پاورپوینت کامل خیّامیات ِ خواجو ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خیّامیات ِ خواجو ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خیّامیات ِ خواجو ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خیّامیات ِ خواجو ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ خواجو، با برگزاری سی‌وچهار نشست به پایان رسید. در این ۳۴ نشست، ۲۵ استاد ادبیات فارسی درباره‌ زندگی و زمانه ‌خواجو، خاستگاه و پایگاه جغرافیایی‌اش، تأثیرپذیری خواجو از سعدی، تأثیرگذاری‌اش بر حافظ، مقایسه‌ مثنوی‌های خواجو با مثنوی‌های نظامی، مضامین عرفانی در آثار خواجو، بررسی مثنوی‌های همای و همایون، گل‌و نوروز، روضه‌الانوار و کمال‌نامه بحث کردند.

خیامانه‌ها، نقطه‌ قوت رباعیات خواجو

اشاره: مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ خواجو، با برگزاری سی‌وچهار نشست به پایان رسید. در این ۳۴ نشست، ۲۵ استاد ادبیات فارسی درباره‌ زندگی و زمانه ‌خواجو، خاستگاه و پایگاه جغرافیایی‌اش، تأثیرپذیری خواجو از سعدی، تأثیرگذاری‌اش بر حافظ، مقایسه‌ مثنوی‌های خواجو با مثنوی‌های نظامی، مضامین عرفانی در آثار خواجو، بررسی مثنوی‌های همای و همایون، گل‌و نوروز، روضه‌الانوار و کمال‌نامه بحث کردند. آخرین درس‌گفتار خواجو به بررسی رباعیات خواجو و جریان رباعی‌سرایی فارسی در قرن هشتم اختصاص داشت که با سخنرانی سیدعلی میرافضلی ـ شاعر و پژوهشگرـ برگزار شد. در ابتدای این درس‌گفتار، وی جایگاه خواجو در رباعی‌سرایی را چنین شرح داد:

خواجوی کرمانی در تاریخ رباعی فارسی شاعر چندان مهمی نیست. اگر رباعیاتش را با غزلهایش و حتی مثنوی‌هایش مقایسه کنیم، از نقشی که در غزل فارسی داشته، در رباعیات اثری نمی‌بینیم. البته این بحثی است که درباره‌ اغلب شعرای قرن هشتم می‌توان مطرح کرد. رباعی در قرن هشتم نتوانسته در تاریخ رباعی فارسی اثر ماندگاری بگذارد؛ بنابراین نمی‌توان جایگاه خواجو را درباره‌ رباعی‌ فراببریم، اما بحث درباره‌ آن لازم است. اگر گزینش ما بر مبنای رباعی‌های فارسی، نه درخشان‌ترین رباعیات، باشد و بخواهیم جُنگی از رباعیات فارسی تهیه کنیم، می‌توانیم برای خواجو سهمی در نظر بگیریم؛ بنابراین با این بینش می‌گویم که خواجو در تاریخ رباعی فارسی نقش چندان مهمی ندارد.

دکتر شمیسا در کتاب «سیر رباعی در شعر فارسی» جریان رباعی فارسی را در سه گروه شاعران رباعی‌گوی، صوفیان و عالمان پی گرفته است و هر کدام از این گروه‌‌ها را قرن به قرن بررسی کرده است. مرحوم دکتر محمد کامکار ‌پارسی در کتاب «رباعی و رباعی‌سرایان»، بررسی شاعران رباعی‌سرا را از آغاز تا قرن هشتم بر اساس سلسله‌های حاکمان هر دوره انجام داده است، منتها شاعران قرن هفتم و هشتم را یکجا و بدون اشاره به سلسله‌ها بررسی کرده است. علت هم تعدد حاکمان در این دو قرن بوده است.

فراز و فرود رباعی

من برای خودم تقسیم‌بندیی دارم که بر مبنای فراز و فرود رباعی فارسی است و تغییر و تحولات آن را بر اساس نظم تاریخی رباعی فارسی به شش دوره تقسیم کرده‌ام: دوره‌ نخست دوره‌ شکل‌گیری رباعی است که از زمان رودکی آغاز می‌شود و تا اواخر قرن پنجم امتداد دارد. در این دوره رودکی که می‌گویند مخترع رباعی است، حضور دارد. هرچند که شواهد تاریخی خلاف این نظر را دارند. اشارات و اماراتی در متون تصوف هست که بیان می‌کند پیش از رودکی در محافل صوفیه به رباعی سماع می‌‌کردند. در همین دوران، دو شخصیت‌ معروف تصوف یعنی ابوسعید ابو‌الخیر و خواجه عبدالله انصاری را داریم که امروزه جزو سرآمدان رباعی‌سرایی هستند، اما در زمان خود به رباعی‌سرایی شهرتی نداشتند.

در دوره‌ دوم که قرن ششم و هفتم را در بر می‌گیرد یکی از بهترین دوران‌رباعی‌سرایی فارسی است. خیام، عطار، مولانا، اوحدالدین کرمانی، باباافضل، سنایی، معزی، انوری، مهستی گنجوی و کمال اسماعیل اصفهانی که افراد شاخص رباعی فارسی هستند، در این دوران قرار می‌گیرند.

دوره‌ سوم رباعی، دوره‌ شاعران هشتم و نهم و اوایل قرن دهم است. در این دوران، رباعی از تلاطم افتاد و فرد‌ شاخصی در رباعی ظهو نیافت. تمرکز اصلی شاعران این دوران بر غزل و مثنوی بود. رباعیات خواجو نیز در همین دوران بی‌تلاطم سروده شده است. آن سه دوره‌ دیگر بعد از دوران خواجوست که به آن اشاره‌ای نمی‌کنم.

پس در دوران سوم، رباعی خواجو را داریم که در کنار شاعران هم‌قرین و هم‌قران خود قرار می‌گیرد. در قرن هفتم چندین فرد‌ شاخص در رباعی ظهور یافتند و بهترین رباعیات فارسی را خلق کردند: مولانا، اوحدالدین کرمانی، عراقی، کمال اسماعیل اصفهانی و مجد همگر شیرازی. در اواسط همین قرن بود که جمال خلیل شیرازی «نزهت‌المجالس» را گرد آورد که مجموعه چهارهزار رباعی از سیصد شاعر است که نشان می‌دهد توجه خاصی به رباعی شده و تعدد شعرها هم جالب توجه است. رباعی‌گوهای قرن هفتم، شاعران پرگویی هم بودند و رباعیات بسیاری از آنها در دست است. وارد قرن هشتم که می‌شویم، شور در رباعی‌گویی فروکش می‌کند و اثر ماندگار در این دوران کم خلق می