پاورپوینت کامل تابوی نقدناپذیری شعر آیینی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تابوی نقدناپذیری شعر آیینی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تابوی نقدناپذیری شعر آیینی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تابوی نقدناپذیری شعر آیینی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

«همه فنون هنر را نقادی جلا و صیقل ‌می‌دهد و بالا ‌می‌برد. خصوصیات مثبت را برجسته ‌می‌کند و کسانی که در ابتدا در برخورد ‌نمی‌ توانند به آن فنون دست پیدا کنند، آن خصوصیات را ‌می‌شناسند، و عیوب و ضعف‌ها را نیز مشخص ‌می‌کند و لازم است که این نقد انجام بگیرد.» (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با شاعران، رمضان ۱۳۸۶)

در آستانه فرا رسیدن سالروز شهادت امام سجاد(ع)

«همه فنون هنر را نقادی جلا و صیقل ‌می‌دهد و بالا ‌می‌برد. خصوصیات مثبت را برجسته ‌می‌کند و کسانی که در ابتدا در برخورد ‌نمی‌ توانند به آن فنون دست پیدا کنند، آن خصوصیات را ‌می‌شناسند، و عیوب و ضعف‌ها را نیز مشخص ‌می‌کند و لازم است که این نقد انجام بگیرد.» (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با شاعران، رمضان ۱۳۸۶)

شعر آیینی، در هاله ای از تقدّس!

متاسفانه امروز بعضی با این استدلال که بدون اذن و عنایت اهل بیت(ع) و روح القدس نمی توان به حریم شعر آیینی پا نهاد و در مدح و منقبت آنان شعر گفت، شعر آیینی را در هاله ای از تقدس پیچیده اند و به هیچکس اجازه ورود به حوزه نقد و آسیب شناسی آن را نمی دهند.

به خاطر همین فضای بسته و سنگین، کار به جایی رسیده که حتی طرح مباحث ساده «واژه شناسی شعر آیینی» برای دلسوزان و دغدغه مندان این عرصه، دشوار و دردسرساز شده است. تا جایی که استاد ارجمند محمد علی مجاهدی، به عنوان پدر شعر آیینی انقلاب، در مصاحبه با خبرگزاری ها علناً از حاکمیت این فضای بسته غیرعلمی، شکوه و شکایت می کند و مسئولین امر و عالمان دینی را به چاره اندیشی فرا می خواند.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا چاپ کتاب

آسیب شناسی شعر آیینی شما – علیرغم آماده بودن – تا کنون به تعویق افتاده است، دردمندانه می گوید:«آنچه که انتشار این اثر را به تعویق انداخت، نگاه‌هایی است که در این زمینه وجود دارد. مسیر، یک مسیر پر سر و صدایی است. دست روی هر شعری می‌گذارم، صدای عده‌ای به اعتراض بلند می‌شود. هنوز کتاب چاپ نشده، جبهه‌گیری‌ها شروع شده است!»، و این برای جامعه دینی ما مصیبت بزرگی است.

برای مثال، بسیار دیده ام که اهل ادب در جلسات غیر رسمی و خصوصی، به ورود بسیاری از انحرافات و کژتابی های مضمونی و اعتقادی به حوزه شعر آیینی – از جمله خطاب «ارباب» به امام حسین – معترف و معترض اند، ولی وقتی از آنها می خواهی اعتراض خود را به صورت صریح و علنی بیان کنند، سکوتی معنادار می کنند و با زبان بی زبانی می گویند:

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند

جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

واقعیت امر نیز چیزی جز این نیست. یعنی به محض ورود به حوزه پر خوف و خطر آسیب شناسی شعر آیینی، گوینده؛ مظلومانه از سوی کسانی که خود را مسلمان تر از رهبر معظم انقلاب، عالمان دینی و پیشکسوتان شعر آیینی می دانند مورد تکفیر قرار می گیرد و سنگ باران هجمه ها و تهمت های سنگین و گوناگون می شود، تهمت هایی از قبیل: وهابی، بی سواد، دشمن دین، مخالف عزای حسینی،مخالف گریه بر مصیبت کربلا و…! با این هجمه و هزینه سنگین، جای تعجب نیست که این عرصه از حضور دلسوزان و دغدغه مندان

خالی است و همه منتظرند تا «دستی از غیب برون آید و کاری بکند»!

«امین» شعر انقلاب، و شعر آیینی

علی رغم چنین تصوری، «امین» شعر انقلاب، این گونه ادبی را از نقد بی نیاز نمی دانند و همواره در خط مقدم این جبهه به روشنگری پرداخته و بر این نکته تاکید کرده اند که در برابر بیان مطالب انحرافی و خرافی که باعث مخدوش شدن چهره اسلام و وهن خاندان رسالت می شود، نباید ساکت،

بی تفاوت و منفعل بود و با مواخذه و تذکر به شاعر و مداح، باید از تکرار چنین مسائلی پیشگیری کرد. تا آنجا که به یاد دارم، در دیدارهای سالانه، هرگاه در حضور ایشان شعر یا مرثیه ای خوانده شده که با روح دین و آیین در تقابل بوده، بدون هیچ ملاحظه ای به شاعر و مداح آن تذکر داده و خواستار اصلاح شعر یا مرثیه شده اند.

ایشان در مقام مرجعی صاحب فتوا و عالمی روشن اندیش و بصیر، طرح مسائل غلط و خلاف آموزه های دینی و قرآنی را در شعر آیینی جایز نمی دانند و بر این دقیقه پای می فشارند که شعر اصیل دینی باید«متکی و مستند به معارف حقه‌ الهیه» باشد. توصیه هنوز و همیشه ایشان، حفظ میراث عاشورا و فرهنگ انسان ساز حسینی از دستبرد تحریفات و خرافات است:

«مدح و مصیبت ائمه(علیهم‌السلام)بخش مهمی از شعر دینی است، اما در این بخش باید سخنان معقول، منطقی و برخاسته از نگاه و سلیقه‌ درست به‌ کار برده شود و از برداشت‌های عامیانه و سطحی، و بیان مسائل جعلی و توهمی پرهیز شود.»(فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با شاعران آیینی، پنج شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۵)

داستان پیامبر(ص) و حسان بن ثابت

با همه این تاکیدات، باید صادقانه بپذیریم که آستانه «نقدپذیری» ما در حوزه شعر آیینی، هنوز بسیار پایین است و علاوه بر «نقدناپذیری»، گاهی در دامن زدن به این آفت ها و آسیب ها لجاجت هم می کنیم. برای مثال بعضی از دوستان با استناد به این حدیث امام صادق(ع) که می