پاورپوینت کامل زندگی و زمانه امام سجاد(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی و زمانه امام سجاد(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی و زمانه امام سجاد(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی و زمانه امام سجاد(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

دوره‌اى که امام سجاد(ع) در آن زندگى مى‌کرد، دورانى بود که همه ارزش‌هاى دینى دستخوش تحریف و تغییر امویان قرار گرفته و مردم یکى از مهمترین شهرهاى مذهبى (مدینه)، مى‌بایست‌ به عنوان برده یزید با او بیعت کنند! احکام اسلامى بازیچه دست افرادى چون ابن‌زیاد، حَجاج و عبدالملک بن مروان بود. حجاج، عبدالملک را مهمتر و برتر از رسول‌الله(ص) مى‌شمرد و برخلاف نصوص دینى، از مسلمانان جزیه مى‌گرفت و با اندک تهمت و افترایى، مردم را به دست جلادان مى‌سپرد.

دوره‌اى که امام سجاد(ع) در آن زندگى مى‌کرد، دورانى بود که همه ارزش‌هاى دینى دستخوش تحریف و تغییر امویان قرار گرفته و مردم یکى از مهمترین شهرهاى مذهبى (مدینه)، مى‌بایست‌ به عنوان برده یزید با او بیعت کنند! احکام اسلامى بازیچه دست افرادى چون ابن‌زیاد، حَجاج و عبدالملک بن مروان بود. حجاج، عبدالملک را مهمتر و برتر از رسول‌الله(ص) مى‌شمرد و برخلاف نصوص دینى، از مسلمانان جزیه مى‌گرفت و با اندک تهمت و افترایى، مردم را به دست جلادان مى‌سپرد.

در سایه چنین حکومتى آشکار است که تربیت دینى مردم تا چه اندازه تنزل کرده و ارزش‌هاى جاهلى چگونه احیا خواهد شد. امام سجاد(ع) در این شرایط، انسانى اهل عبادت بود که مهمترین تأثیر اجتماعی‌اش در ایجاد پیوند مردم با خدا به وسیله دعا بود؛ شخصیتى که همه مردم تحت تأثیر روحیات و شیفته مرام و روش او بودند. بسیارى از طالبان علم راوى احادیث او بودند و از سرچشمه پرفیض او که برگرفته از علوم پیامبر(ص)و على(ع)بود، بهره مى‌جستند.

شافعى در رساله‌اى آورده است: «على بن حسین فقیه‌ترین مردم مدینه است…» ابن شهاب زهرى ـ از عالمان زمان ـ با ولع تمام از امام بهره گرفته و حضرت را با عبارات زیادى ستوده است. او شیفته عبادت امام سجاد(ع) و خلوص حضرت بود. ستایش زهرى از امام تا اندازه‌اى بود که برخى از مروانیان به او مى‌گفتند: «یا زهرى! ما فعل نبیک، یعنى على بن الحسین!» از جاحظ نقل شده که مى‌گفت: «درباره شخصیت على بن حسین، شیعى، معتزلى، خارجى، عامى و خاصى همه یکسان مى‌اندیشند و هیچ کدام تردیدى در برترى و تقدم او (بر سایرین) ندارند».

از دلایل مهم شهرت امام و محبت او در میان مردم، انتشار جملات زیبا در قالب دعا بود که همه را به خود جذب مى‌کرد. سعید بن مسیب ـ از محدثان مشهور ـ مى‌گفت: «هیچ کس را باتقواتر از على بن حسین ندیدم.» مالک بن انس نیز بر این باور بود که (در آن زمان) در میان اهل‌بیت کسى همانند امام سجاد نبود.

آورده‌اند که وقتى آن حضرت وضو مى‌گرفت، رنگ چهره‌اش دگرگون مى‌شد. وقتى علت را مى‌پرسیدند، می‌فرمود: «آیا مى‌دانید که در برابر چه کسى مى‌خواهم بایستم؟» در وقت نماز به هیچ چیز توجه نداشت. زمانى که از خدمتکارش خواستند تا او را توصیف کند، گفت: «من هیچ‌گاه در روز براى او طعامى نیاوردم و در شب بسترى براى او نگستردم‌».

در دادن صدقه و رسیدگى به محرومان نیز زبانزد بود و پس از شهادتش معلوم گردید که صد خانواده از انفاق و صدقات او زندگى مى‌کردند. به نقل امام باقر(ع)، امام سجاد(ع) شبانه نان بر پشت مبارکش می‌گذاشت و در تاریکى شب براى فقرا مى‌برد و مى‌فرمود: «صدقه در تاریکى شب، آتش غضب خداوند را خاموش مى‌کند.» مردم نیز علاقه بدو داشتند و لذا در روایات آمده که قرّاء به سوى مکه راه نمى‌افتادند تا آنکه امام خارج شود و آنگاه به دنبال او هزار سواره به راه مى‌افتاد. وقتى که سواره از کوچه‌هاى مدینه مى‌گذشت، هیچ‌گاه نمى‌فرمود «راه راه»، تا کسى کنار رود. عقیده ایشان بر این بود که راه مشترک است و من حق ندارم دیگران را کنار بزنم و خود بروم. از امام باقر(ع) نقل شده است که: پدرم دو بار اموالش را در راه خدا تقسیم کرد.

امام سجاد(ع) و شیعیان

در واپسین روز واقعه کربلا، شیعیان در بدترین شرایط، از لحاظ کمّى و کیفى و نیز موقعیت ‌سیاسى و اعتقادى، قرار گرفتند. کوفه که مرکز گرایش‌هاى شیعى بود، تبدیل به مرکزى جهت ‌سرکوبى شیعه گردید. شیعیان واقعى امام حسین(ع) که در مدینه و مکه بودند و یا موفق شده بودند از کوفه به او ملحق شوند، در کربلا به شهادت رسیدند. گرچه بسیارى هنوز در کوفه بودند، اما تحت ‌شرایط سختى که ابن‌زیاد در کوفه به وجود آورده بود، جرأت ابراز وجود نداشتند. کربلا از نظر روحى شکست‌ بزرگى براى شیعه بود و به ظاهر این گونه مطرح شد که دیگر شیعیان نمى‌توانند سر برآورند. تعدادى از اهل‌بیت و در رأس آنها امام حسین(ع)به شهادت رسیدند و تنها یک نفر از فرزندان ذکور امام حسین(ع) باقى مانده بود که البته در آن شرایط شهرتى نداشت، به‌خصوص که فرزند بزرگ