پاورپوینت کامل یک پایان تلخ، یک آغاز اندوهبار ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک پایان تلخ، یک آغاز اندوهبار ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک پایان تلخ، یک آغاز اندوهبار ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک پایان تلخ، یک آغاز اندوهبار ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۴ اکتبر ۱۸۱۳ میلادی مصادف با ۲۹شوال ۱۲۲۸ هجری قمری، انعقاد عهدنامه‌ای برای صلحی ناپایدار بین ایران و روسیه، پس از سال‌ها جنگ و کشمکش‌های بسیار به سرانجام رسید؛ سرانجامی ناموفق برای ایرانیان؛ عهدنامه‌ای که بسیاری از ایرانیان یازده فصل آن را تحمیلی، ننگین و خفت‌آور تعبیر می‌کنند و روز امضای پیمان را یکی از بدترین روزهای تاریخ خود می‌دانند.

از انعقاد عهدنامه« گلستان» میان ایران و روسیه۲۰۴سال گذشت

۲۴ اکتبر ۱۸۱۳ میلادی مصادف با ۲۹شوال ۱۲۲۸ هجری قمری، انعقاد عهدنامه‌ای برای صلحی ناپایدار بین ایران و روسیه، پس از سال‌ها جنگ و کشمکش‌های بسیار به سرانجام رسید؛ سرانجامی ناموفق برای ایرانیان؛ عهدنامه‌ای که بسیاری از ایرانیان یازده فصل آن را تحمیلی، ننگین و خفت‌آور تعبیر می‌کنند و روز امضای پیمان را یکی از بدترین روزهای تاریخ خود می‌دانند.

این عهدنامه در لشکرگاه گلستان واقع در کرانه رود سیوا در قره باغ توسط نماینده‌ای از ایران «میرزا ابوالحسن ایلچی» و نماینده روس‌ها «ژنرال رتیشچف» فرمانده نیروهای گرجستان و نماینده میانجی از انگلستان «سر گور اوزلی» سفیر این کشور صورت گرفت. براساس این قرارداد بنا شد لشکریان هر دو طرف بعد امضای قرارداد، هرجایی که هستند در همان محل بمانند و در حقیقت آن مکان مرز نامرئی بین روس و ایران محسوب می‌شد تا بعد نقشه دقیق‌تر ترتیب بدهند و مرز را مشخص کنند. همین بند از قرارداد که حدود مرزی را به صورت دقیق مشخص نمی‌کرد، بعدها باعث بروز اختلاف دیگری میان دو کشور که منجر به از سرگیری و برافروختگی دوباره جنگ شد. ایران کرانه‌های غربی رود ارس همراه با بسیاری از خان نشین‌ها یا ایالت‌های تابع همچون باکو، گنجه، دربند، شیروان و قره باغ را از دست داد. همچنین دولت ایران از گرجستان، داغستان و آبخازی باید صرف نظر می‌کرد و چشمداشتی به این سرزمین‌ها نمی‌داشت. این عهدنامه دارای یازده فصل جداگانه بود که یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن به مقررات کشتیرانی در منطقه دریای خزر مربوط می‌شد. طبق این تعهد ایران پذیرفت حق استفاده و بهره‌برداری از کشتی‌های جنگی در این دریا را ندارد و در عوض هرگاه نیاز به کمکی داشته باشد، دولت روس از هیچ کمک و امدادی مضایقه نکند.

درباره چرایی آغاز جنگ میان ایران و روسیه باید به سال‌ها پیش و اواخر دوره صفویه بازگشت. طی همه این سال‌ها، روس‌ها هرگاه احساس کردند اوضاع ایران دچار تشتت و پراکندگی است، به نواحی شمال ایران دست‌اندازی می‌کردند. در زمان آقامحمد خان قاجار، پادشاه گرجستان از امپراطور وقت روسیه درخواست حمایت کرد و خود را به روس‌ها نزدیک ساخت در حالی که مردم تفلیس مخالف اتحاد با روس‌ها و طرفدار نزدیکی بیشتر با ایران بودند. از جمله یکی از طرفداران اشراف تفلیس «ملکه درجان» بود. زنی جاه طلب و بااراده و مصمم که به تاج وتخت فرزندانش اهمیت می‌داد و این دوستی با ایران را وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف خود می‌دانست. گمان می‌رود که «پتر کبیر» خواهان گسترش روسیه و راهیابی به آب‌های گرم و هند بود اما در طول پادشاهی خود نتوانست به آرزوهای خود جامه عمل بپوشاند. پس از او «کاترین دوم» به قدرت رسید و وی با «آرایکلی دوم» حاکم وقت گرجستان عهدنامه‌ای مبنی بر حمایت از او بست تا روسیه را در امور قفقاز صاحب حق جلوه دهد. بدین منظور «مارشال گودوویچ»را روانه منطقه داغستان کرد. «سرجان ملکم»درباره این معاهده این گونه می‌نویسد: «لهذا کاترین قبول کرد که هراکلیوس، مملکت او را اداره و حمایت کند و عهدنامه‌ای مقرر بر این مطلب فی ما بین رد وبدل شد که والی گرجستان از جانب خود و در کشور خود مستقل شد تا از والی گرجستان و رعایای او حمایت کند و مخصوصاً در آن عهدنامه ذکر شد که ملکه روس‌ها نه تنها از آنچه در تصرف والی گرجستان است حمایت می‌کند بلکه ممالکی را که بعد از این در قسمت او افتد هم در تحت حمایت روس‌ها باشد.»

با این حال «آقا محمدخان قاجار» در سال ۱۷۹۵م با ارسال نامه به والی گرجستان هشداری در رابطه بااین اقدام فرستاد و او را تهدید به لشکرکشی و انتقامی سخت کرد. این تهدید با حمله غافلگیر‌کننده ایران عملی گشت و تفلیس تصرف شد. کاتری