پاورپوینت کامل اثری ناشناخته از عرفان خراسان در قرن نهم هجری ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اثری ناشناخته از عرفان خراسان در قرن نهم هجری ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اثری ناشناخته از عرفان خراسان در قرن نهم هجری ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اثری ناشناخته از عرفان خراسان در قرن نهم هجری ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

کتاب وصایا برای توبه کنندگان از زین الدین خوافی (م ۸۳۸ هجری) عارف و صوفی ایرانی، از جمله آخرین حلقه های عرفان خراسانی است که برجای مانده و تا آنجا که بنده خبر دارم، گزارشی از آن بدست داده نشده است. در اینجا گزارشی از نسخه برجای مانده آن که حاوی اطلاعاتی هم از مدارس و رجال آن دوره و برخی از دیدگاه های رایج صوفیانه است، تقدیم می کنم.

کتاب وصایا برای توبه کنندگان از زین الدین خوافی (م ۸۳۸ هجری) عارف و صوفی ایرانی، از جمله آخرین حلقه های عرفان خراسانی است که برجای مانده و تا آنجا که بنده خبر دارم، گزارشی از آن بدست داده نشده است. در اینجا گزارشی از نسخه برجای مانده آن که حاوی اطلاعاتی هم از مدارس و رجال آن دوره و برخی از دیدگاه های رایج صوفیانه است، تقدیم می کنم.

کتاب «وصیه للتائبین الی الله سبحانه» تألیف شیخ العارف بالله تعالی ابوبکر محمد بن محمد بن علی الخراسانی الخوافی البراباذیّ رحمه الله تعالی» به عربی و حاوی دستور العمل های عرفانی و از منظر مکتب صوفیانه رایج در ایران خاصه در خراسان است . به نظر می رسد نویسنده این اثر کسی جز زین الدین خوافی (م ۷۵۷ ـ ۸۳۸) نیست که از صوفیان متأخر خراسان و اهل سفر به شامات و مصر و نقاط دیگر بوده و در باره وی به تفصیل در منابع سخن گفته شده است. (بنگرید: الضوء اللامع، ج ۹، ص ۲۶۰، [در آنجا (۲/۲۹۵، ۹/۲۸۸] از فرزندان وی اسماعیل و ابراهیم محمد هم یاد شده است]، الکوکب الدریه، ۴/۴۹۳ ـ ۴۹۴، القبس الحاوی لغرر ضوء السخاوی، ج ۲، ص ۳۶۱ ـ ۳۶۲، و نیز: تعلیقات روضات الجنان و جنات الجنان، ج ۲، ص ، ۵۵۳) خانقاه و مزار وی در تایباد، از تاریخ ۸۴۸ توسط وزیر شاهرخ هنوز هست.

از وی چند اثر بر جای مانده از جمله آداب صوفیه، فوائد، وصیه العارفین، و همین رساله که وصیه للتائبین است.) ظاهرا از این رساله، نسخه دیگر شناخته شده در ایران، جز نسخه مجلس به شماره ۱۰۰۶۰ وجود ندارد. از منهج الرشاد او در کشف الظنون ۱/۱۸۸۲ یاد شده که نسخه ای در دنا معرفی نشده است. زرکلی نوشته است که در فهرست مغنیسا (ش ۱۱۵۲) رساله ای از او با نام الوصایا دیده که در آن گفته شده این رساله از زین الدین خافی است و آنجا آمده که آن را در قدس شریف نوشته است. تاریخ تألیف هم ۸۲۵ آمده است. (الاعلام، ۷/۴۶). محتمل است که مقصود همین رساله باشد. در دنا هم از وصیه للتائبین نسخه مجلس یاد شده، و به همین زین الدین خوافی منسوب شده است.

نام کتاب و نویسنده روی صفحه عنوان آمده، اما نه مرحوم باستانی راد که یادداشتی روی نسخه نوشته، و نه فهرست نویس (فهرست مجلس، ج ۳۲، ص ۶۳، ش ۱۰۰۶۰)، درنیافته اند که این اثر خطی، ترکیبی از دو کتاب یا رساله است. نخستین آنها از آغاز تا صفحه ۷۹ همین کتاب «وصیه للتائبین» از خوافی نامبرده است؛ دوم «المهلمات» که از صفحه ۸۰ تا ۱۱۳ این کتاب آمده و خود انجامه خاص خود را دارد. در واقع، دو کتاب، یکی از پایان ناقص بوده و دیگری از اول، و این هر دو، با هم صحافی شده است. رساله ملهمات، بر اساس انجامه آن، از شیخ المشایخ شیخ جمال الهانسیوی است که در ۱۹ شهر جمادی الاخره من شهور سنه ۹۸۴ تألیف شده، و کاتب آن شخصی به نام راشد بن سعد بن راشد بن ابی نفیسه النجدی، مالکی مذهب است. این رساله برخلاف آنچه فهرست نویس نوشته، رساله مستقلی است و ربطی به وصیه للتائبین ندارد.

