا در این صورت حجم عمده ای از تهذیب و استبصار را نیز باید نامعتبر بدانیم، حال آنکه اینگونه نیست و عمل شیخ به این دو کتاب اعتقاد و صحت آنها را نشان میدهد. شاید مراد شیخ آن است که اینها اخبار واحدی هستند که واجد شرایط صحت نیستند. اما با توجه به اینکه این قرائن را ذکر نکرده اند نمیتوان استدلالِ شیخ را استدلال مقبولی قلمداد کرد. نکت مهم دیگری که وجود دارد این است که بر اساس بررسی برخی از پژوهشکران، روایاتی که متضمن تحریف قرآن هستند و عمدتاً در متون پیش از شیخ طوسی، مانند کافی کلینی، وجود دارند از نظر سندی دارای اعتبار بالایی میباشند(نک: نجار زادگان، ۱۳۸۰: ۹). از دیدگاه این افراد، مهمترین راه برای مناقشه در محتوای این روایات، مقابل آنها با ادلّ سلامت قرآن از تحریف است(همان). مناقشه ای کاملاً کلامی که به هیچ روی سنخیتی با روایات متضمّن تحریف قرآن ندارد.

اما اشکال مهم دیگری که باید در این یادداشت به تبیین آن بپردازیم “تعریف نادقیق از تحریف” میباشد: یکی دیگر از اشکالاتِ روش شناختی در این وادی، تعریف های مبهمی است که از این اصطلاح ارائه شده است. ممکن است مراجعه به تعاریفی که عموماً دانشمندان از تحریف ارائه میدهند، به ظاهر به نظر برسد که ابهامی در آنها وجود نداشته باشد. اما وقتی میخواهیم با استفاده از آن تعریف، مرز تحریف را با موارد مشابه مشخص کنیم با مشکلاتِ جدی ای روبرو میشویم. یکی از مهمترین این اصطلاحات مشابه، قرائات است. به اعتقاد من، از چالش برانگیزترین عرصه هایی که عالمان بسیار در آن لغزیده اند، همین تفاوت تحریف با قرائات میباشد. عمدتاً ضعیف ترین استدلالها را میتوانید در اینجا بجویید. اینک سعی میکنم اندکی در ارتباط با تعریف تحریف و اشکالات موجود در آن سخن بگویم و سپس مباحث بیشتری را در ارتباط با تمایز تحریف و قرائات تبیین نمایم:

آیت الله خویی(رحمه اله) در کتاب ارزشمند خود، البیان، پس از ارائ شش معنای متفاوت برای تحریف، در تعریف معنای سوم می گوید: “کم یا زیاد شدن یک یا دو کلمه، البته به شرط محفوظ ماندن نفس قرآنی که بر پیامبر نازل شده است.” وی سپس میگوید: “شکی نیست که این گونه از تحریف در صدر اول قطعاً رخ داده است. و آنچه بر این موضوع دلالت دارد عبارت است از اجماع مسلمانان بر اینکه که عثمان تعدادی از مصاحف اولیه را سوراند [ … ] و این دلالت دارد بر اینکه آن مصحاف با مصحفی که او جمع آوری کرده بود مخالفت داشت و الّا دلیلی برای سوزاندن آنها وجود نداشت […] “(خویی، البیان، ۱۹۰) ایشان در گون چهارم نیز کم یا زیاد شدن آیه یا سوره ای از قرآن را البته به شرط محفوظ ماندن قرآن نازل شده بر پیامبر را مطرح کرده و آنرا می پذیرد(همان). نکات جالبی در این استدلال آیت الله خویی(رحمه الله) وجود دارد: اول اینکه چطور ممکن است که در مصحف، (کلمه، آیه و یا سوره ای) کم یا زیاد شود در عین حال اصل قرآن نازل شده بر پیامبر نیز محفوظ بماند؟! این شرط از جانب این محقق برجسته بسیار تعجب برانگیز و پر ابهام است. خود ایشان نیز در هیچ جای البیان به توضیح