پاورپوینت کامل دانش اسلامی فراسوی شرق‌شناسی و ارتدکس‌گرایی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانش اسلامی فراسوی شرق‌شناسی و ارتدکس‌گرایی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانش اسلامی فراسوی شرق‌شناسی و ارتدکس‌گرایی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانش اسلامی فراسوی شرق‌شناسی و ارتدکس‌گرایی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

یکی از موضوعات مورد توجه اندیشمندان اسلامی، واکاوی در علت‌های انحطاط جامع مسلمانان است که ضرورت و اهمیت پرداختن به آن بر کسی پوشیده نیست. در این واکاوی، روشن‌فکران مسلمان هریک نظرات خود را مطرح کرده‌اند. محمد ارکون (۱۹۲۸-۲۰۱۰) را می‌توان از برجسته‌ترین متفکران این حوزه دانست. متفکری که خواندن آثارش به این دلیل که روان و خوش‌خوان نیستند، شکیبایی بسیار می‌طلبد.

نگاهی به کتاب دانش اسلامی قرائتی برمبنای علوم انسانی به قلم محمد ارکون؛

یکی از موضوعات مورد توجه اندیشمندان اسلامی، واکاوی در علت‌های انحطاط جامع مسلمانان است که ضرورت و اهمیت پرداختن به آن بر کسی پوشیده نیست. در این واکاوی، روشن‌فکران مسلمان هریک نظرات خود را مطرح کرده‌اند. محمد ارکون (۱۹۲۸-۲۰۱۰) را می‌توان از برجسته‌ترین متفکران این حوزه دانست. متفکری که خواندن آثارش به این دلیل که روان و خوش‌خوان نیستند، شکیبایی بسیار می‌طلبد. یکی از دلایل این ناخوش‌خوانی، خودسانسوری اوست. ارکون دلیل خودسانسوری خود را این‌گونه بیان می‌کند: «نمی‌خواهم ارتباطم با کشورهای عربی و اسلامی قطع شود. من در مقام استاد و پژوهشگر، دوست دارم پرسش‌هایی را طرح کنم، ولی بدون حفظ ارتباط با دیگران نمی‌توان این کار را انجام داد و به پیشنهادهایی برای پاسخ به آن‌ها اندیشید. به همین دلیل، با آنکه در مقام استاد دانشگاه سوربن از آزادی مطلق برخوردارم، مجبورم محدودیتی بر خود تحمیل کنم تا احساسات کسانی را که هنوز آمادگی فهم و درک پاره‌ای مشکلات قابل طرح را ندارند، جریحه‌دار نکنم.» او در اصل به زبان فرانسه و برای مخاطبانی خاص می‌نوشت که با مجموعه‌ای از تحولات علمی در رشته‌های گوناگون علوم زبانی، اجتماعی و تاریخی آشنا بودند. بخش عظیمی از این ایده‌ها و مفاهیم هنوز در زبان‌های اسلامی از جمله در زبان فارسی بیگانه‌اند و مهم‌ترین کتاب‌های ارکون هنوز به فارسی ترجمه نشده‌اند؛ از جمله «نقد عقل اسلامی» و «خوانش قرآن».

متأسفانه امکان دسترسی به کتاب «الفکر الاسلامی؛ قرائه علمیه» میسر نشد و من براساس ترجم فارسی آن به بررسی این کتاب پرداختم. با توجه به انتظاری که از عبدالقادر سواری با وجود تسلطش به زبان عربی داریم، ترجم کتاب روان و خواناست و اگر در قسمت‌هایی از متن آن دشواری وجود دارد، به نظر می‌رسد اشکال از نثر محمد ارکون باشد، زیرا نثر ارکون به‌آسانی قابل ترجمه نیست و به‌قول مترجم، این کتاب از سخت‌ترین کتاب‌های ارکون است.

تا قبل از خواندن درآمد کتاب، ممکن است این سؤال برای خواننده مطرح شود که چرا مترجم عنوان کتاب را «دانش اسلامی؛ قرائتی برمبنای علوم انسانی» ترجمه کرده است، اما پس از خواندن درآمد مترجم، به‌خوبی می‌توان به‌ علت این گزینش پی برد.

کتاب «دانش اسلامی؛ قرائتی برمبنای علوم انسانی» دارای هفت فصل است. ارکون در فصل نخست این کتاب تحت عنوان «اسلام و میراث‌های آن»، در نخستین گام، به توضیح «چیستی اسلام و میراث» می‌پردازد. او در ادامه معتقد است که در اسلام تنها یک میراث وجود ندارد، بلکه تنها «راست‌کیشی» است که قائل به یک میراث واحد است. وی در ادامه، اصول مسلم و بدیهی راست‌کیشی را برمی‌شمرد و همچنین «نشانه‌های میراث عام اسلام و یا سنت فراگیر اسلامی» را خاطرنشان می‌کند.

در فصل دوم، تحت‌عنوان «اسلام در تاریخ»، ارکون گفتمان اسلامی معاصر که پس از مرگ عبدالناصر شروع شد را بررسی می‌کند. او در این بخش، محورها، فرضیه‌ها و موضوعات گفتمان اسلامی معاصر را برمی‌شمرد و با نقد دیدگاه روش‌شناس‌هایی که به نام دانش مدرن از درستی پایه‌ها، اصول و روش خود خوش‌بین بودند، می‌پردازد و می‌گوید دوران این‌گونه دانش‌ها به پایان رسیده و در چارچوب کنونی، باور این است که جوامع مختلف در سطوح مختلفی به تولید گفتمان مشغول‌اند.

«کاربرد علوم انسانی و اجتماعی در مطالعات اسلامی» عنوان بحث فصل سوم این کتاب است. ارکون معتقد است ما به‌جای کاربرد روشمند این علوم، شاهد آن هستیم که گردوغبار و آشفتگی، دامن این حوزه را گرفته و مرزهای میان این علوم و علوم کلاسیک (که همان نام‌ها را منتها با روش‌های کهنه‌تر بر پیشانی دارند) چندان مشخص نیست. باور او این است که تنها تدریس تئوریک روش‌های علمی نو برای حل این مسئله کفایت نمی‌کند که بخواهیم مردم را از این طریق به پذیرش روش‌های علمی نو سوق دهیم. او براساس همین روش، پیشنهادهایی را برای خوانش سور توبه ارائه می‌دهد.

نویسنده در فصل چهارم، با عنوان «اسلام و تاریخ‌مندی و پیشرفت» در ابتدا به تشخیص «پروبلماتیک» که خواست میلیون‌ها مسلمانی است که خواهان فهمیدن وضعیت معاصر خویش هستند می‌پردازد؛ مسلمانانی که تناقضاتی بسیار آنان را پاره‌پاره و زخمی کرده و حتی اگر این کارها نقش تسکین موقت