مرحوم باستانی راد این نسخه را دیده و علی الرسم خود، یادداشتی در باره آن در صفحه اول آن نوشته است. او می گوید این اثر گنجینه ای از تصوف و عرفان و از متون قدیمه و نفایس ادب و فرهنگ ماست، اما یادی از مولف آن یعنی خوافی، در جایی نیافتم. سپس می افزاید شاید دلیل آن این بوده است که او بیشتر عمرش را در خارج از ایران یعنی حجاز و مصر و عراق بسر برده است. وی نه مولف را شناخته و نه از کتابی در جایی یادی یافته است. اکنون می دانیم که مولف آن کسی جز زین الدین خوافی نیست.

زین الدین خوافی که از شیفتگان مکتب سهروردی و طریقه اوست، در جایی از کتاب گفته است که این وصایا را در وقتی که در قدس شریف بوده نوشته است. همو افزوده است که وقتی به خراسان برگشته، مطالبی از آن را تغییر داده است (ص ۶۹). همانجا نوشته است که اگر اجل فرصت دهد، کتابی در باره «ارتباط العالم الکبیر بالصوره الصغیر بالمغنی و العالم الصغیر بالصوره الکبیر بالمعنی و ارتباط العالمین بصفات خالقهما و سرّ اصطفاء الانسان و جعله مظهر العرفان فی رساله جامعه» خواهد نوشت.

خوافی سنی حنفی و اهل تصوف، و روش او دفاع از طریقه مشایخ صوفی است. او در موردی از این اثر، از برخی از مدارس خراسان و خوارزم و تبریز یاد کرده و نامی از سلطان حسن هم آورده است. چنان که در شرح حال وی آمده، او سفرهای دور و درازی به شامات و مصر داشته و نامش برای شرح حال نویسان آن نواحی کاملا آشنا و بسیاری از عالمان از مشایخ یا شاگردان وی بوده اند.

چنان که از عنوان رساله بر می آید، «وصیه للتائبین»، شامل دستور العلمهایی برای توبه کاران است. او از ایشان خواسته شده است تا پس از توبه و بازگشت، این نکات را رعایت کنند:

یکی آن که حالا که بعد از سالها گناه بازگشته اند، بهتر است مراقبت از توبه خود کنند تا پایدار بماند. (ص ۳). دیگر این که آرزوهای خام اهل باطل را که چونان چهارپایان تنها در فکر خوراک هستند، کنار بگذارند، و در فکر لباس فاخر و نشستن در خانه های زیبا و فرش های خوش نباشند (ص ۵). دیگر آن که به علم آموزی روی آورند و اعتقادات صحیح خود را بر مذهب سنت و جماعت تصحیح کرده، از عقاید مبتدعه و مشبهه و معطله و قدریه و جبریه و وجودیه و تناسخیه و سایر مذاهب ردیئه مانند رافضه و خارجیه و دیگران دور شوند. بهتر است حنفی مذاهب باشند، هرچند اگر بر مذهب شافعی یا مالک یا احمد باشند درست است. مذهب مشایخ صوفیه، جمع میان مذاهب (فقهی) است «فان مذهب المشایخ الصوفیه علی الجمع بین اقوال الفقهاء». (ص ۸). دیگر آن که مراقب رعایت سسن رسول الله ص باشند و آداب مشایخ را که بر پایه این سنن نهاده شده، حفظ کنند. او می گوید این موارد را شیخ شهاب الدین سهروردی به خوبی در کتاب عوارف المعارف شرح داده است. (ص ۹). دیگر آن که بر امر رسیدن رزق از پروردگار تول بر خداوند کنند و در این جا سخنی از بایزید بسطامی آورده است. (ص ۱۰). دیگر آن که رفاقت با ابناء الدنیا نداشته و به تملق از آنان نپردازند. سخنی از ابوبکر وراق ترمذی علیه کسانی آورده که اگر در پی کسب منزلت نزد مردم باشند، چیزی از منزلت نزد خدا بدست نخواهند آورد (ص ۱۱). سخنی هم از جلال الحق و المله و الدین الخجندی المدنی آورده است.

دیگر از آداب توابین آن که رفیق خوب انتخاب کنند (ص ۱۲). دیگر این که وقتی از مردم فاصله می گیرند، به طاعت الهی بپردازند. این جا دستور العملی از جنید بدست می دهد (ص ۱۳). دیگر آن که برنامه روزانه از صباح تا مساء داشته باشند که خود مولف هم نمونه ای از اعمال و ادعیه ای را که باید خواند بیان می کند (ص ۱۵). این بحث طولانی است (تا ص ۲۴) و ضمن آن می گوید که بخشی از وقت باید صرف تعلیم و تعلم شود. در اینجا شرحی از آداب آن را بیان می کند (ص ۲۴ به بعد)، این که نیت معلم باید خالص باشد که اگر چنین نباشد، قلب او کدر شده و ذهن او هم خراب می شود. حفظ حرمت استاد یکی از مهم ترین امور است. نویسنده می گوید کسانی را دیده که حرمت استاد را پاس نمی دارند (ص ۲۵). دیگر این که باید کتاب را قبل از مطالعه تصحیح کند «ینبغی له أن یصحح کتابه قبل المطالعه بالمقابله مع کتاب صحیح معتمد». نیز این که قبل از دین شرح، اصل متن را خوب بخواند. فراوانند کسانی که پیش از خواندن متن و تلاش برای فهم آن، به خواندن شروح می پردازند و ذهنشان تنبل بار می آید. از جدال و خودنمایی د